Μέρος 2ο

Συνεχίζοντας τη σειρά τών μελετών για το όνομα: "Γιαχβέ", θα ασχοληθούμε με κάτι ακόμα, που ελπίζουμε ότι θα κάνει τους αυτοαποκαλούμενους "Μάρτυρες τού Ιεχωβά", να σκεφτούν.

Οι άνθρωποι αυτοί, πιστεύουν ότι ξεχωρίζουν από τους άλλους που ομολογούν τον Ιησού Χριστό, στο ότι δήθεν "μόνο αυτοί ομολογούν το όνομα τού Ιεχωβά Θεού", και συνεπώς μόνο αυτοί είναι σε θέση να διαφωτίσουν τον κόσμο για αυτό το σημαντικό όνομα. Σε άλλες μελέτες, ασχοληθήκαμε με το πόσο σημαντικό είναι αυτό το όνομα για τη σωτηρία μας, και με τη σημασία του, την οποία οι οπαδοί τής εταιρίας Σκοπιά αγνοούν. Μένει λοιπόν να ασχοληθούμε με κάτι ακόμα, που επίσης αγνοούν. Και αυτό που αγνοούν, είναι ότι το όνομα Γιαχβέ, δεν το έχει μόνο ο Πατέρας, αλλά και ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα!

Στη μελέτη μας με θέμα: "Δια ποιου ονόματος σωζόμαστε;" παραθέσαμε σαν δείγμα, το Ρωμαίους 10/ι΄ 9 - 15, ότι εκεί ο Ιησούς Χριστός ονομάζεται: Γιαχβέ. Εδώ, θα δούμε μερικά ακόμα, από τα αναρίθμητα σχετικά εδάφια. Τα παρακάτω χωρία τής Αγίας Γραφής που θα παραθέσουμε, θα αποδείξουν στους ανθρώπους αυτούς, ότι κηρύττουν ένα όνομα τού οποίου αγνοούν όχι μόνο τη σημασία, αλλά αγνοούν πολλά και γι' Αυτόν που το επέλεξε για τον εαυτό Του.

1. Οι "Γιαχβέ" τής Παλαιάς Διαθήκης

Ησαϊας 48/μη΄ 12 - 16: "Άκουσόν μου Ιακώβ, και Ισραήλ τον οποίον Εγώ εκάλεσα. Εγώ αυτός είμαι. Εγώ ο πρώτος, εγώ και ο έσχατος. Και η χειρ μου εθεμελίωσε την γην, και η δεξιά μου εμέτρησε με σπιθαμήν τους ουρανούς. Όταν καλώ αυτούς παρίστανται ομού. Συνάχθητε, πάντες σεις, και ακούσατε. Τις εκ τούτων ανήγγειλε ταύτα; Ο Γιαχβέ ηγάπησεν αυτόν. (Τον Ισραήλ). Όθεν θέλει εκπληρώσει το θέλημα Αυτού επί την Βαβυλώνα, και ο βραχίων Αυτού θέλει είσθαι επί τους Χαλδαίους. Εγώ, Εγώ ελάλησα. Ναι, εκάλεσα αυτόν. Έφερα αυτόν, και Εγώ θέλω ευοδώσει την οδόν αυτού. Πλησιάσατε προς εμέ, Ακούσατε τούτο. Απ' αρχής, δεν ελάλησα εν κρυπτώ. Εξότου έγεινε τουτο, Εγώ ήμην εκεί. Και τώρα, Γιαχβέ ο Θεός, απέστειλεν Εμέ και το Πνεύμα Αυτού".

Ας δούμε τώρα πιο αναλυτικά αυτό το χωρίο. Ποιός μιλάει; Μα φυσικά ο Γιαχβέ, γιατί Αυτός είναι "ο Πρώτος και ο Έσχατος" που "θεμελίωσε τη γη", και "εκάλεσε τον Ισραήλ" εξ' Αιγύπτου. Και ενώ ο Γιαχβέ μιλάει, ξαφνικά μιλάει για άλλον Γιαχβέ! Λέει: "Ο Γιαχβέ ηγάπησεν αυτόν"... "Θα εκπληρώσει το θέλημα Αυτού..." Μα αν μόνο ο Πατέρας ονομάζεται "Γιαχβέ", και μιλάει ο Πατέρας, τότε πώς αναφέρεται σε άλλον Γιαχβέ; Και συνεχίζει να μιλάει, πάλι ως "Γιαχβέ", σε πρώτο πρόσωπο, λέγοντας: "Εγώ, Εγώ ελάλησα. Ναι, εκάλεσα αυτόν. Έφερα αυτόν, και Εγώ θέλω ευοδώσει... Εγώ ήμην εκεί ". Και ξαφνικά, αλλάζει πάλι πρόσωπο, και μας πληροφορεί, ότι: "Και τώρα, Γιαχβέ ο Θεός, απέστειλεν Εμέ και το Πνεύμα Αυτού". Δηλαδή, ο Γιαχβέ ο Θεός, στέλνει τον Γιαχβέ, που μας μιλάει!

