دعاى روزانه
خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم
رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور١٤٣؛
ای خداوند دعای مرا بشنو و به تضرع من گوش بده! در امانت و عدالت خویش
مرا اجابت فرما! و بر بنده خود به محاکمه برمیا. زیرا زنده ای نیست که
به حضور تو عادل شمرده شود. زیرا که دشمن بر جان من جفا کرده، حیات مرا
به زمین کوبیده است و مرا در ظلمت ساکن گردانیده، مثل آنانی که مدتی
مرده باشند. پس روح من در من مدهوش شده، و دلم در اندرونم متحیر گردیده
است. ایام قدیم را به یاد می آورم. در همه اعمال تو تفکر نموده، در
کارهای دست تو تامل میکنم. دستهای خود را بسوی تو دراز میکنم. جان من
مثل زمین خشک، تشنه تو است.ای خداوند، بزودی مرا اجابت فرما زیرا روح
من کاهیده شده است. روی خود را از من مپوشان، مبادا مثل فرو روندگان به
هاویه بشوم. بامدادان رحمت خود را به من بشنوان زیرا که بر تو توکل
دارم. طریقی را که بر آن بروم، مرا بیاموز زیرا نزد تو جان خود را بر
می افرازم. ای خداوند مرا از دشمنانم برهان زیرا که نزد تو پناه برده
ام. مرا تعلیم ده تا اراده تو را بجا آورم زیرا خدای من تو هستی. روح
مهربان تو مرا در زمین هموار هدایت بنماید. به خاطر نام خود ای خداوند
مرا زنده ساز. به خاطر عدالت خویش جان مرا از تنگی برهان. و به خاطر
رحمت خود، دشمنانم را منقطع ساز. و همه مخالفان جان مرا هلاک کن زیرا
که من بنده تو هستم.
بعد از مزمور :
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
شنبه، دعا به مادر خدا، تمام مقدسین، مؤمنين وفاتیافته
تروپاريون ؛
ای رسولان، شهیدان و انبیا، اسقفهای مقدس، قديسين و پارسایان، که نبرد
نیکو را جنگیده و ایمان را حفظ نمودهاید، شما در برابر نجاتدهنده،
دلیری دارید. نزد او برایمان شفاعت کنید زیرا او نیکوست و دعا کنید که
جانهایمان را نجات دهد.
كونتاكيون ؛
ای مسیح، به مقدسین و جانهای خادمینت آسایش ببخش، در جایی که دیگر خبری
از بیماری و غم و آه و ناله نيست، بلکه تا به ابد حیات است.
انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين
(اول
قرنتيان 14: 26-40 ؛ متی 21: 12-14 ، 17-20)
"خانه من خانه دعا خوانده می شود، اما شما آن را لانه دزدان ساخته اید"
(متی 21:
13).
همه می دانند که معبد احترام ، تمرکز افکار ، تفكر عمیق الهی و ایستادن
در حضور خدا را می طلبد ، و با این حال ، چه کسی این را انجام می دهد؟
آنها با آرزوی دعا به معبد می روند ، مدتی با غیرت گرم در آن می ایستند
، و سپس افکار شروع به سرگردان شدن می کنند و داد و ستد در سر حتی
بلندتر از آن چیزی است که خداوند در معبد اورشليم ملاقات کرد.
چرا این چنین است؟ زیرا بودن در معبد بازتابی از تمام زندگی است. آنها
همانطور که زندگی می کنند ، خود را در کلیسا نگه می دارند. معبد بر
حرکات روحانى تأثیر می گذارد و تا حدی از آن حمایت می کند ، اما پس از
آن روند معمول نظم روحانى بهاى خود را می طلبد. بنابراین، اگر می
خواهید اقامت شما در معبد جایگاه شایسته ای در حضور خداوند داشته باشد
، خود را توسط زندگی معمول خود برای آن آماده کنید؛ تا جایی که می
توانید در حالت دعايى راه بروید. این کار شما را به جایی می رساند که
همیشه در کلیسا با احترام خواهید ایستاد. همین احترام شما را به احترام
در زندگی روزمره ترغیب می کند. بنابراین شما بالاتر و بالاتر خواهید
رفت. با خداوندا کمک کن، شروع کنيد!