Συζήτηση Ορθοδόξου Χριστιανού και Ιουδαίου Ραβίνου

Η αφήγηση τής σταύρωσης τού Χριστού

Πόσο αξιόπιστα είναι τα ευαγγέλια;

Γεωργίου Τσιμπιρίδη

Πηγή: Αληθινή συζήτηση μεταξύ Ορθοδόξου και Ιουδαίου Ραβίνου, όπως καταγράφηκε στο Φέισμπουκ.

Κάποιος Ιουδαίος Ραβίνος, κοινοποίησε σε ομάδα τού Φέισμπουκ ένα βιντεάκι του από το you tube, όπου ισχυριζόταν ότι οι αφηγήσεις τών Ευαγγελίων για τον Ιησού Χριστό ήταν αναξιόπιστες, επειδή δεν ήταν δυνατό να μαζευτεί η ηγεσία τών Ιουδαίων στη δίκη, σε μια τόσο σημαντική ημέρα, που όφειλαν να είναι στη γιορτή. Και σε αυτό τον ισχυρισμό, ανέλαβε να απαντήσει ο κ. Γ. Τσιμπιρίδης, λόγω τών μελετών που είχε κάνει τα τελευταία χρόνια, για τα θέματα τού χρόνου και τών περιστατικών τής σταύρωσης. (Η ορθογραφία τών μηνυμάτων διατηρήθηκε).

Ορθόδοξος:

Αγαπητέ κ. Ραβίνε

Παρακολούθησα με πολύ προσοχή το βίντεο που δημοσιεύσατε και επιθυμώ κατ’ αρχάς να σάς ευχαριστήσω για την πολύ ωραία παρουσίαση που κάνατε για τον τρόπο τελέσεως τής εορτής τού Εβραϊκού Πάσχα. Εμένα προσωπικά μού λύσατε αρκετές απορίες που από πολλών ετών είχα, διότι τυγχάνει να έχω ασχοληθεί κι εγώ επισταμένως με το εν λόγω θέμα.

Επιθυμώ όμως να σάς ερωτήσω το εξής: Όλα αυτά που λέτε θα είχαν βάση εάν μπορούσατε να αποδείξετε, ότι οι εκπρόσωποι τού Εβραϊκού λαού ήταν ΠΡΑΓΜΑΤΙ εις το Πραιτώριο την ώρα τού «κορμπάν πέσαχ», δηλαδή το μεσημέρι τής 14^ης Νισάν (3-5 περίπου συμφώνως προς την μαρτυρία τού Ιωσήπου: «Ενστάσης τής εορτής, πάσχα καλείται, καθ’ ήν θύουσιν μεν από ενάτης ώρας μέχρις ενδεκάτης...» (Φλαβίου Ιωσήπου, Ιουδ. Πολ. VI, ix, 3) προκειμένου να παραστούν ως κατήγοροι εις την δίκη τού Χριστού από τον Πιλάτο!

Δηλαδή κ.Ραβίνε μπορείτε να αποδείξετε από τα Ευαγγέλια, ότι η δίκη τού Χριστού διεδραματίζετο ΑΥΤΗΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΩΡΑ (3-5 μ.μ.), ώστε να είναι αναγκασμένοι οι εκπρόσωποι τού Εβραϊκού λαού να εγκαταλείψουν το «κορμπάν πέσαχ» και να πρέπει να παραστούν εις την δίκη τού Χριστού εις το Πραιτώριο;

Αναμένω να μάς διαφωτίσετε επ’ αυτού.

Ραβίνος:

Η αληθεια ειναι πως δεν ξερουμε πότε εγινε η δικη του Ιησου, και απλα αναφερομαι σε αυτην, αναλογα με τη διαδεδομενη χριστιανικη πεποιθηση (και τα ιδια τα ευαγγελια εχουν εσωτερικη κοντρα για το αν η σύλληψη του Ιησου εγινε βραδυ αρχής εβραικου Πασχα (στον Εβραισμο, η μερα και γιορτή αρχιζει απο το σουρουπο), ή ενα βραδυ πριν. Αυτο που θελω να δειξω ειναι πως η γνωστη χριστιανική πεποιθηση δεν συμβαδιζει με την εβραικη παραδοση του λαου του Ισραηλ εκείνη την εποχη.

