دعاى روزانه

خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد. 

 

 مزمور٣٨؛

ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما. زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است. در جسد من به سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به سبب خطای خودم سلامتی نی. زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین تر شده. جراحات من متعفن و مقروح شده است، به سبب حماقت من. به خود می پیچم و بی نهایت منحنی شده ام. تمامی روز ماتم کنان تردد میکنم. زیرا کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست. من بی حس و بینهایت کوفته شده ام و از فغان دل خود نعره می زنم. ای خداوند تمامی آرزوی من در مد نظر تو است و ناله های من از تو مخفی نمی باشد. دل من می طپد و قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست. دوستان و رفیقانم از بلای من برکنار می ایستند و خویشان من دور ایستاده اند. آنانی که قصد جانم دارند دام می گسترند و بد اندیشانم سخنان فتنه انگیز می گویند و تمام روز حیله را تفکر می کنند. و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم که دهان خود را باز نکند. و مثل کسی گردیده ام که نمی شنود و کسی که در زبانش حجتی نباشد. زیرا که ای خداوند انتظار تو را می کشم. تو ای یهوه خدایم جواب خواهی داد. چونکه گفته ام مبادا بر من شادی نمایند و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند. زیرا که برای افتادن نصب شده ام و درد من همیشه پیش روی من است. زیرا گناه خود را اخبار می نمایم و از خطای خود غمگین هستم. اما دشمنانم زنده و زور آورند و آنانی که بی سبب بر من بغض می نمایند بسیاراند. و آنانی که به عوض نیکی به من بدی می رسانند. برمن عداوت می ورزند زیرا نیکویی را پیروی میکنم. ای خداوند مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش. و برای اعانت من تعجیل فرما ای خداوندی که نجات من هستی.

بعد از مزمور: 

جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین. 

هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)

 

سه شنبه، دعا به قديس يحيى تعميد دهنده

تروپاريون ؛

یاد و خاطر پارسایان شایان ستایش است، اما تو ای پیشگام، به شهادت خودِ خداوندگار، پسندیدۀ او هستی. تو بزرگترین نبی معرفی شدی زیرا او را که از قبل درباره‌اش نبوت کرده بودند، در آب تعمید دادی. از این رو، پس از آنکه برای راستی جنگیدی و رنج کشیدی، به آنانی که در قبرها بودند، انجیل خدای جسم‌ شده را اعلان نمودی، خدایی که گناه از جهان برمی‌گیرد و رحمت عظیم خود را شامل حال ما می‌گرداند.

 

كونتاكيون ؛

ای نبی خدا و پیشگام فیض، سر تو همچون مقدس‌ترین گُل رز از زمین شکوفه زده. هر آینه شفا یافتیم، زیرا تو مانند گذشته، جهان را به توبه وعظ می‌کنی.

 

 

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

"به دنبال خداوند باشید. به دنبال روى او باشید همانطور که شخصی شخص ديگر را رو در رو می بیند ، سعی کنید روح خود را در برابر خداوند قرار دهید ، به طوری که آنها رو در رو باشند. چنین امری طبیعی است که حتی نباید آن را به خاطر سپرد. زیرا روح ذاتاً باید برای خداوند تلاش کند. و خداوند همیشه نزدیک است. و هیچ چیزى نیست که آنها را به یکدیگر معرفى کند ، زیرا آنها آشنایان قدیمی هستند. "

 

مبانى ارتدوكس

 

آیا شخصی می تواند قبل از غسل تعمید ایمان داشته باشد؟

 حتما. حضور ایمان مسیحی یکی از شروط تعمید است (مرقس 16:16).  نوزادان بر اساس ایمان والدین و پدر و مادر روحانى شان تعمید می‌یابند.

 مدرکی که نشان می دهد ایمان شخص تعمید یافته مسیحی است، اعتراف او به اعتقادنامه است.

 

 

توصيه عملى

راه صحیح رسم علامت صلیب چیست؟

 علامت صلیب یک مراسم مقدس کوچک است. با تحت الشعاع قرار دادن خود یا شخصی (مثلاً فرزند) با علامت صلیب خداوند، یک مسیحی فیض الهی را جذب می کند. علامت صلیب زمانی مؤثر است که با احترام و درست انجام شود. تجربه پدران مقدس به ما می گوید: «شیاطین از تکان دادن بی نظم دست خوشحال می شوند."

رسم صليب این گونه انجام مى شود: سه انگشت اول دست راست (شست، سبابه و وسط) را دقیقاً به هم وصل کنید و دو انگشت آخر (انگشت حلقه و کوچک) را تا کف دست خم کنید.

 سه انگشت اول در کنار هم نشان دهنده ایمان ما به خدای پدر، خدای پسر و خدای روح القدس به عنوان تثلیث هم جوهر و جدایی ناپذیر است. و دو انگشت خم شده به کف دست، به این معنی است که پسر خدا پس از نزول به زمین، که خدا بود، انسان شد، یعنی آنها به معنای دو طبیعت او - الهی و انسانی هستند.

 براى رسم علامت صلیب، با سه انگشت به هم چسبیده به پیشانی - برای تقدیس ذهن خود، به معده - برای تقدیس احساسات درونی خود، سپس به شانه راست و سپس به شانه های چپ - برای تقدیس قدرت های بدن خود لمس می کنیم.

 

 

درس روز

 

 روزگاری، پیرمردی یک حقیقت حیاتی را به نوه‌اش فاش کرد: - در هر فردی مبارزه‌ای وجود دارد، بسیار شبیه به مبارزه دو گرگ. یک گرگ نشان دهنده شر است: حسادت، رشک، پشیمانی، خودخواهی، جاه طلبی، دروغ.  گرگ دیگر نشان دهنده نيكى است: صلح، عشق، امید، حقیقت، مهربانی و وفاداری.

 نوه که سخنان پدربزرگش تا اعماق جانش نفوذ كرده بود، تأمل کرد و سپس پرسید:

 - و کدام گرگ در پایان برنده می شود؟

 پیرمرد لبخندی زد و جواب داد:

 - گرگی که به او غذا می دهی همیشه برنده است.