Η πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση τις ΗΠΑ έχει γίνει αιτία διχασμού στους Ευαγγελικούς τής Αμερικής, όπως φαίνεται στο ακόλουθο άρθρο που μεταφράσαμε:

(Photo: CNBC) 

Πρόσφατα μου έστειλαν αντίγραφο δήλωσης από έναν οργανισμό που ονομάζεται «Υπέρ Ζωής* Ευαγγελικοί για τον Μπάϊντεν» (Pro-life Evangelicals for Biden = Οργἀνωση κατά των αμβλώσεων στην Αμερική). Αυτό φαίνεται να συνδέεται με μια μεγαλύτερη ομάδα που ονομάζεται Evangelicals for Biden. («Ευαγγελικοί για τον Μπάϊντεν»). Με εξέπληξε, όχι μόνο το ότι το έλαβα, αλλά και η διαπίστωση ποιοί είχαν προσυπογράψει την δήλωση. Απ’ όσα μπόρεσα να διαπιστώσω, δεν είχε χρηματοδοτηθεί από την εκστρατεία του Μπάϊντεν, ώστε έτσι να διαφέρει από την ομάδα «Ευαγγελικοί για τον Τραμπ», η οποία χρηματοδοτείται από τον πρόεδρο.

Η κοινή αντίληψη είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία των λευκών Ευαγγελικών (80%) ψήφισαν τον Ντόναλντ Τραμπ - αν και όλα αυτά εξαρτώνται από το ποιόν θεωρούμε «Ευαγγελικό». Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Πρόεδρος Τραμπ και η ομάδα του θεωρούν τους Ευαγγελικούς ζωτικής σημασίας για την εκστρατεία του - και ως εκ τούτου έχουν γίνει στόχος και για τις δύο εκστρατείες. Τώρα, αν υπάρχει μια σημαντική ομάδα Ευαγγελικών, πόσο μάλλον Καθολικών, που σκέφτονται να αλλάξουν την ψήφο τους, αυτά σίγουρα θα αποτελέσουν στοιχείο ανατροπής του σκηνικού.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η εφημερίδα Guardian, μεταξύ άλλων ΜΜΕ, είναι τόσο διακαής να το προβάλλει σαν σημαντικό ζήτημα: λάβετε υπ’ όψιν πως όταν τα ΜΜΕ γίνονται τόσο κομματικά όπως το Guardian και το CNN από τη μία πλευρά, και το Fox από την άλλη, οι τίτλοι των άρθρων τους συχνά θυμίζουν προβολές επιθυμιών μάλλον, παρά ειδήσεις!

Πάντως δεν επιθυμώ να κάνω οποιοδήποτε σχόλιο για τα πολιτικά που ενυπάρχουν εδώ – μάλλον θα έλεγα «Να πέσει πανούκλα πάνω στα δύο σπίτια», αλλά αυτό μπορεί να παρεξηγηθεί!

Μέσα στο μεγάλο σχέδιο πραγμάτων της Βασιλείας του Θεού, τα πολιτικά είναι σχετικά ασήμαντα. Αυτό που έχει πραγματική σημασία είναι η κατάσταση της εκκλησίας. Το 1984, λίγο πριν πεθάνει, ο Francis A Schaeffer δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο The Great Evangelical Disaster (Η Μεγάλη Ευαγγελική Συμφορά), το οποίο ισχυριζόταν πως οι Χριστιανοί είχαν εγκαταλείψει τόσο πολύ την Αγία Γραφή, που κατευθύνονταν προς την συμφορά. Η εγκατάλειψη της Γραφής ήταν η συμφορά, όμως αυτό θα οδηγούσε σε περαιτέρω συμφορές, καθώς η εκκλησία βρίσκεται σε μια κατηφορική ολίσθηση - ειδικά στις ΗΠΑ.

Ο Schaeffer ήταν προφητικός. Όχι μόνο ήταν σωστή η ανάλυσή του για την κουλτούρα, αλλά οι προβλέψεις του για το μέλλον αποδείχθηκαν επίσης σωστές σε μεγάλο βαθμό.

