دعاى روزانه

خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد. 

 

مزمور٨٨؛ 

ای یهوه خدای نجات من، شب و روز نزد تو فریاد کرده ام. دعای من به حضور تو برسد، به ناله من گوش خود را فراگیر. زیرا که جان من از بلایا پر شده است و زندگانی ام به قبر نزدیک گردیده. از فرو روندگان به هاویه شمرده شده ام و مثل مرد بی قوت گشته ام. در میان مردگان منفرد شده، مثل کشتگان که در قبر خوابیده اند، که ایشان را دیگر به یاد نخواهی آورد و از دست تو منقطع شده اند. مرا در هاویه اسفل گذاشته ای، در ظلمت در ژرفی ها. خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا ساخته ای. آشنایانم را از من دور کرده، و مرا مکروه ایشان گردانیده ای محبوس شده، بیرون نمی توانم آمد. چشمانم از مذلت کاهیده شد. ای خداوند، نزد تو فریاد کرده ام تمامی روز. دستهای خود را به تو دراز کرده ام. آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد خواهند گفت؟ آیا رحمت تو در قبر مذکور خواهد شد؟ و امانت تو در هلاکت؟ آیا کارعجیب تو در ظلمت اعلام می شود و عدالت تو در زمین فراموشی؟ و اما من نزد تو ای خداوند فریاد بر آورده ام و بامدادان دعای من در پیش تو می آید. ای خداوند چرا جان مرا ترک کرده، و روی خود را از من پنهان نموده ای. من مستمند و از طفولیت مشرف بر موت شده ام. ترسهای تو را متحمل شده، متحیر گردیده ام. حدت خشم تو بر من گذشته است و خوف های تو مرا هلاک ساخته. مثل آب دور مرا گرفته است تمامی روز و مرا از هر سو احاطه نموده. یاران و دوستان را از من دور کرده ای و آشنایانم را در تاریکی.

بعد از مزمور: 

جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین. 

هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)

 

پنج شنبه، دعا به رسولان مقدس و قدیس نیکولاس

 

تروپاريون ؛

ای رسولان مقدس، نزد خدای رحیمِ ما شفاعت نمایید تا بخشایش گناهانمان را به جان ما عطا فرماید!

 

كونتاكيون ؛

ای خداوند، تو واعظین استوار، آنانی که الهام الهی یافته‌اند، یعنی رسولان مقدس را به آرامش و بهره‌مندی از برکاتت وارد ساخته‌ای. زیرا زحمات و مرگ ایشان را فراتر از هر قربانی سوختنی پذیرفته‌ای، ای تو تنها کسی که از رازهای دلمان باخبری.

 

 

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

( اول پطرس 3 :10-22 ؛ مرقس 12: 18-27 )

 

 «خداوند مسیح  را در دلهای خود تقدیس کنید» ( اول پطرس 3 :15 ).  تقدیس خداوند در دل، روح و جان اعماق قلب انسان است که در بالا به تصویر کشیده شده است.  همانطور که در اصل خدا ، بدن انسان را از ذرات خاک آفرید، نفس حیات در او دمید و انسان آنطور که باید باشد، شد.  بنابراین «انسانیت قلبی باطنی» ( 1 پطرس 3 :4 ) که در درون با فضایل نشان داده شده آفریده شده است، تنها زمانی به عنوان یک انسان روحانی واقعی ظاهر می شود که این قلب خداوند خدا را تقدیس کند، درست همانطور که در دعای خداوند می خوانیم: "نام تو مقدس باد."

 اگر چنین نباشد، شخصى که از فضائل مزبور شکل گرفته است، به صورت یک کودک مرده و بدون روح حیات بیرون خواهد آمد.  بله، کسانی که فکر می کنند با برخی فضایل بدون ارتباط با خدا کار کنند، این را می دانند!  تقدیس خدا در دل چیست؟  دائماً به او احترام بگذارید و همیشه فکر حضور او را در ذهن داشته باشید، با تمام غیرت كار کند، هر لحظه مورد رضایت او باشد و با تمام ترس از هر چیزی که برای او ناپسند است، به ویژه مراقبت پدرانه او، برحذر باشد. وقف تمام زندگی، اعم از موقت و ابدی، همه چیز با فروتنی، تسلیم و سپاسگزارانه آنچه را که اتفاق می افتد، بپذیرد، گویی مستقیماً از دست او می آید.

 

 

مبانى ارتدوكس

  آفرینش جهان نامرئی 

 قبل از خلقت عالم مرئی، عالم نامرئی آفریده شده بود.  نمایندگان این جهان فرشتگان هستند (به یونانی ἄγγελος -  پيام آور).  فرشتگان ارواح غیر جسمانی هستند (به این ترتیب جنسیت ندارند).  آنها باهوش هستند و آزادی انتخاب دارند.  آنها جاودانه هستند (به لطف فیض).  ما تعداد دقیق فرشتگان را نمی دانیم، اما می دانیم که بسیار زیاد اند.

 فرشتگان در رتبه ها یا درجات سلسله مراتبی با یکدیگر تفاوت دارند.  سنت کلیسا نه درجه از این قبیل را تعیین می کند: 1) سرافیم، کروبی، تختها.  2) حاكميت ها ، نیروها، قدرتها.  3) رياست ها، فرشتگان اعظم، فرشتگان.

 

 فرشتگان درخشان گناه نمی کنند، بین خود نزاع نمی کنند، در اطاعت از خدا زندگی می کنند و به عنوان ابزار مشیت الهی خدمت می کنند.  فرشتگان بر جهان هستی حکومت می کنند (این برای خدا لازم نیست، او فقط می خواهد که این موجودات هوشمند ابزار قدرت او باشند).

توصيه عملى

 

سنت خواندن دعای مزمور بر بدن مسیحی مرحوم، در دوره چهل روز پس از مرگ او و در هر زمان دیگری وجود دارد.

 

درس روز

 

کاهنی داستان زیر را برای کسانی که یکشنبه ها به کلیسا نمی رفتند گفت:

 - مرد ثروتمندی در راه با گدایی برخورد کرد.  فقیر از بدبختی هایش به او گفت. مرد به او رحم کرد و از هفت سکه ای که داشت دو تا به او داد.  بعد از اینکه گدا از مشکلات دیگرش گفت، دو سکه دیگر به او داد. با نزدیک شدن به چشمه، تصمیم گرفتند نیروی خود را تازه کنند. مرد ثروتمند غذای خود را با همراهش تقسیم کرد و با شنیدن داستانی دیگر از زندگی او، دو سکه دیگر به او داد. چون او بسیار مهربان بود! مرد فقیر به جای سپاسگزاری برای شش سکه ای که دریافت کرده بود، ناگهان چاقویی از زیر لباسش درآورد، سکه هفتم را طلب کرد. ناسپاسی سیاه!  لیاقت او چیست؟ کاهن داستانش را تمام کرد.

 شنوندگان فریاد زدند: مرگ! 

 کاهن به آنها گفت: "و شما مستحق چنین مجازات شدیدی هستید. شما آن گدای ناسپاس هستید.

خداوند شش روز به شما داده و فقط یک روز را برای خود مقرر کرده است. و شما این یک روز را از او ربوده اید."