Ορθόδοξος:

Αγαπητέ κ.Ραβίνε μπορεί να μην γνωρίζουμε επακριβώς το ΠΟΙΑ ΜΕΡΑ έγινε η σύλληψη τού Ιησού, αυτό όμως που γνωρίζουμε με ΣΙΓΟΥΡΙΑ είναι, ότι όταν οδηγήθηκε ενώπιον τού Πιλάτου ήταν ΠΡΩΙ:

«ΠΡΩΙΑΣ δε γενομένης συμβούλιον έλαβον πάντες οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι τού λαού κατά τού Ιησού ώστε θανατώσαι αυτόν· και δήσαντες αυτόν απήγαγον και παρέδωκαν αυτόν Ποντίω Πιλάτω τω ηγεμόνι» (Ματθ. 27:1-2),

«Και ως εγένετο ΗΜΕΡΑ, συνήχθη το πρεσβυτέριο τού λαού, αρχιερείς και γραμματείς, και ανήγαγον αυτόν εις το συνέδριον εαυτών.....και αναστάν άπαν το πλήθος αυτών ήγαγον αυτόν επί τον Πιλάτον» (Λουκ. 22:66, 23:1),

«Άγουσιν ουν τον Ιησούν από τού Καΐάφα εις το πραιτώριον· ην δε ΠΡΩΙ· και αυτοί ουκ εισήλθον εις το πραιτώριον, ίνα μη μιανθώσιν, άλλ’ ίνα φάγωσι τω Πάσχα» (Ιωάν. 18:28).

Άρα, κ.Ραβίνε, ακόμη και εις την περίπτωση ο Ιησούς να συνελήφθη εις την ΑΡΧΗ τής 14^ης Νισάν (ΑΝΗΜΕΡΑ δηλαδή τού «κορμπάν πέσαχ»), εφόσον οι εκπρόσωποι τού Εβραϊκού λαού παρέστησαν ενώπιον τού Πιλάτου ΠΡΩΙ (δηλ. περίπου εις το μέσον τής ημέρας [κατά τον Εβραϊκό βεβαίως τρόπο μετρήσεως]), κι εφόσον το «κορμπάν πέσαχ», συμφώνως προς την μαρτυρία τού Ιωσήπου, άρχισε εις το ΤΕΛΟΣ τής ημέρας (3-5 μ.μ.) [όπως άλλωστε ΚΙ ΕΣΕΙΣ Ο ΙΔΙΟΣ αναφέρετε εις το βίντεο, ότι αυτό ελάμβανε χώρα ΜΕΣΗΜΕΡΙ (04:00 κ. εξ)], μπορείτε να μού διευκρινήσετε πού ακριβώς ευρίσκεται η αντίφαση ώστε να είναι αδύνατον οι εκπρόσωποι τού λαού να παρίσταντο εις το «κορμπάν πέσαχ» για το οποίο κάνετε λόγο εις το βίντεο (11:30 κ. εξ);;;

Άξιον δε προσοχής είναι το γεγονός, ότι εις την αφήγησή σας λέτε πως ο Πόντιος Πιλάτος έφερε εις το Πραιτώριο όλους τούς εκπροσώπους τού λαού (το περνάω ασχολίαστο εάν τούς έφερε αυτός ή εάν πήγαν αυτοί μόνοι τους, διότι δεν είναι αυτό το σημαντικό εις το θέμα που διαπραγματευόμεθα) «ακριβώς την ώρα που κανονικά θα έπρεπε να γίνεται η θυσία και όλοι οι εκπρόσωποι τού λαού αντί να κάνουν τη θυσία κάθονταν εις το Πραιτώριο για να αποφασίσουν εάν ο Ιησούς ή ο Βαραββάς είναι αυτός που θα θανατωθεί» (10:10 κ. εξ).

