«Η «intercommunio», δηλαδή η διακοινωνία με τους αιρετικούς στα αγία Μυστήρια, ιδιαιτέρως στη θεία Ευχαριστία, είναι η πλέον αναίσχυντη προδοσία του Κυρίου Ιησού Χριστού, η προδοσία του Ιούδα. Πρόκειται μάλιστα περί προδοσίας ολόκληρης της Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας του Θεανθρώπου, της Εκκλησίας της Αποστολικής, της Εκκλησίας της Αγιοπατερικής, της Εκκλησίας της Αγιοπαραδοσιακής, της Εκκλησίας της Μιας και μοναδικής. »

π. Ιουστίνος Πόποβιτς
Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

 

 

«οι αδελφοί Ρωμαιοκαθολικοί εμμέσως ή αμέ­σως αφήνουσι να νοηθή, ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία δύναται να ενωθή μετά της Ρωμαι­οκαθολικής δι' ενός είδους ενώσεως ομοίου ή παραλλήλου προς εκείνο, το οποίον υφίσταται μεταξύ αυτής και των εκκλησιαστικών ομάδων των Ουνιτών»

Χρυσοστόμου-Γερασίμου Ζαφείρη,

Μητροπολίτου Περιστερίου,

«Ορθοδοξία και Ρωμαιοκαθολικισμός. Ο αρξάμενος Θεολογικός Διάλογος. Γεγονότα και σκέψεις»,

εν περιοδ. Θεολογία, τ. 53 (1982), σελ. 77)

 

"ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης είχε αποκαλύψει ότι Ρωμαιοκαθολικός επίσκοπος του είχε εκμυστηρευθή ότι κατά το σχέδιο του Βατικανού η ένωσις δεν θα γίνη εκ των άνω, δηλαδή των επισκόπων, των θεολό­γων και των διαλόγων, αλλά μάλλον μέσω του λεγομένου λαϊκού οικουμενισμού, δηλαδή των αμοιβαίων επαφών και της σταδιακής εφαρ­μογής της μυστηριακής διακοινωνίας (intercommunio), η οποία τουλάχιστον από την Ρώμη ήδη εφαρμόζεται"

 Γεωργίου Καψάνη,

Η κρίσις Θεολογίας και Οικουμενισμού εν Η.Π.Α., Αθήναι 1968

 

«Ο Οικουμενισμός, πραγματικά έτσι όπως έχει επι­κρατήσει να σημαδοτείται ο όρος αυτός, βεβαίως είναι αίρεση, γιατί σημαίνει απάρνηση βασικών γνωρισμάτων της ορθοδόξου πίστεως, όπως είναι φερ' ειπείν η αποδο­χή της θεωρίας των κλάδων, ότι δηλαδή η κάθε Εκκλησία έχει ένα τμήμα αληθείας και πρέπει να ενωθούμε όλες οι εκκλησίες, να βάλουμε στο τραπέζι τα τμήματα της αλη­θείας για να απαρτισθεί το όλον. Εμείς πιστεύουμε ότι η Ορθοδοξία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Τέρμα, σ' αυτό δεν γίνεται συζήτηση· και επο­μένως, οποιοσδήποτε πρεσβεύει τα αντίθετα μπορεί να λέγεται οικουμενιστής και επομένως να είναι αιρετικός»

Αρχιεπ. Αθηνών Χριστόδουλος,

Συνέντευξη στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας, 24-5-1998

 

 

 

 

 

 

 

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ (ΠΑΠΙΚΟΥ) ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟΥ ΕΙΔΗΣΕΩΝ:

Τιμισοάρα, Ρουμανία, 27 Μαϊου, 2008. (CWNews.com) – Ένας Ρουμάνος Ορθόδοξος Επίσκοπος έχει μοιρασθεί την Θεία Κοινωνία με Καθολικούς (σημ. ΟΟΔΕ: εννοεί  Παπικούς), προξενώντας αναστάτωση σε μια χώρα όπου οι «Βυζαντινοί Καθολικοί» (σημ. ΟΟΔΕ: εννοεί τους Ουνίτες)  και Ορθόδοξοι έχουν ιστορικό τεταμένων σχέσεων.

