دعاى روزانه

خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد. 

 

مزمور٨٨؛ 

ای یهوه خدای نجات من، شب و روز نزد تو فریاد کرده ام. دعای من به حضور تو برسد، به ناله من گوش خود را فراگیر. زیرا که جان من از بلایا پر شده است و زندگانی ام به قبر نزدیک گردیده. از فرو روندگان به هاویه شمرده شده ام و مثل مرد بی قوت گشته ام. در میان مردگان منفرد شده، مثل کشتگان که در قبر خوابیده اند، که ایشان را دیگر به یاد نخواهی آورد و از دست تو منقطع شده اند. مرا در هاویه اسفل گذاشته ای، در ظلمت در ژرفی ها. خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا ساخته ای. آشنایانم را از من دور کرده، و مرا مکروه ایشان گردانیده ای محبوس شده، بیرون نمی توانم آمد. چشمانم از مذلت کاهیده شد. ای خداوند، نزد تو فریاد کرده ام تمامی روز. دستهای خود را به تو دراز کرده ام. آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد خواهند گفت؟ آیا رحمت تو در قبر مذکور خواهد شد؟ و امانت تو در هلاکت؟ آیا کارعجیب تو در ظلمت اعلام می شود و عدالت تو در زمین فراموشی؟ و اما من نزد تو ای خداوند فریاد بر آورده ام و بامدادان دعای من در پیش تو می آید. ای خداوند چرا جان مرا ترک کرده، و روی خود را از من پنهان نموده ای. من مستمند و از طفولیت مشرف بر موت شده ام. ترسهای تو را متحمل شده، متحیر گردیده ام. حدت خشم تو بر من گذشته است و خوف های تو مرا هلاک ساخته. مثل آب دور مرا گرفته است تمامی روز و مرا از هر سو احاطه نموده. یاران و دوستان را از من دور کرده ای و آشنایانم را در تاریکی.

بعد از مزمور: 

جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین. 

هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)

 

پنج شنبه، دعا به رسولان مقدس و قدیس نیکولاس

 

تروپاريون ؛

ای رسولان مقدس، نزد خدای رحیمِ ما شفاعت نمایید تا بخشایش گناهانمان را به جان ما عطا فرماید!

 

كونتاكيون ؛

ای خداوند، تو واعظین استوار، آنانی که الهام الهی یافته‌اند، یعنی رسولان مقدس را به آرامش و بهره‌مندی از برکاتت وارد ساخته‌ای. زیرا زحمات و مرگ ایشان را فراتر از هر قربانی سوختنی پذیرفته‌ای، ای تو تنها کسی که از رازهای دلمان باخبری.

 

 

 

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

"كثرت كلام، نمی تواند خالى از گناه باشد" (امثال 10: 19).

مسیحیانی که نسبت به خود توجه دارند ، همه احساسات را پنجره های روح می نامند که اگر باز شود ، تمام گرمای درونی را از دست می دهد. اما بازترين دهانه ، درب وسیعى ، که این گرما را به وفور از خود عبور می دهد ، زبانی است که به او اراده داده می شود تا هر اندازه و هر آنچه كه می خواهد صحبت کند.

تمام احساسات موجود در كثرت ضرر زيادى برای توجه و ساختار درونی دارند ، همین امر ناشی از پر گويى است ، زیرا موضوعات تمام حواس را لمس می کند و روح را شكل می دهد ، نا ديدنى ، را مى بيند ، نا شنیدنى ، را مى شنود ، لمس نا كردنى را لمس می کند. آنچه در درون رويا پردازى است ، بیرون گزاف گويى است؛ اما مورد دوم مخرب تر است ، زیرا عملى است و بنابراین تأثیر پذیرتر است.

علاوه بر این ، خود بینی ، گستاخی و خود پسندى در ارتباط نزدیک با اوست - این ویرانگران نظم درونی مانند طوفان ، از عدم حساسیت و نابینایی پيشى می گيرند. بعد از آن چگونه می توان در حضور كثرت كلام از گناه جلوگیری کرد؟

 

 

مبانى ارتدوكس

چه قياس هايى از تثلیث مقدس در الهیات برای درک بهتر این جزم به كار می رود؟

 خدا بر ما مكشوف ساخته است که او تثلیث در اشخاص است.  ما فقط می توانیم راز تثلیث را به صورت تمثيلى توصیف کنیم (به کمک تصاویر، قیاس های دنیای اطراف):

 منبع آب و چشمه ای که از آن جارى می شود و خود رودخانه.

 خورشید و نور و گرمای ناشی از آن.

 ریشه - ساقه- شاخه.

 آدم، حوا و پسرشان شیث.  آنها هم جوهر هستند.  در يك زمان، آدم متولد نشد (تصویر خدای پدر)، حوا از یک دنده او (تصویر صدور روح القدس) خلق شد، شیث متولد شد (تصویر مولود شدن خدای پسر)  .

 تولد یک فکر توسط ذهن انسان (فکر کلمه ای بيان نشده است) که از طریق تنفس (صدا) بیان می شود.  خدای پدر (ذهن) کلمه را در ابدیت مولود مى كند که منادى و آواى همراه او روح القدس است.

 

توصيه عملى

دو مفهوم مهم از زهد ارتدوكس وجود دارد: پاکسازی ذهن و حفظ ذهن، که می‌توان آن را بهداشت ذهن (بهداشت اطلاعات) نامید. آنچه می بینیم، می شنویم، آنچه در مورد آن می خوانیم می تواند بر ذهن و افکار ما تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، اگر تمام شب برنامه‌های گفتگو یا برنامه‌های سیاسی را تماشا کنید، یا در یک جشن پر سر و صدا شرکت کنید، بعداً سخت خواهد بود که به دعای دقیق و متمرکز بپردازید. در این مورد، می توانیم قیاسی با تغذیه ترسیم کنیم: معمولاً آنچه می خوریم را با دقت ارزیابی می کنیم، از ترس مسمومیت یا آسیب رساندن به بدن. در مورد روح هم همینطور است. روح چگونه غذا می خورد؟  از طریق 5 حواس (روح دارای 5 "مری" روحانى است که اصلی ترین آنها بینایی و سپس شنوایی است). هم غذای بد و هم اطلاعات مضر می توانند شما را از نظر روحی و روانی مسموم کنند.

 هنگام عبادت، بینایی ما شکوه معبد را تقدیس می کند (ما شمايل ها را در مقابل خود می بینیم - صورت قديسين را می بینیم)، شنوایی ما آواز و سرود روحانى را دریافت می کند، و حس بویایی ما - بخور. بنابراین، ما بر امر الهی تمرکز می کنیم و روح خود را از آن پر می کنیم. پس، برای مثال، قبل از عشای ربانی، یک ضیافت شاد، فوتبال یا یک کتاب از دنیاهای پوچ نامناسب است.

 

 

درس روز

 

وقتی از یکی از پیران پرسیدند که چرا دنیا را ترک کردی، او چنین پاسخ داد:

 - پیش از آنکه سخنی گفته شود، اسیر فردی است که قصد دارد آن را بگوید.  وقتی سخن گفته شد، کسی که آن را به زبان آورده، اسیر آن می شود.  من اغلب از گفته هایم پشیمان می شدم، اما یک بار هم از سکوتم پشیمان نشدم.