Μια Πτυχή του Νομικισμού των Μαρτύρων του Ιεχωβά

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αρέσκονται να πιστεύουν ότι η Οργάνωσή τους εναρμονίζεται πλήρως με την Αγία Γραφή, και ότι επειδή ακολουθούν την Αγία Γραφή δεν δεσμεύονται ν’ ακολουθούν ούτε μια γραμμή κάποιου νόμου. Αντιπαραθέτουν τους εαυτούς τους με τους Φαρισαίους του πρώτου αιώνα οι οποίοι πράγματι ενδιαφέρονταν για την πιστή τήρηση των πατροπαράδοτων παραδόσεων που συνέθεταν το γνωστό Ταλμούδ.

Αυτή η μελέτη δείχνει ότι στο ζήτημα των σχέσεων ενός Μάρτυρα του Ιεχωβά με την «εκκλησία του» η Εταιρία Σκοπιά έχει θεσπίσει και έχει επιβάλλει ένα μεγάλο αριθμό νομικίστικων κανόνων. Επιπλέον, αυτοί οι κανόνες δεν γνωστοποιούνται με σαφήνεια στα άτομα που γίνονται Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αντίθετα, στον υποψήφιο ‘μαθητή’ παρουσιάζεται μια ωραιοποιημένη κατάσταση μέσα στην Οργάνωση χωρίς ενοχλητικές λεπτομέρειες, και όταν το άτομο αντιμετωπίζει αργότερα δυσκολίες με την εκκλησία, οι πραγματικοί κανόνες αναδύονται στην επιφάνεια και προκαλούν σοκ στον μαθητή.

Θα εξετάσουμε αυτά τα ζητήματα αναλύοντας τους όρκους του βαπτίσματος που δίνουν οι υποψήφιοι Μάρτυρες του Ιεχωβά όταν ενώνονται μ’ αυτή τη θρησκεία. Μέχρι το 1985, αυτοί οι όρκοι θεωρούνταν ως αφιέρωση του ατόμου στον Θεό, ενώ το 1985 η Εταιρία τους άλλαξε και τους μετέτρεψε σε μια δεσμευτική συμφωνία του ατόμου να ακολουθεί τους κανόνες, τους κανονισμούς και τις διαδικασίες που έχει θεσπίσει η Εταιρία Σκοπιά.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις που έχουν δημοσιευθεί από την Εταιρία Σκοπιά, οι Χριστιανοί δεν αφιερώνονται σε μια οργάνωση. Στο τεύχος της Σκοπιάς 15 Φεβρουαρίου 1967, σελίδες 123, 124, διαβάζουμε:

«Ο Ιεχωβά είναι ο δοτήρ της ζωής. «Διότι μετά σού είναι η πηγή της ζωής». (Ψαλμ. 36:9) Δεν μπορούμε να κρατούμε την αιώνια ζωή υπ’ όψι χωρίς να παραμένουμε κοντά στον Ιεχωβά, την πηγή της ζωής……. Αυτό εννοούμε όταν αφιερώνουμε τη ζωή μας στον Ιεχωβά. Δεν αφιερώνουμε τον εαυτό μας σε μια θρησκεία ούτε σ’ ένα άνθρωπο, ούτε σε μια οργάνωση. Όχι, αφιερώνουμε τον εαυτό μας στον Υπέρτατο Κυρίαρχο, στον Δημιουργό μας, στον Ιεχωβά Θεό τον ίδιο. Αυτό καθιστά την αφιέρωση μια πολύ προσωπική σχέση μεταξύ ημών και του Ιεχωβά Θεού».

Το τεύχος της Σκοπιάς 15 Απριλίου 1970, σε άρθρο του στη σελίδα 129 έδινε απάντηση στο ερώτημα ‘Ποιο Έρχεται Πρώτο – η Εκκλησία σας ή ο Θεός;’ Απευθυνόμενο κυρίως σε Καθολικούς και Προτεστάντες, ανέφερε εν μέρει:

«Για μερικούς, ο Θεός έρχεται πρώτα και η εκκλησία των είναι απλώς ένα μέσον που χρησιμοποιούν για να τον λατρεύουν. Για άλλους, η εκκλησία των έχει γίνει αυτός ο ίδιος ο σκοπός, και λαμβάνει προτεραιότητα επάνω από τον Θεό και τον Λόγο του την Βίβλο. Ποια είναι η δική σας στάση; Μέσα στην καρδιά και τη διάνοιά σας, ποιο έρχεται πρώτα – η εκκλησία σας ή ο Θεός;»

