Το 294 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια, μια αριστοκρατική και ειδωλολατρική οικογένεια απέκτησε μια κόρη  και πήρε το όνομα Δωροθέα. Σπούδασε στις εθνικές σχολές της εποχής φιλοσοφία, ρητορική, ποίηση, μουσική, μαθηματικά, αστρονομία και ιατρική. Το απαράμιλλο σωματικό της κάλλος, η εκπληκτική της μόρφωση, η αριστοκρατική της καταγωγή και η αρετή με τη οποία ήταν στολισμένη, την έκαναν περιζήτητη νύφη. Αυτή όμως αρνιόταν κάθε παρόμοια πρόταση, ώσπου κάποιος Μοναχός της γνώρισε το αληθινό Νυμφίο των ψυχών, τον Ιησού Χριστό. Βαπτίσθηκε και ονομάσθηκε Αικατερίνη, που κατά μία εκδοχή σημαίνει Στεφανία ή Πολυστεφανία.

Κατά τη διάρκεια των διωγμών του Αυτοκράτορα Μαξιμίνου, στις αρχές του 4ου αιώνα, ομολόγησε την πίστη της στον Ιησού Χριστό και δημοσίως κατηγόρησε τον Αυτοκράτορα για τις θυσίες του προς τα είδωλα. Εκείνος διέταξε πενήντα ρήτορες από όλη τη αυτοκρατορία να τη μεταπείσουν, αλλά αντιθέτως αυτοί πείσθηκαν από εκείνη, από τα ρητά των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, τα σχετικά με το αληθινό Θεό, και πίστεψαν στο Ιησού Χριστό. Μετά από αυτό η Αγία βασανίσθηκε σκληρά, αλλά αντί να καμφθεί το ηθικό της κατόρθωσε με το ένθεο παράδειγμά της να προσελκύσει στη Χριστιανική πίστη τη σύζυγο του Αυτοκράτορα και άλλα μέλη της Αυτοκρατορικής Αυλής.

Κατά την παράδοση, μετά από το αποκεφαλισμό της, άγγελοι παρέλαβαν το σώμα της και το μετέφεραν στην κορυφή του υψηλότερου όρους του Σινά, το οποίο σήμερα φέρει και το όνομά της.

Πέρασαν τρεις αιώνες. Η ύπαρξη του αγίου λειψάνου αποκαλύφθηκε σε όνειρο Μοναχών της Μονής που ίδρυσε ο Ιουστινιανός σε αυτήν την κορυφή, οπότε και έγινε η ανακομιδή και η τοποθέτησή του στο Άγιο Βήμα του Καθολικού της Μονής που αργότερα πήρε το όνομά της, μέσα σε μία μαρμάρινη λάρνακα. Το μύρο που ανάβλυζε και ακόμη αναβλύζει από τη Αγία Κάρα της αγίας είναι ένα συνεχές θαύμα.

1924. Κωνσταντινούπολη, Μόδι. Ρωμιοί ψαράδες εντοπίζουν ένα βράχο από τον οποίο αναβλύζει νερό και καταλαβαίνουν ότι είναι αγίασμα. Κατά την παράδοση στο σημείο που ανέβλυζε το νερό υπήρχαν τα θεμέλια ενός παλιού ναού και η εικόνα της Αγίας Αικατερίνης. Πάνω του χτίζεται ξύλινο οικοδόμημα και το μικρό ελληνικό εκκλησάκι ή καλύτερα το αγίασμα ονομάζεται Αγίασμα της Αγίας Αικατερίνης.

 

Το στέκι του Κότσου

Το οίκημα που βρίσκεται  πάνω από το αγίασμα ακριβώς δίπλα από τη βαπορόσκαλα στο Μόδι,  γκρεμίστηκε το 1934-35 για να αντικατασταθεί από ένα εστιατόριο. Όμως το αγίασμα προστατεύτηκε και το 1950 επισκευάστηκε. Το κτίριο που βρίσκεται πάνω από το αγίασμα λειτούργησε για πρώτη φορά από τον Κωνσταντίνο Κότσο Κορόντο με την επωνυμία «Εστιατόριο Παρκ Μόδι» και ήταν υπαίθριο. Ακόμα και σήμερα είναι γνωστό με το όνομα του Κότσου. Είναι διάσημο σαν τον ιδιοκτήτη του. Στην περιοχή του Μουχάρ ο εστιάτορας Κότσος ήταν γνωστός επειδή κάποιες μέρες σέρβιρε χωρίς να παίρνει χρήματα.

