Η πατρίδα μας κινδυνεύει. Ο λαός μας έρχεται αντιμέτωπος με οριακές καταστάσεις. Πώς θα πληρώσουμε τους λογαριασμούς; Πώς και τι θα ταΐσουμε τα παιδιά μας; Πώς θα κάνουμε πιο σώφρονα τα αγρίμια στα σχολεία; Τί θα γίνει με τους αιρετικούς που πληθαίνουν; Πώς θα σταματήσει η αδιάκοπη άμβλυνση των ηθών; Πώς θα ανακόψουμε την αλλοίωση του φρονήματος των χριστιανών; Πόσο ακόμη ο εμπορικός κόσμος θα συνεχίσει να κινείται στην αβυσσαλέα πίστωση; Και τα ερωτηματικά δεν έχουν τέλος. Ο κατήφορος φαίνεται ατέλειωτος.

Η επιθυμία μας για ένα πνευματικώς νοούμενο ιωβηλαίο έτος είναι πια προφανής. Φτάσαμε στα όριά μας. Όλα τα προέβλεπε η αγάπη του Αγίου Τριαδικού Θεού στον τότε αγαπημένο Του Ισραήλ. Κάθε πεντηκοστό έτος ήταν έτος άγιο. Σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο το Ιωβηλαίο έτος άρχιζε την ημέρα του εξιλασμού και αναγγελλόταν με κεράτινες σάλπιγγες.

Το έτος αυτό, ήταν έτος άγιο και αφιερωμένο στο Θεό. Ήταν έτος αγρανάπαυσης και απελευθέρωσης όλων των δούλων με τις οικογένειές τους. Γινόταν απόσβεση χρεών και ακυρώνονταν όλες οι αγοραπωλησίες που έγιναν τα προηγούμενα 49 χρόνια και όλα τα κτήματα έπρεπε να επιστραφούν στους παλιούς ιδιοκτήτες τους χωρίς αποζημίωση. Κατά το έτος αυτό δεν έσπερναν, ούτε θέριζαν τα χωράφια τους, ούτε τρυγούσαν τ' αμπέλια τους. Τρώγανε μόνο ό,τι βλάσταινε από μόνο του στα χωράφια τους. Και ο Θεός ακόμη κι αν κάποιος ήθελε από ανάγκη να δανειστεί, επέβαλε στον πλούσιο να δανείσει, έστω κι αν ένα έτος ή μερικούς μήνες μετά ο δανειστής ήταν υποχρεωμένος να σβήσει τα χρέη.

Με τον τρόπο αυτό περιοριζόταν η απληστία των δυνατών και εξομαλύνονταν οι κοινωνικές αντιθέσεις, ώστε όλοι οι Ισραηλίτες να απολαμβάνουν τα αγαθά της γης που τους χάρισε ο Θεός. Ακόμη και η αξία της γης υπολογιζόταν ανάλογα με τα χρόνια της συγκομιδής μέχρι το επόμενο Ιωβηλαίο. Όσο περισσότερα χρόνια απόμεναν, τόσο μεγαλύτερη θα έπρεπε να ήταν η τιμή της αγοράς και όσο λιγότερα χρόνια απόμεναν τόσο μικρότερη θα έπρεπε να ήταν και η αξία της  (Λευιτικόν 25,8-17).

Οι άρχοντές μας δεν έχουν ούτε την θέληση, ούτε την τόλμη, πόσο μάλλον την πνευματική κατάρτιση για να επιβάλλουν ένα ιωβηλαίο. Βαθιά καρδιακή αίτηση μόνο απευθύνουμε στον Κύριο, αν βλέπει ότι μέσα σε αυτή την πυρκαγιά που κατακαίει τα πάντα στο διάβα της σε τούτη τη μαρτυρική γη, να κηρύξει ιωβηλαίο, έτος άγιο και να το επιβάλλει με τους τρόπους που μόνο Εκείνος γνωρίζει.

Αμήν! Γένοιτο Κύριε!