Ας δούμε άλλο ένα παρόμοιο χωρίο:

Ζαχαρίας 2/β΄ 5- 11: "Διότι Εγώ, λέγει Γιαχβέ, θέλω είσθαι εις αυτήν τείχος πυρός κυκλω, και θέλω είσθαι προς δόξαν εν μέσω αυτής. Ω! ώ! Φεύγετε από τής γης τού Βορρά, λέγει Γιαχβέ. Διότι σας διεσκόρπισα προς τους τέσσαρας ανέμους τού ουρανού, λέγει Γιαχβέ. Ω! διασώθητι Σιών η κατοικούσα μετά τής θυγατρός τής Βαβυλώνος. Διότι ούτω λέγει ο Γιαχβέ τών δυνάμεων. Μετά την δόξαν με απέστειλε προς τα έθνη, τα οποία σας ελεηλάτησαν. Διότι όστις εγγίζει εσάς, εγγίζει την κόρην τού οφθαλμού Αυτού. Διότι, ιδού Εγώ, θέλω σείσει την χείρά μου επ' αυτά, και θέλουσιν είσθαι λάφυρον εις τους δουλεύοντας αυτά. Και θέλετε γνωρίσει ότι ο Γιαχβέ τών δυνάμεων με απέστειλε. Τέρπου και ευφραίνου, θύγατερ Σιών. Διότι, ιδού Εγώ έρχομαι, και θέλω κατοικήσει εν μέσω σου, λέγει Γιαχβέ. Και έθνη πολλά θέλουσιν ενωθεί μετά τού Γιαχβέ εν τη ημέρα εκείνη . Και θέλουσιν είσθαι λαός μου. Και θέλω κατοικήσει εν μέσω σου, και θέλεις γνωρίσει ότι ο Γιαχβέ τών δυνάμεων με εξαπέστειλε προς σε".

Ο πρώτος Γιαχβέ, που λέει: "θέλω είσθαι εις αυτήν τείχος πυρός κύκλω", είναι το Άγιο Πνεύμα. Αυτό αναφέρεται σε δεύτερο Γιαχβέ, ο οποίος λέει για τον εαυτό του, ότι "στάλθηκε να σείσει το χέρι του προς τα έθνη, και να κατοικήσει στη Σιών, και να ενώσει τα έθνη με το λαό Του". Και φυσικά, αυτός ο δεύτερος Γιαχβέ, είναι ο Ιησούς Χριστός, που στάλθηκε από τον Πατέρα του, να κατοικήσει στη Σιών, και να καλέσει τα έθνη στην Εκκλησία του. Τέλος, αυτός ο δεύτερος Γιαχβέ, μιλάει για έναν τρίτο Γιαχβέ, ο οποίος "τον απέστειλε", και που "όποιος αγγίζει το λαό του αγγίζει την κόρη τού οφθαλμού του". Έτσι και ο Πατέρας και ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, είναι Γιαχβέ.

Ας μη φαίνεται παράξενο στον αναγνώστη ότι και οι τρεις τους έχουν το ίδιο όνομα. Και σήμερα σε κάθε οικογένεια, όλη η οικογένεια, φέρει ένα επώνυμο. Δεν είναι λοιπόν όνομα προσώπου το "Γιαχβέ", όπως θέλει να διδάσκει η εταιρία Σκοπιά. Είναι όνομα τής ουσίας τού Θεού^[*], όπως δείξαμε στη μελέτη: "Η σημασία τού ονόματος Γιαχβέ". Εκεί, αποδείξαμε ότι "Γιαχβέ" σημαίνει: "ο Είναι", κάτι που δηλώνει την ουσία τού Θεού, και όχι την ιδιαιτερότητα τού προσώπου. Και όπως τα μέλη μιας οικογένειας έχουν την ίδια ουσία και το ίδιο όνομα, έτσι και τα πρόσωπα τής Θεότητας, (ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα), όπως μόλις διαβάσαμε στην Αγία Γραφή, έχουν και οι τρεις το ίδιο όνομα: "Γιαχβέ". Αυτό είναι το κοινό όνομα, (κάτι σαν επώνυμο θα λέγαμε) τών τριών προσώπων, που βρίσκονται κατά φύσιν έξω από το χώρο και το χρόνο, και συνεπώς έχουν την ίδια ουσία.

