سرود پاسكا
مسیح از مردگان برخاسته است ، او مرگ را با مرگ پایمال كرده است، و به
آنانى که در قبر هستند زندگی مى بخشد.
خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان
مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٣٨؛
ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما.
زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است. در جسد
من به سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به سبب خطای خودم سلامتی
نی. زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین تر
شده. جراحات من متعفن و مقروح شده است، به سبب حماقت من. به خود می
پیچم و بی نهایت منحنی شده ام. تمامی روز ماتم کنان تردد میکنم. زیرا
کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست. من بی حس و بینهایت
کوفته شده ام و از فغان دل خود نعره می زنم. ای خداوند تمامی آرزوی من
در مد نظر تو است و ناله های من از تو مخفی نمی باشد. دل من می طپد و
قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست. دوستان و رفیقانم از
بلای من برکنار می ایستند و خویشان من دور ایستاده اند. آنانی که قصد
جانم دارند دام می گسترند و بد اندیشانم سخنان فتنه انگیز می گویند و
تمام روز حیله را تفکر می کنند. و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم
که دهان خود را باز نکند. و مثل کسی گردیده ام که نمی شنود و کسی که در
زبانش حجتی نباشد. زیرا که ای خداوند انتظار تو را می کشم. تو ای یهوه
خدایم جواب خواهی داد. چونکه گفته ام مبادا بر من شادی نمایند و چون
پایم بلغزد بر من تکبر کنند. زیرا که برای افتادن نصب شده ام و درد من
همیشه پیش روی من است. زیرا گناه خود را اخبار می نمایم و از خطای خود
غمگین هستم. اما دشمنانم زنده و زور آورند و آنانی که بی سبب بر من بغض
می نمایند بسیاراند. و آنانی که به عوض نیکی به من بدی می رسانند. برمن
عداوت می ورزند زیرا نیکویی را پیروی میکنم. ای خداوند مرا ترک منما.
ای خدای من از من دور مباش. و برای اعانت من تعجیل فرما ای خداوندی که
نجات من هستی.
بعد از مزمور:
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
سه شنبه، دعا به قديس يحيى تعميد دهنده
تروپاريون ؛
یاد و خاطر پارسایان شایان ستایش است، اما تو ای
پیشگام، به شهادت خودِ خداوندگار، پسندیدۀ او هستی. تو بزرگترین نبی
معرفی شدی زیرا او را که از قبل درباره‌اش نبوت کرده بودند، در آب
تعمید دادی. از این رو، پس از آنکه برای راستی جنگیدی و رنج کشیدی، به
آنانی که در قبرها بودند، انجیل خدای جسم شده را اعلان نمودی، خدایی
که گناه از جهان برمی‌گیرد و رحمت عظیم خود را شامل حال ما می‌گرداند.
كونتاكيون ؛
ای نبی خدا و پیشگام فیض، سر تو همچون مقدس‌ترین گُل رز از زمین شکوفه
زده. هر آینه شفا یافتیم، زیرا تو مانند گذشته، جهان را به توبه وعظ
می‌کنی.
انديشه هاى قديس تئوفان
راهب
(اول قرنتیان
14: 20-25 ؛ متى 25: 1-13)
مثل 10 باکره
قرائت می شود (متی 25: 1-13). قديس مكاريوس معنای آن را به شرح زیر
نشان می دهد:
"پنج باکره دانا
، هوشیار ، خارق العاده در ذات خود ، با گرفتن روغن در ظرف قلب خود ،
یعنی فيض روح داده شده از بالا ، توانستند با داماد وارد قصر آسمانی
شوند. باكره هاى نادان مقدس دیگر ، که در طبيعت خود باقی مانده بودند ،
هوشیار نبودند ، در حالی که هنوز در جسم بودند سعی نکردند روغن شادی را
در ظرف های خود بگيرند ، بلكه آنها از روی سهل انگاری و یا خودپسندی
درباره پارسايى خود ، خود را بالا بردند، همانطور که بودند خوابيدند،
به همین دلیل آنها در قصر پادشاهی پذیرفته نشدند ، زیرا نتوانستند
داماد آسمانی را خشنود سازند.
با پیوندهای
دنیوی و عشق زمینی ، همانطور که بودند، آنها تمام عشق و ارادت خود را
به داماد آسمانی اختصاص ندادند و با خود روغن نیاوردند. و روح هايى که
به دنبال طبیعت روح القدس هستند ، با تمام عشق به خداوند متصل هستند ،
آنها در همه چیز با او راه می روند ، از همه چیز دور می شوند ، و معطوف
به او دعا می کنند. و افکارشان شایسته دریافت روغن فیض آسمانی است. روح
هايى، در طبيعت خود باقی می مانند ، با یک فکر روی زمین غر می زنند ،
آنها به زمین فکر می کنند ، و محل سكونت ذهن آنها روی زمین است. آنها
خودشان فکر می کنند که متعلق به داماد هستند و با توجیهات نفسانی
آراسته شده اند ، اما روغن شادی را نمی پذیرند ، و روح آنها را از بالا
متولد نمی کند "*.
* مكاريوس بزرگ.
"مکالمات" ، 4 ، 6.
