Η Αγία Γραφή, όχι μόνο δεν απαγορεύει τον Νηπιοβαπτισμό, αλλά τον αναφέρει κιόλας! Με μία προσεκτική ανάγνωση, διαπιστώνουμε ότι αυτή η Χριστιανική πρακτική, ουδέποτε αμφισβητήθηκε στην Εκκλησία, και βρισκόταν σε εφαρμογή, ήδη από τον 1ο αιώνα.

Δεν μπορεί κανείς να πει ότι σε ένα σωρό οικογένειες που αναφέρονται στην Αγία Γραφή ότι βαπτίσθηκαν ολόκληρες, δεν υπήρχαν μωρά. Δεδομένου ότι εκείνη την εποχή έκαναν πολλά παιδιά και ήταν σπάνιο να βρεις οικογένεια χωρίς μωρά. Μάλιστα υπήρχαν και δούλοι με τα δικά τους παιδιά, σε πολλά σπίτια. Δείτε στη συνέχεια κάποια χωρία:

"Απόστειλον εις Ιόππην άνδρας και μεταπέμψαι Σίμωνα τον επικαλούμενον Πέτρον, ος λαλήσει ρήματα προς σε εν τοις σωθήσει συ και πας ο οίκός σου" (Πράξεις 11/ια΄ 14-18, 10/ι΄ 44,47,48). Εδώ ο Πέτρος βαπτίζει όλους εκείνους στους οποίους έπεσε το Άγιο Πνεύμα, από την οικογένεια τού Κορνηλίου, όλους όσους τον άκουγαν (Πράξεις 10/ι΄ 44,47,48). Δεν υπήρχαν άραγε παιδιά στον οίκο αυτό; Γιατί λέει: "πας ο οίκος σου". Και μάλιστα, εδώ είχαμε το ειδικό φαινόμενο, να λάβουν το Άγιο Πνεύμα πριν βαπτισθούν. Εδώ το βάπτισμα στο νερό, ακολούθησε το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα. Για ποιο λόγο η διδασκαλία δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει το βάπτισμα στο νερό για ένα μωρό; Ας δούμε όμως και άλλα εδάφια.

"Ως δε εβαπτίσθη και ο οίκος αυτής, περεκάλεσε λέγουσα..." (Πράξεις 16/ις΄ 15). Εδώ μιλάει για τη βάπτιση τού "οίκου" τής Λυδίας. Δηλαδή, ούτε στον οίκο τής Λυδίας δεν υπήρχαν παιδιά;

Ομοίως ο Δεσμοφύλακας με την οικογένειά του: "Και εβαπτίσθη αυτός και οι αυτού πάντες" (Πράξεις 16/ις΄ 33). Μήπως και αυτός άκληρος ήταν;

"Κρίσπος δε ο αρχισυνάγωγος επίστευσε τω Κυρίω συν όλω τω οίκω αυτού, και πολλοί τών Κορινθίων ακούσαντες, επίστευον και εβαπτίζοντο" (Πράξεις 18/ιη΄ 8). Μήπως και αυτός επίσης δεν είχε παιδιά;

"Εβάπτισα δε και τον Στεφανά οίκον" (Α΄ Κορινθίους 1/α΄ 16). Μα τι γίνεται; Δεν υπήρχε ένα σπίτι στον κόσμο που να έχει παιδιά;

Ήδη αναφέραμε 5 περιπτώσεις όπου βαπτίσθηκε όλος ο οίκος. Με την κοινή λογική αν το δούμε, θα καταλάβουμε ότι δεν είναι δυνατόν να μην υπήρχε ούτε ένα μωρό σε 5 σπίτια!

Όμως, από τις 5 αυτές περιπτώσεις, θα δούμε ιδιαίτερα την περίπτωση τού "οίκου τής Λυδίας", όπου μία προσεκτική ανάγνωση, αποκαλύπτει τεκμηριωμένα, ότι εκεί όχι μόνο υπήρχαν, αλλά και βαπτίσθηκα παιδιά!

