Προφάσεις εν αμαρτίαις

Τα βασικά επιχειρήματα όσων δυστυχισμένων έχουν πορωθεί από τις υστερίες του Διαφωτισμού κατά της Εκκλησίας, είναι ότι πρέπει οι άνθρωποι να μην δείχνουν στους έξω την θρησκευτικότητά τους, γιατί τους προκαλούν ψυχολογικά προβλήματα, αν αυτοί ανήκουν σε μειονοτικές θρησκείες! Ότι είναι δημοκρατικό να διδάσκονται τα παιδιά μας στο σχολείο για όλες τις θρησκείες ως "θρησκειολογικό μάθημα", και όχι για την Εκκλησία της πλειονότητας των Ελλήνων, επειδή τότε η διδασκαλία τους είναι κατηχητική και κατευθυνόμενη, και αφ' ενός προκαλούν ψυχολογικά προβλήματα σε άλλες θρησκευτικές μειονότητες του σχολείου, αφ' ετέρου για να μπορούν να είναι δήθεν ελεύθερα να επιλέξουν.

Αυτά και άλλα πολλά τέτοια μας λένε, και οι δύστυχοι, δεν βουτούν πριν μιλήσουν τη γλώσσα στο μυαλό τους, να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς μας λένε, και τι συνέπειες έχει κάτι τέτοιο, αν θελήσουμε να το εφαρμόσουμε με συνέπεια σε ΟΛΕΣ τις εκφράσεις της κοινωνίας μας!

 

Αντιφάσεις

Ας δούμε λοιπόν μερικά παραδείγματα αυτής της αντιφατικότητας, και πού οδηγεί, αν θελήσουμε να ζήσουμε με συνέπεια με κάτι τέτοιο:

 

Αν και τα θρησκευτικά είναι ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ στο σχολείο, μας λένε:

Αν στο σχολείο τονίζεται η Ορθοδοξία της πλειονότητας των μαθητών, η μειονότητα νιώθει "μειονεκτικά". Γι' αυτό πρέπει τα θρησκευτικά να μη διδάσκονται, ή να είναι θρησκειολογικό μάθημα, και όχι κατηχητικό.

Δεν σκέφτονται όμως...

...τι θα γινόταν αν εφαρμόζαμε την ίδια αρχή στο ΕΘΝΙΚΟ μας ζήτημα; Γιατί στα σχολεία, εκτός από παιδιά άλλων θρησκευτικών μειονοτήτων, υπάρχουν και παιδιά ΕΘΝΙΚΩΝ μειονοτήτων! Για να μη νιώθουν λοιπόν άσχημα τα παιδιά αυτών των εθνικών μειονοτήτων, μήπως θα έπρεπε να πάψει το σχολείο να απευθύνεται σε Έλληνες μαθητές; Να μην διδάσκονται την Ελληνική ιστορία ως Ελληνόπουλα, αλλά ως "παγκόσμιοι πολίτες", εντελώς ουδέτερα! Να μην υπάρχουν εθνικές εορτές στο σχολείο, να μη γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην Ελληνική ιστορία, ούτε στους αγώνες του έθνους. Αλλά το μάθημα να είναι "εθνικά άχρωμο". Οι Έλληνες πρόσφυγες της Σμύρνης, να μη φαίνεται για ποιο λόγο έγιναν πρόσφυγες. Και οι σχέσεις των πολιτών με το κράτος, να είναι καθαρά ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ. Να πληρώνουμε τους φόρους, όπως πληρώνουμε τον κάθε έμπορο για να μας παράσχει κάποιο αγαθό. Μήπως έτσι πρέπει να διδάσκουμε τα παιδιά μας, για να μη νιώθουν άσχημα οι εθνικές μειονότητες της χώρας μας; Και με την ίδια λογική, για ποιο λόγο πρέπει να στρατεύονται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ τα παιδιά μας, εφ' όσον αυτό τους στερεί την ελευθερία να επιλέξουν την εθνότητα της προτίμησής τους; Ίσως κάποιος να θέλει να στρατευθεί για την Τουρκία ας πούμε, επειδή ανήκει στην Μουσουλμανική μειονότητα. Γιατί πρέπει αυτόν τον άνθρωπο να τον αναγκάζει το κράτος να στρατεύεται στον Ελληνικό στρατό, αντίθετα από τις πιθανές του πεποιθήσεις;

