Εορτάζουμε και πάλι την Ανάσταση τού Χριστού ως ένα ιστορικό γεγονός, το οποίο έγινε κατά την εποχή που ο Πιλάτος ως Ρωμαίος διοικητής είχε την ευθύνη τής διοικήσεως τής Παλαιστίνης, αλλά και ως ένα πνευματικό και εκκλησιαστικό γεγονός. Όλα τα ιστορικά γεγονότα που συνδέονται με την ενανθρώπηση τού Υιού και Λόγου τού Θεού, τα Πάθη Του, τον Σταυρό Του, την Ταφή Του και την Ανάστασή Του συνδέονται με την σωτηρία τού ανθρώπου. Έτσι, πανηγυρίζουμε το γεγονός τής Αναστάσεως τού Χριστού, όπως φαίνεται στην ακολουθία τού Όρθρου και στην θεία Λειτουργία που ακολουθεί.

Μεταξύ τών άλλων που παρατηρούμε στην αναστάσιμη θεία Λειτουργία είναι και το ότι ψάλλουμε αντί τού Τρισαγίου ύμνου «άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς», το «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε, αλληλούϊα». Και αυτό το ψάλλουμε όχι μόνον στην Θεία Λειτουργία το βράδυ τής Αναστάσεως τού Χριστού, αλλά όλη την διακαινίσημη εβδομάδα μέχρι το Σάββατο προ τής Κυριακής τού Θωμά.

Αυτόν τον ύμνον τον ψάλλουμε πανηγυρικά και πανευφρόσυνα, και προκαλεί ιδιαίτερη αίσθηση για όσους συμμετέχουν στις ιερές ακολουθίες και είναι φιλακόλουθοι. Τον ίδιον αυτόν ύμνον ψάλλουμε κατά το μυστήριο τού Βαπτίσματος κυκλούντες τρεις φορές την ιερά κολυμβήθρα. Και αυτό ψάλλεται αυτήν περίοδο διότι το Μέγα Σάββατο γίνονταν οι ομαδικές βαπτίσεις, δηλαδή εκείνοι που κατηχούντο καθ’ όλη την διάρκεια τής Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής βαπτίζονταν το Μέγα Σάββατο και όλη την διακαινίσημη εβδομάδα φορούσαν τα λευκά, ένδειξη τής νέας αναστάσιμης ζωής.

Ο ύμνος αυτός «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε» είναι αγιογραφικός, προέρχεται από την προς Γαλάτας Επιστολή τού Αποστόλου Παύλου, όπου γράφεται: «Όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε» (Γαλ. γ΄, 26-27), δηλαδή όσοι βαπτισθήκατε στον Χριστό, φορέσατε τον Χριστό.

Η εντολή τού Αναστάντος Χριστού στους Μαθητές Του, όταν εμφανίσθηκε σε αυτούς, ήταν: «Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν» (Ματθ. κη΄, 19-20). Το ότι εδώ ψάλλουμε, κατά τον λόγο τού Αποστόλου Παύλου, το «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε» δεν δείχνει διαφοροποίηση από τον λόγο τού Χριστού να γίνεται η βάπτιση στο όνομα τού Αγίου Τριαδικού Θεού, διότι κατά την ερμηνεία τού Μεγάλου Βασιλείου «η τού Χριστού προσηγορία τού παντός εστιν ομολογία», διότι φανερώνει «τον χρίσαντα Θεόν και τον χρισθέντα Υιόν και το χρίσμα το Πνεύμα».

Ακόμη, το βάπτισμα τού ανθρώπου μέσα στο νερό τής αγίας Κολυμβήθρας δηλώνει τον Σταυρό, την Ταφή και την Ανάσταση τού Χριστού, τα οποία ζη ο βαπτιζόμενος Χριστιανός. Ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους Επιστολή του αναφέρεται σε αυτό όταν γράφη: «Ή αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; συνετάφημεν ουν αυτώ δια τού βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών δια τής δόξης τού πατρός, ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν» (Ρωμ. στ΄, 3-4). Και αυτό συνδέεται με το ότι με το Βάπτισμα πεθαίνουμε και εμείς μαζί με τον Χριστό και ανακαινούμαστε μαζί Του, διότι πέθανε ο παλαιός άνθρωπος ως προς την αμαρτία και αναστήθηκε ο νέος άνθρωπος (Ρωμ. στ΄, 5-6).