«και τις γυνή ονόματι Λυδία, πορφυρόπωλις πόλεως Θυατείρων, σεβομένη τον Θεόν, ήκουεν, ης ο Κύριος διήνοιξε την καρδίαν προσέχειν τοις λαλουμένοις υπό του Παύλου. Ως δε εβαπτίσθη και ο οίκος αυτής, παρεκάλεσε λέγουσα ει κεκρίκατέ με πιστήν τω Κυρίω είναι, εισελθόντες εις τον οίκόν μου μείνατε, και παρεβιάσατο ημάς. [...] 40 εξελθόντες δε εκ της φυλακής εισήλθον προς την Λυδίαν, και ιδόντες τους αδελφούς παρεκάλεσαν αυτούς και εξήλθον» (Πράξ. 16,14-15.40).

Το οποίο σημαίνει:

«Μια γυναίκα από τα Θυάτειρα που ονομαζόταν Λυδία, έμπορος πορφυρών υφασμάτων, προσήλυτη, άκουγε, και ο Κύριος άνοιξε την καρδιά της ώστε να δίνει προσοχή σ’ αυτά που έλεγε ο Παύλος. Αφού βαφτίστηκε αυτή και όλη η οικογένειά της, μας παρακαλούσε: ‘Αν με κρίνετε πιστή στον Κύριο, ελάτε να μείνετε στο σπίτι μου’ και μας το ζητούσε με πολλή επιμονή. […] 40 Αυτοί βγήκαν από τη φυλακή και πήγαν στο σπίτι της Λυδίας. Εκεί είδαν τους αδερφούς, τους ενθάρρυναν και έφυγαν».

Αν εξετάσουμε με ακρίβεια την παραπάνω διήγηση, μας λέει ότι ο Κύριος «άνοιξε την καρδιά» μόνο της Λυδίας, και παρά ταύτα, «βαφτίστηκε αυτή και όλη η οικογένειά της». Δεν αναφέρεται κανείς άλλος να διδάσκεται, να πιστεύει και να βαπτίζεται. Αυτό μας δίνει να καταλάβουμε ότι δεν υπήρχαν άλλοι ενήλικοι, ή ότι υπήρχαν (π.χ. υπηρέτες) αλλά δεν βαπτίστηκαν. Επίσης, η περικοπή δεν αναφέρει σύζυγο, και πράγματι, η πρωτοβουλία και ο ενικός, «ελάτε να μείνετε στο σπίτι μου» το επιβεβαιώνει (πιθανόν να ήταν χήρα). Επιπλέον, η διήγηση αναφέρει στον ενικό, «αν με κρίνετε πιστή». Είναι ξεκάθαρο ότι αναφέρεται μόνο στην ίδια. Εφόσον λοιπόν είδαμε ότι βαπτίστηκε και «η οικογένειά της», πράγμα που σημαίνει ότι κατηχήθηκε μόνο η ίδια, αλλά βαπτίστηκαν περισσότεροι, οι μόνοι που μπορεί να έλαβαν το βάπτισμα εκτός της Λυδίας, ήταν τα βρέφη ή νήπια μικρά της, τα οποία μη έχοντας προσωπικές αμαρτίες, δεν όφειλαν να κατηχηθούν ώστε να πιστέψουν και να μετανοήσουν "εις άφεσιν αμαρτιών". (Πράξεις 2: 38).

Κατόπιν, βλέπουμε την πιστή γυναίκα να προσκαλεί στο σπίτι της για να μείνουν τους τέσσερις Αποστόλους (Παύλος, Σίλας, Τιμόθεος και Λουκάς). Αργότερα, από τους τέσσερις Αποστόλους, συνέλαβαν τους δύο, τον Παύλο και τον Σίλα (Πράξ. 16,19) και κατόπιν, η διήγηση κλείνει ως εξής:

«εξελθόντες δε εκ της φυλακής εισήλθον προς την Λυδίαν, και ιδόντες τους αδελφούς παρεκάλεσαν αυτούς και εξήλθον» (Πράξ. 16, 40).