Και γιατί άραγε θα έπρεπε να νιώθουν άσχημα οι μετανάστες και τα παιδιά τους; Μήπως δεν γνωρίζουν άραγε, ότι βρίσκονται σε μια άλλη χώρα; Αν πάμε δηλαδή εμείς σε άλλη χώρα, πρέπει να νιώθουμε άσχημα, επειδή οι άνθρωποι εκεί είναι αλλοεθνείς, ή επειδή έχουν ίσως διαφορετική θρησκεία; Δεν υπάρχουν θρησκευτικά και πολιτικά δικαιώματα; Προς τι τόση ευαισθησία, για το πώς δήθεν νιώθουν οι μειονότητες;

Πρέπει δηλαδή εμείς να αποχρωματίσουμε θρησκευτικά (και εθνολογικά) τα παιδιά μας, για να νιώθουν καλύτερα οι επισκέπτες μας; Μήπως αν στην τάξη του γιου μας υπάρχει ένα παιδί μαύρο από την Αφρική, πρέπει να βάφουν τα άλλα παιδιά τα πρόσωπά τους μαύρα, για να μη νιώθει αυτό μειονεξία λόγω της μοναδικότητάς του; Μήπως πρέπει να απαγορευθεί η ανάρτηση της Ελληνικής σημαίας, και ο αυτοπροσδιορισμός μας ως "Έλληνες", για να μη προκαλούμε ψυχολογικά προβλήματα στους τόσα εκατομμύρια μετανάστες της Ελλάδος και στα παιδιά τους;

Όχι βέβαια!

Το να υπάρχει στο σχολείο ένα αλλοεθνές, ή αλλόφυλο, ή αλλόθρησκο παιδί, δεν μας υποχρεώνει να αλλοιώσουμε την εθνική ή τη θρησκευτική μας συνείδηση, ούτε να αλλάξουμε τα φυλετικά μας χαρακτηριστικά. Αλλά να διδάξουμε τα παιδιά μας, ότι όπως σε ένα περιβόλι υπάρχουν λουλούδια πολλών σχημάτων, ιδιοτήτων και χρωμάτων, έτσι και στο σχολείο, κάθε παιδί πρέπει να αυτο-χαρακτηρίζεται από τη μοναδικότητα της εθνότητας, της πίστης και της φυλής του. Και να ακολουθεί την καρδιά του στις επιλογές του, αποδεχόμενο και τις μειονότητες, αλλά αν είναι μειονότητα, να σέβεται και την πλειονότητα που το φιλοξενεί.

Εάν οι μετανάστες νιώθουν μειονεκτικά για τη θρησκεία τους, τότε νιώθουν και για την εθνότητά τους. Αν δεν νιώθουν για την εθνότητά τους, τότε ούτε για τη θρησκεία τους νιώθουν μειονεξία σε μια φιλόξενη, ελεύθερη και δημοκρατική χώρα όπως η δική μας.

Και αν κάποιος θεωρεί τη μειονεξία που τυχόν νιώθουν οι μετανάστες ως "αναγκαίο κακό", λόγω της Ελληνικής μας εθνότητας, τότε ας ανεχθεί και την υποτιθέμενη μειονεξία τους λόγω θρησκευτικής μειονότητας, ως ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΛΟ, γιατί έτσι το νιώθει η συντριπτική πλειονότητα των συμπολιτών μας.

Και δεν είναι πρέπον μια μειονότητα εχθρών του Χριστιανισμού, να εμμένει να ΕΠΙΒΑΛΕΙ τις προσωπικές τους θέσεις, στην πλειονότητα αυτής της χώρας!

 

Δεν μας διαφεύγουν πολλά

Δεν μας διαφεύγει ότι αυτές τις διαπιστώσεις τις έχουν ήδη κάνει πριν από εμάς οι Μετανεωτεριστές, γι' αυτό και κινούνται σε μια ΣΥΝΕΠΕΣΤΑΤΗ με τις ιδέες τους πορεία. Όσα ζητούν για την κατάργηση της θρησκευτικότητας, τα ζητούν και για την κατάργηση της Εθνότητας! Θέλουν σχολικά βιβλία χωρίς τους αγώνες του έθνους και της πίστης μας. Συγκροτούν αντι-κρατικές ομάδες, και δηλώνουν "πολίτες του κόσμου".

Και καλά αυτοί! Απλώς ακολουθούν την πορεία που χάραξε η μυωπική λογική τους, για να είναι συνεπείς με κάποιες άλλες αυθαίρετες ιδέες τους. Απλώς είναι όργανα των σχεδίων της Παγκοσμιοποίησης, που εργάζονται για την εκπλήρωση των σχεδίων της, για έναν κόσμο χωρίς αντιστάσεις και χωρίς εθνική και θρησκευτική μνήμη. Έναν κόσμο απρόσωπων μαζών, που θα μπορεί να κατευθύνεται εύκολα και πειθήνια υπό τις εντολές μιας αόρατης παγκοσμιοποιημένης και κοσμοκυρίαρχης εξουσίας. Έναν κόσμο ηδονοθήρων καταναλωτών χωρίς σκέψη και ιδιαιτερότητες πολιτισμού, όπου η συνείδηση, τα ιδανικά, οι ηθικές αναστολές, και η διαφορετικότητα θα είναι ανύπαρκτα, για να είναι εύπλαστο ζυμάρι στα χέρια των ισχυρών.

Μιλάμε για τους ισχυρούς εκείνους, που αρχικά έσπειραν στον κόσμο τις αιρέσεις για πολιτικούς λόγους, ώστε να κατακερματίσουν την ενότητα πίστεως των λαών. Μετά έσπειραν τον εθνικισμό στη θέση της φιλοπατρίας, και τον χρησιμοποίησαν ως μοχλό διάσπασης μεταξύ των λαών, για να τους κατακερματίσουν, κατά το "διαίρει και βασίλευε". Και είναι οι ίδιοι που πλέον μαζεύουν τα κομμάτια των άλλων που διέσπασαν, μέσα σε διεθνείς κρατικές ενώσεις. Μόνο που τώρα κινούνται αντίστροφα: Εκεί που έσπειραν θρησκείες, πλέον τις πολεμούν, γιατί ο σκοπός τους ως διασπαστικών παραγόντων έχει πλέον επιτευχθεί. Και εκεί που ο εθνικισμός κατακερμάτισε ένα κράτος, πλέον μαζεύουν τα κομμάτια του ένα - ένα, διαδίδοντας Μετανεωτερικές θέσεις του τύπου: "όχι στις διασπάσεις των θρησκειών", "όχι στις διασπάσεις των εθνών". Οι ίδιοι που τα προκάλεσαν, (και που τα προκαλούν σε άλλα σημεία του κόσμου), είναι αυτοί που πλέον εμφανίζονται ως "υπεράνω" εθνών και θρησκειών (σε άλλα σημεία του κόσμου), δήθεν για την ενότητα και την ειρήνη. Αυτοί που διασπούν εδώ τη Γιουγκοσλαβία, πιο πέρα μαζεύουν τα κομμάτια της, εντός της δικής τους εξουσίας αυτή τη φορά, υπό τη δικαιολογία μιας ένωσης όπως η Ευρωπαϊκή...

 

Ναι, οι Μετα-νεωτεριστές, ίσως εν γνώσει τους παίζουν το παιχνίδι των ισχυρών, κατά της πίστης και των εθνών. ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΟΜΩΣ, που υποτίθεται ότι νοιάζονται ακόμα για τη χώρα τους, πώς μπορούν να αποδέχονται μονομερώς το πολιτισμικό μας κολόβωμα, διατηρώντας δήθεν την εθνότητα χωρίς την πίστη του λαού μας;

 

Ν. Μ.