Κατόπιν το άρθρο περιέγραφε την άποψη του εβδομαδιαίου Γαλλικού περιοδικού Le Nouvel Observateur (Ο Νέος Παρατηρητής) για τρεις κατηγορίες πιστών:

«Ο πρώτος άνθρωπος είναι εκείνος που αισθάνεται άνετα μέσα στα εκ παραδόσεως κτίρια της Εκκλησίας. Ο δεύτερος θα επιθυμούσε να ιδή μερικές αλλαγές να γίνονται μέσα σ’ αυτά τα κτίρια. Όσον αφορά τον ‘τρίτον άνθρωπο’, αυτός έχει εγκαταλείψει την Εκκλησία, αλλά αθόρυβα, χωρίς να δημιουργεί ζητήματα. Εξακολουθεί να πιστεύει στην αξία του Ευαγγελίου, αλλά δεν αναμένει πια βοήθεια από την Εκκλησία. Αποχώρησε, και το πρόβλημα της Εκκλησίας έπαυσε να τον ενδιαφέρει, και για πάντα».

Το άρθρο συνέχιζε και έλεγε κάτω από τον υπότιτλο ‘Ερωτήματα για τον Πρώτον Άνθρωπο’:

«Ο ‘πρώτος άνθρωπος αντιπροσωπεύει τους πιστούς οι οποίοι παραμένουν πιστοί στην εκκλησία των από νομιμοφροσύνη στην εκκλησία που ανετράφησαν να πιστεύουν. Η στάσις των είναι: Ορθή ή εσφαλμένη είναι η θρησκεία μου! Μήπως αυτός είναι ο τρόπος που σκέπτεσθε σεις; Αν ναι, τότε ασφαλώς είσθε ένας νομιμόφρων άνθρωπος. Αλλά σε ποιόν οφείλετε μεγαλύτερη νομιμοφροσύνη – στην εκκλησία ή στον Θεό; Με μια τόσο άφθονη δυσπιστία που επικρατεί σ’ όλη τη γη, είσθε άξιος επαίνου, διότι διατηρείτε την πίστη σας, αλλά πού πρέπει να θέσετε την πίστη σας – σε μια θρησκευτική οργάνωση, ή στον Θεό; Γιατί πηγαίνετε στην εκκλησία, Βασικώς δεν είναι μήπως διότι πιστεύετε στον Θεό; Πηγαίνουν στην εκκλησία οι άθεοι; Δεν είναι ο κύριος σκοπός του εκκλησιασμού το να λατρεύση ο άνθρωπος τον Θεόν και να κερδίση την επιδοκιμασία του; Έτσι, αν προέκυπτε σαφώς ότι η εκκλησία σας δεν εκπληρώνει το βασικό της σκοπό, ποιο θα ήταν το πρώτο καθήκον σας;»

«Αλλά,» πιθανόν να απαντήσετε, «πώς μπορεί να πει ένας αν η εκκλησία του εκπληρώνει τον σκοπό της;» Φέρνει η εκκλησία σας περισσοτέρους ανθρώπους στον Θεό και τους βοηθεί να τον υπηρετούν; Ή, μήπως, τα καλύτερα και πιο ειλικρινή μέλη της είναι απελπισμένα απογοητευμένα και αποκαρδιωμένα;»

Κατόπιν το άρθρο δείχνει πώς ορισμένες συνήθειες δυσαρεστούν τον Θεό, και μετά αναφέρει:

«Επί πλέον, για να ευαρεστή τον Θεό, δεν θα έπρεπε η εκκλησία να διδάσκη την αλήθεια; Μήπως δεν το ετόνισε αυτό ο Ιησούς Χριστός στη Σαμαρείτιδα στο φρέαρ στη Σιχάρ; Της είπε: «Γύναι, πίστευσόν μοι, … έρχεται ώρα και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον πατέρα εν πνεύματι και αληθεία, διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι». —Ιωάν. Δ΄ 21 – 24

