خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم
رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٦٣؛
ای خدا، تو خدای من هستی. در سحر تو را خواهم طلبید. جان من تشنه تو
است و جسدم مشتاق تو در زمین خشک تشنه بی آب. چنانکه در قدس بر تو نظر
کردم تا قوت و جلال تو را مشاهده کنم. چونکه رحمت تو از حیات نیکوتر
است. پس لبهای من ترا تسبیح خواهد خواند. از اینرو تا زنده هستم تو را
متبارک خواهم خواند. و دستهای خود را به نام تو خواهم برافراشت. جان من
سیر خواهد شد چنانکه از مغز و پیه. و زبان من به لبهای شادمانی تو را
حمد خواهد گفت، چون تو را بر بستر خود یاد می آورم و در پاسهای شب در
تو تفکر می کنم. زیرا تو مددکار من بوده ای و زیر سایه بالهای تو شادی
خواهم کرد. جان من به تو چسبیده است و دست راست تو مرا تایید کرده است.
و اما آنانی که قصد جان من دارند هلاک خواهند شد و در اسفل زمین فرو
خواهند رفت. ایشان به دم شمشیر سپرده می شوند و نصیب شغالها خواهند شد.
اما پادشاه در خدا شادی خواهد کرد و هرکه بدو قسم خورد فخر خواهد نمود.
زیرا دهان دروغگویان بسته خواهد گردید.
بعد از مزمور :
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
چهارشنبه، صلیب مقدس و حیات‌بخش
تروپاريون ؛
ای خداوند، قوم خود را نجات ده و میراث خود را مبارک ساز. عطا كن که
مسیحیان راستین بر دشمنان خود پیروز گردند. و به‌خاطر صلیب خویش، مسکن
خود را حفظ فرما.
كونتاكيون ؛
همانطور که داوطلبانه به جای ما مصلوب گشتی، رحمت عطا فرما به کسانی که
به نام تو خوانده شده‌اند. تمام مسیحیان ارتدوكس را به نام خویش شادمان
گردان، با اِعطای نشانِ شکست‌ناپذیر، آن اسلحۀ صلح خویش، ایشان را بر
دشمنانشان پیروز گردان.
انديشه هاى قديس تئوفان
راهب
(اول قرنتیان
14: 20-25 ؛ متى 25: 1-13)
مثل 10 باکره
قرائت می شود (متی 25: 1-13). قديس مكاريوس معنای آن را به شرح زیر
نشان می دهد:
"پنج باکره دانا
، هوشیار ، خارق العاده در ذات خود ، با گرفتن روغن در ظرف قلب خود ،
یعنی فيض روح داده شده از بالا ، توانستند با داماد وارد قصر آسمانی
شوند. باكره هاى نادان مقدس دیگر ، که در طبيعت خود باقی مانده بودند ،
هوشیار نبودند ، در حالی که هنوز در جسم بودند سعی نکردند روغن شادی را
در ظرف های خود بگيرند ، بلكه آنها از روی سهل انگاری و یا خودپسندی
درباره پارسايى خود ، خود را بالا بردند، همانطور که بودند خوابيدند،
به همین دلیل آنها در قصر پادشاهی پذیرفته نشدند ، زیرا نتوانستند
داماد آسمانی را خشنود سازند.
با پیوندهای
دنیوی و عشق زمینی ، همانطور که بودند، آنها تمام عشق و ارادت خود را
به داماد آسمانی اختصاص ندادند و با خود روغن نیاوردند. و روح هايى که
به دنبال طبیعت روح القدس هستند ، با تمام عشق به خداوند متصل هستند ،
آنها در همه چیز با او راه می روند ، از همه چیز دور می شوند ، و معطوف
به او دعا می کنند. و افکارشان شایسته دریافت روغن فیض آسمانی است. روح
هايى، در طبيعت خود باقی می مانند ، با یک فکر روی زمین غر می زنند ،
آنها به زمین فکر می کنند ، و محل سكونت ذهن آنها روی زمین است. آنها
خودشان فکر می کنند که متعلق به داماد هستند و با توجیهات نفسانی
آراسته شده اند ، اما روغن شادی را نمی پذیرند ، و روح آنها را از بالا
متولد نمی کند "*.
* مكاريوس بزرگ.
"مکالمات" ، 4 ، 6.
