دعاى روزانه
خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم
رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٣؛
ای خداوند دشمنانم چه بسیار شده اند. بسیاری به ضد من برمی خیزند.
بسیاری برای جان من می گویند: «به جهت او در خداخلاصی نیست.» لیکن تو
ای خداوند گرداگرد من سپر هستی، جلال من و فرازنده سر من. به آواز خود
نزد خداوند می خوانم و مرا از کوه مقدس خود اجابت مینماید. و اما من
خسبیده، به خواب رفتم و بیدار شدم زیرا خداوند مرا تقویت می دهد. از
کرورهای مخلوق نخواهم ترسید که گرداگرد من صف بسته اند. ای خداوند،
برخیز! ای خدای من، مرا برهان! زیرا بر رخسار همه دشمنانم زدی؛
دندانهای شریران را شکستی. نجات از آن خداوند است و برکت تو بر قوم تو
میباشد.
بعد از مزمور :
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
دوشنبه، دعا به
میکائیل مقدس و تمام فرشتگان
تروپاريون ؛
ای فرمانده تمامی لشکریان آسمان، ما نالایقان بی‌وقفه از تو استدعا
می‌کنیم که ما را با سپر دعاهایت در برگیری و زیر بالهای جلال روحانى
خود بپوشانی. ما در برابر تو افتاده، فریاد می‌زنیم: «از ما در برابر
تمامی آسیب ها محافظت کن، ای سرور قدرتهای آسمان!»
كونتاكيون ؛
شما، ای سروران و رهبران لشکر خدا، ای خادمین جلال الهی و راهنمایان
بشر، بطلبید هر آنچه را که برای ما نیکوست، و برایمان رحمتی بی‌کران
بطلبيد، ای فرمانده لشکرهای آسمانی.
انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين
(1 قرنتیان 5: 9–6 :11 ؛ متی 13: 54–58 )
ناصری ها کلام خداوند را باور نکردند، زیرا او در حالی که در میان آنها
زندگی می کرد، در موقعیت ظاهری خود ربوبیت و نمایندگی جذابی نداشت که
احترام غیرارادی را برانگیزد. گفتند
که او کیست، هیچ چیز خارق العاده ای نمی تواند در او وجود داشته باشد. با
این حال، این امر خداوند را بر آن نداشت که ظاهری چشمگیر به خود بگیرد. اما
خود او همیشه در ظاهر بسیار ساده بود، و سپس رسولان به همین ترتیب
رفتار کردند، و سپس همه پیروان و مقلدان واقعی آنها یکسان بودند. چرا؟ زیرا
غیرممکن است که چنین ربوبیت ظاهری ابداع شود که به طور کامل با نور
زندگی در مسیح عیسی مطابقت داشته باشد. و
تشخیص داده می شود که بهتر است براى حفظ ظاهرى گرانبها، باطن را مسدود
نکنيد. کسانی
که چشم دارند مستقیماً به این دومی نگاه می کنند، بدون اینکه توجه خود
را به اولی متوقف سازند. قدیس پولس رسول آن را اینگونه بیان کرد: «ما
این گنج را در ظروف خاکی داریم» (دوم قرنتیان 4: 7).
اگر به قیافه هایی که اکنون به آنها احترام می گذاریم و آنها را در دعا
می خوانیم نگاه می کردیم، به چشمان خود باور نمی کردیم: آنها بسیار
ساده بودند. اما
حتی تا به امروز، کسی که می داند زندگی در مسیح عیسی چیست، ظاهر را
کنار می زند و همه توجه را به درون می گرداند. به
همین دلیل است که اولی به خودی خود سقوط می کند، در حالی که دومی بلند
می شود و رشد می کند. حتی
برای خیلی ها هم پیش می آید که هیچ متوجه این ربوبیت درونی نمی شوند،
حتی صاحب آن. چشم انسان
شر است. چشم‌ها
به او نشان نمی دهند که چه چیزی واقعاً نيك است، تا زمانی که چیزی به
او آسیب برساند.
مبانى ارتدوكس