Αυτός ο τίτλος μού ήρθε στο νου όταν διάβασα τις ποικίλες ανταγωνιστικές προπαγάνδες από τις ομάδες Ευαγγελικών για Τραμπ / Μπάϊντεν.  Αν αυτές οι ομάδες είναι αντιπροσωπευτικές του Αμερικανικού Χριστιανισμού, τότε η εκκλησία τους έχει ήδη ηττηθεί. Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι σφάλμα Χριστιανοί ηγέτες να υποστηρίζουν ατομικά ένα πολιτικό κόμμα ή υποψήφιο; Φυσικά και όχι. Και εμείς είμαστε πολίτες, μόνο που είμαστε επίσης πολίτες μιας άλλης βασιλείας, και όταν αρχίζουμε να συγχέουμε τις δύο - ισχυριζόμενοι, ή δημιουργώντας την αντίληψη, πως τα «καλά νέα» του Ιησού υποστηρίζουν τον έναν ή τον άλλον υποψήφιο - τότε έχει ξεπεραστεί κάποιο όριο.

Το πρόβλημα με ένα μεγάλο μέρος της εκκλησίας στις ΗΠΑ είναι πως πλέον δεν βλέπει τον εαυτό της διαφορετικά από το πώς την βλέπουν οι Guardian και άλλοι κοσμικοί σχολιαστές - ένα πολιτικό μπλοκ.  Σχεδόν τον ίδιο καιρό που ο Schaeffer έγραφε το βιβλίο του, ο υποφαινόμενος ασχολιόταν σε βάθος με τη φοιτητική πολιτική στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Θυμάμαι μια συγκεκριμένη συνάντηση φοιτητικών ενώσεων όπου έδωσαν το παρών περισσότερα από 150 μέλη της Χριστιανικής Ένωσης – ενώ μια κανονική συνάντηση είχε συνήθως μερικές εκατοντάδες παρευρισκόμενους.

Ρωτήθηκα από έναν πολιτικό συνάδελφο στη συνέχεια για το μέγεθος της Χριστιανικής Ένωσης. Όταν του είπα πως ήταν 300, σκέφθηκε πως έμελλε να γίνω μια από τις πιο ισχυρές (και διασπαστικές) φιγούρες στη φοιτητική πολιτική σκηνή. Φανταστείτε να έχετε σύνολο ψήφων από μπλοκ 300 ατόμων! Του είπα πως αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ, διότι πρώτα απ' όλα, οι Χριστιανοί δεν σκέπτονται όλοι το ίδιο πολιτικά και δεν ψηφίσαμε ως μπλοκ, και δεύτερον, ποτέ δεν θα ζητούσα από Χριστιανούς να το κάνουν αυτό, γιατί έτσι θα μπερδευόταν η Βασιλεία του Θεού με τα βασίλεια αυτού του κόσμου, και εγώ θα ήθελα οι Χριστιανοί να ακολουθήσουν τον Χριστό, όχι εμένα στην (βραχύβια) πολιτική μου καριέρα!

Γνώριζα πως υπήρχαν «προοδευτικοί» στις εκκλησίες που δεν πίστευαν στο Ευαγγέλιο και που δεν είχαν κανένα δισταγμό να συσχετίζουν την πολιτική τους με τον Ιησού, όμως η πρώτη μου υποψία πως η άποψή μου για τον διαχωρισμό εκκλησίας και πολιτικής δεν συμμεριζόταν από όλο τον Ευαγγελικό κόσμο, ήταν όταν επισκέφτηκα τις ΗΠΑ. Ήρθα από μια χώρα που είχε επίσημο εκκλησιαστικό κράτος, όμως με ελάχιστη ταύτιση μεταξύ εκκλησίας και πολιτικής - σε μια χώρα όπου υπήρχε επίσημος χωρισμός, αλλά μεγάλη ταύτιση (και σύγχυση!). Έκτοτε, συνειδητοποίησα πως για ορισμένους Ευαγγελικούς, η εξίσωση του Χριστιανισμού με μια πολιτική άποψη ή κόμμα, είναι προφανής. Η αντίληψη είναι πως υπάρχει ψηφοφορία ενός Ευαγγελικού μπλοκ, και ακόμη πιο ανησυχητικά, πως Ευαγγελικοί ηγέτες μπορούν, και θα πρέπει, να λένε στους ανθρώπους τους πώς να ψηφίσουν. Αυτό είναι καταστροφή. Γιατί;

