Οι Καιροί των Εθνών Αναθεωρημένοι
© Carl Olof Jonsson, Göteborg, Sweden
Κεφάλαιο 3ο
Προβλήματα εξήγησης και προτεινόμενες λύσεις
Θ. 1914 - Μια ισορροπημένη άποψη
Αν το 1914 δεν επισήμανε το τέλος των καιρών των Εθνών, ούτε την έναρξη της αόρατης παρουσίας του Χριστού, γιατί ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος ξέσπασε σ' ένα έτος που είχε προλεχθεί τριάντα -εννιά χρόνια νωρίτερα; Αυτό φαίνεται σαν κάτι πολύ σημαντικό. Όμως, κατ' αρχήν, πρέπει να θυμόμαστε πως τίποτε απ’ όσα προλέχθηκαν πως θα λάβαιναν χώρα σ’ εκείνο το έτος δε συνέβησαν πραγματικά. Δεύτερο, τόσο για τη δευτέρα έλευση του Χριστού, όσο και για το τέλος των καιρών των Εθνών, έχουν προσδιοριστεί ατελείωτες ημερομηνίες. Ένα προειπωμένο έτος μερικές φορές συμβαίνει να συμπίπτει με κάποιο σπουδαίο ιστορικό γεγονός, παρόλο που είχαν προσδιοριστεί για την εκπνοή των καιρών των Εθνών είχαν τεθεί πολύ κοντά στο έτος 1914: 1915 (Γκίννες, 1886), 1917 (Τζ. Α. Μπράουν, 1923), 1918 (Μπίκερστεθ, πρίν από το 1850), και 1923 (Γκίννες, 1886). Ακόμη πιο αξιοσημείωτο είναι όταν κάποιο συμβάν που λαμβάνει χώρα σ' ένα προειπωμένο έτος συμπίπτει να έχει κάποια σχέση με τα γεγονότα που είχαν προλεχθεί για το έτος εκείνο. Αλλά και αυτό επίσης έχει συμβεί. Για παράδειγμα, σύμφωνα με όσα έγραψε ο Μπράουν το 1823, το έτος 1917 θα έβλεπε ‘’την πλήρη δόξα της βασιλείας του Ισραήλ... τελειωμένη’’. Αν και αυτό δε συνέβη το 1917, εκείνο το έτος έγινε ένα σημαντικό βήμα προς την ίδρυση της πολιτείας του Ισραήλ. (βλ. σημείωση 68). Ακόμη πιο αξιοσημείωτες όμως, ήταν οι παρατηρήσεις του Ρόμπερτ Φλέμινγκ για τη Γαλλική Επανάσταση των ετών 1789-1798 που εκφράστηκαν σχεδόν εκατό χρόνια πριν από εκείνο το γεγονός!
Το βιβλίο του Φλέμινγκ Η Άνοδος και η Πτώση της Παπωσύνης κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1701. Σχολιάζοντας σχετικά με τη τέταρτη φιάλη της Αποκάλυψης 16/ις΄ 8, 9, προσδιορίζει τον ‘’ήλιο’’ ως την Παπωσύνη και τη Γαλλία ως όργανο για την έκχυση της τέταρτης φιάλης. Μετά απ' αυτό, έλεγε, η ίδια η Γαλλία θα ταπεινωθεί:
‘’...ορθώς μπορούμε να υποθέσουμε πως η Γαλλική μοναρχία, αφού καυματίσει άλλους, θα αυτοπυρποληθεί και η ίδια από τις πράξεις της -το πυρ της και τα καύσιμα που το συντηρούν αναλώνονται ασυλλόγιστα μέχρι που τελικά θα εξαντληθούν προς το τέλος αυτού του αιώνα’’.[78]
Δεν μπορώ παρά να ελπίζω πως κάποια νέα γάγγραινα των κυριωτέρων υποστηριχτών του Αντιχρίστου θα εκδηλωθεί και κατά τον καιρό εκείνο θα αρχίσει να ταπεινώνεται σημαντικά η Γαλλική μοναρχία. Αν και ο τωρινός Γάλλος βασιλιάς έχει τον ήλιο ως έμβλημά του και σύνθημά του το ‘Nec pluribus impar‘’, ίσως τελικά αυτός, ή μάλλον οι διάδοχοί του και η μοναρχία καθαυτή (τουλάχιστον πρίν απο το έτος 1794) να εξαναγκαστεί ν' αναγνωρίσει πως εν σχέσει με τους γειτονικούς ηγεμόνες αυτός είναι ‘’Singulis impar’’. Φοβούμαι πως η κένωση αυτής της φιάλης δε θα γίνει ως το έτος 1794’’. [79]
