Το καταργούμενον τής Παλαιάς Διαθήκης

	Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας Επιστροφή στην Κεντρική σελίδα	Αγία Γραφή

Στην επί του όρους ομιλία του ο Κύριος διαβεβαιώνει τους ακροατάς του ότι δεν ήρθε να καταλύσει την Παλαιά Διαθήκη (τον Νόμον ή τους Προφήτας), αλλά να πληρώσει, δηλαδή να συμπληρώσει και βελτιώσει. λέγοντας αυτό εννοεί το στοιχείο εκείνο, στο οποίο αναφέρεται η ομιλία του· κι αυτό είναι μόνον ο ηθικός νόμος βέβαια, και όχι η ιστορία ή το τελεστικό μέρος· διότι ούτε τις θυσίες των ταύρων αύξησε, ούτε ιστορία εκ των υστέρων έπλασε για τον Αδάμ η τον Αβραάμ ή το Μωϋσή ή το Δαυίδ. Η Παλαιά Διαθήκη ασφαλώς απαρτίζεται από τρία στοιχεία, την ιστορία, τον ηθικό νόμο, και τον τελεστικό νόμο. κάθε στοιχείο αντιμετωπίστηκε από τον Κύριο και τους αποστόλους διαφορετικά.^[1]

Η ιστορία παρέμεινε όπως είχε· αυτό είναι ευνόητο. Το ν' ανακληθούν κι ακυρωθούν γεγονότα είναι αδιανόητο, το να πλαστούν εκ των υστέρων ιστορίες είναι παραχάραξη, πλαστογραφία, μυθομανία.

Ο ηθικός νόμος βελτιώθηκε. η πολυγαμία έγινε μονογαμία, ο υπέρ πίστεως φόνος του ασεβούς απαγορεύτηκε, η πολιτική και κρατική υπόσταση της πίστεως καταργήθηκε, η για την απιστία καταδίκη σε θάνατο και κάθε επίγεια κύρωση εξέλιπε. Η χριστιανική Εκκλησία δεν έχει φυλακές, δεν κάνει εκτελέσεις, δεν έχει αστυνομία και στρατό, δεν εισπράττει δεκάτη φόρων.

Το τελεστικό στοιχείο καταργήθηκε ολόκληρο^[1]. Ούτε θυσίες ζώων γίνονται, ούτε περιτομή, ούτε γενικώς η Παλαιά Διαθήκη είναι πηγή και υπόδειγμα του τρόπου λατρείας.

Ακόμη κι αν κάποιος θεσμός παρά την απλότητά του ήταν στην Παλαιά Διαθήκη στοιχείο μικτό, ηθικό μαζί και τελεστικό, όπως το Σάββατο και η άγνωστη εκτός Ισραήλ απαγόρευση της αιμομιξίας, καταργήθηκε ως τελεστικό στοιχείο και διατηρήθηκε ή βελτιώθηκε ως ηθικό όσο και οι δέκα εντολές. Το Σάββατο, που ήταν και τελεστικό ως εορτή αλλά και ηθικό ως ρεπό, καταργήθηκε μεν ως τελεστικό τελείως και αντικαταστάθηκε από άλλη μέρα, διατηρήθηκε όμως ως αργία στο χρόνο της άλλης ημέρας. Η απαγόρευση της αιμομιξίας έπαυσε ως τελεστικό στοιχείο, διατηρήθηκε όμως ως κάποιος ηθικός νόμος, κατά τον οποίο απαγορεύεται μια βιολογική εκτροπή με πολύ καταστρεπτικές κληρονομικές συνέπειες, και μάλιστα μόνος αυτός αφέθηκε ανοιχτός προς το αυστηρότερο νόμος, επειδή ακριβώς με το πέρασμα των αιώνων η συσσώρευση των κληρονομικών επιβαρύνσεων αυξάνεται.

