Το 1988 είχε πιστοποιηθεί από τους αρχαιολόγους η γνησιότητα ενός ροδιού από ελεφαντόδοντο στο μέγεθος ενός αντίχειρα. Το ρόδι αυτό, είχε εξαχθεί από τη χώρα παράνομα το 1979. Το μουσείο το αγόρασε για περισσότερα από 500.000 δολάρια από άγνωστο ιδιώτη, ο οποίος έλαβε την αμοιβή του μέσω ελβετικού τραπεζικού λογαριασμού.
Σύμφωνα με το Reuters, οι ερευνητές τότε πίστεψαν ότι πρόκειται για στολίδι από το σκήπτρο ιερέα, βασιζόμενοι σε τμήμα της επιγραφής που υπήρχε πάνω, και έλεγε: «Περιουσία του Ναού του Κυρίου, όσιο των ιερέων». Πίστεψαν λοιπόν τότε, ότι προερχόταν από τον Ναό του Σολομώντα. Όμως από νέα εξέταση που διεξήγαγε το ισραηλινό συμβούλιο αρχαιοτήτων βρέθηκε ότι η επιγραφή ήταν πλαστή. Οι ερευνητές είπαν ότι «το αντικείμενο χρονολογείται στην Ύστερη Περίοδο του Ορείχαλκου, αλλά η επιγραφή δεν είναι αρχαία».
Μετά τη χρονολόγηση, βρέθηκε ότι το ρόδι που έχει το μέγεθος ενός αντίχειρα χρονολογείται ανάμεσα στον 13ο και τον 14ο αιώνα π.Χ., ενώ το θεωρούσαν αντικείμενο του 8ου αιώνα π.Χ. Αυτό κάνει το ρόδι ακόμα σημαντικότερο!
Η σπουδαιότητα του αντικειμένου, μπορεί εύκολα να γίνει αντιληπτή από όσους έχουν στοιχειώδη γνώση της Παλαιάς Διαθήκης. Γιατί στην Παλαιά Διαθήκη, η χρήση ροδιών στην ιερατική λειτουργία, και μάλιστα σε αυτό το μέγεθος, ήταν νομική υποχρέωση. Στη συνέχεια μπορείτε να παρατηρήσετε στην εικόνα τα ρόδια που κρέμονταν από τη στολή του αρχιερέα.
Αρχιερέας του Ισραήλ με πλήρη στολή. Είναι εμφανής η χρήση ροδιών στα ρούχα του, στο μέγεθος του ροδιού που βρέθηκε. (Η εικόνα λήφθηκε από το βιβλίο: "Εβραϊκή Αρχαιολογία" του Βασιλείου Μ. Βέλλα, Εκδόσεις Αποστολικής Διακονίας σελ. 171).
Η εντολή του Θεού προς τον Μωυσή, για τη χρήση ροδιών στην ιερατική στολή, ήταν σαφής:
"Και ποιήσεις επί το λώμα του υποδύτου κάτωθεν, ωσεί εξανθούσης ρόας ροϊσκους εξ υακίνθου και πορφύρας και κοκκίνου διανενησμένου και βύσσου κεκλωσμένης επί του λώματος του υποδύτου κύκλω· το αυτό είδος ροϊσκους χρυσούς και κώδωνας αναμέσον τούτων περικύκλω· παρά ροϊσκον χρυσούν κώδωνα και άνθινον επί του λώματος του υποδύτου κύκλω" (Έξοδος 28/κη: 29,30).
Ελεύθερη μετάφραση: "Και θα φτιάξεις στο κάτω άκρο του υποδύτη γύρω - γύρω, μικρά ομοιώματα ροδιών ανθισμένης ροδιάς, από ύφασμα χρώματος βαθιού γαλάζιου, βαθιού κόκκινου και ξανθού, του οποίου η κλωστή θα είναι γνεσμένη μόνο από λινή κλωστή στριμμένη. Γύρω θα βάλεις το ίδιο είδος μικρών ροδιών χρυσών και κουδούνια ανάμεσά τους. Δίπλα σε κάθε μικρό ρόδι, θα βάλεις χρυσό κουδούνι και θα είναι χρωματιστό όλο το κάτω άκρο του υποδύτη".
Το συγκεκριμένο ρόδι λοιπόν, που χρονολογήθηκε στον 13ο με 14ο αιώνα π.Χ., αποδεικνύει την αρχαιότητα της Ισραηλιτικής λατρείας, ως λατρευτικό στοιχείο που αναφέρεται στο βιβλίο της Εξόδου. Ειδικά η χρονολόγηση που έγινε, ανάγει τη λατρεία αυτή, στην ίδια την εποχή δημιουργίας του Ισραηλιτικού λαού, που βγήκε από την Αίγυπτο γύρω στον 15ο αιώνα π.Χ.
Όλοι εκείνοι οι "κριτικοί" που προσπαθούν να παρουσιάσουν την Αγία Γραφή ως πρόσφατο κατασκεύασμα του Ιουδαϊκού ιερατείου για δικούς τους λόγους, μένουν έτσι εκτεθειμένοι, καθώς το ρόδι αυτό αποδεικνύει την αρχαιότητα του Μωσαϊκού Νόμου, (άρα και της Πεντατεύχου), που είναι τόσο αρχαίος, όσο ακριβώς τον τοποθετεί η ίδια η Αγία Γραφή.