Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν κάθε τραγικό συμβάν, κάθε επίθεση, κάθε έγκλημα, ως ένα άλλοθι για τη δική τους έλλειψη πίστης στο Θεό.

«Πού ήταν ο Θεός όταν έγινε η επίθεση;», «πού ήταν ο Θεός όταν έγινε αυτό το έγκλημα;», «γιατί ο Θεός δεν επενέβη να προστατεύσει από αυτή την επίθεση;». Αυτές οι φράσεις χρησιμοποιούνται συχνά.

Αλλά, ποιος μας λέει ότι ο Θεός είναι υποχρεωμένος να μας σώζει και να μας προστατεύει πάντοτε; Ποιος ορίζει το Θεό ως κάποιον που υποχρεωτικά δεν επιτρέπει σε κανένα κακό γεγονός να συμβεί; Δηλαδή η ύπαρξη του Θεού κρίνεται ως σίγουρη επειδή θέλει να ικανοποιεί τα χατίρια ή επειδή επεμβαίνει να σταματήσει την κάθε επίθεση; Ο Θεός είναι εκείνος που πάντοτε εμένα με προστατεύει και δε μου στερεί τίποτα;

Ο Θεός ο Ίδιος, ποτέ δεν υποσχέθηκε άνετη, πλούσια ή χωρίς προβλήματα ζωή σε εκείνους που Τον πιστεύουν. Ο Ίδιος ο Χριστός συνήθιζε να λέει ότι δεν έχει «πού την κεφαλή κλίναι» ("Οι αλεπούδες έχουν φωλιές, και τα πουλιά τού ουρανού κατοικίες· όμως, ο Υιός τού ανθρώπου δεν έχει πού να γείρει το κεφάλι του". (Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, 8:20· πβ. Κατά Λουκάν 9:58).

Ο Θεός έχει σχέση με τον πνευματικό κόσμο, όχι με τον υλικό. Εμείς μένουμε προσκολλημένοι στην υλική, σωματική ζωή, αλλά εκείνος γνωρίζει και αποφασίζει τα πάντα σε σχέση με την ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ.

Όταν ο Θεός επιτρέπει ένα δυσάρεστο γεγονός, το επιτρέπει, διότι ως Παντογνώστης, γνωρίζει πως αυτό θα συνδράμει στην κάθαρση της ψυχής μας και θα έχει μελλοντικά μεγάλη ωφέλεια για εμάς. Και αν κάποιες φορές καθυστερεί να επέμβει, ακόμα και αυτό για το καλό μας το πράττει.

Όταν δεκάδες Άγιοι υπέστησαν διωγμούς, μαρτυρικό θάνατο, όλες οι μεγάλες προσωπικότητες της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης βίωσαν πολλά δεινά στη ζωή τους, πώς εμείς θέλουμε όλα να μας πηγαίνουν μόνο καλά;

Ο Θεός επιτρέπει σε αυτή τη ζωή αρκετές δυσκολίες, διαφορετικού μεγέθους και έντασης. Όταν όμως στρέψω το βλέμμα μου στην αιωνιότητα, ίσως καταλάβω περισσότερο το γιατί…