Όλοι γνωρίζουν πως το έργο της ιεραποστολής ασκείται άμεσα από τις κατά τόπους Ιερές Μητροπόλεις μέσω των οικείων Επισκόπων. Εμείς που είμαστε στα μετόπισθεν έχουμε ως στόχο μας τη συμπαράσταση του έργου που γίνεται στους τόπους της ιεραποστολής. Η συμπαράσταση όμως αυτή χρειάζεται ενότητα και συντονισμένες προσπάθειες. Και η ενότητα μπορεί να γίνει πράξη δια της συνεργασίας με τις δομές που έχει ορίσει η διοικητική έκφραση της Εκκλησίας. Χωρίς αυτή την ενότητα θα είχαμε αυτονομημένες εκκλησιαστικές ομάδες που στα μεν πνευματικά λειτουργούν με υπακοή στην Εκκλησία, στα δε πρακτικά-διοικητικά ενεργούν κατά βούληση, αυθαίρετα και εν πολλοίς, κατά τα μέτρα των διοικητικών δομών των προτεσταντικών ομολογιών.

Αν στο χώρο τον εσωτερικό της Ελλάδος η αυθαιρεσία αυτή μπορεί να φέρει δεινά, στο χώρο της ιεραποστολής θα φέρει καταστροφή. Αν η κάθε ιδιωτική προσπάθεια χαράσσει τη δική της ιεραποστολική τακτική, χωρίς συνεργασία με τις διοικητικές εκφράσεις της Εκκλησίας, θα δημιουργεί παραλογισμούς στον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα πρακτικά προβλήματα της ιεραποστολής. Να αναφέρουμε ένα παράδειγμα: Αν η ιδιωτική προσπάθεια Α θελήσει να βοηθήσει το χωριό Καμίνα σε κάποια χώρα της Αφρικής, χωρίς να λάβει υπ’ όψη άλλους παράγοντες, μπορεί να φέρει καταστροφή στο ιεραποστολικό έργο που γίνεται στο γειτονικό χωριό. Όταν οι κάτοικοι του γειτονικού χωριού καταλάβουν ότι η Ελλάδα αγαπάει μόνο το άλλο χωριό και όχι το δικό τους θα μισήσουν την ορθόδοξη ιεραποστολή επειδή γίνονται διακρίσεις. Όποιος έχει χρήματα και θέλει να βοηθήσει τους καρκινοπαθείς να χειρουργηθούν, δεν νομίζουμε πως θα τολμήσει να τους χειρουργήσει επειδή είναι ο οικονομικός συμπαραστάτης. Χαιρόμαστε με την ενεργοποίηση του πιστού λαού στο έργο της εξωτερικής ιεραποστολής. Προκαλούμε απλώς για συνεργασία και ενιαίο συντονισμό του έργου μέσω των διοικητικών δομών της Εκκλησίας. Και δύο τελευταία ερωτήματα:

Το πρώτο: Υπάρχει κάποιος που υποστηρίζει πως έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την ιεραποστολή από την Εκκλησία;

Το δεύτερο: Γιατί θέλουμε τις προσπάθειές μας να τις καλύπτουμε με κάποια ιδιωτική νομική κάλυψη; Για να έχουμε μήπως την αυτονομία μας; Οι Μητροπόλεις και οι ενορίες μας δεν αρκούν για να εκφραστούμε μέσα από εκεί; Και μην τολμήσει κανείς να πει πως δεν λειτουργούν με ζωντάνια, γιατί θα του προτείνουμε να μπει μέσα για να ζωντανέψει και ο ίδιος και μαζί του και οι διοικητικές αυτές εκφράσεις της Εκκλησίας μας.

† π.Κ.Σ.