خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان
مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٣٨؛
ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما.
زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است. در جسد
من به سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به سبب خطای خودم سلامتی
نی. زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین تر
شده. جراحات من متعفن و مقروح شده است، به سبب حماقت من. به خود می
پیچم و بی نهایت منحنی شده ام. تمامی روز ماتم کنان تردد میکنم. زیرا
کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست. من بی حس و بینهایت
کوفته شده ام و از فغان دل خود نعره می زنم. ای خداوند تمامی آرزوی من
در مد نظر تو است و ناله های من از تو مخفی نمی باشد. دل من می طپد و
قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست. دوستان و رفیقانم از
بلای من برکنار می ایستند و خویشان من دور ایستاده اند. آنانی که قصد
جانم دارند دام می گسترند و بد اندیشانم سخنان فتنه انگیز می گویند و
تمام روز حیله را تفکر می کنند. و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم
که دهان خود را باز نکند. و مثل کسی گردیده ام که نمی شنود و کسی که در
زبانش حجتی نباشد. زیرا که ای خداوند انتظار تو را می کشم. تو ای یهوه
خدایم جواب خواهی داد. چونکه گفته ام مبادا بر من شادی نمایند و چون
پایم بلغزد بر من تکبر کنند. زیرا که برای افتادن نصب شده ام و درد من
همیشه پیش روی من است. زیرا گناه خود را اخبار می نمایم و از خطای خود
غمگین هستم. اما دشمنانم زنده و زور آورند و آنانی که بی سبب بر من بغض
می نمایند بسیاراند. و آنانی که به عوض نیکی به من بدی می رسانند. برمن
عداوت می ورزند زیرا نیکویی را پیروی میکنم. ای خداوند مرا ترک منما.
ای خدای من از من دور مباش. و برای اعانت من تعجیل فرما ای خداوندی که
نجات من هستی.
بعد از مزمور:
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
سه شنبه، دعا به قديس يحيى تعميد دهنده
تروپاريون ؛
یاد و خاطر پارسایان شایان ستایش است، اما تو ای
پیشگام، به شهادت خودِ خداوندگار، پسندیدۀ او هستی. تو بزرگترین نبی
معرفی شدی زیرا او را که از قبل درباره‌اش نبوت کرده بودند، در آب
تعمید دادی. از این رو، پس از آنکه برای راستی جنگیدی و رنج کشیدی، به
آنانی که در قبرها بودند، انجیل خدای جسم شده را اعلان نمودی، خدایی
که گناه از جهان برمی‌گیرد و رحمت عظیم خود را شامل حال ما می‌گرداند.
كونتاكيون ؛
ای نبی خدا و پیشگام فیض، سر تو همچون مقدس‌ترین گُل رز از زمین شکوفه
زده. هر آینه شفا یافتیم، زیرا تو مانند گذشته، جهان را به توبه وعظ
می‌کنی.
انديشه هاى قديس تئوفان
راهب
(اعمال رسولان 5 : 12-20 ؛ یوحنا 20 :19-31 )
قدیس توماس
رسول چنین صدا زد "خداوند من و خدای من!"( یوحنا 20 :28 ) . آیا احساس
می کنید که با چه قدرتی خداوند را در آغوش گرفت و چقدر او را محکم در
بر گرفت؟ غریق تخته ای را که امیدوار است از غرق شدن بر روی آن نجات
یابد، محکمتر نگه نمی دارد. این را هم اضافه کنیم که هر که برای خود در
رابطه با خداوند چنین خداوندى نداشته باشد باز هم آنطور که باید به
خداوند ایمان ندارد.
ما می گوییم: «خداوند منجی است»، یعنی او نجات دهنده همه است، اما این
یکی می گوید: «خداوند منجی من است. هر که بگوید: «نجات من»، نجات خود
را از او نشأت می‌گیرد. احساس رستگاری با احساس نابودی پیوسته است، که
منجی نجات‌یافته را از آن بیرون کشید. یک انسان دوستدار زندگی كه ذاتاً
که می داند نمی تواند خود را نجات دهد، او را به دنبال منجی می
كشاند. هنگامی که او را می یابد و احساس می کند که نیروی نجات از او
سرچشمه می گیرد، محکم به او می چسبد و نمی خواهد خود را از او جدا کند،
حتی اگر برای این کار او را از زندگی خود محروم کنند.
وقایع از این دست در زندگی روحانی یک مسیحی تنها با ذهن تصور نمی شود،
بلکه توسط خود عمل تجربه می شود. سپس، هم ایمان و هم اتحاد او با مسیح،
مانند زندگی یا مرگ، قوی می شود. چنین کسی فقط صمیمانه فریاد می زند:
"کیست که ما را از محبت مسیح جدا سازد!" (رومیان 8 :35) .