Πρώτον, δίνει στους εκκλησιαστικούς ηγέτες πολιτική δύναμη. Και όπου υπάρχει αυτό το είδος ισχύος, υπάρχει επίσης το χρήμα. Όταν συνδυασθούν τα δύο, αναπόφευκτα η κατάληξη είναι η διαφθορά. Αν και υπάρχουν πολλές καλές αμερικανικές εκκλησίες και ηγέτες εκκλησιών, έχουν υπάρξει πάρα πολλοί που έχουν υποκύψει στον πειρασμό και βλέπουν τον εαυτό τους ως κάποιο είδος μεσίτη πολιτικής εξουσίας.

Δεύτερον, καθιστά τη διακήρυξη του Ευαγγελίου πιο δύσκολη, διότι το Ευαγγέλιο αναπόφευκτα το συνδέουν με το ένα κόμμα ή το άλλο. Την εποχή του πολέμου στο Ιράκ, ήμουν σε μια συνάντηση ηγετών Αμερικανικών ιεραποστολών που εργάζονταν στην Ευρώπη. Ένας από αυτούς, που εργαζόταν σε μια πόλη της Κεντρικής Ευρώπης, σκέφθηκε μια ιδέα για να προσεγγίσει τους ανθρώπους αυτής της πόλης, πραγματοποιώντας μια σειρά συνομιλιών σχετικά με τη «δικαιολογημένη θεωρία πολέμου». Σκέφθηκε πως έτσι θα έδειχνε ότι η εκκλησία ήταν σύγχρονη, και πως είχε κάποιο λόγο να πει στον σύγχρονο κόσμο. Εγώ πρότεινα πως μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν καταστροφική. Γιατί; Επειδή η Αμερική μόλις είχε εισβάλλει στο Ιράκ. Αμερικανός ιεραπόστολος που μιλά για δικαιολογημένο πόλεμο θα μπορούσε να εκληφθεί ως δικαίωση μιας τέτοιας ενέργειας. Ναι μεν, ίσως το 50 τοις εκατό του πληθυσμού να συμφωνούσε, αλλά το άλλο 50 τοις εκατό θα το αποξένωνε, και έτσι το εν δυνάμει ακροατήριό του για τα «καλά νέα» του Ιησού θα είχε ήδη μειωθεί κατά το ήμισυ.

Το πρόβλημα και με τις δύο «Ευαγγελικές» ομάδες είναι πως δεν προσθέτουν κάτι στην λέξη Ευαγγέλ- ούτε σε σχέση με αυτό. Μάλλον αφαιρούν από αυτήν τη λέξη. Ας προβάλλουν ατομικά - σαν πολίτες ιδιώτες - τις θέσεις τους οι ηγέτες, αλλά παρακαλώ, ας μην κάνουμε τον Ιησού να επικυρώνει κανέναν από αυτούς.  Όταν βλέπω ένα συγκεκριμένο Ευαγγελικό ηγέτη να επικυρώνει ένα πολιτικό κόμμα ή υποψήφιο για λογαριασμό του Ευαγγελίου, αυτό αμέσως μου «λέει» πως πρέπει να γίνω εξαιρετικά επιφυλακτικός για να υποστηρίξω την διακονία ή την οργάνωσή τους.  Δεν είναι αυτό η κλήση μας.

Τρίτον, αυτές οι «Ευαγγελικές» πολιτικές ομάδες διαιρούν και πολώνουν την εκκλησία. Στήνουν ένα διαχωριστικό τείχος διαίρεσης. Σε τελική ανάλυση, εάν ο Ιησούς υποστηρίζει τον υποψήφιο σας και το διακηρύττετε ως μέρος των «καλών νέων», τότε όσοι δεν υποστηρίζουν τον υποψήφιο σας μάλλον δεν ακολουθούν τον Ιησού τόσο σωστά!