Με αυτό άλλωστε συμφωνεί και η Καινή Διαθήκη, όταν στο Ματθαίος 28/κη΄ 19 λέει: "Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις ΤΟ ΟΝΟΜΑ τού Πατρός, και τού Υιού, και τού Αγίου Πνεύματος". Δεν λέει: "εις τα ονόματα", σαν να πρόκειται περί πολλών, αλλά "εις το όνομα", δηλαδή στο ένα, στο κοινό όνομα τών τριών αυτών προσώπων. Τα εδάφια που παραθέσαμε προηγουμένως, είναι επίσης χαρακτηριστικά τής διάκρισης μεταξύ τών προσώπων τής Θεότητος.

Το ότι εκεί φαίνεται η διάκριση τών τριών "Γιαχβέ", δίνει μια απάντηση και σε εκείνους που (κακώς) ακολουθούν την αίρεση τού Σαβέλιου, ότι δηλαδή ο Πατέρας ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, είναι δήθεν ένα και όχι τρία πρόσωπα. Στα εδάφια αυτά όμως, φάνηκε καθαρά, ότι υπάρχει διάκριση μετάξύ τού Γιαχβέ Πατέρα, από τον Γιαχβέ Υιό, και τον Γιαχβέ Άγιο Πνεύμα.

Ομοίως προς τα παραπάνω χωρία, στο Αβδιού 1, λέει: "Ούτω λέγει Γιαχβέ ο Θεός περί τού Εδώμ: Ηκούσαμεν αγγελίαν παρά Γιαχβέ..." Και εδώ επίσης, ο Γιαχβέ, "άκουσαν", (Πληθυντικός επειδή ήταν δύο), "αγγελίαν παρά (τρίτου) Γιαχβέ ".

Γένεσις 18/ιη΄ 1. 19/ιθ΄ 24: "Και εφάνη εις αυτόν ο Γιαχβέ εις τας δρυς Μαμβρή... Και Γιαχβέ έβρεξεν επί Σόδομα και Γόμορρα θείον και πυρ παρά Γιαχβέ εξ' ουρανού" Σύμφωνα με την αφήγηση, τρεις Άγγελοι  είχαν πάει στον Αβραάμ, στις δρυς Μαμβρή, μεταξύ τών οποίων και ο Γιαχβέ (Υιός). Κατόπιν, μετά την επίσκεψη αυτή, γίνεται η προειδοποίηση τού Λωτ από τους δύο εκ τών Αγγελιοφόρων, για την καταστροφή τών Σοδόμων και Γομόρων, ενώ ο "Γιαχβέ Υιός" φεύγει. (ιη΄ 16, ως ιθ΄ 1). Τέλος, όταν ο Λωτ απομακρύνεται από τις καταδικασμένες πόλεις, Ο "Γιαχβέ (Άγιο Πνεύμα), έβρεξε φωτιά παρά Γιαχβέ (Πατρός), εξ' ουρανού".

2. Οι "Γιαχβέ" τής Καινής Διαθήκης

Αν και θα μπορούσαμε να γράψουμε τόμους με παρόμοια εδάφια τής Παλαιάς Διαθήκης, ας δούμε και μερικά από τα αμέτρητα τής Καινής, που δείχνουν ότι ο Υιός λέγεται κι αυτός Γιαχβέ. (Σε άλλη μελέτη είδαμε ήδη το Ρωμαίους 10/ι΄ 9 - 14). Βέβαια, η Καινή Διαθήκη δεν αναφέρει πουθενά το όνομα: "Γιαχβέ", όμως αναφέρει την Ελληνική του μετάφραση, "ο Είναι", ή "ο Ων".

Θα δούμε λοιπόν εδάφια, όπου ο Ιησούς Χριστός, ονομάζεται:"Ο Ων", καθώς και άλλα που παραθέτουν από την Παλαιά Διαθήκη, και εφαρμόζουν στον Ιησού Χριστό προφητείες, που αναφέρονται στον Γιαχβέ.

Ρωμαίους 9/θ΄ 4 - 5: "Οίτινες εισιν Ισραηλίται,... εξ ών ο Χριστός το κατά σάρκα, ο Ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας"

Είναι σημαντικό το να πιστέψουμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι "ο Ων", ο Γιαχβέ: Ιωάννης 8/η΄ 21 - 29: "...εάν γαρ μη πιστεύσητε ότι Εγώ Ειμι, (Εβραϊκά "Γιαχβέ"), αποθανείσθαι εν ταις αμαρτίαις υμών... Είπεν ουν αυτοίς ο Ιησούς: Όταν υψώσητε τον Υιόν τού ανθρώπου, τότε γνώσεσθε ότι Εγώ Ειμι (Εβραϊκά "Γιαχβέ") Έλεγον ουν αυτώ: Συ τις ει;... ".