…….

 

Το μοναδικό στον κόσμο

Υπάρχουν πολλές εκκλησίες και αγιάσματα αφιερωμένα στην Αγία Αικατερίνη παγκοσμίως. Όμως στη Τουρκία υπάρχει μόνον το Αγίασμα της Αγίας Αικατερίνης στο Ακρωτήρι Μόδι. Αλλά η ιδιαιτερότητα του που το κάνει μοναδικό όχι μόνον στην Τουρκία αλλά και σε όλο τον κόσμο είναι που βρίσκεται στο μέσον ενός μεζεδοπωλείου. Στ’ αλήθεια, για να μπει κάνεις σε αυτό τον ελληνικό ναό, για να ανάψει κερί, για να ακούσει τη δέηση του ιερέα, πρέπει να περάσει μέσα από το μεζεδοπωλείο. Ή το αντίθετο για να καθίσει κανείς στα τραπέζια, στον κήπο του μεζεδοπωλείου, πρέπει να περάσει από το αγίασμα…

Όταν μπείτε στο εστιατόριο Παρκ στο Μόδι μπορείτε να δείτε τη θάλασσα από κάθε γωνιά και να καθίσετε στη μεγάλη τζαμαρία. Μπορείτε να βρείτε από μια άλλη πόρτα στον κήπο. Καθώς περνάτε, ακριβώς στα δεξιά σας, κατεβαίνοντας μερικά σκαλοπάτια, θα βρεθείτε στο αγίασμα.

Μπορείτε να μπείτε μέσα στον μικροσκοπικό ναό της Αγίας Αικατερίνης από μια σιδερένια πόρτα. Κατεβαίνετε δύο τσιμεντένια σκαλοπάτια, στα δεξιά μερικά σκαλοπάτια ακόμα και τον τοίχο απέναντι από την πόρτα θα αντικρύσετε μια ασημένια εικόνα της Αγίας Αικατερίνης.

Σε αυτήν την μικρή εκκλησούλα του ενός δωματίου αρχικά έρχονταν οι θαμώνες του Κότσου από το Μόδι. Τώρα πια όχι μόνον οι ρωμιοί από το Μόδι, όχι μόνον χριστιανοί αλλά και πολύς κόσμος από διάφορα μέρη της Πόλης που ανήκει σε διαφορετικά δόγματα και θρησκείες ακόμα και μουσουλμάνοι επισκέπτονται την Αγία Αικατερίνη. Κι όλοι λένε «αμιν» στις δεήσεις του ιερέα της μητροπόλεως που έρχεται κάθε Κυριακή. Όλοι ανάβουν κεριά και προσεύχονται.

…..

 

Ρακί, μύρο, ύμνοι

Αν επισκεφτείτε το αγίασμα πρωινές ώρες περνώντας από το κεντρικό χώρο θα δείτε τους εργαζόμενους στου Κότσου να καθαρίζουν κρεμμύδια, πατάτες και ψάρια. Αν και είναι συνηθισμένοι στους επισκέπτες, δεν θα σας δώσουν σημασία. Εσείς συνεχίστε να περπατάτε και σε λίγο θα βρίσκεστε μέσα στο αγίασμα. Παρ’ όλο που είναι μικρό έχει τα πάντα για να νιώσετε ότι είστε σε εκκλησία.

Αν πάτε στο μεζεδοπωλείο τις βραδινές ώρες, μπορεί και να μυρίσετε το μύρο που ευωδιάζει. Στα αυτιά σας θα αντηχούν  εκκλησιαστικοί ύμνοι, μπροστά από τα μάτια σας θα περάσει  η σιλουέτα μιας όμορφης και πιστής κόρης και θα αναλογιστείτε την Αγία Αικατερίνη. Αν διαβάσατε ως το τέλος αυτό το άρθρο θα καταλάβατε πόσο δύσκολο ήταν να συνυπάρξουν μέσα στο ίδιο άρθρο ένα μεζεδοπωλείο, μια εκκλησία και μια αγία που έδωσε το όνομά της στην εκκλησία αυτή. Θα σκεφτείτε πως είναι άδικος κόπος και θα με καταλάβετε…