Σημειώστε ότι η λατρεία εν «αληθεία» είναι ένα πρέπει! Είναι αδύνατον, επομένως, να λατρεύεται ο Θεός με τρόπο ευπρόσδεκτο χωρίς βαθιά αγάπη της αληθείας. Η αληθινή Χριστιανική θρησκεία πρέπει να βασίζεται στην αλήθεια, όχι σε παραδόσεις, σε σύμβολα πίστεως, σε δόγματα και άρθρα πίστεως που συχνά είναι δύσκολο να τα εννοήση ένας διότι αποτελούν πρόκλησι εναντίον όλων των ιδιοτήτων λογικεύσεως με τις οποίες μας έχει προικίσει ο Θεός. Αλλά ποιος είναι ο Χριστιανικός κανών για τη μετρηση της αληθείας; Δεν είναι η Αγία Γραφή; Τότε, αν ήθελε αποδειχθή ότι υπάρχει αντίφασις μεταξύ των διδασκαλιών μιας εκκλησίας η οποία ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανική και της σαφούς δηλώσεως της αληθείας που ευρίσκεται στις Άγιες Γραφές, ποιο θα έπρεπε να έλθη πρώτα στη λατρεία σας – η εκκλησία σας ή ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή; Ποια θα είναι η απάντησή σας, αν η ειλικρινής επιθυμία σας είναι να είσθε όπως «ο Πατήρ…. ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν;» ».

Ο επόμενος υπότιτλος «Ας λογικευθούμε με τον ‘Δεύτερον Άνθρωπον’», ανέφερε σχετικά:

«Ο «δεύτερος άνθρωπος» που αναφέρεται στο περιοδικό Νέος Παρατηρητής αντιπροσωπεύει εκείνους τους Καθολικούς και Διαμαρτυρομένους, οι οποίοι παραμένουν με την εκκλησία των διότι δεν γνωρίζουν πού αλλού να πάνε. Έχουν διδαχθή ότι η εκκλησία των αντιπροσωπεύει τον Θεό, και δεν θέλουν ν’ απομακρυνθούν απ’ αυτήν. Αποδοκιμάζουν τις μεθόδους ή διδασκαλίες πολλών εκκλησιών, αλλά ελπίζουν ν’ αναμορφώσουν τη δική των εκκλησία από μέσα της.

Χαρακτηριστικοί αυτού του τύπου ανθρώπων είναι οι 744 Γάλλοι Καθολικοί, οι οποίοι, τον Νοέμβριο του 1968, απέστειλαν μια μακρά ανοιχτή επιστολή στον πάπα. Σ’ αυτήν έκαναν την εξής δήλωσι: «Σήμερα ο Χριστιανός έχει ανάγκη να ζη σε μια ‘αληθινή’ Εκκλησία… Επομένως κάθε τι που είναι ψεύδος, αντίθετο προς το Ευαγγέλιο και σκανδαλώδες εντός της Εκκλησίας σήμερα τραυματίζει τον Χριστιανό». Κατόπιν ακολουθούσε ένας μακρύς κατάλογος παραπόνων κατά της Καθολικής Εκκλησίας και των τρεχουσών διδασκαλιών και μεθόδων της. Εν τούτοις, προς το τέλος, αυτοί οι Καθολικοί εξέφραζαν την χωρίς όρους προσκόλλησή των στην εκκλησία των με το να υπαινιχθούν το εδάφιο Ιωάννης στ΄ 68 και να δηλώσουν: «Προς τίνα θέλομεν υπάγει; Σ’ αυτήν [την Ρωμαιοκαθολικήν Εκκλησίαν] ευρίσκομεν Εκείνον, ο οποίος έχει λόγους αιωνίου ζωής».

Αλλά μπορεί να κατοική ο Χριστός σε μια εκκλησία όπου τόσο πολλά είναι ομολογουμένως «ψεύδη, αντίθετα στο Ευαγγέλιο και σκανδαλώδη»; Μήπως δεν έγραψε ο απόστολος Παύλος: «Τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; Τίνα δε κοινωνίαν το φώς προς το σκότος; Τίνα δε συμφωνίαν ο Χριστός με τον Βελίαλ;……

Έτσι, έντιμοι Καθολικοί και Διαμαρτυρόμενοι αρχίζουν και αναγνωρίζουν την ανάγκη της εκλογής μεταξύ εκκλησίας και του Χριστού, της εκκλησίας και του Ευαγγελίου. Τι μπορεί να λεχθή για όλους εσάς τους ‘δευτέρους ανθρώπους’, οι οποίοι ελπίζετε ν’ αναμορφώσετε την εκκλησία σας από μέσα της; Ποιο θεωρείτε πρώτο – την εκκλησία σας ή τον Θεό; Πράγματι, τι είναι η εκκλησία του Θεού; Ύστερα από τα λόγια που παρετέθησαν ανωτέρω, ο Παύλος έγραψε σε ειλικρινείς κεχρισμένους Χριστιανούς: «Διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός, «Ότι θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί, και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου». .

