دعاى روزانه
خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم
رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور١٤٣؛
ای خداوند دعای مرا بشنو و به تضرع من گوش بده! در امانت و عدالت خویش
مرا اجابت فرما! و بر بنده خود به محاکمه برمیا. زیرا زنده ای نیست که
به حضور تو عادل شمرده شود. زیرا که دشمن بر جان من جفا کرده، حیات مرا
به زمین کوبیده است و مرا در ظلمت ساکن گردانیده، مثل آنانی که مدتی
مرده باشند. پس روح من در من مدهوش شده، و دلم در اندرونم متحیر گردیده
است. ایام قدیم را به یاد می آورم. در همه اعمال تو تفکر نموده، در
کارهای دست تو تامل میکنم. دستهای خود را بسوی تو دراز میکنم. جان من
مثل زمین خشک، تشنه تو است.ای خداوند، بزودی مرا اجابت فرما زیرا روح
من کاهیده شده است. روی خود را از من مپوشان، مبادا مثل فرو روندگان به
هاویه بشوم. بامدادان رحمت خود را به من بشنوان زیرا که بر تو توکل
دارم. طریقی را که بر آن بروم، مرا بیاموز زیرا نزد تو جان خود را بر
می افرازم. ای خداوند مرا از دشمنانم برهان زیرا که نزد تو پناه برده
ام. مرا تعلیم ده تا اراده تو را بجا آورم زیرا خدای من تو هستی. روح
مهربان تو مرا در زمین هموار هدایت بنماید. به خاطر نام خود ای خداوند
مرا زنده ساز. به خاطر عدالت خویش جان مرا از تنگی برهان. و به خاطر
رحمت خود، دشمنانم را منقطع ساز. و همه مخالفان جان مرا هلاک کن زیرا
که من بنده تو هستم.
بعد از مزمور :
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
شنبه، دعا به مادر خدا، تمام مقدسین، مؤمنين وفاتیافته
تروپاريون ؛
ای رسولان، شهیدان و انبیا، اسقفهای مقدس، قديسين و پارسایان، که نبرد
نیکو را جنگیده و ایمان را حفظ نمودهاید، شما در برابر نجاتدهنده،
دلیری دارید. نزد او برایمان شفاعت کنید زیرا او نیکوست و دعا کنید که
جانهایمان را نجات دهد.
كونتاكيون ؛
ای مسیح، به مقدسین و جانهای خادمینت آسایش ببخش، در جایی که دیگر خبری
از بیماری و غم و آه و ناله نيست، بلکه تا به ابد حیات است.
انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين
(رومیان 5:
17-6: 2 ؛ متی 9: 14-17)
آنها از خداوند
پرسیدند: چرا شاگردانش روزه نمی گیرند؟ او پاسخ داد: زیرا هنوز زمان
آنها فرا نرسیده است. سپس ، با یک سخنرانی روان ، نشان داد که به طور
کلی ، شدت زهد خارجی باید با تجدید نیروهای درونی روح مطابقت داشته
باشد. ابتدا روح غيرت را برانگیخته و سپس شدت را بر خود تحمیل کنید ،
زیرا در این صورت یک نیروی درونی جدید در شما وجود دارد که قادر است در
برابر آنها به طور مفید مقاومت کند.
اگر بدون داشتن
این غيرت ، سختگیری به خرج دهید ، یا فقط با الگو گرفتن از دیگران ، یا
با خودنمایی زهد مجذوب شوید ، این سودمند نخواهد بود. با این شدت می
توانید کمی بیشتر دوام بیاورید ، و سپس ضعیف شده و کنار می روید. و اين
برای شما حتی بدتر از قبل خواهد بود.
ریاضت
بدون روح درونی همان تکه پارچه تازه روی لباس های كهنه یا شراب جدید در
مشك های شراب قدیمی است. این تکه از بین می رود و سوراخ حتی بزرگتر می
شود و شراب مشك را پاره می كند و خودش ناپدید می شود و پوست را بی ارزش
می کند. با این حال ، این بدان معنا نیست که سختگیری خوب نیست ، اما
فقط پیشنهاد می شود که لازم است آنها را به ترتیب شروع کنید. لازم است
اطمینان حاصل شود که نیاز آنها از درون برطرف می شود ، به طوری که آنها
قلب را برآورده می کنند ، و نه تنها مانند ستم ، از بیرون فشار آورند.