دعاى روزانه
خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان
مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٣٨؛
ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما.
زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است. در جسد
من به سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به سبب خطای خودم سلامتی
نی. زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین تر
شده. جراحات من متعفن و مقروح شده است، به سبب حماقت من. به خود می
پیچم و بی نهایت منحنی شده ام. تمامی روز ماتم کنان تردد میکنم. زیرا
کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست. من بی حس و بینهایت
کوفته شده ام و از فغان دل خود نعره می زنم. ای خداوند تمامی آرزوی من
در مد نظر تو است و ناله های من از تو مخفی نمی باشد. دل من می طپد و
قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست. دوستان و رفیقانم از
بلای من برکنار می ایستند و خویشان من دور ایستاده اند. آنانی که قصد
جانم دارند دام می گسترند و بد اندیشانم سخنان فتنه انگیز می گویند و
تمام روز حیله را تفکر می کنند. و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم
که دهان خود را باز نکند. و مثل کسی گردیده ام که نمی شنود و کسی که در
زبانش حجتی نباشد. زیرا که ای خداوند انتظار تو را می کشم. تو ای یهوه
خدایم جواب خواهی داد. چونکه گفته ام مبادا بر من شادی نمایند و چون
پایم بلغزد بر من تکبر کنند. زیرا که برای افتادن نصب شده ام و درد من
همیشه پیش روی من است. زیرا گناه خود را اخبار می نمایم و از خطای خود
غمگین هستم. اما دشمنانم زنده و زور آورند و آنانی که بی سبب بر من بغض
می نمایند بسیاراند. و آنانی که به عوض نیکی به من بدی می رسانند. برمن
عداوت می ورزند زیرا نیکویی را پیروی میکنم. ای خداوند مرا ترک منما.
ای خدای من از من دور مباش. و برای اعانت من تعجیل فرما ای خداوندی که
نجات من هستی.
بعد از مزمور:
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
سه شنبه، دعا به قديس يحيى تعميد دهنده
تروپاريون ؛
یاد و خاطر پارسایان شایان ستایش است، اما تو ای
پیشگام، به شهادت خودِ خداوندگار، پسندیدۀ او هستی. تو بزرگترین نبی
معرفی شدی زیرا او را که از قبل درباره‌اش نبوت کرده بودند، در آب
تعمید دادی. از این رو، پس از آنکه برای راستی جنگیدی و رنج کشیدی، به
آنانی که در قبرها بودند، انجیل خدای جسم شده را اعلان نمودی، خدایی
که گناه از جهان برمی‌گیرد و رحمت عظیم خود را شامل حال ما می‌گرداند.
كونتاكيون ؛
ای نبی خدا و پیشگام فیض، سر تو همچون مقدس‌ترین گُل رز از زمین شکوفه
زده. هر آینه شفا یافتیم، زیرا تو مانند گذشته، جهان را به توبه وعظ
می‌کنی.
انديشه
هاى قديس تئوفان خلوت نشين
(افسسيان
6: 18-24 ؛ لوقا 4: 22-30)
ناصری ها از کلام خداوند متعجب شدند ، اما هنوز ایمان نیاوردند:
همانطور که خود خداوند فاش ساخت حسادت مانع شد. و تمام هواى نفس بر
خلاف حقیقت و نيكى است ، اما حسادت از همه بزرگتر است ، زیرا ماهیت آن
از دروغ و کینه تشکیل شده است. این هواى نفس ناعادل ترین و مسموم ترین
است هم برای فرد استفاده کننده آن و هم برای کسی که به آن متوجه می
شود. در اندازه های کوچک ، برای همه اتفاق می افتد ، به محض اینکه یک
نفر برابر و حتی بدتر آن را تصاحب مى كند.
خودخواهی تحریک می شود و حسادت شروع به تیز كردن قلب می کند. وقتی راه
خودش باز است هنوز چندان دردناک نیست. اما وقتی راه مسدود می شود ، و
توسط کسانی که حسادت قبلا برای آنها ايجاد شده است مسدود می شود ،
آنگاه هیچ محدودیتی در برخاستن آن وجود ندارد: در اینجا صلح غیرممکن
است. حسادت مستلزم سرنگونی دشمن خود از کوه است و تا زمانی که به نحوی
به این هدف نرسد یا شخص حسود را نابود نکند ، آرام نمی گیرد.
حسن نیت ها ، که در آنها احساسات دلسوزانه بر احساسات خودخواهانه غلبه
دارد ، از حسادت رنج نمی برند. این راه را برای از بین بردن حسادت و
همه کسانی که از آن عذاب می کشند نشان می دهد. فرد باید برای برانگیختن
حسن نیت ، به ویژه برای کسی که به او حسادت می کند ، عجله کند و آن را
با عمل کشف کند - بلافاصله حسادت فروکش می کند. چند تکرار از همان نوع
، و به یاری خدا ، اين کاملاً برطرف می شود. اما ترک او به این ترتیب
او را شکنجه می کند ، خشک می کند و او را به داخل تابوت می برد ، در
حالی که نمی توان بر خود غلبه کرد و حسودان را مجبور به انجام کار نيك
كرد.
