Θα επιμείνω στην περίπτωση τού Αποστόλου Παύλου. Πολεμούσε τους Χριστιανούς και ο Χριστός τού είπε: «Σαούλ, Σαούλ, γιατί με διώκεις;» Εκείνος απάντησε: «Ποιος είσαι εσύ που σε διώκω;» Ο Χριστός τού είπε: «Εγώ είμαι ο Ιησούς που εσύ τον καταδιώκεις».

Εδώ κρύβεται ένα σοβαρό ερμηνευτικό και θεολογικό γεγονός. Ο Σαούλ ήταν καλός μελετητής τής Παλαιάς Διαθήκης και εκεί διάβαζε για τον Άσαρκο Λόγο, τον Γιαχβέ που εμφανιζόταν στους Προφήτες μέσα στην δόξα τού Θεού. Αντίθετα στις ημέρες του εμφανίσθηκε κάποιος Ιησούς, ο οποίος ονόμαζε τον εαυτό του ότι ήταν Υιος τού Θεού. Ο Σαούλ ως ευσεβής Ιουδαίος δεν μπορούσε να το αποδεχθή αυτό, αφού ο Γιαχβέ που εμφανιζόταν στους Προφήτας και τους δικαίους τής Παλαιάς Διαθήκης ήταν ο Γιαχβέ. Ο Σαούλ δεν νόμιζε ότι διώκει τον Γιαχβέ τής Παλαιάς Διαθήκης. Αντίθετα θεωρούσε ότι εν ονόματι τού Γιαχβέ πολεμούσε μερικούς που κήρυτταν τον Ιησούν ως τον Υιό τού Θεού. Αυτό δεν μπορούσε να το αποδεχθή.

Έτσι ο Χριστός τού απεκάλυψε ότι Αυτός είναι ο Γιαχβέ τής Παλαιάς Διαθήκης που σαρκώθηκε, έγινε άνθρωπος και εκείνος τον διώκει. Αυτό ήταν μία μεγάλη αποκάλυψη. Με αυτήν την αποκάλυψη ο Απόστολος Παύλος έφθασε στην μεγάλη αυτή εμπειρία, να συνδέση και να ταυτίση τον Άσαρκο Λόγο τής Παλαιάς Διαθήκης που εμφανιζόταν στους Προφήτες με τον σεσαρκωμένο Λόγο που εμφανίστηκε στους Μαθητές και ότι προσέλαβε την ανθρώπινη φύση και την έκανε σώμα, και η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού.