Δεν θα έπρεπε οι πολίτες μιας ελεύθερης χώρας να αναμένουν πως θα υπόκειντο ποτέ σε ένα προπαγανδιστικό βομβαρδισμό σαν εκείνους που έχουν ταυτισθεί με τους «υπουργούς των εσωτερικών» των Ναζί όπως ήταν ο Ιωσήφ Γκαίμπελς ή με τον Σοβιετικό «εκπρόσωπο των Μέσων» Βλαντιμίρ Πόζνερ.  Και όμως, όσες περισσότερες πληροφορίες διαρρέουν για τον πόλεμο του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο, τόσο περισσότερο γίνεται αντιληπτό πως ήταν φανερά «πολιτική απόφαση» του ΝΑΤΟ να πει ψέματα περί «Σερβικών θηριωδιών».  Φαίνεται πως οι Δυτικές δημοκρατίες «έκλεψαν μια σελίδα από τα βιβλία σεναρίων» των πρώην ολοκληρωτικών τους αντιπάλων στην Γερμανία και την Σοβιετική Ένωση.

Σε ένα πρόσφατο άρθρο του στο περιοδικό Liberty Magazine, ο David Ramsey Steele επισημαίνει πως για το Κοσσυφοπέδιο, είχαμε ενημερωθεί  -πριν ακόμα αρχίσουν οι βομβαρδισμοί – πως ελάμβανε χώρα μια μαζική γενοκτονία εκεί, καθώς επίσης ο αριθμός «100.000 ή και περισσότεροι» ακουγόταν παντού, παρ’ ότι δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό. Μια άλλη αυθεντία των Μέσων αντέτεινε πως ο αριθμός αυτός θα ήταν μάλλον γύρω στο ένα-τέταρτο-του-εκατομμυρίου νεκροί.  Το ΝΑΤΟ είχε μάλιστα δώσει και όνομα σε αυτή την «εκστρατεία μαζικής γενοκτονίας» -  το είχε χρίσει «Επιχείρηση Πέταλο Αλόγου» - όμως, όπως μας ενημερώνει ο Steele, η βάση για πραγματική ύπαρξη μιας τέτοιας γενοκτονίας ήταν τουλάχιστον κίβδηλη.  Μάλιστα, ο Steele την παρομοιάζει με την Αναφορά Bryce, η οποία είχε παρομοίως αναφέρει ψευδείς ισχυρισμούς γενοκτονίας στο Βέλγιο, κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αργότερα, όταν άρχισαν να πέφτουν οι ΝΑΤΟϊκές βόμβες, η επίσημη δήλωση του ΝΑΤΟ ελαττώθηκε, στους περίπου 10.000 νεκρούς, καθ’ όσον είχε γίνει φανερό πως δεν υπήρχαν μαζικοί τάφοι ή πεδία σφαγών.  Ο πραγματικός αριθμός των ανθρώπων που είχαν βρεθεί μέσα στους δηλωθέντες μαζικούς τάφους αριθμεί λιγάκι περισσότερο από 2.000 – αριθμός που απέχει παρασάγγας από τους εκατοντάδες χιλιάδες που είχαν αρχικά δηλωθεί.  Η απώλεια 2.000 ζωών είναι βέβαια μεγάλη τραγωδία,  όμως είναι μεγαλύτεροι οι αριθμοί των Αμερικανών που χάνουν την ζωή τους στην χώρα τους κάθε χρόνο, και δεν είδαμε παρόμοια εκρηκτική αντίδραση όσο εκείνη που είδαμε για το Κοσσυφοπέδιο.  Μάλιστα, ο κ.Steele δηλώνει πως το Κοσσυφοπέδιο ήταν πιο ασφαλές από οποιαδήποτε μεγάλη πόλη των ΗΠΑ, προ του ΝΑΤΟϊκού βομβαρδισμού. Επί πλέον, μας επισημαίνει ο κ.Steele, τίποτε δεν φανερώνει με βεβαιότητα πως κάθε ένα από εκείνα τα κορμιά είχε φονευθεί ως αποτέλεσμα μιας εκστρατείας γενοκτονίας.

Τέλος, ο κ.Steele επισημαίνει πως οι ιστορίες για το Κοσσυφοπέδιο δεν προήλθαν μόνο από αξιωματικούς του ΝΑΤΟ, αλλά και από επισήμους των Ηνωμένων Εθνών καθώς και από την ίδια την δική μας κυβέρνηση.  Όμως, μερικές πηγές παρακολούθησαν στενά τις εξελίξεις, και φαίνεται πως τα πράγματα τα είχαν περιγράψει περίπου με ακρίβεια. Ο Pablo Ordaz του περιοδικού El Pais, ο Audrey Gillan της επιθεώρησης βιβλίων του Λονδίνου (London Review of Books), καθώς επίσης και δύο μέλη μιας ομάδας επιθεώρησης που είχε σταλεί στο Κοσσυφοπέδιο προκειμένου να ερευνήσει τους αναφερθέντες δήθεν μαζικούς τάφους – όλοι τους αμφισβήτησαν τις ιστορίες της προπαγανδιστικής μηχανής.

Ο Steele επίσης επισημαίνει πως, ενώ μας έλεγαν για εθνoκάθαρση και για Κοσσοβάρους που εκδιώκονταν από τα σπίτια τους, η αλήθεια του πράγματος είναι πως εκδιώκονταν από τα σπίτια τους λόγω του κινδύνου και των καταστροφών που προξενούσαν οι ΝΑΤΟϊκοί βομβαρδισμοί στην περιοχή. Αν μη τι άλλο, αυτή η υποτιθέμενη εθνοκάθαρση μοιάζει να είναι απ’ ευθείας αποτέλεσμα ΝΑΤΟϊκών ενεργειών.  Μάλιστα, όπως δηλώνει ο Steele, τώρα που το ΝΑΤΟ και το KLA ελέγχουν το Κοσσυφοπέδιο, έχουν κυκλοφορήσει ευρύτατες αναφορές πως ο λαός που υποτίθεται πως προστατεύαμε – οι Κοσσοβάροι – τώρα επιδίδονται σε ένα δολοφονικό ξεφάντωμα εναντίον των Σέρβων!

Αντί να μαθαίνουμε την αλήθεια από τους κυβερνήτες μας, μας τάϊζαν συναισθηματικά παραμύθια περί μαζικών σφαγών που ήσαν εντελώς παραφουσκωμένα, προκειμένου να δικαιολογήσουν την καταπίεση και την βία στην περιοχή.

Η θλιβερή σειρά ψεμάτων για το Κοσσυφοπέδιο απλώς ενισχύει δύο γεγονότα.  Το πρώτο είναι πως η δημοκρατία μας εξαρτάται από ΜΜΕ που θα αμφισβητούν τις δηλώσεις των ηγετών μας αντί να τις δέχονται έτσι απλά. Το δεύτερο είναι πως το Κογκρέσο απέφυγε να αναλάβει την Συνταγματική του υποχρέωση να κηρύττει πόλεμο πριν την αποστολή στρατευμάτων στη μάχη, καθώς και την παράβλεψη της ευθύνης του να παρακολουθεί από κοντά την κυβέρνηση όταν εκτελεί εξωτερικές πολιτικές.

Μετάφραση Κ. Ν.