Εφόσον, κ.Ραβίνε, το «κορμπάν πέσαχ» θα ελάμβανε χώρα τουλάχιστον 6-9 ώρες αργότερα από την δίκη τού Ιησού από τον Πιλάτο, πού ακριβώς ευρίσκεται η αντίφαση ώστε να είναι αδύνατον οι εκπρόσωποι τού λαού να παρίσταντο εις το Πραιτώριο ενώπιον τού Πιλάτου;;;

Με βάση λοιπόν τα ντοκουμέντα τών κειμένων που σάς παραθέσαμε, ο Εβραϊκός λαός δεν άφησε το «κορμπάν πέσαχ», όπως κ.Ραβίνε ισχυρίζεστε εις το βίντεο (12:20 κ. εξ), διότι απλούστατα αυτό ΔΕΝ είχε ακόμη αρχίσει εφόσον αυτό θα ελάμβανε χώρα ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 6-9 ΩΡΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ!!!

Αναμένω λοιπόν να μού διευκρινήσετε σε ΠΟΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΗΜΕΙΟ θεωρείτε ότι έχω λάθος εις το σκεπτικό που ανωτέρω σάς έχω αναπτύξει!

Ραβίνος:

Νομιζω πως ολιγον προσπαθειτε με το ζορι να δικαιολογησετε τα αδικαιολογητα. Παμε λοιπον, να δούμε τι λετε. Μας αναφερετε πως τα ευαγγέλια μάς μιλανε για δικη του Σανχεντριν το πρωι. Ας πουμε οκ. Το κορμπαν Πεσαχ ΔΕΝ άρχιζε στο τελος της ημερας (και η πειραγμενη "μαρτυρια" του Ιωσηπου, δεν μπορεί να αναιρεσει την Μισνα, στο Μασεχετ Πσαχιμ). Ετσι λοιπον το κορμπαν Πεσαχ αρχιζε απο το μεσημερι και ειχε μια πολυ συγκεκριμενη ωρα. Και η ολη θανατωση του Ιησου έπρεπε δηθεν να γινει μεχρι και το τελος του κορμπαν Πεσαχ (οχι το τελος της ημερας). Πού στο καλο τωρα τις βρηκατε τις 6 εως 9 ωρες μετα τη δικη (ποια δικη; την εβραικη; τη ρωμαικη;) για το κόρμπαν Πεσαχ, μονο ο Θεος το ξερει..... Α, και να σας θυμισω, πως για εμας τα ευαγγελια ΔΕΝ ειναι καθολου αξιοπιστη πηγη. Απλα, ακομα και με τα δικα σας βιβλια, καταλειγετε σε ατοπα συμπεράσματα...

Ορθόδοξος:

Αγαπητέ κ.Ραβίνε

Λέτε ότι η μαρτυρία τού Ιωσήπου είναι «πειραγμένη» (εφόσον μάλλον δεν συμφωνεί με τη Μισνά). Μήπως το ίδιο «πειραγμένη» είναι και η μαρτυρία (ενός ακόμη ΙΟΥΔΑΙΟΥ) τού Φίλωνος τού Αλεξανδρέως;

«Μετά δε την νουμηνίαν έστιν εορτή τετάρτη τα διαβατήρια, ήν οι Εβραίοι πάσχα καλούσιν, εν ή θύουσιν πανδημεί, αρξάμενοι κατά ΜΕΣΗΜΒΡΙΑΝ έως ΕΣΠΕΡΑΣ. Άγεται δε η πάνδημος θυσία τεσσαρεσκαιδεκάτη τού μηνός.» [Φίλωνος Αλεξανδρέως, De specialibus legibus (Περί τών εν μέρει διαταγμάτων), Βιβλίο Β΄, κεφ.‘Περί τών αναφερομένων εν είδει νόμων εις τρία γένη τών δέκα λογίων, το 3^ον, το 4^ον, το 5^ον. Το περί ευορκίας και σεβασμού τής ιεράς 7^ης και γονέων τιμής’, παρ.145]

Δε νομίζω να την αμφισβητήσετε και αυτήν την μαρτυρία, διότι ο Φίλων μάς λέει, ότι από το ΜΕΣΗΜΕΡΙ ξεκινάει το «κορμπάν πέσαχ», αναφορά που μάλλον πρέπει να σάς «βολεύει». Εάν την αμφισβητείτε και αυτήν παρακαλώ να με ενημερώσετε.

