Αδελφοί μου

Τον Σταυρό της Μεγάλης Πέμπτης, τον αντιμετωπίσαμε σαν μια ευκαιριακή συγκίνηση, την Ανάσταση, σαν αφορμή για γλέντι κοσμικό! Το Πάσχα (πέρασμα) δεν το καταλάβαμε δεν διαβήκαμε! Μείναμε στην από εδώ όχθη! και τώρα ζούμε μια διαρκή Σταύρωση χωρίς προοπτική.

Η δική Του θυσία μαρτυρούσε για τη δική μας αξία. Περιφρονήσαμε τη θυσία Του και ψάχνουμε στους σκουπιδοτενεκέδες το χαμένο μας πρόσωπο! Ζητήσαμε τη χαρά μακρυά από το σπίτι του Πατέρα, την Εκκλησία Του. Τώρα τρώμε τα ξυλοκέρατα, κι’ αυτά δεν μας τα δίνουν. Την κρίσιμη ώρα διαλέξαμε τον Βαρραβά και όχι τον Χριστό. Δώσαμε την δύναμη στους Βαρραβάδες κι’ αυτοί μάς λήστεψαν.

Για τον Χριστό φωνάξαμε κι’ εμείς το «άρον, άρον σταύρωσον αυτόν»! Τελικά Εκείνος ανέστη και εμείς μείναμε σταυρωμένοι! Σταυρωθήκαμε στον Σταυρό της αλαζονείας μας και τώρα ζούμε καθημαγμένοι και ανυπόληπτοι!

Οι Βαρραβάδες μάς κουνούν το χέρι από την τηλεόραση! Δεν εκτιμήσαμε, λένε, ότι μας άφησαν να ζούμε, έστω κι’ αν σερνόμαστε!

Όμως ο Χριστός Ανέστη! Η Ανάστασή του πηγή μιας ανεξάντλητης δύναμης για τον καθένα μας.

Οι καμπάνες μάς καλούν στο χοροστάσι της Ανάστασης. Μην μπερδευθείτε! η πόρτα της χαράς είναι η καρδιά μας, όχι η κοιλιά μας. Τώρα τα πάντα γέμισαν φως, ο ουρανός και η γη και τα καταχθόνια!

Η ελπίδα είναι εδώ!

Αδελφοί και Αδελφές, Χριστός Ανέστη!

Ηγέρθη ο Κύριος όντως!