Τι παράδειγμα έδωσε ο ίδιος ο Παύλος; …. . Παρέμεινε ο Παύλος μέσα στην εκ παραδόσεως εκκλησία, τη θρησκεία των Ιουδαίων και προσεπάθησε να την αναμορφώση από μέσα της; Όχι! Αντελήφθη ότι ο μόνος τρόπος να λατρεύη και να υπηρετή τον Θεό στο εξής ευπρόσδεκτα ήταν να ‘εξέλθη εκ μέσου’ των Φαρισαίων και να γίνη μέρος της αληθινής εκκλησίας του Θεού, η οποία, την εποχή εκείνη, ήταν μια μικρή περιφρονημένη αίρεσις.

Συνεπώς, αν η εκκλησία σας διδάσκη και πράττη πράγματα αντίθετα προς την Αγία Γραφή και τα οποία δυσαρεστούν τον Θεό, το καθήκον σας ως Χριστιανού είναι σαφές: Μιμηθήτε τον Παύλο και ‘λατρεύετε τον Πατέρα και Θεόν σας’ εντός της αληθινής θρησκείας, την οποίαν δεν είναι εκπληκτικόν ότι οι εκκλησίες συχνά «λέγουσιν αίρεσιν».».

Ο τελικός υπότιτλος ‘Καθησυχαστικά Νέα Για Τον «Τρίτον Άνθρωπον», έλεγε:

«Αυτό μας φέρνει στον «τρίτον άνθρωπον», που αντιπροσωπεύει τους απογοητευμένους, οι οποίοι έχουν παύσει τελείως ν’ ασκούν τη θρησκεία των κι εν τούτοις εξακολουθούν να διακρατούν την πίστι των στον Θεό. Μολονότι αυτό το άρθρο δεν έχει γραφή πρωτίστως γι αυτούς, εφόσον έχουν ήδη εκλέξει να εγκαταλείψουν τα εκκλησιαστικά συστήματα του «Χριστιανικού κόσμου», εν τούτοις έχομε μερικά καλά νέα γι’ αυτούς».

Το άρθρο κατόπιν καταλήγει με μια πρόσκληση που απευθύνεται στον «Τρίτο Άνθρωπο» να γίνει ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά.

Το ζήτημα τώρα είναι πως, ενώ η Εταιρία έχει δηλώσει ότι οι Χριστιανοί δεν αφιερώνονται σε μια Οργάνωση, λέει στους Μάρτυρες ότι η σωτηρία δεν μπορεί να επιτευχθεί μακριά από την Οργάνωση της Σκοπιάς. Για παράδειγμα, η Σκοπιά 1 Ιουνίου 1979, σελίδα 18, ανέφερε τα εξής:

«Οι αφιερωμένοι μάρτυρες διακράτησαν την πίστι τους στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Γνωρίζουν ποια οργάνωση στη γη χρησιμοποιεί ο Παντοδύναμος Θεός για να δώση τη μεγαλύτερη μαρτυρία για το όνομά του και τη βασιλεία του σε όλη τη Χριστιανική ιστορία…. . Υπάρχει καμιά αιτία που να μας κάνη να χάσωμε την πίστι μας στην ορατή οργάνωση του Ιεχωβά λόγω των αυξανομένων δυσκολιών σ’ αυτόν τον κόσμο; Εκείνοι που πιστεύουν ότι ο Ιεχωβά ποτέ δεν θα εγκαταλείψη τους πιστούς μάρτυρές του απαντούν, Απολύτως Όχι! Σε εκδήλωση αυτής της πίστεως θα παραμείνωμε προσκολλημένοι σ’ αυτήν και θα εξακολουθήσωμε να εργαζώμεθα χωρίς να χαλαρώσωμε. Η ακλόνητη πίστις μας θ’ ανταμειφθή με νίκη και με τον στέφανον της ζωής».