Από την ιστορία λοιπόν της Παλαιάς Διαθήκης στον καιρό της ισχύος της Καινής Διαθήκης δεν αρνούμαστε τίποτε. Και γιατί να γίνει κάτι τέτοιο; και πως θα ήταν δυνατόν; τα γενόμενα γίνονται αγένωτα; τον ηθικό νόμο στη Χριστιανοσύνη τον έχουμε σαφώς ανώτερο. όταν ο προπάτορας του Χριστού Βοόζ ο άγιος παντρεύτηκε τη Ρουθ, είναι ευνόητο ότι την ημέρα εκείνη της χαράς του οι άλλες γυναίκες του δεν χάρηκαν καθόλου· το ότι όμως εκείνες υπέφεραν και καίγονταν, αυτό δεν μείωνε καθόλου την αγιότητα του Βοόζ. Το ότι στην κάθε μια από τις 500 γυναίκες του Δαυίδ ο άντρας δεν έπεφτε ούτε μία φορά το χρόνο, κι ο καθένας καταλαβαίνει πόσο εκείνες υπέφεραν απ' αυτό, αυτό ούτε την αγιότητα του Δαυίδ ούτε την προφητική θεοπνευστία του μείωνε καθόλου. Στη χριστιανική ζωή όμως αυτά είναι αδιανόητα, εγκλήματα βαρύτατα, φαυλότης. Σαφώς βελτιωμένος λοιπόν ο ηθικός νόμος στην Καινή Διαθήκη. Και το να περιτμηθούν οι Χριστιανοί ή να θυσιάζουν στην Εκκλησία τους βόδια και γιδοπρόβατα είναι φυσικά αδιανόητα πράγματα. Το τελεστικό μέρος της Παλαιάς Διαθήκης είναι τελείως καταργημένο. ούτε δε επίδραση μπορεί ν' ασκεί στο χριστιανικό τρόπο λατρείας του Θεού· ούτε για κάτι τέτοιο, αν το διαπράξει κανείς, μπορεί να επικαλείται τη μαρτυρία της Παλαιάς Διαθήκης, επειδή είναι μέρος της Αγίας Γραφής της εκκλησίας· όπως δεν θα μπορούσε και να παντρευτεί δέκα γυναίκες ταυτόχρονα «επί τη βάσει της Αγίας Γραφής», πράγμα που κάνουν οι Μορμόνοι.

Η Παλαιά Διαθήκη είναι μέρος της Αγίας Γραφής για την ιστορία της μόνο, μέσα στην οποία υπάρχει και η αρχική αποκάλυψη του Θεού· ότι είναι ένας, ότι δεν έχει τις φυσικές ανάγκες του ανθρώπου, ότι έπλασε και τους αγγέλους και όλο το σύμπαν, ότι ενδιαφέρεται για τη διαγωγή του επί της γης πλάσματός του, τού ανθρώπου, ότι αμείβει ή τιμωρεί τις πράξεις του, ότι του ετοιμάζει σωτηρία. Χωρίς την ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης η Καινή Διαθήκη θα ήταν απάντηση σε άγνωστο ερώτημα, ακροτελεύτιο αγνώστου πράγματος, κατακλείδα απολεσθέντος κειμένου, επίλογος ανύπαρκτης ιστορίας, πέμπτη πράξη μονόπρακτης θεατρικής παραστάσεως, τροποποίηση νόμου που δεν υπάρχει, αποστολή επιστολής σε ανύπαρκτο παραλήπτη, παραπομπή σε βιβλίο που δεν έχει γραφεί ποτέ, άχρηστο πράγμα όσο το να σου χαρίσουν ένα δεξιό παπούτσι μόνο.

1. Σημείωση ΟΟΔΕ: Στην πραγματικότητα κρατήθηκε εν μέρει και ως τελεστικό, με τη Θ. Λειτουργία της Κυριακής. Όχι βέβαια επειδή το έλεγε η Π.Δ., αλλά επειδή έτσι το θέλησε η Θεόπνευστη Εκκλησία.