دعاى روزانه

خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد. 

 

مزمور١٠٣؛ 

ای جان من خداوند را متبارک بخوان! و هر چه در درون من است نام قدوس او را متبارک خواند. ای جان من خداوند را متبارک بخوان! و جمیع احسان های او را فراموش مکن! که تمام گناهانت را می آمرزد و همه مرض های تو را شفا می بخشد. که حیات تو را از هاویه فدیه می دهد و تاج رحمت و رافت را بر سر تو می نهد. که جان تو را به چیزهای نیکو سیر می کند تا جوانی تو مثل عقاب تازه شود. خداوند عدالت را به جا می آورد و انصاف را برای جمیع مظلومان. طریق های خویش را به موسی تعلیم داد و عمل های خود را به بنی اسرائیل. خداوند رحمان و کریم است دیر غضب و بسیار رحیم. تا به ابد محاکمه نخواهد نمود و خشم را همیشه نگاه نخواهد داشت. با ما موافق گناهان ما عمل ننموده، و به ما به حسب خطایای ما جزا نداده است. زیرا آنقدر که آسمان از زمین بلندتر است، به همان قدر رحمت او بر ترسندگانش عظیم است. به اندازه ای که مشرق از مغرب دور است، به همان اندازه گناهان ما را از ما دور کرده است. چنانکه پدر بر فرزندان خود رئوف است همچنان خداوند بر ترسندگان خود رافت می نماید. زیرا جبلت ما را می داند و یاد می دارد که ما خاک هستیم. و اما انسان، ایام او مثل گیاه است، مثل گل صحرا همچنان می شکفد. زیرا که باد بر آن می وزد و نابود میگردد و مکانش دیگر آن را نمی شناسد. لیکن رحمت خداوند بر ترسندگانش از ازل تا ابدالاباد است و عدالت او بر فرزندان فرزندان. بر آنانی که عهد او را حفظ می کنند و فرایض او را یاد می دارند تا آنها را به جا آورند. خداوند تخت خود را بر آسمانها استوار نموده، و سلطنت او بر همه مسلط است. خداوند را متبارک خوانید، ای فرشتگان او که در قوت زور آورید و کلام او را به جا می آورید و آواز کلام او را گوش می گیرید! ای جمیع لشکرهای او خداوند را متبارک خوانید! و ای خادمان او که اراده او را بجا می آورید! ای همه کارهای خداوند او را متبارک خوانید! در همه مکان های سلطنت او. ای جان من خداوند را متبارک بخوان!

بعد از مزمور :

جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین. 

هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)

 

جمعه، صلیب مقدس و حیات‌بخش

 

تروپاريون ؛

ای خداوند، قوم خود را نجات ده و میراث خود را مبارک ساز. عطا کن که مسیحیان راستین بر دشمنان خود پیروز گردند. و به‌خاطر صلیب خویش، مسکن خود را حفظ فرما.

 

كونتاكيون ؛

همانطور که داوطلبانه به جای ما مصلوب گشتی، به کسانی که به نام تو خوانده شده‌اند، رحمت عطا فرما. تمام مسیحیان ارتدوكس را به نام خویش شادمان گردان، با اِعطای نشانِ شکست‌ناپذیر، اسلحۀ صلح خویش، ایشان را بر دشمنانشان پیروز گردان.

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

  

 (اول قرنتیان 10: 28-11 ، 7 ؛ متی 16: 24-28)

خداوند از کسانی که می خواهند او را قاطعانه پیروی کنند مى خواهد خود را انكار كنند: "خود را انکار کن" (متی 16: 24). شما می توانید اینگونه بیان کنید: منافع خود را رها کرده و تنها منافع خداوند را دنبال کنید. زمانی این را به انجام مى رسانيد که همیشه آنچه را که مورد خوشنودى اوست انجام دهید.

چگونه می توان این کار را انجام داد؟ با دقت به آنچه در درون شماست و آنچه در بیرون اطراف شماست ، نگاه کنید و با تشخيص دقیق اینکه خداوند چطور می خواهد که شما در این و در این مورد ، خارجی یا داخلی عمل کنید ، آن را انجام دهید ، بدون این که از خود مضايقه كنيد و با امور خود دخالت دهيد. با برآورد كردن وقف كامل خود ، شما خواهید گفت: تعریف و تشخيص آن دشوار است. نه ، چيز سختى نیست. ما احکام روشن و قطعی داریم. آنها هر آنچه خداوند از ما می خواهد بیان می کنند.

اين باقی مانده که کاربرد آنها در این مورد اعمال شود ، و این مشکلات بزرگی را ایجاد نمی کند. داشتن عقل سلیم کافی است. اگر حدس نمی زنید ، از پدر روحانى خود یا شخص دیگری که به كلام او احترام می گذارید بپرسید و دستورالعمل ها را دنبال کنید. اما به هر طریق ممکن بهتر است با خواندن کلام خدا و کتابهاى پدران مقدس استدلال خود را اصلاح کنید تا همیشه محاسبه گر را با خود داشته باشید.

 

چگونه می توان خود را از خودبينى و احساس برترى حفظ کرد؟

قديس جان کرونستات با برداشتن کتاب مقدس از روی میز تحرير خود و خواندن یک صفحه باز از باب چهاردهم کتاب اشعیا ، که از سقوط از آسمان بخاطر غرور اولین فرشته صحبت می کند ، پاسخ داد. پس از بازگشت کتاب به جای خود ، پدر جان گفت: "من اغلب به خواندن این سخنرانی الهامى از خدا متوسل می شوم و از سقوط وحشتناک لوسيفر شگفت زده می شوم. افتادن در جهنم دنیای زیرین از طریق افكار مغرورانه، چقدر آسان است! يادآورى تباهى رهبر مراتب بی بدن (فرشتگان) مرا تا حد زیادی از خودبينى محافظت می کند و ذهن و قلب مغرورم را فروتن می سازد."

 

درس روز

نجارى در جهان وجود داشت ، او صنعتگر بدى نبود ، فقط او دوست داشت همه چیز را به فردا موکول کند. به محض اینکه با درخواستی به او مراجعه مى کردند ، او پاسخ مى داد: "باشه ، فردا این کار را می کنم!" در جوانی نجار به او گفتند: "ازدواج کن" و او پاسخ داد: "باشه ، من فردا ازدواج می کنم!" بنابراین جوانی او گذشت.

و همیشه کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد: اکنون یک کار ، بعد دیگری ، و او همیشه پاسخ می داد: "خوب ، فردا ، فردا این کار را می کنم!" آنچه او موفق نشد انجام دهد، بنابراین زندگی به آرامی ادامه یافت. یک روز صبح مردم از او خواستند تا كارى را اجرا کند. نجار ما از روی عادت پاسخ داد: "باشه ، فردا این کار را می کنم!" و مردم به او گفتند: "اما فردا کی است؟ شما چند سال دارید؟ اگر بمیرید و این کار را نکنید چه؟ " -" و این درست است! - نجار شگفت زده شد. "در واقع ، من چند سال دارم؟" شمرد و روی صندلی نشست ، با خودش گفت: "وای! من واقعا شصت ساله شدم! این همه عمر کی گذشت؟ "

راهب پیر گفت: "در زندگی روحانى، فردا روح را نجات نمى دهد، بلكه اکنون."