Κατά τον καθαγιασμό του ενοριακού ναού της Βασίλισσας της Ειρήνης στην Τιμισοάρα την 25^η Μαϊου, ο Ορθόδοξος Μητροπολίτης Nicolae Corneanu του Banat ζήτησε να μοιρασθεί την Θεία Κοινωνία.  Ο Ορθόδοξος Μητροπολίτης πλησίασε την Αγία Τράπεζα και μετέλαβε την Ευχαριστία, δια χειρός του ιδίου.

Ο Ρουμάνος Καθολικός Επίσκοπος Alexandru Mesian του Lugoj ήταν ο λειτουργός της Θείας Λειτουργίας στην Βυζαντινή Καθολική εκκλησία (σημ. ΟΟΔΕ: εννοεί Ουνίτικη) , ενώ ο Αρχιεπίσκοπος Francisco-Javier Lozano καθώς επίσης και ο αποστολικός nuncio για την Ρουμανία ήσαν επίσης παρόντες.

(…)

 Στη Ρουμανία είναι αισθητές οι εντάσεις ανάμεσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και την Ρουμάνικη Καθολική Εκκλησία του Ανατολικού Τυπικού (σημ. ΟΟΔΕ: εννοεί τους Ουνίτες)  - εξ ου και η έκπληξη που προξένησε η πράξη του Μητροπολίτη Corneanu.

Και ενώ κάποιοι Ορθόδοξοι πιστοί εξοργίσθηκαν με την μετάληψη του Μητροπολίτη μαζί με Καθολικούς επισκόπους, το Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Ρουμανίας εξέδωσε μια ανακοίνωση λέγοντας πως στην ερχόμενη σύγκληση της Ορθοδόξου Συνόδου τον Ιούλιο, «ίσως να ζητηθεί από τον Μητροπολίτη Corneanu να δώσει μια κατάλληλη εξήγηση» για την πράξη του αυτή.

Η ανακοίνωση του Ορθοδόξου Πατριαρχείου συνέχισε, αναφέροντας πως οι οικουμενικές σχέσεις με την Καθολική Εκκλησία «αν και ήδη αρκετά εύθραυστες, δεν δύναται να ενισχυθούν, αλλά μάλλον περιπλέκονται περισσότερο» με την κοινή Μετάληψη.

Ο Μητροπολίτης Corneanu – ο οποίος ήταν ένας από τους πρώτους Ορθοδόξους επισκόπους που παραδέχθηκαν ότι είχαν συνεργασθεί με την μυστική αστυνομία κάτω από το Κομμουνιστικό καθεστώς – έχει ένα ιστορικό φιλίας με Ρουμάνους Καθολικούς. (…)

 

Σύμφωνα με το Ρωσικό πρακτορείο Interfax, η Εκκλησία της Ρωσίας ζήτησε από την Εκκλησία της Ρουμανίας να εξηγήσει γιατί ο Ιεράρχης της κοινώνησε με Ουνίτες:

Μόσχα,  06-Ιουνίου-08, Πρακτορείο Interfax

Η Κεφαλή του Πατριαρχείου της Μόσχας - Τμήμα Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων, Μητροπολίτης Κύριλλος απευθύνθηκε στην Κεφαλή του Πατριαρχείου της Ρουμανίας - Τομέα Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων Επίσκοπο Κυπριανό να ξεκαθαρίσει τις λεπτομέρειες σχετικά με την κοινωνία του Ρουμάνου Ιεράρχη στην Λειτουργία.των Καθολικών.

Στην επιστολή του, ο Μητροπολίτης Κύριλλος ζητά από τον Επίσκοπο Κυπριανό "να εξακριβώσει αν πράγματι ένας εξέχων Ρουμάνος Ορθόδοξος Ιεράρχης κοινώνησε με εκείνους που δεν ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία", ανακοίνωσε η επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου της Μόσχας την Παρασκευή.

