Με τον τίτλο αυτό δημοσιεύεται στο περιοδικό Βulles Νο 72, που εκδίδει η Ένωση Γονέων Γαλλίας (ΑDFΙ), σχόλιο που λέγει εν περιλήψει τα εξής:

Αρχές Σεπτεμβρίου η Σαηεντολογία ξεκίνησε μέσω της οργάνωσης «Όχι στα ναρκωτικά, ναι στη ζωή» μια εκστρατεία κατά των ναρκωτικών σε διαμερίσματα της Γαλλίας. Η Πρωτοβουλία Γονέων Γαλλίας προειδοποιεί τους Γάλλους πολίτες, ότι το σύνθημα της Σαηεντολογίας είναι ένα δόλωμα πού χρησιμοποιείται για να στρατολογήσει νέα μέλη, διότι η παραπάνω οργάνωση προτείνει στους τοξικομανείς θεραπείες αποτοξίνωσης στα κέντρα της «Narconon», τα όποια διαχειρίζεται η σέκτα.

Η απεξάρτηση δηλ. θα δημιουργήσει άλλη εξάρτηση που είναι «χείρων της πρώτης». Την ίδια όμως «εκστρατεία» προσπάθησε να πραγματοποιήσει η Σαηεντολογία και στο Λονδίνο στην Τrafalgar Square, αλλά ο Λόρδος Δήμαρχος του Λονδίνου απαγόρευσε τη σχετική εκδήλωση της οργάνωσης που θα περιελάμβανε μουσική και μαρτυρίες ανθρώπων που υποτίθεται, όπως λέγει η είδηση, ότι θεραπεύτηκαν από τις μεθόδους του Hubbard.

Ο Δήμαρχος δήλωσε, ότι αυτή η εκδήλωση δεν ήταν παρά μια κυνική μέθοδος για την προώθηση της Σαηεντολογίας. «Θα ήθελα να επιμείνω, ώστε οι λονδρέζοι να μην εξαπατηθούν από την πολυδάπανη εκστρατεία της» είπε (Εvening Standard 31-8-Ό1).

Εκδηλώσεις με αυτό το «περιεχόμενο», αλλά και άλλου είδους όπως για «θρησκευτική ελευθερία», «ανθρώπινα δικαιώματα» κ.λ.π. οργανώνει η Σαηεντολογία σε πολλές χώρες κατ' έτος και στην Ελλάδα. "Απευθύνονται δε οι οργανωτές αυτών των εκδηλώσεων, όχι σε κάποιο «ειδικό» κοινό π.χ. ναρκομανείς, αλλά προς όλους τους περαστικούς και περίεργους που θα θελήσουν να πάρουν περισσότερες πληροφορίες επισκεπτόμενοι το «στρατηγείο» της Σαηεντολογίας. Αυτή η «περιέργια» μπορεί να έχει ανυπολόγιστες συνέπειες στα συγκεκριμένα άτομα. Γι' αυτό η πράξη τους αυτή δεν είναι συνετή.

Όπως γράφει το ΒΜC (Cults Information Center) London σε άρθρο με τίτλο «Προσοχή στους κράχτες των σεκτών», πολλοί λίγοι άνθρωποι είναι προδιατεθειμένοι να γίνουν μέλη αιρέσεων αυθόρμητα. Όσο τρωτοί και να είναι, αν δεν συναντήσουν ένα στρατολόγο, είναι απίθανο από μόνοι τους να προσχωρήσουν. Και καταλήγει το άρθρο αυτό του εν λόγω Κέντρου με την έξης προειδοποίηση: «Οι τεχνικές χειραγώγησης που χρησιμοποιούνται από τις αιρέσεις είναι τόσο ισχυρές που θα επιδράσουν πάνω σας, είτε είστε, είτε όχι, σε δύσκολη περίοδο. Εν τούτοις, αν προσεγγιστείτε από κάποια αίρεση ή πρέπει να αντιμετωπίσετε ζωτικά προβλήματα, είστε ακόμη πιο ευάλωτοι. Όταν αισθάνεστε να κατακλύζεστε από στρες που προκαλείται από την πίεση των εξετάσεων, τη ρήξη μιας σχέσης, αισθήματα μοναξιάς κ.λ.π. επικοινωνήστε με κάποιον που εμπιστεύεστε και θα σας βοηθήσει. Π.χ. έναν φίλο, ένα συγγενή, έναν εκπαιδευτικό, μια Ένωση Γονέων (σημ. «Διαλόγου»: έναν Πνευματικό ιερέα), έναν Κοινωνικό Σύμβουλο.

