دعاى روزانه
خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان
مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٣٨؛
ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما.
زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است. در جسد
من به سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به سبب خطای خودم سلامتی
نی. زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین تر
شده. جراحات من متعفن و مقروح شده است، به سبب حماقت من. به خود می
پیچم و بی نهایت منحنی شده ام. تمامی روز ماتم کنان تردد میکنم. زیرا
کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست. من بی حس و بینهایت
کوفته شده ام و از فغان دل خود نعره می زنم. ای خداوند تمامی آرزوی من
در مد نظر تو است و ناله های من از تو مخفی نمی باشد. دل من می طپد و
قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست. دوستان و رفیقانم از
بلای من برکنار می ایستند و خویشان من دور ایستاده اند. آنانی که قصد
جانم دارند دام می گسترند و بد اندیشانم سخنان فتنه انگیز می گویند و
تمام روز حیله را تفکر می کنند. و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم
که دهان خود را باز نکند. و مثل کسی گردیده ام که نمی شنود و کسی که در
زبانش حجتی نباشد. زیرا که ای خداوند انتظار تو را می کشم. تو ای یهوه
خدایم جواب خواهی داد. چونکه گفته ام مبادا بر من شادی نمایند و چون
پایم بلغزد بر من تکبر کنند. زیرا که برای افتادن نصب شده ام و درد من
همیشه پیش روی من است. زیرا گناه خود را اخبار می نمایم و از خطای خود
غمگین هستم. اما دشمنانم زنده و زور آورند و آنانی که بی سبب بر من بغض
می نمایند بسیاراند. و آنانی که به عوض نیکی به من بدی می رسانند. برمن
عداوت می ورزند زیرا نیکویی را پیروی میکنم. ای خداوند مرا ترک منما.
ای خدای من از من دور مباش. و برای اعانت من تعجیل فرما ای خداوندی که
نجات من هستی.
بعد از مزمور:
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
سه شنبه، دعا به قديس يحيى تعميد دهنده
تروپاريون ؛
یاد و خاطر پارسایان شایان ستایش است، اما تو ای
پیشگام، به شهادت خودِ خداوندگار، پسندیدۀ او هستی. تو بزرگترین نبی
معرفی شدی زیرا او را که از قبل درباره‌اش نبوت کرده بودند، در آب
تعمید دادی. از این رو، پس از آنکه برای راستی جنگیدی و رنج کشیدی، به
آنانی که در قبرها بودند، انجیل خدای جسم شده را اعلان نمودی، خدایی
که گناه از جهان برمی‌گیرد و رحمت عظیم خود را شامل حال ما می‌گرداند.
كونتاكيون ؛
ای نبی خدا و پیشگام فیض، سر تو همچون مقدس‌ترین گُل رز از زمین شکوفه
زده. هر آینه شفا یافتیم، زیرا تو مانند گذشته، جهان را به توبه وعظ
می‌کنی.
انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين
(لوقا 12:
13-15، 22-31)
خداوند به کسی
که خواستار جدایی از برادرش بود گفت: "چه کسی مرا بين شما داور یا
مُقَسم قرار داده است؟" (لوقا 12:
14) سپس افزود:
«نگران نباشید که چه بخورید و چه بپوشید» (لوقا
12
:22، 29). قبلا او تعلیم داد: "مردگان را
بگذاريد تا مردگان خود را دفن کنند" (لوقا 9: 60). بار دیگر او
پیشنهاد کرد که "ازدواج نكردن بهتر است" (متی 19: 10-12). این بدان
معناست که دور شدن توجه و قلب مسیحیان از همه چیز زندگی روزمره، و
رهایی از شایعات و بند زندگی روزمره، از ویژگی های روح مسیحیت است.
این واقعیت که
خداوند ازدواج را برکت می دهد و تداوم آن را تأیید می کند، که قدرت
فرمانی را که روابط بین والدین و فرزندان را تعیین می کند، باز می
گرداند و اهمیت آن را به اقتدار مدنی و نظم مدنی واگذار می کند، این
خصلت را از بین نمی برد و به مسیحیان این حق را نمی دهد که از نگهدارى
آن و کاشتن آن در دل خودداری کنند. ...اين یکی و دیگری را با هم مقایسه
کنید، خواهید دید که این وظیفه شماست، با تمام نظم دنیوی، دل خود را از
آن مرده نگه داريد.
اين چگونه است؟
برای زندگی خود تصمیم بگیرید؛ این همه حکمت عملی است. خداوند با این
قاعده به این تصمیم هدايت می كند: "ابتدا ملكوت خدا را بطلبيد" (متی 6
:33، لوقا
12:31). تمام توجه
خود را به این واقعیت معطوف کنید که خداوند در شما حکمرانی می کند و
همه چیزهای روزمره برای شما جذابیت قابض و سنگینی را از دست خواهند
داد. آن گاه امور خود را در ظاهر انجام می دهید و باطن شما یعنی قلب
شما چیز دیگری خواهد داشت. اما اگر در نتیجه این، عزم برای سرکوب این
رابطه بيرونى با زندگی روزمره به وجود آيد، شما ضرر نخواهید کرد: به
هدفی که ایمان مسیح به شما مى دهد نزدیکتر خواهید شد.
