Βίος Αγίου Ιούδα Θαδδαίου

Αναθεωρημένος ο βίος του Αγίου Ιούδα Θαδδαίου, καθώς οι συναξαριστές έχουν πολλά λάθη, αφού ταυτίζουν τον Άγιο Ιούδα Θαδδαίο εκ των 12 αποστόλων με τον Άγιο Ιούδα εκ των εβδομήκοντα μαθητών του Χριστού.

Τού Ιούδα τού θείου, (όχι τού Ισκαριώτη), η επίκληση είναι διάσημη, διότι καλείτο Θαδδαίος και Λεβαίος που σημαίνει θαρραλέος.

Ήταν αυτάδελφος του Κυρίου. Ονομάζεται Ιούδας Ιακώβου, δηλαδή αδελφός τού Ιακώβου του αδελφοθέου, καθώς ήταν υιός του μνήστορος Ιωσήφ. Ο Ιάκωβος ήταν αδελφός του από την πλευρά του πατέρα του κατά τον Νικηφόρο Κάλλιστο και τον Επιφάνειο. Ήταν απόστολος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και ήταν ένας από τους 12 αποστόλους.

Αναφορές σε αυτόν έχουμε στο Κατά Λουκάν ευαγγέλιον (Λουκ. στ' 16), στο Κατά Ματθαίον (Ματθ. ι' 3), στις πράξεις των Αποστόλων (Πραξ. α' 13) και στο κατά Ματθαίον ονομάζεται Θαδδαίος και Λεβαίος.

Έγραψε την «Καθολική Επιστολή», η οποία φωτίζει όλους τους πιστούς που πιστεύουν στον Κύριο. Διασώζεται ακόμη στο Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο η ερώτηση που θέτει προς τον Χριστό την ώρα του μυστικού δείπνου όταν τους προλέγει για τα μελλούμενα κι ότι θα στείλει τον Παράκλητο: «"Κύριε, πώς συμβαίνει ότι θα φανερώσεις τον εαυτό σου σε εμάς κι όχι στον κόσμο;" Και ο Χριστός απαντάει "Εάν κάποιος με αγαπά, θα τηρήσει τον λόγο μου και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει και θα έρθουμε σε αυτόν να κατοικήσουμε"» (Ιω. Ιδ' 22).

Στις πόλεις της Αραβίας και σε όλη τη γη της Συρίας και της Μεσοποταμίας έζησε τη σαγήνη του ευαγγελίου. Ύστερα στάθηκε στην Έδεσσα, η οποία ήταν η πόλη του Αυγάρου, (όπου ήταν εκεί πρώτα ο άλλος Θαδδαίος, ο οποίος ήταν ένας εκ των εβδομήκοντα), και ευαγγελίστηκε τα σχετικά με τον Χριστό.

Μία ταύτιση έγινε από μερικούς ερευνητές, προς το Θαδδαίο (Αλφαίο) εκ των εβδομήκοντα. Αλλά τόσο ο Ευσέβιος, όσο και Σύριοι συγγραφείς, τους διακρίνουν σαφώς. Και εκπλήρωσε αυτό που χρειαζόταν, κάλλιστα και με λόγια θεϊκά και με εξαίσια έργα, δοξάζοντας τον Χριστό, και διαβαίνει προς αυτόν με ειρηνικό τέλος. (Νικηφόρος Κάλλιστος, Εκκλησιαστική Ιστορία)

Αυτός λοιπόν στάλθηκε στον κόσμο από τον Χριστό, ως αδελφός αυτού και μυσταγωγός και ως κάρβουνο που έχει πυρωθεί από την λαμπρότητά του. Κάθε πλάνη κατάφλεξε, τους εσκοτισμένους εφώτισε, έσπειρε σπόρο ευσεβείας σε όλη την οικουμένη. Απέδωσε πολύ καρπό, οδήγησε πολλούς στην αληθινή πίστη και τους έπεισε να χλευάζουν τα είδωλα των Ελλήνων. Επειδή λάτρευαν τα είδωλα δεν μπορούσαν να βρουν γιατρειά από ανίατες ασθένειες και κατέφευγαν στον Άγιο και έτσι λάμβαναν διπλή γιατρειά σώματος και ψυχής. Έτσι ο Άγιος έχει μείνει στη συνείδηση των πιστών ότι γιατρεύει ανίατες ασθένειες, λύνει δύσκολες υποθέσεις στις οποίες δεν υπάρχει καμιά ελπίδα επίλυσης και ότι σπεύδει ταχέως.

Πηγές

Ελληνική Πατρολογία τόμος 145.

Νικηφόρος Κάλλιστος, Εκκλησιαστική Ιστορία, βιβλίο α'.

Ελληνική Πατρολογία τόμος 20.

Ευσεβίου του Παμφίλου, Εκκλησιαστική Ιστορία, λόγος Β'. Καινή Διαθήκη.

Κατά Λουκάν ευαγγέλιον (Λουκ.στ' 16). Κατά Ματθαίον (Ματθ. Γ 3). Πράξεις των Αποστόλων (Πράξ., α' 13). Κατά Ιωάννη (Ιω. Ιδ' 22)