Σε αρμονία με αυτές τις απόψεις, το 1985 η Εταιρία άλλαξε τους όρκους του βαπτίσματος έτσι ώστε οι νέοι Μάρτυρες του Ιεχωβά να αφιερώνονται, όχι μόνο στον Θεό όπως γινόταν επί ένα αιώνα πριν, αλλά στην ίδια την Εταιρία Σκοπιά. Αυτό είναι καταφανές από τους όρκους του βαπτίσματος που καθιερώθηκαν από το 1985 και μετά.

Ερωτήσεις βαπτίσματος από τη Σκοπιά 15 Νοεμβρίου 1966, σελ. 689:

Α. Ανεγνωρίσατε τον εαυτό σας ενώπιον του Θεού ως αμαρτωλό, ο οποίος έχει ανάγκη σωτηρίας, και έχετε ομολογήσει σ’ αυτόν ότι αυτή η σωτηρία προέρχεται από αυτόν, τον Πατέρα, μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού;

Β. —Βάσει αυτής της πίστεως στον Θεό και στην προμήθειά του για σωτηρία, έχετε αφιερώσει τον εαυτό σας ανεπιφύλακτα στον Θεό να κάνετε στο εξής το θέλημά του καθώς σας το αποκαλύπτει μέσω του Ιησού Χριστού κάτω από τη διαφωτιστική δύναμη του αγίου πνεύματος;

Ερωτήσεις βαπτίσματος από τη Σκοπιά 15 Αυγούστου 1970, σελ. 500:

Α. Έχετε αναγνωρίσει τον εαυτό σας ως αμαρτωλό, που έχει ανάγκη σωτηρίας από τον Ιεχωβά Θεό; Και έχετε παραδεχθή ότι αυτή η σωτηρία προέρχεται από αυτόν και μέσω του λυτρωτού του Χριστού Ιησού;

Β. – Με βάσι αυτή την πίστη στον Θεό και στην προμήθειά του για απολύτρωση, έχετε αφιερώσει ανεπιφύλακτα τον εαυτό σας στον Ιεχωβά Θεό, να κάνετε στο εξής το θέλημά του όπως αυτό το θέλημα σας αποκαλύπτεται μέσω του Χριστού Ιησού και μέσω του Λόγου του Θεού καθώς σας το καθιστά σαφές το άγιο πνεύμα του;

Ερωτήσεις βαπτίσματος από τη Σκοπιά 1 Αυγούστου 1973, σελ. 471:

Α. – Έχετε μετανοήσει για τις αμαρτίες σας και μεταστραφή αναγνωρίζοντας ενώπιον του Ιεχωβά ότι είσθε ένας καταδικασμένος αμαρτωλός ο οποίος έχει ανάγκη σωτηρίας

και έχετε ομολογήσει σ’ αυτόν ότι αυτή η σωτηρία προέρχεται απ’ αυτόν τον Πατέρα μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού;

Β. – Με βάση αυτή την πίστη στον Θεό και στη διάταξή του για σωτηρία έχετε αφιερωθή ανεπιφύλακτα στον Θεό για να κάνετε στο εξής το θέλημά του καθώς σας το αποκαλύπτει μέσω του Ιησού Χριστού και μέσω της Αγίας Γραφής με τη διαφωτιστική δύναμη του αγίου πνεύματος;

Ερωτήσεις βαπτίσματος από τη Σκοπιά 1 Ιουνίου 1985 (Αγγλική):

Α. – Με βάση τη θυσία του Ιησού Χριστού, έχετε μετανοήσει από τις αμαρτίες σας και έχετε αφιερώσει τον εαυτό σας στον Ιεχωβά για να κάνετε το θέλημά του;

Β. —Κατανοείτε ότι η αφιέρωσή σας και το βάπτισμα σάς προσδιορίζουν ως έναν από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σε συνταύτιση με την από το πνεύμα του Θεού κατευθυνόμενη οργάνωσή του;

Αντιπαραβάλλετε τις τελευταίες ερωτήσεις με τις δηλώσεις της Σκοπιάς 15 Νοεμβρίου 1966, σελίδα 689.

