Ο Κόνραντ Λόρεντς, που ήταν παλαιότερα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο τής Βιέννης και το 1973 έλαβε το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «τα 8 θανάσιμα αμαρτήματα τού πολιτισμού μας».

Το όγδοο και τελευταίο αμάρτημα είναι «τα πυρηνικά όπλα». Μεταξύ τών άλλων γράφει για το λεγόμενο αυτό «αμάρτημα»:

«Ασφαλώς ένας τρελός ή ένας ψυχοπαθής, που η ψυχοπάθειά του δεν έχει διαγνωστεί, είναι δυνατό να φτάσει να "πατήσει το κουμπί" και ακόμα, ένα απλό ατύχημα μπορεί να ερμηνευτεί, από την αντίπαλη πλευρά, σαν επίθεση και να εξαπολύσει το ολοκαύτωμα. Ωστόσο, εκείνο που μπορούμε να κάνουμε εναντίον τής βόμβας είναι απόλυτα φανερό και αναμφισβήτητο. Φτάνει να μην την κατασκευάσουμε και να μην την ρίξουμε. Αν λάβουμε υπ’ όψη την απίστευτη συλλογική βλακεία τής ανθρωπότητας, τότε καταλαβαίνουμε ότι αυτό είναι αρκετά δύσκολο να το επιτύχουμε».

Ακριβώς σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε αυτή την εποχή, ότι υπάρχουν όχι μόνον πυρηνικά όπλα, αλλά και βιολογικά και χημικά, τα οποία είναι έτοιμα να ενσπείρουν τον τρόμο και τον φόβο στην ανθρωπότητα.

Το κυριότερο είναι ότι πολλοί από όσους χειρίζονται τα Εθνικά και Διεθνή θέματα είναι άρρωστοι από κάθε πλευρά, όπως πολύ ωραία το διατυπώνει ο Λόρεντς, είναι είτε «τρελοί» είτε «ψυχοπαθείς» που δεν έχουν διαγνωσθή ως τέτοιοι, είτε ανήκουν στην «συλλογική βλακεία τής ανθρωπότητος». Και αυτό, βέβαια, εκφράζει και την κατάσταση τών λαών, οπότε δημιουργούνται πολλά προβλήματα.

Αλλά το όγδοο αμάρτημα τού πολιτισμού μας, που είναι «τα πυρηνικά όπλα ή «η απειλή τού ατομικού ολέθρου», είναι συνάρτηση τών άλλων επτά «αμαρτημάτων», που είναι κατά τον Λόρεντς τα ακόλουθα:

«Ο υπερπληθυσμός που νεκρώνει την ικανότητα τής ανθρωπίνης επαφής και απελευθερώνει τα επιθετικά ένστικτα», «η καταστροφή τού φυσικού περιβάλλοντος τού ανθρώπου», «ο εξοντωτικός για το ανθρώπινο πνεύμα πυρετός τής τεχνολογικής εξέλιξης», «η απώλεια τής ευαισθησίας και η αντικατάστασή της από την βία», «η γενετική κατάπτωση και φθορά», «η απομάκρυνση από τις πραγματικές ηθικές αξίες και το μίσος ανάμεσα στις γενιές», «η αυξανόμενη προσκόλληση τών ανθρώπων σε ιδεολογίες και δόγματα».

Ο Λόρεντς τα βλέπει αυτά μέσα από την δική του οπτική γωνία, αλλά εμείς οι Ορθόδοξοι βλέπουμε την αμαρτία ως απομάκρυνση τού ανθρώπου από τον Θεό, οπότε «νους αποστάς τού Θεού ή δαιμονιώδης γίνεται ή κτηνώδης», κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Ο Ρώσος λογοτέχνης Ντοστογιέφσκι έγραφε, κρίνοντας τις απόψεις τού Νίτσε για τον «υπεράνθρωπό» του, ότι «δίχως Θεό όλα επιτρέπονται».

Ο άνθρωπος δίχως τον Θεάνθρωπο Χριστό γίνεται θηριάνθρωπος, καταλήγει στην «αποχαύνωση» και «την θανάσιμη χαλάρωση τών αισθημάτων», οπότε δεν τον ενδιαφέρει το ότι προξενεί τον θάνατο στους άλλους ανθρώπους και στις κοινωνίες. Ο άνθρωπος, και μάλιστα ο άρρωστος άνθρωπος, είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα τής κοινωνίας, ο άνθρωπος «δίχως Θεό» ή με έναν θεό τής φαντασίας και τής ιδεολογίας.