Σαν Φρανσίσκο (AP) —  Η ηθοποιός Σύνθια Νίξον έμαθε με σκληρό τρόπο αυτή την εβδομάδα πως, όταν πρόκειται για τα πολιτικά δικαιώματα των γκέι, το προσωπικό είναι πάντα πολιτικό.  Πολύ πολιτικό.

Η ηθοποιός, γνωστή από τον ρόλο της πύρινης δικηγόρου Μιράντα Χόμπς της σειράς «Sex and the City» έχει αναστατώσει πολλούς από τότε που το περιοδικό «The New York Times Magazine» δημοσίευσε ένα προφίλ της, όπου παρουσιάζεται πως δήλωσε ότι για την ίδια, ήταν προσωπική της επιλογή το να είναι γκέι.

Η Νίξον είναι αρραβωνιασμένη με μια γυναίκα με την οποία ήδη διατηρεί 8χρονη σχέση. Πριν από αυτό, είχε ζήσει 15 χρόνια και είχε κάνει δύο παιδιά με έναν άνδρα.

«Κατανοώ πως για πολλούς ανθρώπους δεν είναι, όμως για μένα είναι επιλογή, και δεν μπορείτε εσείς να προσδιορίσετε την δική μου σεξουαλική τάση», είπε η Νίξον, καθώς διηγόταν κάποιες κριτικές που δέχθηκε από ακτιβιστές των δικαιωμάτων των γκέι, όταν είχε πατήσει σε παρόμοιο έδαφος.  «Ένα μέρος της κοινωνίας μας το απασχολεί πολύ το να μην θεωρείται προσωπική επιλογή, διότι αν είναι όντως επιλογή, τότε θα μπορούσαμε να επιλέξουμε και την μη-συνέχιση. Εγώ λέω πως δεν έχει σημασία αν φτάσαμε εδώ πετώντας ή κολυμπώντας. Σημασία έχει πως είμαστε εδώ, και πως είμαστε μια ομάδα, και ας σταματήσουμε τις προσπάθειες να κάνουμε χημική ανάλυση για το ποιός θεωρείται γκέι και ποιος όχι.»

Το να λέει κανείς πως ένα μέρος της κοινωνίας των γκέι «το απασχολεί πολύ το να μην θεωρείται προσωπική επιλογή» είναι μια πολύ συγκρατημένη δήλωση.  Οι υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των γκέι έχουν εργασθεί σκληρά για να καταπολεμήσουν την ιδέα πως οι άνθρωποι αποφασίζουν να έλκονται σωματικά σε συντρόφους του ιδίου φύλου - όμοια με το να επιλέγουν να έλκονται σε συντρόφους του αντίθετου φύλου – επειδή το ερώτημα αυτό (που μέχρι στιγμής δεν έχει απαντηθεί από την επιστήμη) συχνά χρησιμοποιείται από θρησκευτικούς συντηρητικούς – συμπεριλαμβανομένου του υποψήφιου προεδρίας Ρικ Σαντόρουμ και της πρώην υποψηφίας Μισέλ Μπάχμαν –προκειμένου να διατείνονται πως η ομοφυλοφιλία είναι μια ανήθικη συμπεριφορά, και όχι μια έμφυτη ιδιαιτερότητα.

Ανάμεσα στους ακτιβιστές που έφριξαν περισσότερο με τις δηλώσεις της Νίξον ήταν ο ιδρυτής Ουέην Μπέσεν της οργάνωσης «Τruth Wins Out» (=Η Αλήθεια Υπερισχύει), του οποίου η οργάνωση παρακολουθεί και επιδιώκει να απομυθοποιεί όσα προγράμματα δηλώνουν πως γιατρεύουν με θεραπείες τους ανθρώπους που έλκονται από το ίδιο φύλο.  Ο Μπέσεν είπε πως βρήκε την ανάλυση της ηθοποιού ανεύθυνη και επιπόλαιη, παρά τις αρκετές προειδοποιήσεις. «Η Σύνθια δεν έβαλε αρκετή σκέψη στις προεκτάσεις των λόγων της, και αυτό θα χρησιμοποιηθεί, όταν κάποιο παιδί ‘εκδηλωθεί’ και οι γονείς του το αναγκάσουν να πάει σε κάποια κατασκήνωση για πρώην γκέι ενώ η ίδια θα γλεντάει πίνοντας κοκτέιλ σε κυριλέ πάρτυ» είπε ο Μπέσεν.