Τελικά, συγκρίνετε αυτές τις δηλώσεις με εκείνες που κάνει η Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1992, σελίδα 19:

«Έτσι, για το Χριστιανό, το βάφτισμα που ακολουθεί την αφιέρωση επικυρώνει μια στενή σχέση με τον Ιεχωβά Θεό, τον Γιό του, τον Ιησού Χριστό, και το άγιο πνεύμα…

Με το να αναγνωρίζουμε την εξουσία του Θεού, τον πλησιάζουμε και δημιουργούμε μια σχέση μαζί του (Εβραίους 12: 9 Ιακώβου 4: 7, 8). Γινόμαστε ιδιοκτησία του Θεού ως δούλοι του, αγορασμένοι με την τιμή της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού. (1 Κορινθίους 3: 23). Επίσης, ο απόστολος Παύλος είπε στους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα ότι ανήκαν στον Ιησού Χριστό, όχι σε κάποιους ανθρώπους από τους οποίους μπορεί να έμαθαν την αλήθεια…. .

Το βάφτισμα στο όνομα του Γιού του υποδηλώνει το να αναγνωρίζει κανείς αυτό το γεγονός και να αποδέχεται τον Ιησού ως ‘την οδό και την αλήθεια και τη ζωή’…. .

Επομένως, τον καιρό της αφιέρωσης και του βαφτίσματος πρέπει να αναλογιζόμαστε με προσευχή το τι περιλαμβάνει η καινούργια μας σχέση. Απαιτεί υποταγή στο θέλημα του Θεού, όπως αυτό έγινε φανερό από το παράδειγμα και την προμήθεια του λύτρου από τον Ιησού Χριστό, το οποίο θέλημα επιτελείται μέσω του αγίου πνεύματος, καθώς αυτό κατευθύνει όλους τους δούλους του Θεού παγκόσμια σε αγάπη και ενότητα».

Η τελευταία αυτή δήλωση είναι εξαιρετικά ασυνήθιστη κατά το ότι δεν αναφέρει ότι το έργο το κατευθύνει ο ‘πιστός και φρόνιμος δούλος’. Σε κάθε περίπτωση, η Εταιρία έχει καταφέρει να προσελκύσει νέα μέλη, στην ουσία, σαν να συνταυτίζονται με μια κοσμική λέσχη, και οποιαδήποτε στιγμή αυτή τη σχέση μπορεί να την τερματίσει με την αποκοπή τους, ενώ ταυτόχρονα τα έχει πείσει ότι έχουν αφιερωθεί στο Δημιουργό τους. Υπάρχει πιο δόλια ενέργεια;

Το γεγονός ότι η Εταιρία άλλαξε τους όρκους του βαπτίσματος ώστε να προστατεύσει νομικά τον εαυτό της αποδεικνύεται από τις επιστολές που στέλνει σε άτομα που την απειλούν με νομικές ενέργειες επειδή προσπαθεί να τους επιβάλλει τις απόψεις της ενώ αυτά πίστευαν ότι είχαν αφιερωθεί μόνο στον Ιεχωβά. Μια τέτοια επιστολή αναφέρει:

«Από την ημερομηνία που βαπτιστήκατε και συνταυτιστήκατε με την οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ομολογήσατε τη Χριστιανική πίστη, συμφωνήσατε να προσκολληθείτε στα δόγματα των Μαρτύρων του Ιεχωβά και συμφωνήσατε να υποταχθήτε στους κανόνες και τις διαδικασίες της εκκλησιαστικής διακυβέρνησης των Μαρτύρων του Ιεχωβά»[*].

Μιλήσατε για νομικισμό; Είναι καταφανές ότι ένας μεγάλος αριθμός ατόμων ποτέ δεν θα γίνονταν Μάρτυρες του Ιεχωβά από την αρχή εάν τους αναφέρονταν ρητά όπως ανωτέρω οι πιθανές μελλοντικές συνέπειες.