Η επιστολή επίσης ζητά από τον "Πατριάρχη Δανιήλ της Ρουμανίας και την Ιερά Σύνοδο της Ρουμανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας να εκφράσουν την στάση τους απέναντι σε αυτό το γεγονός."

[ http://www.interfax-religion.com/?act=news&div=4770 ]

 

Χρήσιμο για την περίπτωση, απόσπασμα απο το βιβλίο του (πρώην Ιησουίτη) π. G. Pap, "Why I converted to the Orthodox faith" , Eptalofos S.A. ,1991,  σελ 81-82:

 

Μια και ο π. Γεώργιος ζούσε τόσο κοντά στους "παράγοντες" οι οποίοι καθόριζαν τις πολιτικές της Ρώμης που αφορούσαν την Ενωση των Εκκλησιών (Παρακολουθούσε μαθήματα στο "Ινστιτούτο για την Ενωση των Χριστιανών", και επίσης ζούσε μαζί  με τους ανωτέρους του), κατανοούσε πραγματικά πόσο ΑΔΙΚΟΣ ήταν ο Πάπας απέναντι στον Ορθόδοξο λαό.

 "Σήμερα έχουμε μία νέα μέθοδο", εξήγησε ο π. Γαβριήλ Savici, ένας εισηγητής στο Ινστιτούτο.  Αφού κοίταξε τριγύρω στο δωμάτιο, συνέχισε, "Είναι ο Ορθόδοξος φίλος σας εδώ; Όχι! Ωραία, μπορώ τότε να μιλήσω ειλικρινώς. Σήμερα, ακολουθούμε την Οικουμενική μέθοδο και είμαστε ενάντια στις μεταστροφές. Λοιπόν, εάν μία ημέρα ο Ορθόδοξος φίλος σας ερχόταν σε εμένα και μου έλεγε πως είχε μεταστραφεί από την σοφία του Ρωμαιοκαθολικισμού, εγώ ΠΑΛΙ θα του αρνιόμουν να τον συμβουλέψω να το κάνει. Να επέστρεφε στην Κωνσταντινούπολη ώστε να ανέβαινε στα ανώτατα αξιώματα της Ιεραρχίας. Όταν έφτανε στον ανώτατο δυνατό βαθμό, τότε, κατά την άποψή μου, θα έπρεπε να γινόταν Ρωμαιοκαθολικός  μαζί με το ποίμνιο του!"

Αυτό, αποδεικνύει πως ορισμένοι από τη Ρώμη, χρησιμοποιούσαν τον Οικουμενισμό, ως μία παπική "μέθοδο" για την μεταμόρφωση της Ορθοδοξίας.

 

 

 Απόσπασμα από "Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας", Καρμίρη Ιωάννη , τόμ. Β', Αθήνα 1953, σελ. 1000:

 

« Εν τοις ζητήμασι τούτοις και γενικώς τη μυστηριακή κοινωνία η intercommunio μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών και των άλλων ετεροδόξων εν γένει η Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία ηκολούθησε το παράδειγμα της αρχαίας Εκκλησίας, απαγορεύσασα ταύτην (...) Διότι, εξ' επόψεως ορθοδόξου, η κοινή συμμετοχή εις την τράπεζαν του Κυρίου, την εξομολόγησιν και τα άλλα μυστήρια, και γενικώς η λεγομένη intercommunio, δύναται να νοηθή μόνο ως επιστέγασμα της εν τη πίστει συμφωνίας των Εκκλησιών και της γνησίας και πραγματικής ενώσεως αυτών και ως καρπός της εσωτερικής ομολογιακής ενότητος των χριστιανών, ής ελλειπούσης δεν είναι επιτετραμμένη η κοινωνία εν τοις μυστηρίοις.»