«Όταν οι άνθρωποι λένε πως είναι επιλογή τους, δίνουν το πράσινο φως σε πελώριες καταχρήσεις, διότι αν πρόκειται για επιλογή, οι άνθρωποι θα προσπαθούν να επηρεάσουν και να κατευθύνουν τους νέους προς αυτό που οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ως σωστή επιλογή.»

Η αρμόδια επί των δημοσίων σχέσεων της Νίξον δεν ανταποκρίθηκε σε ηλεκτρονικό μήνυμα που την ρωτούσε αν η ηθοποιός επιθυμούσε να σχολιάσει αυτή την κριτική.

Δεδομένου ότι το ευρύτερο κίνημα για τα δικαιώματα των γκέι αναγνωρίζει πως η ανθρώπινη σεξουαλικότητα εκτείνεται σε φάσμα, και πως έχει βρει κοινό σκοπό με τους transgender (μη καθορισμένης σεξουαλικής προτίμησης) και τους bisexual (αμφιφυλόφιλους), η Νίξον ίσως άθελά της να έδωσε βοήθημα και παρηγοριά σε εκείνους που θέλουν να αρνηθούν στα ομόφυλα ζευγάρια το δικαίωμα γάμου, υιοθεσίας παιδιών και ισότιμων συζυγικών δικαιωμάτων, δήλωσε η Τζένιφερ Πίζερ, νομική διευθύντρια του Ινστιτούτου Σεξουαλικού Προσαντατολισμού και του Νόμου (Williams Institute on Sexual Orientation and the Law), μια δεξαμενή ιδεών υπέρ των γκέι με βάση το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Λος Άντζελες.

Ένας από τους παράγοντες που τα δικαστήρια λαμβάνουν υπ’ όψιν για να αποφασίσουν αν κάποιος νόμος είναι αντισυνταγματικός είναι αν τα μέλη μιας μειονοτικής ομάδας που στοχεύει ο νόμος αυτός έχουν κοινό γνώρισμα μια αμετάβλητη ή «μόνιμη» ιδιαιτερότητα, επισήμανε η Πίζερ.

Αν και ο ορισμός του πόσο μόνιμο πρέπει να είναι ένα χαρακτηριστικό για να αναγνωρισθεί ως «αμετάβλητο» βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη – για παράδειγμα, η θρησκευτική σχέση αναγνωρίζεται ως έδαφος για ισότιμη προστασία – το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ακόμα δεν έχει συμπεριλάβει τον σεξουαλικό προσανατολισμό ανάμεσα στα χαρακτηριστικά τα «τόσο αναπόσπαστα από το πρόσωπο, που δεν είναι κάτι που θα έπρεπε η κυβέρνηση να απαιτήσει από τους ανθρώπους να αλλάξουν», είπε.  «Αν τα γκέι άτομα στην χώρα αυτή είχαν περισσότερη βεβαιότητα πως η ατομική τους ελευθερία θα γινόταν σεβαστή, τότε θα έπεφτε λιγάκι η θερμοκρασία πάνω στο ζήτημα του αμετάβλητου, διότι έτσι, η ιδέα πως είναι επιλογή δεν θα φάνταζε πως γέρνει εις βάρος των δικαιωμάτων τους» είπε η Πίζερ.

