سرود پاسكا
مسیح از مردگان برخاسته است ، او مرگ را با مرگ پایمال كرده است، و به
آنانى که در قبر هستند زندگی مى بخشد.
خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم
رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٨٨؛
ای یهوه خدای نجات من، شب و روز نزد تو فریاد کرده ام. دعای من به حضور
تو برسد، به ناله من گوش خود را فراگیر. زیرا که جان من از بلایا پر
شده است و زندگانی ام به قبر نزدیک گردیده. از فرو روندگان به هاویه
شمرده شده ام و مثل مرد بی قوت گشته ام. در میان مردگان منفرد شده، مثل
کشتگان که در قبر خوابیده اند، که ایشان را دیگر به یاد نخواهی آورد و
از دست تو منقطع شده اند. مرا در هاویه اسفل گذاشته ای، در ظلمت در
ژرفی ها. خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا
ساخته ای. آشنایانم را از من دور کرده، و مرا مکروه ایشان گردانیده ای
محبوس شده، بیرون نمی توانم آمد. چشمانم از مذلت کاهیده شد. ای خداوند،
نزد تو فریاد کرده ام تمامی روز. دستهای خود را به تو دراز کرده ام.
آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد
خواهند گفت؟ آیا رحمت تو در قبر مذکور خواهد شد؟ و امانت تو در هلاکت؟
آیا کارعجیب تو در ظلمت اعلام می شود و عدالت تو در زمین فراموشی؟ و
اما من نزد تو ای خداوند فریاد بر آورده ام و بامدادان دعای من در پیش
تو می آید. ای خداوند چرا جان مرا ترک کرده، و روی خود را از من پنهان
نموده ای. من مستمند و از طفولیت مشرف بر موت شده ام. ترسهای تو را
متحمل شده، متحیر گردیده ام. حدت خشم تو بر من گذشته است و خوف های تو
مرا هلاک ساخته. مثل آب دور مرا گرفته است تمامی روز و مرا از هر سو
احاطه نموده. یاران و دوستان را از من دور کرده ای و آشنایانم را در
تاریکی.
بعد از مزمور:
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
پنج شنبه، دعا به رسولان مقدس و قدیس نیکولاس
تروپاريون ؛
ای رسولان مقدس، نزد خدای رحیمِ ما شفاعت نمایید تا بخشایش گناهانمان
را به جان ما عطا فرماید!
كونتاكيون ؛
ای خداوند، تو واعظین استوار، آنانی که الهام الهی یافته‌اند، یعنی
رسولان مقدس را به آرامش و بهره‌مندی از برکاتت وارد ساخته‌ای. زیرا
زحمات و مرگ ایشان را فراتر از هر قربانی سوختنی پذیرفته‌ای، ای تو
تنها کسی که از رازهای دلمان باخبری.
انديشه هاى قديس تئوفان
راهب
(اعمال 13:
13-24 ؛ یوحنا 6: 5-14)
شاگردان به
خداوند گفتند كه مردم را مرخص فرما تا به روستاها رفته بجهت خود غذا
بخرند ، اما خداوند به آنها گفت: " نیازی به رفتن ندارند. شما خود
ايشان را غذا دهید"(متی 14:
16)
این قبل از
معجزه تغذیه پنج هزار نفر ، به غیر از زنان و فرزندان ، با پنج نان و
دو ماهی بود. چنین اتفاقى که معنای خاصی در زندگى خداوند داشت ، درس
دیگری ارائه می دهد. مردم تصویرى از انسانیت ، گرسنه و تشنه حقیقت
هستند. هنگامی که خداوند به رسولان گفت: "شما خود ايشان را غذا دهيد" ،
سپس او خدمات آینده آنها به نژاد بشر را به آنها نشان داد - تا آن را
با حقیقت تغذیه کنند. رسولان این کار را برای زمان خود انجام دادند.
برای زمانهاى بعدی این خدمت به شبانان پى در پی آنها تحویل داده شد.
و خداوند اين
سخنرانى را به شبانان حاضر بسط می دهد: " قوم خود را غذا بدهید". و
شبانان باید تعهد را با وجدان خود حفظ کند – تا مردم را با حقیقت تغذیه
کنند. موعظه کلام خدا باید در کلیسا ادامه یابد. خدمت خاموش، چه نوع
خدمتى است؟ و اين بسیار ساکت است ، بیش از حد ساکت است. اما نمی توان
گفت که این امر از آنجا ناشی می شود که هیچ ایمانی در قلب وجود ندارد:
بنابراین ، یک سوء تفاهم ، یک رسم بد؛ این او را توجیه نمى كند.