Για να δείξουμε περαιτέρω τη νομικίστικη προσέγγιση των όρκων του βαπτίσματος, παραθέτουμε αποσπάσματα από μια μακρά επιστολή την οποία συνέταξε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο δικηγόρος της Σκοπιάς Φίλιπ Μπρούμλεϋ (Philip Brumley) και απέστειλε σε κάποιο άτομο που αμφισβήτησε το νομικό δικαίωμα της Εταιρίας να προβαίνει σε αποκοπές:

«Εκπροσωπώ τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Νέας Υόρκης Inc. τη μητρική Οργάνωση των εκκλησιών των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε ολόκληρες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέσω των πολυάριθμων επιστολών και τηλεφωνημάτων σας σ’ αυτό το γραφείο, έχω πληροφορηθεί ότι παύσατε να είσθε μέλος των θρησκευτικών Οργανώσεων των Μαρτύρων του Ιεχωβά όταν αποκοπήκατε από την εκκλησία [xyztown] της Μασσαχουσέτης…

Η σχέση μεταξύ της εκκλησίας και του μέλους της είναι συναινετική και για τα δύο μερη. Μια εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι ένας εθελοντικός σύλλογος ή ένωση. Αμφότερα τα μέρη, και το μέλος και η εκκλησία έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν εάν θα παραμείνουν ενωμένοι. Το μέλος έχει το δικαίωμα να αποσυνταυτίσει τον εαυτό του ή τον εαυτό της από την εκκλησία. Η εκκλησία, επίσης, έχει το δικαίωμα να χωριστεί από ένα μέλος εάν αυτό αποφασιστεί από ένα εκκλησιαστικό δικαστήριο το οποίο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ονομάζουν ‘δικαστική επιτροπή’, εάν το μέλος δεν διάγει τη ζωή του σύμφωνα με τα δόγματα της θρησκείας

Α. Εάν το μέλος δεν επιθυμεί πλέον να είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά, τότε μπορεί να αποσυνταυτιστεί από την εκκλησία. Ο όρος ‘αποσυνταύτιση’ εφαρμόζεται όταν ένα μέλος, μολονότι είναι βαπτισμένο μέλος της εκκλησίας, αποκηρύσσει τη Χριστιανική του υπόσταση, απορρίπτοντας την εκκλησία, δηλώνοντας ότι αυτός ή αυτή δεν επιθυμεί πλέον να αναγνωρίζεται ή να είναι γνωστός ως Μάρτυρας του Ιεχωβά. Μια σύντομη ανακοίνωση θα πληροφορήσει την εκκλησία ότι το άτομο έχει εθελουσίως αποσυνταυτίσει τον εαυτό του από την εκκλησία.

Β. Εάν ένα άτομο κατηγορηθεί για αδικοπραγία και επιθυμεί να εξακολουθήσει να είναι ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά, τότε αυτό το άτομο πρέπει να υποβληθεί σε ακροάσεις μιας δικαστικής επιτροπής. Εάν οι κατηγορίες για αδικοπραγία φερθούν στην προσοχή του σώματος των πρεσβυτέρων μιας εκκλησίας, αυτοί τότε διερευνούν τις κατηγορίες. Εάν επιβεβαιωθεί το περιεχόμενο των κατηγοριών και υπάρχουν αποδείξεις που δείχνουν ότι ίσως έχει διαπραχθεί μια όντως σοβαρή αμαρτία, το σώμα των πρεσβυτέρων της εκκλησίας θα διορίσει μια δικαστική επιτροπή, απαρτιζόμενη συνήθως από τρείς πρεσβυτέρους για να χειριστεί το ζήτημα….

ΙΙ. Ο ΚΟΣΜΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ

C. Η σχέση μεταξύ της εκκλησίας και των μελών της. Αποτελεί αξίωμα ότι η ουσία της σχέσεως μιας θρησκευτικής εταιρίας με τα μέλη της θεωρείται από τα δικαστήρια ότι είναι μια συμφωνία των μερών, και γενικώς μια ομολογία πίστεως, προσκόλλησης στα δόγματα της θρησκευτικής εταιρίας και υποταγής στη διακυβέρνησή της. 76 CJS Θρησκευτικές Εταιρίες 11 (1952). Ένα μέρος έχοντας συναινέσει εθελοντικά να γίνει μέλος της εκκλησίας, με τον τρόπο αυτό υποτάσσεται στους υφιστάμενους κανόνες και διαδικασίες της εν λόγω εκκλησίας και δεν δύναται να αρνηθεί την ύπαρξή τους. Όλοι όσοι ενώνονται με μια τέτοια εθελοντικής φύσεως οργάνωση το πράττουν με την αυτονόητη συναίνεση σ’ αυτή τη διακυβέρνηση και δεσμεύονται να υποτάσσονται σε αυτήν…