Το να αναγνωρίσει λοιπόν κάποιος τον Ιησού Χριστό ως Γιαχβέ, δηλαδή ως ομοούσιον τού Πατρός, είναι βασικό για τη σωτηρία του. Η παραπάνω Ελληνική μετάφραση τού "Γιαχβέ", ήταν μια φράση που ο Ιησούς Χριστός συνήθιζε να λέει για τον εαυτό του, υπονοώντας έτσι, ότι είναι ομοούσιος τού Πατρός του. Δεν πρόκειται εδώ για "ελλειπτική φράση", επειδή στις ελλειπτικές φράσεις, η ελλείπουσα λέξη υπονοείται καθαρά. Εδώ όμως, καμία λέξη τού συμφραζομένου δεν υπονοείται καθαρά, και σαν συνέπεια οι ακούοντες, τού έλεγαν: "Συ τις ει;" αδυνατώντας να κατανοήσουν ότι ο άνθρωπος που έβλεπαν απέναντί τους, είναι ο ένσαρκος Γιαχβέ τής Παλαιάς Διαθήκης.

Η φράση "τότε γνώσεσθε ότι Εγώ Ειμι", είναι η ίδια που χρησιμοποιείται στην Παλαιά Διαθήκη από τον Ιεζεκιήλ: "και γνώσεσθε ότι εγώ Γιαχβέ (Ελληνικά "Είμαι")". (Ιεζεκιήλ 35/λε΄ 9, 15. 36/λς΄ 38. 37/λζ΄ 14, 28. 38/λη΄ 23. 39/λθ΄ 6, 28 κλπ).

Έτσι λοιπόν, ως "Γιαχβέ", ο Ιησούς Χριστός χρησιμοποιεί και στα παρακάτω εδάφια τη λέξη: "Είμαι", με απόλυτο τρόπο, όπως και στην Παλαιά Διαθήκη.

Ιωάννης 8/η΄ 58: "Πριν Αβραάμ γενέσθαι Εγώ Ειμι". Δεν λέει: "Εγώ ήμουν", αλλά "Εγώ Ειμι", πράγμα που δείχνει την αιωνιότητά του, ως Γιαχβέ.

Ιωάννης 13/ιγ΄ 12 - 19: "...Απ' άρτι λέγω υμίν προ τού γενέσθαι, ίνα όταν γένηται πιστεύσητε ότι Εγώ Ειμί".

Φυσικά οι απόστολοι το κατάλαβαν πολύ καλά αυτό, όταν ο Ιησούς Χριστός τους έστειλε το Άγιο Πνεύμα την Πεντηκοστή. Έτσι, γράφοντας τα βιβλία τής Αγίας Γραφής, εφάρμοζαν στον Ιησού Χριστό διάφορα εδάφια που αναφέρονταν στον Γιαχβέ.

Ένα τέτοιο χωρίο, είναι το: Ιωάννης 12/ιβ΄ 36 - 42. Εκεί, ο Ιωάννης παραθέτει από το Ησαϊας 6/ς΄ 1 - 10. Ενώ εκεί ο Ησαϊας είχε δει τη δόξα τού "Γιαχβέ τών δυνάμεων", ο Ιωάννης εξηγεί ότι στην πραγματικότητα ο Ησαϊας "είδε την δόξαν αυτού, (τού Ιησού Χριστού), και ελάλησε περί αυτού. Αλλ' όμως και εκ τών αρχόντων πολλοί επίστευσαν εις αυτόν, πλην δια τους Φαρισαίους δεν ωμολόγουν, δια να μη γείνωσιν αποσυνάγωγοι".

Αν οι λεγόμενοι "Μάρτυρες τού Ιεχωβά" απέφευγαν την παραλλαγμένη μετάφραση τής οργάνωσής τους, πρόσεχαν περισσότερο αυτά που διαβάζουν στην Αγία Γραφή, και δεν τα αποστήθιζαν παπαγαλίζοντας, θα έβλεπαν ότι πολλά από τα εδάφια που και οι ίδιοι τα χρησιμοποιούν για τον Γιαχβέ, η Αγία Γραφή τα εφαρμόζει στον Ιησού Χριστό.

Ευελπιστούμε σε άλλες μελέτες να αναφερθούμε στο θέμα τής θεότητος τού Ιησού Χριστού, αναλύοντας άλλες διαφορετικές παραμέτρους περί "τού Θεού ημών και σωτήρος Ιησού Χριστού".

*Λέγοντας "όνομα ουσίας", είναι προφανές ότι μιλάμε για όνομα τών ακτίστων ενεργειών που είναι "αχώριστες με την ουσία", και όχι για την ουσία αυτή καθεαυτή, καθώς η ίδια η ουσία τού Θεού είναι αμέθεκτη και απερίγραπτη (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: "Περί Ακτίστων Ενεργειών" 8).

N. M.