Οι αιρέσεις θα εκμεταλλευτούν τον καιρό σας και την κατάθλιψη σας. Δεν νοιάζονται να σας βοηθήσουν, αλλά να αυτοεξυπηρετηθούν. Το να εμπιστευθείτε υποσχέσεις των αιρέσεων, θα μπορούσε να σας οδηγήσει σε ρήξη με την οικογένεια σας, τους φίλους σας, στην εγκατάλειψη των οικονομικών σας εσόδων και της ικανότητας σας να σκέφτεστε μόνοι σας. Οι αιρέσεις θέλουν την πλήρη και δωρεάν δέσμευσή σας για όλη σας τη ζωή καθώς και τη στρατολόγηση σας για τη συλλογή χρημάτων...

Ακόμη και για μια σύντομη περίοδο το να μείνετε στη στενή νοητική και κοινωνική ατμόσφαιρα μιας αίρεσης μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα όπως: απώλεια της ελευθερίας επιλογής και της ελεύθερης βούλησης, μείωση της διανοητικής και κριτικής ικανότητας, φυσική βλάβη, κακή διατροφή, ψευδαισθήσεις, στιγμές πανικού, ψυχολογικής αποσύνθεσης, αισθήματα ένοχης, απώλεια της ταυτότητας και μανία καταδιώξεως, τάσεις αυτοκτονίας, νευρωτικές και ψυχωτικές διαταραχές κ.λ.π. κ.λ.π. Λοιπόν, είναι για σας;»

Βλέπετε λοιπόν, αγαπητοί αναγνώστες του περιοδικού μας «Διάλογος», ότι δεν τα λέμε μόνο εμείς αυτά τα πράγματα, επανειλημμένα μάλιστα, κινδυνεύοντας να μας πει κάποιος, όπως λέγει σε στίχο του ο Σεφέρης: «Πάλι τα ίδια και τα ίδια θα μας πεις φίλε». Τα λένε και οι Γάλλοι και οι Άγγλοι και οι Βέλγοι και οι Αμερικανοί (οι Πρωτοβουλίες Γονέων τους). Και κανείς δεν τους κατηγορεί από τους συμπατριώτες τους όπως κάνουν οι ημέτεροι «προοδευτικοί» και συνήθεις «ευαίσθητοι» που μας προσάπτουν πολιτική «καταστροφολογίας» και μας θεωρούν ότι δεν αποδεχόμαστε την «άποψη του άλλου».

Φθάσαμε δηλ. στο σημείο να θεωρείται στη χώρα μας η παροχή διακονίας προς αδελφούς μας «συντηρητισμός» και η ενημέρωση «καταστροφολογία», τη στιγμή μάλιστα πού τα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη ενισχύουν το νομικό «οπλοστάσιο» τους με διατάξεις που εμποδίζουν τον προσηλυτισμό και τη διαφήμιση των αιρετικών κινημάτων.

Στη Γαλλία π.χ. τέθηκε σε ισχύ στις 12 Ιουνίου 2001 νόμος του οποίου τα δύο πιο σημαντικά κεφάλαια «αφορούν στην αστική διάλυση των αιρετικών κινημάτων και στη βελτίωση του αδικήματος της δόλιας κατάχρησης της κατάστασης αδυναμίας. Η κ. de Panafieu που έθεσε ενώπιον της Γαλλικής Βουλής στις 16-10-2001 το πρόβλημα του προσηλυτισμού περαστικών από Σαηεντολόγους πληροφόρησε τους Γάλλους Βουλευτές ότι «γονείς της έθεσαν υπ' όψη της, την πρόθεσή τους να κάνουν μήνυση, επειδή τα παιδιά τους προσεγγίστηκαν πρόσφατα στους δρόμους από Σαηεντολόγους».

Έτσι έχουμε την οδυνηρή αίσθηση, ότι είμαστε απελπιστικά μόνοι και μας καταλαμβάνει ένα αίσθημα ολοκληρωτικής εγκατάλειψης από αρχές και φορείς και πνευματικά ιδρύματα ή μεμονωμένους γνωστούς πνευματικούς ανθρώπους. Αγωνιζόμαστε μέσα σε κλίμα αδιαφορίας από μέρους των Δημοσίων Αρχών, κυρίως, και δίνουμε μία μάχη δύσκολη γεμάτη εμπόδια, κινδύνους και παγίδες.

Ας ελπίσουμε ότι και η χώρα μας θα θελήσει να συμφωνήσει με το παράδειγμα, αλλά και τις εντολές του Ευρωκοινοβουλίου και θα ενισχυθεί και το δικό μας νομικό «οπλοστάσιο» για να προστατευτούν τα πρόσωπα, οι οικογένειες, ακόμη και η ίδια η κοινωνία μας από τους κινδύνους που μας απειλούν όλους από τις αιρέσεις και τις ολοκληρωτικές ομάδες.