Η Νίξον ταρακούνησε ακόμα περισσότερο το καζάνι της πολιτικής ταυτοτήτων όταν εξήγησε σε μια επόμενη συνέντευξή της στο «The Daily Beast» (Το Ημερήσιο Θηρίο) αυτή την εβδομάδα πως σκόπιμα αρνήθηκε να ταυτίσει τον εαυτό της ως αμφιφυλόφιλη, παρ’ ότι το ιστορικό της υποδηλώνει πως είναι μάλλον ακριβής ο όρος.

«Δεν προβάλλω την λέξη "αμφιφυλόφιλη" επειδή κανείς δεν συμπαθεί τους αμφιφυλόφιλούς. Όλοι αρέσκονται στο να τα φορτώνουν στους αμφιφυλόφιλους» είπε.  «Όμως νοιώθω εντελώς πως όταν ήμουν σε σχέσεις με άνδρες ήμουν ερωτευμένη και τους ποθούσα εκείνους τους άνδρες. Και μετά γνώρισα και ερωτεύθηκα την (μνηστή της) Χριστίνα, την οποία επίσης ερωτεύτηκα και πόθησα. Είμαι εντελώς το ίδιο άτομο, και δεν περπατούσα μέσα σε κανένα είδος ομίχλης. Απλώς ανταποκρίθηκα στα άτομα που βρίσκονταν μπροστά μου, ανάλογα με το πώς αληθινά αισθανόμουν.»

Αν και η επιστήμη δεν έχει αναγνωρίσει μια καθαρά βιολογική ή κοινωνιολογική βάση για τον σεξουαλικό προσανατολισμό, ο ψυχολόγος Γκρέγκορυ Χερέκ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια – ειδικός στην προκατάληψη εναντίον των γκέι – είπε πως η εμπειρία της Νίξον είναι συνεπής με τις έρευνες που δείχνουν πως οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη άνεση στο να μετακινούνται ανάμεσα σε συντροφικές σχέσεις με το αντίθετο και με το ίδιο φύλο.

Μια έρευνα που έκανε ο Χερέκ σε γκέι άνδρες, λεσβίες και αμφιφυλόφιλους και των δύο φύλων, το επιβεβαίωσε αυτό. Το 16 τοις εκατό των λεσβιών που ρωτήθηκαν δήλωσαν πως μάλλον είχαν αρκετή άνεση επιλογής στον δικό τους σεξουαλικό προσανατολισμό, ενώ μόνο 5 τοις εκατό των γκέι ανδρών δήλωσαν πως είχαν.  Ανάμεσα στους αμφιφυλόφιλούς οι αριθμοί ήσαν 40 τοις εκατό για τους άνδρες και 45 τοις εκατό για τις γυναίκες.  Αυτό που υπολείπεται να εξαχθεί – είπε ο Χερέκ – είναι το πώς ένα αντιπροσωπευτικό εθνικό δείγμα ετεροφυλόφιλων θα απαντούσε στο ίδιο ερώτημα, και τι ακριβώς εννοούν οι άνθρωποι όταν λένε πως ο σεξουαλικός προσανατολισμός τους ήταν ή δεν ήταν επιλογή τους. Εννοούν τις σεξουαλικές τους επιθυμίες; Εννοούν την πραγματοποίηση εκείνων των επιθυμιών; Ή απλώς πρόκειται για την ταυτότητα που θέλουν να δείχνουν στον κόσμο; 

«Η διαμάχη του "Φύση, ή ανατροφή;” είναι στ’ αλήθεια ξεπερασμένη» είπε. «Η διαμάχη δεν είναι περί του "ή το ένα ή το άλλο” στην μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων, αλλά περί του πόσο αντιστοιχεί στη μια ή στην άλλη των περιπτώσεων. Δεν γνωρίζουμε πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η βιολογία και πόσο η κουλτούρα. Μια πιθανότητα που δεν συζητείται συχνά είναι πως δεν είναι το ίδιο για όλους.»