Πολλές φορές, ξεχνάμε το Θεό στην καθημερινή μας ζωή. Είτε επειδή ασχολούμαστε με πολλά και διαφορετικά πράγματα και είμαστε πνιγμένοι, είτε επειδή δεν πιστεύουμε αρκετά, είτε επειδή πιστεύουμε αλλά μένουμε στο τυπικό και εξωτερικό μέρος της πίστης και δε μας ενδιαφέρει να ακολουθήσαμε πραγματικά τις εντολές του Ίδιου.

Υπάρχουν φορές που ακόμα και παρά την προστασία και την αγαθοεργία του Θεού, οι άνθρωποι πάλι δεν τον πιστεύουν. Και η Παλαιά Διαθήκη στο βιβλίο Έξοδος και στο κεφάλαιο λβ και στίχους 1-35, μας αφηγείται μία τέτοια ιστορία.

Όταν οι Ισραηλίτες μαζί με τον Μωυσή και τον Ααρών έφτασαν στο όρος Σινά, ο Μωυσής αποσύρθηκε για να ανέβει στο όρος ώστε να παραλάβει από εκεί τις Δέκα Εντολές. Όμως, δεν έφυγε μόλις πήρε τις Δέκα Εντολές, έμεινε δέκα μέρες και συνομιλούσε με το Θεό.

Όταν όμως οι Ισραηλίτες είδαν πως ο Μωυσής δεν επέστρεψε αμέσως, θεώρησαν πως δε θα γυρίσει πίσω και απαίτησαν από τον αδελφό και δεξί του χέρι, Ααρών, να τους φτιάξει θεούς για να λατρεύουν.

Ο Ααρών τότε διέταξε να αφαιρέσουν τα χρυσά ενώτια από τα αυτιά των γυναικών, των γιων και των θυγατέρων, ώστε να κατασκευάσει από αυτά χρυσό μοσχάρι (μόσχον χωνευτόν). Εδώ βλέπουμε πως παρά το γεγονός ότι οι Ισραηλίτες ελευθερώθηκαν από τη δουλεία των Αιγυπτίων χάρη στη θαυματουργή επέμβαση του Θεού, ακόμα και αν είδαν την Ερυθρά Θάλασσα να ανοίγει στα δύο, ακόμα και τότε δεν εμπιστεύτηκαν το Θεό. Οι Ισραηλίτες λοιπόν, αφού πήραν το χρυσό μοσχάρι άρχισαν να τρώνε και να διασκεδάζουν.

Ο Θεός τότε είπε στο Μωυσή ότι ο λαός τον οποίο εξήγαγε από την Αίγυπτο εκτράπηκε από το δρόμο του Ίδιου και έφτιαξαν για τον εαυτό τους χρυσό μοσχάρι.

Κατεβαίνοντας ο Μωυσής από το όρος Σινά και βλέποντας το λαό να χορεύει και να διασκεδάζει, οργίστηκε τόσο πολύ, ώστε έριξε με δύναμη τις πλάκες με τις Δέκα Εντολές και τις έσπασε, το δε χρυσό μοσχάρι το έκαψε σε φωτιά. Ο Μωυσής επέπληξε τον Ααρών, ενώ οι Ισραηλίτες μετανόησαν για την ηθική τους κατάπτωση και ο ίδιος μεσολάβησε για τη θεία συγχώρεση. Η πράξη αυτών των Ισραηλιτών, μοιάζει με τη δική μας συμπεριφορά: πολλές φορές, αισθανόμαστε πως ο Θεός μας έχει ξεχάσει, δεν ενδιαφέρεται για εμάς, ακόμα και αν έχουμε αισθανθεί την παρουσία του άλλες τόσες φορές.

Όταν πιστεύουμε στο Θεό, γνωρίζουμε πως Εκείνος δε μας αφήνει ποτέ, ακόμα και αν επιτρέψει κάποια στιγμή μία δυσκολία να μας χτυπήσει την πόρτα ή μία άσχημη κατάσταση μας επισκεφτεί. Και ακόμα και αν για λίγο σιωπά, να είμαστε βέβαιοι πως στο τέλος θα μας δώσει την απάντηση που ψάχνουμε και θα μας χαρίσει τη βοήθειά Του. Αρκεί να πιστεύουμε.