Όπως εμείς σάς παραθέτουμε ΑΚΡΙΒΕΙΣ παραπομπές θα μπορούσατε κι εσείς με τη σειρά σας να μάς παραθέσετε την ακριβή παραπομπή τής Μισνά στο Μασεχετ Πσαχιμ ώστε να ελέγξουμε τί ακριβώς αναφέρεται εκεί;

Μάς λέτε, ότι το «κορμπάν πέσαχ άρχιζε από το μεσημέρι και είχε μία πολύ συγκεκριμένη ώρα» χωρίς όμως να μάς λέτε ποια είναι αυτή η συγκεκριμένη ώρα! Πείτε μας ποια τέλος πάντων είναι η ακριβής ώρα τού «κορμπάν πέσαχ», κατά την Μισνά ή οποιοδήποτε άλλο κατ’ εσάς έγκυρο κείμενο, ώστε να εξάγουμε κι εμείς κάποια συμπεράσματα;;;

Γράψατε επίσης: «η ολη θανατωση του Ιησου έπρεπε δηθεν να γινει μεχρι και το τελος του κορμπαν Πεσαχ (οχι το τελος της ημερας).» Αυτό ΠΟΥ είναι πάλι γραμμένο; Υπάρχει κάποια προφητεία επ’ αυτού; Είναι γραμμένο στη Μισνά, στο Ταλμούδ ή μήπως σε κάποιο άλλο βιβλίο που εσείς έχετε υπ’ όψει; Εάν έχετε συγκεκριμένο βιβλίο με τέτοια αναφορά σάς παρακαλώ να μού το παραθέσετε.

Πριν κλείσω το σχόλιό μου θα σάς εξηγήσω για τις 6-9 ώρες διαφορά που έκανα λόγο εις το τελευταίο μου σχόλιο.

Όταν τα κείμενα που ανωτέρω σάς παραθέσαμε αναφέρουν, ότι οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι οδήγησαν το ΠΡΩΙ τον Ιησού εις τον Πόντιο Πιλάτο, για ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΩΡΑ θεωρείτε ότι γίνεται λόγος; Γίνεται λόγος για ΜΕΤΑ την 06:00 π.μ. ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Πόσες ώρες να βάλουμε ότι διήρκησε η Δίκη τού Ιησού από τον Πιλάτο; 3; 4; 5; Το μόνο σίγουρο είναι ότι στις 12 το μεσημέρι ο Ιησούς κρεμάται επί σταυρού!

Άρα, λαμβάνοντας υπ’ όψει την «πειραγμένη» (όπως ισχυρίζεστε) μαρτυρία τού Ιωσήπου, ότι το «κορμπάν πέσαχ» διαρκούσε από τις 3-5 μ.μ., πόσες ώρες λέτε ΕΣΕΙΣ να έχουν περάσει από το τέλος τής Δίκης τού Πιλάτου έως την έναρξη τού «κορμπάν πέσαχ»;;;

Το ότι τα Ευαγγέλια, κατ’ εσάς, ΔΕΝ είναι αξιόπιστη πηγή αυτό είναι τοις πάσι γνωστό, Αγαπητέ κ.Ραβίνε:, γι’ αυτον δε το λόγο και σάς ζητήσαμε ανωτέρω να μάς παραπέμψετε εις δικές σας έγκυρες πηγές (Μισνά ή οποιαδήποτε άλλη), να τις διασταυρώσουμε με τις δικές μας («αναξιόπιστες») πηγές ώστε να εξάγουμε και τα δέοντα συμπεράσματα!

(Σημ. Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις σημαντικών σημείων εις τις απαντήσεις τού Ραβίνου που ακολουθούν είναι δικές μας προς ημετέραν διευκόλυνση)

Ραβίνος:

