دعاى روزانه
خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم
رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٦٣؛
ای خدا، تو خدای من هستی. در سحر تو را خواهم طلبید. جان من تشنه تو
است و جسدم مشتاق تو در زمین خشک تشنه بی آب. چنانکه در قدس بر تو نظر
کردم تا قوت و جلال تو را مشاهده کنم. چونکه رحمت تو از حیات نیکوتر
است. پس لبهای من ترا تسبیح خواهد خواند. از اینرو تا زنده هستم تو را
متبارک خواهم خواند. و دستهای خود را به نام تو خواهم برافراشت. جان من
سیر خواهد شد چنانکه از مغز و پیه. و زبان من به لبهای شادمانی تو را
حمد خواهد گفت، چون تو را بر بستر خود یاد می آورم و در پاسهای شب در
تو تفکر می کنم. زیرا تو مددکار من بوده ای و زیر سایه بالهای تو شادی
خواهم کرد. جان من به تو چسبیده است و دست راست تو مرا تایید کرده است.
و اما آنانی که قصد جان من دارند هلاک خواهند شد و در اسفل زمین فرو
خواهند رفت. ایشان به دم شمشیر سپرده می شوند و نصیب شغالها خواهند شد.
اما پادشاه در خدا شادی خواهد کرد و هرکه بدو قسم خورد فخر خواهد نمود.
زیرا دهان دروغگویان بسته خواهد گردید.
بعد از مزمور :
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
چهارشنبه، صلیب مقدس و حیات‌بخش
تروپاريون ؛
ای خداوند، قوم خود را نجات ده و میراث خود را مبارک ساز. عطا كن که
مسیحیان راستین بر دشمنان خود پیروز گردند. و به‌خاطر صلیب خویش، مسکن
خود را حفظ فرما.
كونتاكيون ؛
همانطور که داوطلبانه به جای ما مصلوب گشتی، رحمت عطا فرما به کسانی که
به نام تو خوانده شده‌اند. تمام مسیحیان ارتدوكس را به نام خویش شادمان
گردان، با اِعطای نشانِ شکست‌ناپذیر، آن اسلحۀ صلح خویش، ایشان را بر
دشمنانشان پیروز گردان.
انديشه هاى قديس تئوفان
راهب
(روميان 11:
13-24 ؛ متی 11: 27-30)
"بياييد نزد من،
اى همه زحمتكشان و گرانباران ، و من به شما آرامى خواهم بخشيد" (متی
11:
28). ای الهی ، ای عزیز ، ای صداى تو شیرین ترین! بياييد همه ما به
دنبال دعوت خداوند برويم! اما پیشاپیش باید حس کنیم که احساس آن برای
ما دشوار و دشوار است ، یعنی گناهان زیادی داریم و این گناهان سنگین
هستند. از این احساس گناه، نیاز به دنبال آرامش بودن برای خود متولد می
شود. سپس ایمان تنها پناهگاه ما به خداوند نجات دهنده را نشان خواهد
داد و قدم های ما با اختیار خودشان به سوی او خواهد رفت.
روحی که آرزوی
خلاصی از گناهان را دارد می داند که به خداوند چه بگوید: "بار سنگین و
گناه آلود را از من بگیر ، و من یوغ نيكى تو را خواهم گرفت." و اتفاقى
اين چنين می افتد: خداوند گناهان را می آمرزد ، و روح در احکام او شروع
به راه رفتن می کند. و احکام، یوغ هستند و گناهان، یک بار است. اما ،
با مقایسه هر دو ، روح درمى يابد كه یوغ احكام مانند پر سبك است و بار
گناهان مانند كوه سنگین است.
نترسیم که با
کمال میل، یوغ نيكى خداوند را بپذیریم كه بار او سبک است! این تنها راه
است و در غیر این صورت ، نمى توانيم برای روح خود آرامش بيابيم.
