|
Οι αντιτριαδικοί
Πεντηκοστιανοί είναι ένας κλάδος της παγκόσμιας πεντηκοστιανής
κίνησης, όπου το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ΑΠΟΡΡΙΨΗ του
μυστηρίου της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος. Ο εν
λόγω κλάδος της πεντηκοστιανής αιρετικής κίνησης είναι διεθνώς
γνωστός με τις ονομασίες "Jesus only" και "Κίνημα της
ενότητας" (!!!)
1. Η ιστορία των αντιτριαδικών
πεντηκοστιανών
Η αντιτριαδική πεντηκοστιανή κίνηση εμφανίστηκε λίγο πριν τον Α’
παγκόσμιο πόλεμο, τον Απρίλιο του 1913, στο Arroyo Seco κοντά
στο Λος Άντζελες των Η.Π.Α. Πρωταγωνιστές και θεωρητικοί της
υπήρξαν οι πεντηκοστιανοί F. Ewart, G. Stydd, H. Morse, G.
Haywood και κυρίως ο R. McAlister, ο ιδρυτής της πρώτης
κοινότητας πεντηκοστιανών στον Καναδά. Η τριαδικότητα του Θεού
αμφισβητήθηκε ευθέως από την αρχή. Πολλοί πεντηκοστιανοί που
αποδέχτηκαν τις αντιτριαδικές απόψεις ξαναβαπτίζονταν πάλι
μεταξύ τους στο όνομα μόνο του Ιησού.
Οι αντιτριαδικές αντιλήψεις διαδόθηκαν γρήγορα μεταξύ των
διαφόρων πεντηκοστιανών κοινοτήτων, δημιουργώντας, ταυτοχρόνως,
εστίες έντασης και αναταραχής. Για μια ακόμα φορά το χάος του
Πεντηκοστιανισμού, μεταξύ των αντιτριαδικών και όσων
πεντηκοστιανών θεωρούσαν τις αντιτριαδικές αντιλήψεις ως
αντιβιβλικές, ξαναέκανε αισθητή την παρουσία του, κατά τρόπο που
δεν επιδεχόταν αμφισβήτηση.
Συνέπεια των διαφωνιών υπήρξε η ΔΙΑΣΠΑΣΗ που επακολούθησε.
Δημιουργήθηκαν επιμέρους αντιτριαδικές κινήσεις και ομάδες. Οι
ομάδες αυτές, αργότερα, προχώρησαν σε διάφορες μορφές συμφωνίας
και σχήματα ενότητας μεταξύ τους. Προϊόντος του χρόνου, λόγω της
έντονης προσηλυτιστικής τους δραστηριότητας, δημιουργήθηκαν
αντιτριαδικές πεντηκοστιανές ομάδες τόσο στην Ευρώπη, όσο και
αλλού, χωρίς, βεβαίως, να εξαιρεθεί και η Ελλάδα.
2. Οι πεποιθήσεις των αντιτριαδικών πεντηκοστιανών
Κατά τους αντιτριαδικούς πεντηκοστιανούς στη θεότητα
υπάρχει μόνο ένα πρόσωπο . Το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο
Πατέρας και ο Υιός, κατά τους εν λόγω αιρετικούς, δεν είναι
ιδιαίτερες διακριτές υποστάσεις, αλλά απλώς ΤΙΤΛΟΙ θέσεων του
μοναδικού προσώπου της θεότητας, ανάλογα με τη χρονική περίοδο
δραστηριοποίησης του ενός προσώπου.
Οι εν λόγω αιρετικές απόψεις, από τις διάφορες ομάδες των
αντιτριαδικών πεντηκοστιανών, γίνεται προσπάθεια να κατοχυρωθεί
αγιογραφικά με την ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ των χωρίων: Δευτ, 6:4, Ματθ
28:19, Ιωανν. 4: 24, Πράξεις 2:38, Κολ 2:9. Ιδιαιτέρως στο Ματθ
28:19 έμφαση δίνεται στη λέξη < όνομα > και όχι στη διάκριση των
Υποστάσεων (του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος).
Ισχυρίζονται ότι η εκφορά της λέξης < όνομα >, αποκλείει την
ύπαρξη άλλων προσώπων στη θεότητα! Τα άλλα δύο πρόσωπα, λένε,
αποτελούν απλώς εκδηλώσεις του Ιησού, ο οποίος αποτελεί τη
μοναδική θεϊκή ύπαρξη.
Φυσική συνέπεια των παραπάνω ΚΑΚΟΔΟΞΩΝ αντιλήψεων αποτελεί,
επίσης, ο πλανεμένος ισχυρισμός των εν λόγω ομάδων, ότι το μόνο
έγκυρο και θεμιτό βάπτισμα, είναι το βάπτισμα που τελείται
αποκλειστικά στο όνομα του Χριστού.
Η οποιαδήποτε μορφή αναφοράς στο μυστήριο της Αγίας Τριάδας,
αποτελεί για τις αντιτριαδικές πεντηκοστιανές ομάδες ομολογία <
τριθεϊας >, αντίληψη, λένε, αδιανόητη για τα βιβλικά δεδομένα
και για το βιβλικό τρόπο σκέψης.
3. Το σύγχρονο σκηνικό των
αντιτριαδικών πεντηκοστιανών
Οι πιο γνωστές (!!!) διεθνώς αντιτριαδικές πεντηκοστιανές
κινήσεις είναι :
United
Pentecostal church International
Pentecostal Assemblies of the World
Assemblies of the World
Assemblies of the Lord Jesus Christ
Apostolic Assembly of the Faith in Christ Jesus
The Bible Way church of our Lord Jesus Christ World Wide
Institute for the Biblical Studies
4. Κριτικές
επισημάνσεις
Δεν υπάρχει
ίχνος αμφιβολίας ότι οι σύγχρονες αντιτριαδικές πεντηκοστιανές
αντιλήψεις αποτελούν αναβίωση κατά τη διάρκεια του 20 αιώνα του
αρχαίου τροπικού Mοναρχιανισμού (modalismous) και ιδιαιτέρως των
αντιλήψεων του Σαββέλιου. Τούτο μάλιστα, καθίσταται, πιο σαφές,
καθώς υπάρχουν όχι μόνο παραπλήσια ορολογία και προσέγγιση αλλά
και εκπληκτικής ομοιότητας ερμηνευτικές αναλογίες, ως προς τον
τρόπο κατανόησης των άλλων δύο προσώπων της Αγίας Τριάδας. Ο
Ορθόδοξος Χριστιανός, για μια ακόμα φορά, αντιλαμβάνεται σαφώς
τι είδους πνεύμα είναι αυτό το οποίο επιδημεί στις
πεντηκοστιανές συνάξεις. |