Ένας ισχυρισμός που κυκλοφορεί είναι πως «ο Ιησούς σίγουρα θα υποστήριζε τον ‘δικό μας’, επειδή ο ‘άλλος’ είναι τόσο κακός». Άκουσα έναν «Ευαγγελικό για τον Μπάϊντεν» να ισχυρίζεται πως ο μόνος λόγος που οι Ευαγγελικοί ψήφισαν τον Τραμπ ήταν επειδή φοβόντουσαν τι θα έκαναν οι φιλελεύθεροι προοδευτικοί. Ορθώς τους παρότρυνε να εμπιστεύονται τον Ιησού – μεν – αλλά στη συνέχεια «την πάτησε», διευκρινίζοντας πως ο Τραμπ ήταν τόσο κακός, που οι Ευαγγελικοί έπρεπε να ψηφίσουν τον Μπάϊντεν!  Ήταν ένας έξυπνος άνδρας, αλλά σαφώς δεν γνώριζε το παράλογο αυτού που έλεγε. Πράγματι, πάρα πολλοί Ευαγγελικοί ηγέτες, πωρωμένοι από την μέθη της ορατής εξουσίας, φαίνεται να έχουν πέσει μέσα σε αυτήν την παγίδα.

Εάν ήμουν ένας συνηθισμένος, νουνεχής, μη Χριστιανός πολίτης, θα έτεινα να θεωρήσω την επικύρωση ενός υποψηφίου από έναν εκκλησιαστικό ηγέτη ως λόγο αρκετό να μην ψηφίσω εκείνον τον υποψήφιο. Ομοίως, οι συνηθισμένοι, νουνεχείς Χριστιανοί οφείλουν να λένε σε οποιονδήποτε εκκλησιαστικό ηγέτη που προσπαθεί να επηρεάσει την ψήφο τους πως μπορούν να σκέπτονται για τον εαυτό τους, και πως δεν χρειάζονται κάποιον - του οποίου η κλήση είναι να κηρύττει το Ευαγγέλιο - να τους υποδεικνύει πώς πρέπει να ψηφίσει. Βεβαίως μπορούν να μας πουν τι θα έκαναν εκείνοι – απλώς, να μην μας λένε πως ο Ιησούς θα έκανε το ίδιο με αυτούς.

Η ταύτιση του Ιησού με κομματικές πολιτικές είναι η τεράστια ευαγγελική συμφορά. Έχει εκθέσει και σακατέψει την Ευαγγελική μαρτυρία, και το όνομα του Θεού βλασφημείται στους Εθνικούς εξαιτίας σας! Αυτό έχει αντίκτυπο στην ευρύτερη παγκόσμια εκκλησία, όχι μόνο στην αντίληψη του Ευαγγελικού Χριστιανισμού που δημιουργούν, αλλά επειδή τα αμερικανικά Χριστιανικά ΜΜΕ (μερικές φορές χρηματοδοτημένα από εκείνους που έχουν ισχυρά πολιτικά συμφέροντα), είναι απίστευτα πλούσια, και έτσι δυνάμενα να διαδώσουν το δικό τους μήνυμα και ήθος σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτός που πληρώνει τον οργανοπαίκτη επιλέγει και την μελωδία…

Οι «Ευαγγελικοί για τον Μπάϊντεν» και οι «Ευαγγελικοί για τον Τραμπ» πρέπει να θυμούνται πως οι «ευαγγελικοί» είναι για τον Χριστό. Πρέπει να μετανοήσουν και να καλέσουν όλους τους ομοϊδεάτες Ευαγγελικούς να σκέπτονται για τον εαυτόν τους και να προσεύχονται.

«Παρακαλώ ουν πρώτον πάντων ποιείσθαι δεήσεις, προσευχάς, εντεύξεις, ευχαριστίας, υπέρ πάντων ανθρώπων, υπέρ βασιλέων και πάντων των εν υπεροχή όντων, ίνα ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι. τούτο γαρ καλόν και απόδεκτον ενώπιον του σωτήρος ημών Θεού.»   (Α’ Τιμόθ.2: 1-3).