Ιδού η δικαιολογία που εφηύραν οι Αναβαπτιστές:

«Το γεγονός ότι πήγε και παρηγόρησαν αυτούς (Πράξ. 16:40) δηλώνει τους δούλους, τους υπηρέτες, τους συγγενείς, άνδρα δεν είχε και είναι δύσκολο να υποπτευθούμε νήπια χωρίς άνδρα ή ότι παρηγόρησαν τα νήπια».

Όμως δεν είναι έτσι. Διότι ο Λουκάς στο εδάφιο Πράξ. 16, 15 γράφει, η Λυδία, «ΜΑΣ παρακαλούσε», ενώ στο τέλος της διήγησης αναφέρεται σε τρίτο πρόσωπο: «ΒΓΗΚΑΝ από τη φυλακή και πήγαν στο σπίτι της Λυδίας. Εκεί ΕΙΔΑΝ τους αδερφούς, ΤΟΥΣ ενθάρρυναν και ΕΦΥΓΑΝ» (Πράξ. 16, 40).

Άρα, σύμφωνα με τη διήγηση, ο Λουκάς και πιθανόν ο Τιμόθεος, παρέμειναν για να συνεχίσουν το αποστολικό τους έργο, και αναχώρησαν μόνο ο Παύλος και ο Σίλας. Κατά συνέπεια, αυτοί τους οποίους ενθάρρυναν οι Παύλος και Σίλας ήταν μάλλον ο Τιμόθεος και τουλάχιστον ένα ακόμη πρόσωπο (ή και περισσότερα) που δεν γνωρίζουμε ποια ήταν. Πολύ εύκολα λοιπόν, αυτοί τους οποίους ενθάρρυναν οι δύο Απόστολοι θα μπορούσαν να είναι πρόσωπα βαπτισμένα που είχαν τα δικά τους σπίτια, αλλά βρέθηκαν στο σπίτι της Λυδίας για να δουν και να αποχαιρετίσουν όλοι μαζί τους Αποστόλους. Διότι, το σπίτι της Λυδίας ήταν εξ’ αρχής το ορμητήριο των Αποστόλων όσο αυτοί έμειναν στους Φιλίππους. Από το δικό της σπίτι όμως δεν θα μπορούσαν να ήταν, διότι σε αυτό, κανείς άλλος ενήλικος δεν βαπτίσθηκε.

Όπως αναφέρεται και στο σχετικό υπόμνημα του Παν. Τρεμπέλα:

«Της Λυδίας ο οίκος ήτο πιθανώς τόπος συγκεντρώσεως των αποδεχθέντων το ευαγγέλιον και εκεί ο Παύλος και ο Σίλας θα έπρεπε να μεταβώσιν, ίνα εύρωσι τους μαθητάς. Άλλως τε, εφ' όσον υπήρξε και το μέρος της διαμονής των, θα επεθύμουν κατά φυσικόν λόγον, πριν ή αφήσωσι την πόλιν, να συγκαλέσωσιν ομού τους πιστεύσαντας».

Έτσι λοιπόν, οι Αναβαπτιστές, για να ισχυριστούν ότι το βάπτισμα του «οίκου της Λυδίας» δεν αναφέρεται σε νήπια αλλά σε υπηρέτες και συγγενείς, διαπράττουν δύο αυθαιρεσίες οι οποίες όμως εύκολα διαψεύδονται, διότι:

Πρώτον, δεν αναφέρεται άλλος ενήλικος να κατηχείται στον οίκο της εκτός της ίδιας, και δεύτερον, πουθενά δεν αναφέρει το εδάφιο ότι αυτοί που ενθαρρύνθηκαν από τον Παύλο και τον Σίλα, ήταν υπηρέτες ή συγγενείς της Λυδίας. Αυτοί θα μπορούσαν κάλλιστα να ήταν ο Τιμόθεος και π.χ. ο δεσμοφύλακας και η οικογένειά του, οι οποίοι μάλιστα περιποιήθηκαν ως πραγματικοί αδελφοί τους πληγωμένους Αποστόλους (Πραξ. 16,34).

Ν. Μ.