Τα Μυστήρια, κατά τον μακαριστό καθηγητή Παναγιώτη Τρεμπέλα, είναι «μέσα, υπ' αυτού του Χριστού ορισθέντα και συσταθέντα, δι' ων ως ασφαλών αγωγών μεταδίδεται ημίν η εις την βασιλείαν των ουρανών ζωοποιούσα και αναγεννώσα ημάς χάρις». Στην Ορθόδοξη όμως Θεολογία δε σταματούμε εδώ. Η συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας είναι εμπροϋπόθετη, δηλαδή υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις που σχετίζονται με τον πιστό και με την συμμετοχή του σε αυτά. Η σωστική δύναμη του Μυστηρίου διατηρείται αλώβητη και ανόθευτη, πλην όμως, η σωστική ωσαύτως επενέργειά του στον πιστό εξαρτάται και από τον τελευταίο, ένεκα της συνεργείας Θεού και ανθρώπου.

Η Αγία μας Εκκλησία προσφέρει τα Μυστήρια μόνο στα μέλη της, δηλαδή σε όσους έχουν βαπτισθεί ορθοδόξως εις το όνομα της Αγίας και Αδιαιρέτου Παναγίας Τριάδος. Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό. Ο Γέρων Παΐσιος ο Εζνεπίδης έλεγε ότι η χάρις ¨εξατμίζεται¨ γρήγορα, απαιτεί ιδιαίτερο κόπο από την πλευρά του πιστού για να την διατηρήσει! «Μη τοίνυν θαρρώμεν, ότι γεγόναμεν άπαξ του σώματος»[1] θα τονίσει ο ιερός Χρυσόστομος. Αποκτάται η χάρις μέσω του αγίου Βαπτίσματος αλλά επαφίεται στον πνευματικό αγώνα του πιστού κατά βούληση αν επιθυμεί και σε ποιο βαθμό να ενεργοποιήσει την αποκτημένη χάρη[2].

Παραπομπές:

1. Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, Λόγος εις την Προς Εφεσ. Ομιλ., Γ, δ. PG 60, 23, πρβλ., Καραγιάννη Βασιλείου (Αρχιμ.), Ορθόδοξη πνευματικότητα και Μυστηριακή ζωή, στο περιοδικό ¨Απόστολος Βαρνάβας¨, ΝΕ΄ (1994), σελ. 103-116.

2. Πρβλ., Μεταλληνού Γεωργίου (Πρωτοπρεσβ.), Η Θεολογική Μαρτυρία της Εκκλησιαστικής Λατρείας, εκδ. Αρμός, Αθήνα 1996, κυρίως τις σελίδες 274-291, Ζηζιούλα Ιωάννου (Μητροπολίτου Περγάμου), Θέματα Εκκλησιολογίας, Θεσσαλονίκη 1992, Θεοδώρου Ευαγγέλου, Μαθήματα Λειτουργικής, τεύχος Α΄, εν Αθήναις 1986.