Εφόσον δεν αποσυνταυτίζεστε από την οργάνωση, τότε κατά το νόμο, παρέχετε αυτονόητη συναίνεση στη διακυβέρνησή της υποτασσόμενος στους υφιστάμενους κανόνες και διαδικασίες και δεσμεύεσθε νομικά να υποτάσσεσθε σ’ αυτές. Η θεοκρατική διακυβέρνηση της εκκλησίας στην οποία έχετε νομικά υποταχθεί περιλαμβάνει συγκεκριμένα το νομικό όργανο των Μαρτύρων του Ιεχωβά, γνωστό ως Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Νέας Υόρκης και όλους τους κατάλληλα διορισμένους εκπροσώπους της, περιλαμβανομένων των πρεσβυτέρων της εκκλησίας με την οποία είσθε συνταυτισμένοι. Οι κανόνες και οι διαδικασίες στις οποίες έχετε υποταχθεί περιλαμβάνουν και εκείνες της διευθέτησης των δικαστικών επιτροπών όπως εκτίθενται ανωτέρω λεπτομερώς…»

Σημειώστε ότι η ανωτέρω δικηγορική γλώσσα στην ουσία λέει ότι από τη στιγμή που ένα άτομο ενώνεται με τους Μάρτυρες, έχει δύο μόνο επιλογές εάν θελήσει να αποχωρήσει: Την αποσυνταύτιση ή την αποκοπή. Αυτές οι δύο επιλογές ενισχύονται από τον Αμερικανικό νόμο. Ωστόσο, ακόμη κι αν ο δικηγόρος έχει περιγράψει ορθά τα ζητήματα, απέφυγε να αναφέρει την περίπτωση ενός τέκνου που βαπτίζεται και υποτάσσεται στον ‘εκκλησιαστικό νόμο’. Σύμφωνα με το νόμο, τα μικρά παιδιά δεν μπορούν να εισέλθουν σε δεσμευτικές συμφωνίες. Επομένως, σύμφωνα με το νόμο, τα άτομα που βαπτίσθηκαν όταν ήταν μικρά παιδιά έχουν μια τρίτη επιλογή, επιβεβλημένη νομικά, όταν θελήσουν να αποχωρήσουν: Απλά ‘να φύγουν’, χωρίς να αποσυνταυτιστούν και χωρίς να υποβληθούν στις διαδικασίες κάποιας δικαστικής επιτροπής ή ‘εκκλησιαστικού δικαστηρίου’. Βεβαίως, η Εταιρία Σκοπιά δεν θα πληροφορήσει τους ανθρώπους γι αυτή τη δυνατότητα.

Από την ανωτέρω εκτενή αναφορά του ζητήματος από το δικηγόρο της Σκοπιάς (η πλήρης επιστολή του περιέχει δεκάδες σελίδες), καθίσταται ολοφάνερο ότι τα άτομα που γίνονται Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι πλήρως ενημερωμένα για τους κανόνες και τις υποχρεώσεις στις οποίες αναμένεται να υπακούν. Για παράδειγμα, ένα απλό μέλος, ένας ευαγγελιζόμενος αναμένεται να υπακούει πλήρως σε κάποιον πρεσβύτερο εφόσον οι πρεσβύτεροι είναι κατάλληλα ‘διορισμένοι εκπρόσωποι’ της Εταιρίας Σκοπιά.

Η Εταιρία έχει προβεί σε δηλώσεις προς τα μέσα ενημέρωσης που υποδηλώνουν σαφώς ότι εάν ένα άτομο θέλει να αποχωρήσει από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά το μόνο που έχει να κάνει είναι να απομακρυνθεί ήσυχα και αθόρυβα και να συνεχίσει τη ζωή του ανενόχλητο. Οι δηλώσεις αυτές είναι απολύτως ψευδείς!

Από το υλικό που παρουσιάσθηκε σ’ αυτή τη μελέτη καθίσταται απολύτως σαφές ότι η μητρική Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, είναι καθ’ όλα νομικίστικη, Φαρισαϊκή και απατηλή Οργάνωση. Προσηλυτίζει μέλη με ψευδή προσχήματα και τα εξαναγκάζει να παραμένουν σ’ αυτήν με νομικίστικα και απατηλά μέσα. Κανένα άτομο που θέλει να είναι καλός Χριστιανός δεν πρέπει να ανέχεται τέτοιες μεθόδους.

Μετάφραση από Συνεργάτη