Για έναν άνθρωπο που πιστεύει στην ύπαρξη της αιώνιας ζωής και βλέπει την παρούσα κατάσταση ως πρόσκαιρη, δε συνθλίβεται μέχρι το βάθος της Ύπαρξής του αν βιώσει κάποια απώλεια ή ασθένεια ή οτιδήποτε άλλο. Γιατί έχει δώσει πια βάση στην πνευματική θεώρηση της ζωής και βλέπει τα πάντα με την πνευματική αντίληψη και όχι την κοσμική ζωή.

Στην Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη, ο άνθρωπος βλέπει την παρούσα βιολογική και κοσμική ζωή ως μία ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ για την κατάκτηση της αιώνιας. Δεν προεξοφλεί όλη του έγνοια στο να απολαύσει την ίδια, αλλά να προετοιμαστεί ψυχολογικά και πνευματικά, να καθαρίσει την ψυχή του και να εκμεταλλευθεί κάθε καινούργια ημέρα για τη γνωριμία του με το Θεό. Προνοεί και φροντίζει για τα απαραίτητα, αλλά δεν είναι κυρίαρχος σκοπός της ζωής του να ζει κοσμικά, να απολαμβάνει υλικά αγαθά. Δεν κάνει κατοικία του τη γη, τη βλέπει ως μία προσωρινή τοποθεσία, για αυτό και δεν αποζητά μανιωδώς απολαύσεις και αξιώματα στη γη.

Τις ημέρες αυτές, με αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση της πανδημίας και το μερικό άνοιγμα ορισμένων δραστηριοτήτων, είδαμε τη λαχτάρα του κόσμου να θέλει να ζήσει λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς. Είδαμε καφετέριες, εστιατόρια να έχουν κόσμο. Και καλά κάνουν, απλώς σκέφτομαι: πόσοι άνθρωποι έχουν την ίδια λαχτάρα για την ψυχή τους και όχι για πρόσκαιρη υλική και κοσμική απόλαυση; Πόσοι άνθρωποι έχουν διαπιστώσει πως όλες αυτές οι φθαρτές χαρές εξατμίζονται και διαρκούν για λίγο; Είμαστε διψασμένοι για τις διακοπές και τις καφετέριες, αλλά στεγνοί από πνευματική δίψα.

Νουθετεί, λοιπόν, ο Παύλος: «Συ ουν κακοπάθησον ως καλός. στρατιώτης Ιησού Χριστού» (Β΄ Τιμ. 2, 3). Το να κακοπαθώ σημαίνει και να στερούμαι και να υπομένω με πνευματική αντοχή και ακλόνητη εμπιστοσύνη στη θεία βοήθεια και τη Θεία Πρόνοια. Αν ταξινομήσουμε την αξία των αναγκών μας και δώσουμε την αξία που αρμόζει σε ενέργειές μας, θα αλλάξουμε μέσα μας.

Η εδώ ζωή για τον άνθρωπο είναι ένα σύντομο πέρασμα, αργά ή γρήγορα θα τελειώσει. Κάποιοι θα φύγουν στα 90, άλλοι στα 40, άλλοι στα 70. Δεν ήρθαμε σε αυτή τη ζωή για να δεθούμε με υλικά αγαθά, αλλά για να έχουμε μία ευκαιρία να βιώσουμε τη θέωση και να εξελιχθούμε σε πραγματικά ελεύθερους ανθρώπους.

"...Εισέλθετε διά της στενής πύλης. ότι πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν, και πολλοί εισίν οι εισερχόμενοι δι αυτής. ότι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν, και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν"

Η στενή πύλη είναι βέβαιο πως θα περιέχει δυσκολίες και ίσως δεν παρέχει όλα αυτά που εμείς θα θέλαμε. Αλλά ίσως, τελικά, να είναι ο δρόμος που πρέπει να επιλέξουμε.