Παμε λοιπον βημα βημα να δούμε τι έκανε ο εβραικος λαος στις 14 του Νισαν, παραμονες της γιορτης του Πεσαχ, απο το πρωι μεχρι την αρχη της γιορτης, το σουρουπο. Η πηγή μας ειναι η Μισνα, ο τομος Μασεχετ Πσαχιμ (Σεντερ Μοεντ). Το πρωι εως μεσημερι λοιπον της 14ης Νισαν, ο εβραικος λαος καλουταν να μαζεψει και τα τελευταια προιοντα απο φουσκωμενη ζυμη (αν και οι περισσότεροι ειχαν τελειώσει το καθαρισμα απο το προηγουμενο βραδυ). Εδω να συμπληρωσουμε πως το 24ωρο στον Ιουδαϊσμό χωριζεται σε 24 τμηματα, ισα μεταξυ τους (σαοτ ζμανιοτ) που ομως δεν συμπιμτουν ακριβως με το συγχρονο 24ωρο που χρησιμοποοιουμε. Έτσι λοιπον η Μισνα, συμφωνα με την επικρατουσα θεση του Ραββινου Γεουντα, απο την αρχη της "εκτης ωρας" της ημερας, δηλαδη στις 12 η ωρα το μεσημερι, ο εβραικος λαος αρχιζει να καιει οτιδηποτε εχει φουσκωμενη ζυμη-χαμετς. Αυτο το ομαδικο καψιμο που οι Εβραιοι καινε το "χαμετς" σε ομαδες στις περιοχές τους και στις συνοικιες τους, ο χρονος του ειναι εως μια ωρα. Δηλαδη μέχρι τις μια το μεσημερι, ολο το χαμετς πρεπει να εχει ηδη καει. Διότι απο την ωρα εκεινη (εβδομη) αρχιζει η απαγορεψη της καταναλωσης του. (Τομος Πσαχιμ, κεφ 1, Μισνα 4). Δηλαδη απο το πρωι μεχρι τις 12 (αντε ως μια) το μεσημερι, οι Εβραιοι ειναι απασχολημενοι με το τελικο μαζεμα του χαμετς, με την προετοιμασία για καψιμο του, και καψιμο του. Παμε παρακατω.

Το καψιμο στην ουσια τελείωνε ηδη μεχρι και τις 12:30 (οπως θα δουμε παρακατω) διοτι στο Βιβλιο της Εξοδου-Σεμοτ, κεφ.34, εδάφιο 25, ο Κυριος προσταζει να μην θυσιαστει η θυσια του Πεσαχ, οσο υπάρχει ακομα χαμετς "λο τισχατ αλ χαμετς νταμ ζιβχι", και θυσια του Πεσαχ πριν το καψιμο του χαμετς, την ακυρωνει (Πσαχιμ, κεφ.5. Μισνα 4)

Τωρα, η χρονική περιοδος "μπεν αρμπαημ", στην οποια θυσιαζοταν η καθημερινη θυσια προβατου "ολατ αταμιντ" "μπεν αρμπαημ" (οπως και η καθημερινη θυσια προβατου "ολατ ταμιντ" "αμποκερ" [του πρωινου], που προηγουταν) στις υπολοιπες μερες του χρονου, αρχιζε απο την ογδοη και μιση ωρα της ημερας (δηλαδη με δυο ωρες καθυστερηση απο την προκαθορισμενη του ωρα, για να μπορουν ο λαος να προσφερουν μεσα σε αυτές τις δυο ωρες ολες τις προσωπικες θυσιες τους, εφοσον σε ολες τις αλλες μερες του χρονου, το ολατ ταμιντ μπεν αρμπαημ ηταν η τελευταια θυσια της ημερας επανω στο θυσιαστηριο). Και διαρκουσε σε ολες τις αλλες ημερες μεχρι την ενατη και μισή ωρα. Δηλαδη απο τις δυο και μιση ως τις τρεις και μισή (14:30 – 15:30), ηταν η προσφορα της θυσιας ολατ αταμιντ μπεν αρμπαημ ολες τις αλλες ημέρες του χρονου, εκτος της παραμονης του Πεσαχ. (Πσαχιμ, κεφ 5, μισνα 1)

Ομως παραμονες Πεσαχ, μετα τη θυσια του ολατ ταμιντ, μπεν αρμπαημ, προσφεροταν η θυσια του Πεσαχ, και γι' αυτό αν η 14 Νισαν επεφτε σε μια αλλη ημερα, εκτος Παρασκευης (ερεβ παραμονες της αργιας του Σαββατου), η θυσια του ολατ ταμιντ του μεσημεριου/μπεν αρμπαημ γινοταν μια ωρα πιο νωρις απο το κανονικο, αρχιζοντας απο την εβδομη και μιση ωρα, μεχρι την ογδοη και μιση, δηλαδη απο τις μια και μιση ως τις δυο και μιση (13:30 – 14:30), και μετα αρχιζε ακριβως η θυσια του Πεσαχ.

