Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

Κεντρική Σελίδα

Προτεσταντισμός, Πεντηκοστιανισμός και Μελέτες

Μέρος 9ο:

Λένε οι Προτεστάντες: «Πιστεύουμε πως υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι να λατρεύει κανείς το Θεό, εκτός από τη Βυζαντινή τελετουργία και υμνωδία. Θεωρούμε πως είναι λογικό και δόκιμο η λατρεία να γίνεται σε απλή γλώσσα, κατά τη διάρκεια της υμνωδίας να συμμετέχουν όλοι οι πιστοί και να κατέχει κεντρική θέση το κήρυγμα μέσα από την Αγία Γραφή».

 Ουδέποτε δίδαξε η Ορθόδοξη Εκκλησία ότι τα αρχαία ελληνικά είναι «Σωτήρια» γλώσσα

Το γεγονός ότι οι Προτεστάντες μιλούν για «λατρεία σε απλή γλώσσα», μας παραπέμπει σε ένα ακόμα κατάλοιπο από τη διαμάχη τους με τους Παπικούς, διότι σ’ εκείνους απευθύνεται περισσότερο, παρά στους Ορθοδόξους. Οι ρωμαιοκαθολικοί μέχρι την Β΄ Σύνοδο στο Βατικανό το 1962, υποχρέωναν όλους τους πιστούς τους ανά τον κόσμο να τελούν τη Θεία Λατρεία στα Λατινικά, τα οποία θεωρούσαν και «ιερή γλώσσα». Μόνο από το 1962 και μετά επιτράπηκε να τελείται η Λατρεία στη γλώσσα κάθε χώρας. Αντίθετα η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είχε κάποια εμμονή περί δήθεν «ιερών γλωσσών», γι’ αυτό και οι Βυζαντινοί ιεραπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος δεν προσπάθησαν να μεταφέρουν τα ελληνικά στους Σλάβους αλλά διαμόρφωσαν την εθνική τους γλώσσα. Άρα, κανένα δογματικό ρόλο δεν παίζει η γλώσσα. Απλώς για τους Προτεστάντες είναι εύκολο να μιλάνε αφού εμφανίστηκαν μόλις τον 16^ο αιώνα.

Η Εκκλησία όμως σε όλους τους προηγούμενους αιώνες συνέταξε την λειτουργική της έκφραση μέσα σε περιόδους όπου όλη η Ανατολή μιλούσε ελληνικά. Τελικά, με το πέρασμα του χρόνου, ο λειτουργικός λόγος διαμορφώθηκε σε ένα σύνολο από ποιητικά έργα που έχουν γραφτεί σε παλαιότερη γλωσσική μορφή και γι’ αυτό ακολουθούν άλλη δομή, ρυθμό, τονισμό και αριθμό συλλαβών και λέξεων. Θα ήταν αδύνατο να μεταφερθούν όλα αυτά τα λογοτεχνικά χαρακτηριστικά σε άλλη γλωσσική μορφή (π.χ. δημώδη) και τελικά θα είχαμε όχι μόνο ένα αμφίβολο αποτέλεσμα αλλά πιθανώς και άνευ λόγου προστριβές ή διχασμούς για το αν θα έπρεπε να επιβληθεί κάτι τέτοιο μετά από τόσους αιώνες.

Ως αντίβαρο όμως υπάρχει το κήρυγμα σε κάθε ναό, κάθε Κυριακή. Μοιράζονται δημώδεις αποδόσεις των Ευαγγελικών και Αποστολικών περικοπών στους πιστούς κάθε Κυριακή. Τα κατηχητικά σχολεία υπάρχουν σε κάθε ενορία όπως και ομάδες μελέτης της Αγίας Γραφής τα απογεύματα. Επιπλέον στα σχολεία υπάρχει ομολογιακό μάθημα θρησκευτικών ενώ το κόστος ενός βιβλιαρίου με τη δημώδη απόδοση της Θείας Λειτουργίας είναι μηδαμινό.

Άρα, οι αντιρρήσεις επί της γλωσσικής μορφής είναι απλώς προφάσεις εν αμαρτίαις. Το πρόβλημα των ελαχίστων που κατορθώνουν να παρασύρουν οι Προτεστάντες στην Ελλάδα δεν είναι η λειτουργική γλωσσική μορφή αλλά η αδιαφορία και η άγνοιά τους στα θέματα πίστεως. Έτσι, ο πρώτος επιτήδειος προτεστάντης που θα καθίσει δίπλα τους κατορθώνει να τους παρασύρει εκμεταλλευόμενος την άγνοια αυτή.

Εμείς σε αυτές τις σελίδες δείχνουμε ακριβώς πόσο προβληματική είναι η προτεσταντική θεολογία και οι απαντήσεις μας αποτελούν και μια έμμεση κριτική στην αφέλεια όσων αφέθηκαν να παρασυρθούν από τις παρερμηνείες τους.