Στις «Αποστολικές Διαταγές» γράφεται ότι το Βάπτισμα δόθηκε σε μάς για να συμμετάσχουμε στον θάνατο τού Χριστού στον Σταυρό, το ύδωρ δόθηκε αντί τής ταφής, το λάδι αντί τού Αγίου Πνεύματος, το σφράγισμα αντί τού Σταυρού, το μύρο είναι η βεβαίωση τής ομολογίας τού Σταυρωθέντος και Αναστάντος Χριστού, η κατάδυση στο νερό ως μετοχή στο «συναποθανείν» με τον Χριστό και η ανάδυση από το νερό ως το «συναναστήναι» με τον Χριστό.

Επομένως, το μυστήριο τού Βαπτίσματος είναι συμμετοχή μας στο μυστήριο τού Σταυρού, τής Ταφής και τής Αναστάσεως τού Χριστού. Με το Βάπτισμα πεθαίνει ο παλαιός άνθρωπος και ανασταίνεται ο νέος άνθρωπος, και έτσι ζούμε στην ζωή μας τον Σταυρωθέντα, Ταφέντα και Αναστάντα Χριστό, και γι’ αυτό ψάλλουμε θριαμβευτικά «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε, αλληλούϊα».

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Μέσα στον ύμνο «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε» κρύπτεται όλο το νόημα τού Σταυρού και τής Αναστάσεως τού Χριστού, αλλά και το νόημα τού μυστηρίου τού Βαπτίσματος που δεχθήκαμε όλοι μας και βεβαίως και το μυστήριο τής χριστιανικής μας ζωής. Σε αυτό αναφέρεται κατά πόσο είμαστε αληθινοί Χριστιανοί και κατά πόσο ζούμε πνευματικά την πασχάλεια ζωή, και ακόμη κατά πόσο υπερβαίνουμε τις τυπικότητες και είμαστε αληθινοί εορταστές τού σταυρώσιμου και αναστάσιμου Πάσχα.

Με το μυστήριο τού Βαπτίσματος γίναμε μέλη τού Σώματος τού Χριστού, αυτό σημαίνει ότι φορέσαμε τον Χριστό. Ο Χριστός δεν είναι ένα ένδυμα το οποίο φοράμε και στην συνέχεια μπορούμε να το αποβάλλουμε, αλλά εντασσόμαστε στο Σώμα Του, και αισθανόμαστε ότι ανήκουμε σε Αυτόν, τα μέλη μας είναι μέλη τού Χριστού.

Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, ακολουθώντας τον Απόστολο Παύλο, συνεχώς τονίζει την αλήθεια ότι τα μέλη μας με τον Άγιον Βάπτισμα, το Άγιον Χρίσμα και την θεία Κοινωνία είναι μέλη τού Χριστού και συνεχώς συνιστά να μιμηθούμε τον Χριστό στα Πάθη Του και τον Σταυρό Του, δηλαδή να σταυρωνόμαστε ως προς την αμαρτία, ώστε να μετάσχουμε και τής Αναστάσεώς Του. Γράφει: «Μίμησαι Χριστόν τον Θεόν. Πάθε και αυτός δια την σεαυτού σωτηρίαν, ως εκείνος έπαθε δια σε». Στην πραγματικότητα ο Χριστός με το Άγιον Πνεύμα ανασταίνει αυτούς που συμμετέχουν με πνευματικό τρόπο στον θάνατό του. Όσο αγωνιζόμαστε με τον Χριστό να νικήσουμε τα πάθη μας, τόσο και ζούμε την ανάστασή μας εν Χριστώ.

Εύχομαι σε όλους σας έτη πολλά πανευφρόσυνα μέσα στο μυστήριο τού Σταυρού και τής Αναστάσεως τού Χριστού, αλλά και μέσα στην μέθεξη αυτού τού μυστηρίου με την δική μας καινότητα τής ζωής, δηλαδή την ανακαινισμένη αναστάσιμη ζωή, διότι «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε, αλληλούϊα».