ΟΜΩΣ, αν η παραμονη του Πεσαχ ηταν και παραμονη Σαμπατ, δηλαδη ημερα Παρασκευή, διοτι επρεπε να σουβλιστουν οι θυσιες του Πεσαχ πριν την εισοδο της αργιας του Σαββατου το σουρουπο, εκαναν τη θυσια ολατ ταμιντ μπεν αρμπαημ δυο ωρες πιο πριν, δηλαδη απο την εκτη και μιση ωρα της ημερας μεχρι την εβδομη και μιση, απο τις 12:30 μεχρι τις 13:30 και μετα αρχιζε η θυσια του Πεσαχ (Πσαχιμ, κεφ 5, Μισνα 1)

Οπως αναφερα και στο βιντεο, το κορμπαν Πεσαχ, γινοταν απο τους εκπροσωπους καθε εβραικης οικογενειας (με τη βοηθεια των Κοανιμ-Κοεν), σε τρεις φάσεις-ομαδες, οπου ομως ολοι σχεδον οι εκπροσωποι ειχαν μπει σε μια απο τις δυο πρωτες ομαδες, και ελαχιστοι πια ειχαν παραμεινει στην τρίτη ομαδα. Ολη την ωρα της προσφορας της θυσιας του Πεσαχ, οι Λεβιημ-Λεβυ εψαλναν την προσευχη/υμνολογια του "Αλελ" (που οταν τραγουδιεται δεν κραταει περισσοτερο απο μιση ωρα), και η Μισνα αναφερει πως ποτέ δεν προεκυψε να φτασουν οι Λεβυ στο μεσον περιπου του Αλελ, και να μην εχει τελειωσει και η τριτη ομαδα, η πιο μικρη (Πσαχιμ, κεφ 5, Μισνα 7). Επομενως ολη η θυσια του Πεσαχ διαρκουσε (εξαιτιας της πολυ καλης οργανωσης των Κοεν) μεχρι και ενα τέταρτο εως και 20 λεπτα. Ακριβως μετα, αφου εγδερναν τα ζωα ακομα στην περιοχη του Ναου, τα εφερναν στα σπιτια των οικογενειων στην Ιερουσαλημ, για να τα σουβλισουν, και την Παρασκευή, το σουβλισμα έπρεπε να ειχε τελειωσει εως το σουρουπο, δηλ την αρχη της αργιας του Σαββατου.

Οκ. Τι εχουμε λοιπον μεχρι εδω; Ανακεφαλαιωνουμε. Οταν η 14 του Νισαν επεφτε Παρασκευη, ερεβ Σαμπατ, πρωτα οι Εβραιοι απο το πρωι μεχρι και τις 12 το μεσημερι εκαναν τις τελευταιες προετοιμασιες για την επεικημενη γιορτη, και εξεταζαν για τελευταια φορα, αν ειχε μεινει καμια φουσκωμενη ζυμη.... Φυσικα και δεν θα έτρεχαν να ασχοληθουν με τη λεγομενη δικη του Ιησου. Στις 12 το μεσημερι εως τις μια, εβγαιναν να κάψουν την φουσκωμενη ζυμη. Και φροντισαν να τελειώσουν το καψιμο εως τις 12:30 κυριως....πάλι δεν ειχαν χρονο να ασχοληθουν με τη λεγομενη δικη του Ιησου.... Στον Ναο, στις 12:30 οι Κοεν προσεφεραν την καθημερινη μεσημεριανη θυσια "μπεν αρμπαημ" εως και τις 13:30. Ακριβως αμεσως μετα θα αρχιζε η θυσια του Πεσαχ απο τους εκπροσώπους του λαου.

