مبانى ارتدوكس
فرمان دوم عهد جدید: خوشا به حال ماتميان، زیرا ايشان تسلی خواهند یافت.
به گفتهی يوحناى زرين دهان، «گریه و ماتم» از یک سو به معنای «به یاد
آوردن پیوسته گناهان خود» و از سوی دیگر، «پیوسته اندازه گيرى فضاى مسير»
است که در آن از ملکوت آسمان جدا می شویم.
این فرمان ماتم درباره حالت روحی صحبت می کند و نه از گریه به عنوان جلوه
ای از احساسات. ماتم یک حالت درونی روح است و اشک فقط جلوه بیرونی آن
است. كاهن ابا دوروتئوس مى گويد: «ماتم از اشک نمی آید، بلکه اشک از
ماتم است». هر گریه و ماتمى فضیلت نیست؛ منشأ آن فیض الهی بايد باشد نه
روان.
کلمه ماتم در این فرمان می تواند سه معنی داشته باشد:
- غصه خوردن برای گناهان، اشک توبه و ندامت (هم احساس درونی و هم اشک جسمی
می تواند باشد). چنین نوحههایی توسل به خداوند برای کمک به زندگی
روحانی است. در یک سطح بالاتر (هنوز باید تا چنین سطحی رشد کنید) -
در مورد وضعیت روحانی از دست رفته در نتیجه گناه انجام شده - از دست دادن
فیض خداوند است
- همدردی با غم و اندوه دیگران. پاسخ پولس رسول : با شادی کنندگان شادی
کنید و با ماتميان ماتم نماييد (رومیان 12: 15). این تحقق فرمان محبت
به همسایگان است، اشک و ماتم بخاطر غم دیگران کمک می کند که روحمان سخت
نشود.
- کسانی که برای مردگان عزاداری می کنند. محبت موجب برانگيختن ماتم
و نوحه افراد برای گناهان میت، دعا و اعمال رحمت برای او می شود که خداوند
به واسطه آن به آن مرحوم فیض می بخشد. نمونه ای از چنین نوحه سرايى را قدیس
مبارک كسنيا از پترزبورگ به ما نشان داد.
|