دعاى روزانه

 

خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد. 

 

مزمور٨٨؛ 

ای یهوه خدای نجات من، شب و روز نزد تو فریاد کرده ام. دعای من به حضور تو برسد، به ناله من گوش خود را فراگیر. زیرا که جان من از بلایا پر شده است و زندگانی ام به قبر نزدیک گردیده. از فرو روندگان به هاویه شمرده شده ام و مثل مرد بی قوت گشته ام. در میان مردگان منفرد شده، مثل کشتگان که در قبر خوابیده اند، که ایشان را دیگر به یاد نخواهی آورد و از دست تو منقطع شده اند. مرا در هاویه اسفل گذاشته ای، در ظلمت در ژرفی ها. خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا ساخته ای. آشنایانم را از من دور کرده، و مرا مکروه ایشان گردانیده ای محبوس شده، بیرون نمی توانم آمد. چشمانم از مذلت کاهیده شد. ای خداوند، نزد تو فریاد کرده ام تمامی روز. دستهای خود را به تو دراز کرده ام. آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد خواهند گفت؟ آیا رحمت تو در قبر مذکور خواهد شد؟ و امانت تو در هلاکت؟ آیا کارعجیب تو در ظلمت اعلام می شود و عدالت تو در زمین فراموشی؟ و اما من نزد تو ای خداوند فریاد بر آورده ام و بامدادان دعای من در پیش تو می آید. ای خداوند چرا جان مرا ترک کرده، و روی خود را از من پنهان نموده ای. من مستمند و از طفولیت مشرف بر موت شده ام. ترسهای تو را متحمل شده، متحیر گردیده ام. حدت خشم تو بر من گذشته است و خوف های تو مرا هلاک ساخته. مثل آب دور مرا گرفته است تمامی روز و مرا از هر سو احاطه نموده. یاران و دوستان را از من دور کرده ای و آشنایانم را در تاریکی.

بعد از مزمور: 

جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین. 

هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)

 

پنج شنبه، دعا به رسولان مقدس و قدیس نیکولاس

 

تروپاريون ؛

ای رسولان مقدس، نزد خدای رحیمِ ما شفاعت نمایید تا بخشایش گناهانمان را به جان ما عطا فرماید!

 

كونتاكيون ؛

ای خداوند، تو واعظین استوار، آنانی که الهام الهی یافته‌اند، یعنی رسولان مقدس را به آرامش و بهره‌مندی از برکاتت وارد ساخته‌ای. زیرا زحمات و مرگ ایشان را فراتر از هر قربانی سوختنی پذیرفته‌ای، ای تو تنها کسی که از رازهای دلمان باخبری.

 

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

  

(عبرانیان 10: 1-18؛ مرقس 8: 30-34)

 

 خداوند با دعوت به پیروی از او با حمل صلیب، این مسیر را نشان می دهد و موانع اصلی آن را از بین می برد، نه بیرونی، بلکه درونی که در قلب انسان ریشه دارد. چنانچه خداوند گفته است ،اگر می خواهی از من پیروی کنی، اولاً به خودت رحم نکن، زیرا هر که به خود رحم کند خود را نابود می کند.  ثانیاً به دنيا گره نخورید، زیرا «انسان را چه سود که تمامی دنیا را ببَرد امّا جان خود را ببازد؟»  ( مرقس 8:36 ) .  سوماً از آنچه دیگران می گویند یا نگاه دیگران به خود خجالت نکشید: «زیرا هر که در میان این نسلِ زناکار و گناهکار از من و سخنانم عار داشته باشد، پسر انسان نیز آنگاه که در جلال پدر خود همراه با فرشتگان مقدّس آید، از او عار خواهد داشت." ( مرقس 8:38 ) .

 دلسوزی برای خود، محبت و شرمساری از چهره انسان، زنجیر اصلی است که انسان را در زندگی غیر خداپسندانه، در مسیر هوس ها و گناهان نگه می دارد. آنها مانع اصلی تبدیل گناهکاران هستند;  آنها همچنین موضوع اصلی مبارزه  روحانى در فردی اند که توبه می کند و ثمره توبه را به بار می آورد.  تا زمانی که این رشته ها قطع نشوند، زندگی مسیحی در ما غیرقابل اعتماد است، پر از موانع و سقوط، اگر نه همیشه از بیرون، آنگاه از  درون.  پس هر کس به خود خوب بنگرد و اگر چیزی در او گفته شده است، مواظب باشد که از آن دست بکشد: وگرنه امید نداشته باشيد که در مسیح به کمال برسید، هر چند از نظر ظاهری بسیار خوب خواهید بود.

 

 

مسیحیت خواستار مبارزه با شر در خود است و نه مبارزه با خود. فراخواندن به مبارزه با خود در ادبیات روحانى به معنای مبارزه با «انسان كهنه» در خود است، مبارزه با نفسانياتى که انسان را به بردگی می کشد، «من» دوم او می شود.

 یک تمرین زاهدانه سرزنش نفس وجود دارد، با انتقاد از خود گناه آلود بطوری تفاوت دارد که با ارزیابی هوشیارانه از انزوا از خدا، توبه فعال (اصلاح) و با امید به کمک او همراه است.

 قديس سرافیم ساروف: "ما باید به روح خود در ضعف ها و نقص های آن تسلیم باشیم و کاستی های خود را تحمل کنیم، همانطور که دیگران را تحمل می کنیم، اما نه برای تقلب، بلکه برای تشویق خود برای بهتر شدن. خواه زیاد خورده باشید، یا چیزی مانند آن، یکسان با ضعف انسان، انجام داده باشید - از این عصبانی نشوید و ضرری به ضرر اضافه نکنید، بلکه شجاعانه خود را به سمت اصلاح سوق دهید و در این بین سعی کنید آرامش ذهن را حفظ کنید."

 

درس روز

 مردی برای احکام دعاى عصر ایستاد.

 شروع به خواندن دعا کرد.

 بله، پاهایش خسته است. روز راحتى نبوده است.

 روی صندلی نشست و مشغول خواندن دعا بود.

 و ناگهان - زنگ در به صدا درآمد.

 همسایه ای از ماهیگیری برگشت.

 دو ساعت ایستادند و درباره اینکه او چه چیزی گرفته و چطور آن را گرفته است صحبت کردند.

 بالاخره مرد به خانه اش برگشت.

 و به خواندن دعا ادامه داد.

 ابتدا کمی ایستاد و سپس دوباره نشست.

 گذشته از همه اینها، قدرت ایستادن در دعا را نداشت!