Γλώσσες

Μεσοποταμία

Σουμεριακά

Το είδος τής γλώσσας

Η Σουμεριανή γλώσσα δεν είναι Σημιτική. Ανήκει σ' ένα είδος γλωσσών, που λέγονται: ΄΄προσκολλώμενες΄΄ (ή ΄΄συγκολητικές΄΄), όπως η Φοινικική και η Γιαπωνέζικη.

Ενώ οι Ινδο-Ευρωπαϊκές και Σημιτικές γλώσσες είναι ΄΄κλινόμενες΄΄, (δηλαδή αλλάζουν τα φωνήεντα σε μια σταθερή ρίζα συμφώνων), οι προσκολλώμενες παραμένουν σταθερές.

Συγγενικές γλώσσες

Δεν υπάρχουν γνωστές συγγενικές γλώσσες στη Σουμεριακή. Φαίνεται να υπάρχει μια μακρυνή συγγένεια με τη Δραβιδική που μιλιέται από τους Ταμίλ στη Νότια Ινδία. Βρέθηκε ότι η Δραβιδική γλώσσα μιλιόταν στη Βόρεια Ινδία προτού εκτοπισθεί από την άφιξη Ινδο-Ευρωπαίων επιδρομέων, γύρω στο 1.500 π.Χ. Είναι λοιπόν πιθανόν οι Σουμέριοι να έχουν κάποια συγγένεια με τούς Ταμίλ τής Ινδίας.

Γραφή

Οι πρώτες γραπτές πινακίδες ήταν εικονογραφικές. Έτσι, δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε τι γλώσσα μιλούσαν αυτοί που τις έγραψαν, καθώς κάποια εικόνα, σημαίνει το ίδιο σε όλες τις γλώσσες. Πιθανότατα όμως αυτοί που τα ανακάλυψαν ήταν οι Σουμέριοι, μαζί με τους συγχρόνους τους Ελαμίτες, ή με την επιρροή εκείνων. Εάν οι Σουμέριοι δεν ήταν εκείνοι που εφηύραν τη γραφή, είναι τουλάχιστον εκείνοι που τη διέδωσαν.

Πολλούς αιώνες αργότερα, τα σημεία γραφής, δεν ήταν πια εικονογραφικά, αλλά είχαν αποκτήσει σημασία φθόγγων, όπως τα σημερινά γράμματα. Για παράδειγμα η λέξη ΄΄βέλος΄΄, (Σουμεριακά ΄΄τι΄΄), χρησιμοποιείτο και για άλλες λέξεις που περιείχαν την προφορά ΄΄τι΄΄.

Τα πρώτα έγγραφα, στην πλειονότητά τους, εξυπηρετούσαν οικονομικές και διοικητικές ανάγκες.

Κυλινδρικές σφραγίδες

Πρόκειται για μικρές (2 - 6 εκατοστά) κυλινδρικές πέτρες, χαραγμένες με ανάγλυφο σχέδιο. Τις κυλούσαν σε υγρό πηλό για να μαρκάρουν κάτι, ή για αναγνώριση πήλινων πλακών, επιστολών, κεραμικών και πλίνθων. Κάποιες απ' αυτές ήταν φτιαγμένες αρνητικές, ώστε να βγάζουν θετικό αποτύπωμα, ενώ άλλες ήταν φτιαγμένες θετικά, και έβγαζαν αρνητικό αποτύπωμα.

Η χρήση τους συνέπεσε με τη χρήση πήλινων πλακών, αρχίζοντας από το τέλος τής 4ης Χιλιετίας, ως το τέλος τής 1ης Χιλιετίας π.Χ.

Είναι σπουδαιότατα ευρήματα για τους ιστορικούς.

Σκοπό είχαν την υπογραφή, επιβεβαίωση κάποιας παραλαβής, ή να μαρκάρουν πήλινες πλάκες και τμήματα κτιρίων.

Ακκαδικά

Το είδος τής γλώσσας

Η Ακκαδική γλώσσα είναι Σημιτική. Ανήκει σ' ένα είδος γλωσσών, που λέγονται: ΄΄κλινόμενες΄΄, (δηλαδή αλλάζουν τα φωνήεντα σε μια σταθερή ρίζα συμφώνων).

Αν και έχουμε έγγραφα των Σημιτικών γλωσσών για λίγο περισσότερο από 5.000 χρόνια, οι Σημιτικές γλώσσες ομιλούντο για πολύ περισσότερο χρόνο χωρίς να υπάρχουν σε γραπτή μορφή. Πολλά από τα χαρακτηριστικά τών γλωσσών τής Μέσης Ανατολής επεβίωσαν μέσω τής θρησκευτικής φιλολογίας πριν αρχίσουν να σβήνουν. Στην πράξη, εξάλειψη σημαίνει ότι για κάποια αιτία, μια γλώσσα επισκιάστηκε και βαθμιαία και ανεπαίσθητα αντικαταστάθηκε από άλλη.

Οι άνθρωποι που μίλησαν ή μιλούν μια Σημιτική γλώσσα, ονομάζονται Σημίτες.

Η διαίρεση τών κλάδων τών γλωσσικών γκρουπ είναι θέμα αμφισβητήσιμο. Ο Ανατολικός Σημιτικός κλάδος αποτελείται από μόνο μία γλώσσα: την Ακκαδική. Αυτή η γλώσσα είναι γνωστή από τη σφηνοειδή γραφή που βρέθηκε στη Μεσοποταμία χρονολογημένη από το πρώτο μισό τής 3ης Χιλιετίας π.Χ. (Η γλώσσα τών Σουμερίων οι οποίοι πράγματι εφηύραν τη σφηνοειδή γραφή, δεν ήταν Σημιτική).

H Aκκαδική ομιλείτο σε περιοχές που σήμερα ανήκουν στο Ιράκ. Από το 2.000 π.Χ. περίπου, δύο διάλεκτοι τών Ακκαδικών είναι γνωστοί:

α. Βαβυλωνιακά, που ομιλούντο στη Νότια Μεσοποταμία, και

β. Ασσυριακά τα οποία ομιλούντο στο Βορρά.

Καθώς ομιλούντο οι γλώσσες αυτές, τις διαδέχτηκε η Αραμαϊκή στον 6ο αιώνα π.Χ. αλλά ως μια λόγια γλώσσα η Ακκαδική, επέζησε προσεγγιστικά ως το ξεκίνημα τής Χριστιανικής εποχής.

Η κύρια διαφορά μεταξύ τής Ανατολικής Σημιτικής διαλέκτου και τών Δυτικών της συγγενών, είναι το σύστημα Ρημάτων. Η Ακκαδική είναι εντελώς γνωστή, κάτι που οφείλεται στην εκτενή φιλολογία και και στα ουσιαστικά ευρήματά της. Περίπου 20 χρόνια πριν, μια προηγουμένως άγνωστη γλώσσα βρέθηκε Νότια τού Αλέπο στη Συρία, και ονομάστηκε Εμπλαϊτική από την περιοχή τής εύρεσής της. Τα εδάφια αυτής τής γλώσσας ήταν διεσπαρμένα με Σουμεριακή γραφή από το 2.400 π.Χ. περίπου.