Λίγο μετά τη διακήρυξη της Δημοκρατίας το 1792, όταν οι φρικαλαιότητες της Γαλλικής Επανάστασης έφθασαν στα άκρα και ο Λουδοβίκος XVI επρόκειτο να πεθάνει στο ικρίωμα, οι απίστευτες προρρήσεις του Φλέμινγκ ανακλήθηκαν στη θύμηση. Έτσι, το βιβλίο άρχισε να ανατυπώνεται τόσο στην Αγγλία, όσο και στην Αμερική. Η αίσθηση που προκάλεσαν οι προρρήσεις του ήταν βαθειά και δημιούργησε έντονο ενδιαφέρον, η εκπλήρωση τους ήταν ένα ισχυρό έναυσμα για αυξημένη μελέτη των βιβλικών προφητειών μετά από τη Γαλλική Επανάσταση. Πολλοί άρπαξαν τον υπολογισμό του Φλέμινγκ για τις 1260 ημέρες -έτη, αν και γρήγορα μετατόπισαν το έτος τερματισμού από το 1794 στο 1798 -το έτος κατά το οποίο αφαιρέθηκε από τον Πάπα η εξουσία στις Παπικές πολιτείες και εξορίσθηκε από τα Γαλλικά στρατεύματα . Έτσι, το έτος 1798 κατέληξε να θεωρείται από τις Αντβεντιστικές ομάδες πως επισήμαινε την αρχή του ‘’καιρού του τέλους’’. Αργότερα, ο υπολογισμός αυτός υιοθετήθηκε από τον Κ. Τ. Ρώσσελ και τους ακολούθους του, αν και μετάβαλαν ελαφρά το έτος έναρξης από το 1798 στο 1799. Αυτό το έτος εξακολουθεί να υποστηρίζεται από τους Αντβεντιστές της Έβδομης Ημέρας.
Δεν θάπρεπε οι ‘’εκπληρούμενες’’
προρρήσεις αυτού του είδους να μας βοηθήσουν να έχουμε μια πιο νηφάλια άποψη για
το 1914; Στο κεφάλαιο ΙΙ αυτού του έργου παρουσιάσθηκαν μερικά ισχυρά
επιχειρήματα ενάντια στο ότι η χρονολογία 607 π.Χ. ήταν το έτος της καταστροφής
της Ιερουσαλήμ και το έτος έναρξης των 2520 ετών των καιρών των εθνών. Σ' αυτό
το κεφάλαιο καταδείχθηκε αρχικά πως η προφητεία των εβδομήντα ετών συμφωνεί
πλήρως με το έτος 587 π.Χ. ως το έτος της πτώσης της Ιερουσαλήμ στο
Ναβουχοδονόσορα. Συνεπώς, το 2520 χρόνια δε θα μπορούσαν να λήξουν το 1914.
Έπειτα αποδείχθηκε πως η μεταβολή του έτους λήξης εκείνων των καιρών από το 1914
στο 1934 κατέληξε απλώς σε μία ακόμη αποτυχημένη προφητεία. Κατόπιν, εγέρθηκε το
ερώτημα, ‘’Στηρίζεται, ο υπολογισμός των 2520 ετών σε μια ισχυρή βιβλική βάση;’’
Η εξέταση που ακολούθησε απόδειξε πως δε στηρίζεται. Τελικά, η επαναξιολόγηση
της σημασίας της ημερομηνίας 1914 στις εκδόσεις της Σκοπιάς από το 1922
επανεξετάσηκε και βρέθηκε ανεπαρκής. Όλοι αυτοί οι λόγοι δεν είναι αρκετοί για
να εκτοπίσουν εντελώς το έτος 1914 σαν άξονα εφαρμογής των βιβλικών προφητειών
στον αιώνα μας; Η απάντηση είναι σαφής!
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
78. Robert Fleming, Jr., The Rise and the Fall of the Papacy ( Η Άνοδος και η πτώση του Παπισμού)(London,1849), σελ. 68. Το έργο αυτό κυκλοφόρησε το 1701.
79. Το ίδιο, σελ. 64.
Προηγούμενο / Περιεχόμενα / Επόμενο
Δημιουργία αρχείου: 23-5-2006.
Τελευταία ενημέρωση: 24-5-2006.