Οι εκπρόσωποι λοιπον αφου εκαψαν το χαμετς μεχρι και τις 12:30, επαιρναν τα αρνια/κατσίκια τους, και βιαζονταν να ανεβουν στο Ορος του Οικου, στον Ναο, οπου οι περισσότεροι επρεπε να ηταν εκεί ακριβως στις 13:30. Ειχαν δηλαδη περίπου μια ωρα, για να φτασουν, και να προλαβουν θεση στην πρωτη ομαδα....φυσικα και δεν ειχαν την πολυτελεια να κανουν μια σταση και στο πραιτωριο για να ασχοληθουν με τη δικη του Ιησου. ..Η θυσια του Πεσαχ αρχιζε ακριβως στις 13:30 και συνεχιζοταν το πολυ για 20 εως μιση ωρα, μεχρι τις 13:50 εως 14:00 το μεσημερι. Ακριβως μετα οι εκπροσωποι έτρεχαν στα σπιτια τους για να σουβλισουν τη θυσια, και να τελειωσουν το σουβλισμα πριν το σουρουπο, οπου αρχιζε πια και η γιορτη του Πεσσαχ και η αργια του Σαββατου.....

Τωρα λοιπον ειναι κατανοητο γιατι αναφερω για πειραγμενη "πηγη" τον συγκεκριμένο Ιωσηπο, που ο Γιοσεφ Μπεν Ματατιαου, ως Κοεν ο ίδιος, ΔΕΝ δυναται να μην γνωριζε οχι μονο την Μισνα του Πσαχιμ ως θεωρια, αλλα και ως πραξη, εφοσον ο ιδιος εζησε αρχικα την εποχή του Ναου. Οσον αφορα τον Φιλων τον Αλεξανδρευς, ο ιδιος δεν φαινεται να κανει καποιο λαθος, εφοσον μιλαει γενικα για μεσημβρια και εσπερα, χωρις να οριοθετήσει τις συγκεκριμενες ωρες. Αν και ο Φιλων φαινεται να μιλαει οχι μονο για την προσφορα της θυσιας (που αρχιζει το μεσημερι), αλλα και την μετεπειτα απασχοληση με αυτην (οπως το σουβλισμα της που συνεχίζεται μεχρι και την εσπερα)

Παμε τωρα στις χριστιανικες πηγες. Πρωτον δεν ειναι ξεκαθαρο πότε γινεται η συλληψη και δικη αρα και σταυρωση του Ιησου. Στις 14 Νισαν που εκεινη την χρονια ηταν Παρασκευη, ή μηπως την Πεμπτη; Για να δουμε. Το κατα Ματθαιον ευαγγελιο μας λεει (κεφ.26, εδαφιο 17) κατι που αυτοαναιρείται: "Την ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ της ΓΙΟΡΤΗΣ των ΑΖΥΜΩΝ (δηλαδη την πρωτη μερα του Πεσαχ, εφοσον εχει αρχισει ηδη το Πεσαχ απο το προηγουμενο βραδυ) πηγαν στον Ιησού οι μαθητες και τον ρώτησαν: Πού θελεις να σου ετοιμασουμε να φας το πασχαλινο δειπνο;" Για μια στιγμη ομως. Το πασχαλινο δειπνο στο οποιο ετρωγαν οι εβραιοι την πασχαλινη θυσια ως επιδόρπιο, γινοταν μετα το σουρουπο της 14 της Νισαν, δηλαδη αρχη της 15ης Νισαν, εφοσον η νεα μερα αρχιζει απο το σουρουπο και μετα. Αρα υποτίθεται πως ακομα δεν εχει αρχισει το εβραϊκό Πασχα, οταν μιλανε οι μαθητες εδω στον Ιησου.

