Ανοίγοντας να διαβάσω αυτό το παλιό άρθρο, αφού διάβασα μερικές γραμμές, έσπευσα έκπληκτος να επιβεβαιώσω ότι δεν έκανα λάθος, ότι πράγματι, διαβάζω ένα άρθρο τού... περασμένου αιώνα! Όμως, όχι, δεν έκανα λάθος. Και συνέχισα την ανάγνωση, με τη βεβαιότητα, ότι "η ιστορία επαναλαμβάνεται"!

Όταν συμβαίνει κάποια καταστροφή από φυσικά φαινόμενα, τότε πολλοί κάνουν λόγο για θεομηνία. Το ίδιο συνέβη για τις τελευταίες πλημμύρες που έγιναν στην χώρα μας. Γινόταν συνεχώς λόγος για θεομηνία, ωσάν ο Θεός τής Εκκλησίας να μην είναι Θεός αγάπης, ελέους και φιλανθρωπίας, αλλά οργής. Αποδίδουμε στον Θεό τα δικά μας αισθήματα και τις δικές μας προσωπικές ενοχές.

Μια εφημερίδα παρουσίασε τα τέσσερα βασικά αίτια τής καταστροφής από πλημμύρες στην Κόρινθο: “Πρώτο, η σπάνια σφοδρότητα τών καιρικών φαινομένων. Δεύτερο, η παροχέτευση τών ομβρίων υδάτων από άλλα ρέματα, που κατέληγαν στην εθνική οδό, στον Ξηριά (χείμαρρο). Απεναντίας έγιναν πάμπολλα οδοποιητικά έργα παράκαμψης, χωρίς να απομακρυνθούν τα μπάζα. Τρίτο, η κατάρρευση τής γέφυρας τού ΟΣΕ και το σφήνωμα δυο βαρέων οχημάτων στην κοίτη τού ξηροπόταμου. Και τέταρτο, το “καλούπωμα” τού Ξηριά, κάτω από γέφυρες και δρόμους. Έτσι, η Κόρινθος γέμισε λάσπη και απογνωση”. Πράγματι στην περίπτωση αυτή, όπως γράφτηκε, “ξύπνησε το ρέμα που έγινε δρόμος” (Ελευθεροτυπία 14-1-97).

Το ίδιο σχεδόν φαινόμενο μπορούμε να δούμε και σε άλλες περιοχές. Όταν επεμβαίνει ο άνθρωπος και αλλοιώνει το φυσικό περιβάλλον, όταν καταργούνται και οικοπεδοποιούνται τα ρέματα, τότε αναπόφεκτα, μαζί με ξαφνικά φυσικά φαινόμενα, προξενούνται καταστροφές.

Επομένως δεν μπορούμε να μιλούμε για θεομηνία, αλλά για ανθρωπομανία. Ο άνθρωπος με την δική του αδίστακτη μανία βιάζει την φύση. Και η βιασμένη φύση εκδικείται τον αδίστακτο βιαστή άνθρωπο.