ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα συνέδριο με θέμα «Θα πάρουμε πίσω στην Πόλη»…

ΑΝ έφτιαχναν μακέτα με τα τείχη της πόλης και τους ένοπλους στρατιώτες τους να επιτίθενται στην Πόλη…

ΑΝ ένας τύπος ντυμένος όπως ο  σχεδόν μυθικός Διγενής Ακρίτας έπιανε τον δικό μας Ulubatlι Hasan και τον γκρέμιζε κάτω…

ΑΝ ξαφνικά έμπαινε στην πόλη κάποιος ντυμένος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος πάνω σε ένα λευκό άλογο και δίπλα του άλλος σαν Λουκάς Νοταράς και άλλος σαν Γεώργιος Φραντζής κι έμπαιναν σαν αντιπρόσωποι της πόλης…

ΑΝ έφτιαχναν μια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε μιναρέδες αλλά σταυρό…

ΑΝ έκαιγαν λιβάνι και έλεγαν ύμνους, θα σας άρεσε; θα μας άρεσε;

 

Δεν θα μας άρεσε, θα ξεσηκώναμε τον κόσμο, μέχρι που θα καλούσαμε πίσω τον πρέσβη μας.

 

Τότε εσείς γιατί το κάνετε αυτό;  Πέρασαν 556 χρόνια και γιορτάζετε (την Άλωση) σαν να ήταν χθες;

Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή διακηρύσσετε σε όλο τον κόσμο ότι «αυτά τα μέρη δεν ήταν δικά μας,  ήρθαμε και τα πήραμε με τη βία»;

Για ποιο λόγο ξαναφέρνετε στη μνήμη σας ένα γεγονός πριν έξι αιώνες; Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόβος ότι η Πόλη κάποια μέρα θα δοθεί πίσω;

Μη φοβάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε μερικοί άφρονες άνθρωποι της Εργκενεκόν, περί όρων του 1919. Μη φοβάστε, τα 9 εκατομμύρια Ελλήνων δεν μπορούν να πάρουν την πόλη των 12 εκατομμυρίων  —και αν ακόμα την πάρουν, δεν μπορούν να την κατοικήσουν.

Αυτό το… όνειρο το βλέπουν μια χούφτα ανόητοι. Όσοι από μας γιορτάζουν την Άλωση είναι μόνο μια χούφτα φανατικοί, μόνο που οι φωνές τους κατανοούνται δύσκολα.

Βρε σεις, αν οι άλλοι μας πουν ότι λεηλατούσαμε την Πόλη τρεις μέρες και τρεις νύχτες συνεχώς,  τι θ’ απαντήσουμε; Θα υπερασπιστούμε τον εαυτό μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ή θα τα ρίξουμε στους ιστορικούς;

Λέω: Αντί να περηφανευόμαστε για  τις πόλεις που κατακτήσαμε, ας περηφανευτούμε γι’ αυτές που ιδρύσαμε, αν υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχουν…

Όλη η Ανατολή είναι περιοχή κατακτημένη.. Ακόμα και το όνομα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που πιστεύουν μερικοί, περιοχή γεμάτη μάνες (ana=μάνα, dolu=γεμάτη), αλλά προέχεται από την ελληνική λέξη «Ανατολή». Ακόμα και η ονομασία της Ισταμπούλ δεν σημαίνει «εκεί που υπερτερεί το Ισλάμ», εκεί που το Ισλάμ είναι μπόλικο -"Islam bol"- όπως μας λέει ο Ebliya Celebi, τραβώντας τη λέξη από τα μαλλιά, αλλά προέρχεται από την ελληνική φράση «εις την Πόλιν».

Εντάξει λοιπόν, αποκτήσαμε μόνιμη εγκατάσταση, τέλος η νομαδική μας ζωή και γι’ αυτό ο λαός αγοράζει πέντε-πέντε τα διαμερίσματα. Κανείς δεν μπορεί να μας κουνήσει, ηρεμήστε πια…

Και οι νταήδες μας ας αρκεστούν, χωρίς πολλές φαμφάρες, στο να δολοφονούν την Κωνσταντινούπολη…