Και ομως μας λεει το κειμενο πως αυτη ηταν η πρωτη μερα της γιορτης των αζυμων, αρα η 15 του Νισαν, αρα ειχε αρχισει το Πασχα.....στην συνέχεια μας λεει το ευαγγελιο, πως όταν βραδιασε, οι μαθητες ετοίμασαν το πασχαλινο τραπεζι. Αρα φαινεται να ειναι παλι αρχη της 15ης Νισαν, και ειχε ηδη προηγηθει η πασχαλινη θυσια στις 14 Νισαν, χωρις καμια ακομα σύλληψη και δικη και σταυρωση του Ιησου... Και οχι μονο αυτο αλλα μετα μας λεει: "ενω ετρωγαν πηρε ο Ιησους ΤΟ ΨΩΜΙ...." Το ποιο;;;; Αλλα το ψωμι θεωρειται φουσκωμενη ζυμη και ηδη απαγορεύεται και καιγεται εως τις 12:30 της μερας που προηγηθηκε (14 Νισαν). Και μονο μετα, κατα το βραδυ προς ξημερωματα της 15 Νισαν, προδιδει ο Ιουδας τον Ιησου, γινεται η συλληψη απο τους απεσταλμενους του Σανχεντριν, οι οποιοι τον πανε στον αρχιερέα Καιαφα (αγνωστη προσωπικότητα για τον Ιουδαισμο), και όταν πια ξημερώνει παραδινεται στον Πιλατο. Και μετα τα τεκτενωμενα στο πραιτωριο, απο το μεσημερι μεχρι τις τρεις το απογευμα, ο Ιησους πεθαίνει ενω γίνονται διαφορα κοσμογονικα γεγονοτα (που κανεις συγχρονος εβραιος ή ρωμαιος εκεινης της εποχής δεν καταγραφει) οπως σκοταδι σε ολη τη γη, το καταπετασμα του Ναου σχιστηκε στα δυο, αναστηθηκαν πολλοι αγιοι και εμφανιστηκαν οι ανεστημενοι σε πολλους..... Οκ. Και ολα αυτα πότε;;;;; Στις 15 Νισαν....ενω ηδη ειναι πια η πρωτη μερα του Πεσαχ....Παμε παρακατω

Παμε τωρα στο κατα Μαρκον ευαγγελιο. Εξ αρχής μας λεει στο κεφ.14 πως "υστερα απο δυο ημερες ηταν η γιορτη του Πασχα και των Αζυμων. Οι αρχιερεις και γραμματείς αναζητουσαν τροπο να συλλαβουν τον Ιησου...και να τον θανατωσουν. 'Οχι ομως κατα τη γιορτη' ελεγαν......" Επομενως ηθελαν να τον συλλαβουν ΠΡΙΝ την αρχη της γιορτης, κατα τις 14 Νισαν δηλαδη. Και συνεχιζει το Κατα Μαρκον και μας λεει: "την πρωτη μερα της γιορτης των Αζυμων (δηλαδη 15 του Νισαν) τοτε που θυσιαζαν τον αμνο του Πασχα (δηλαδη 14 του Νισαν)"!!!!!! Ας αποφασισουν λοιπον τα ευαγγελια, για πότε μιλαμε. Για 14 ή για 15 Νισαν;;; Διοτι 14 Νισαν ειναι η πασχαλινη θυσια, αλλα ΔΕΝ ειναι ακομα η γιορτη των Αζυμων ή/και του Πασχα. Παρα μονο οι παραμονες της γιορτης (που αρχιζει μετα το σουρουπο). Και αν προκειται για τη 15 Νισαν, είναι μεν η πρωτη μερα της γιορτης, αλλα οχι η ημερα της θυσιας του Πεσαχ. Εκει παλι στον Μαρκο μάς γινεται λογος για προετοιμασία του πασχαλινου δειπνου (δηλ προκειται για 14 Νισαν). Και αφου βράδιασε (15 πια του Νισαν) ο Ιησους τρωει ΨΩΜΙ (πραγμα που δεν μπορει να ισχυει), και προς τα ξημερωματα, τον προδιδει ο Ιούδας, τον συλλαμβανουν οι απεσταλμένοι του Σανχεντριν, τον σερνουν στον αρχιερεα, και νωρις το πρωι τον παραδιδουν στον Πιλατο, το πληθος ζητα την σταυρωση του, τον πανε για σταυρωση και οταν εφτασε η ωρα δωδεκα εως τις τρεις, επεσε σκοτάδι σε ολη τη γη. Στις τρεις πεθαινει ο Ιησους, σκιζεται το καταπετσμα του Ναου, χωρις ομως εδω να μας λεει κατι για ανεστημενους και συνεχίζει και μας λεει πως ολο αυτο εγινε ημερα Παρασκευή, παραμονη Σαββατου. Οκ. Παμε παρακατω

Ας περασουμε τωρα στην εκδοχη του κατα Λουκαν ευαγγελιου. Εκει λοιπον κεφ.22 μας λεει "Εφτασε η γιορτη των Αζυμων (δηλαδη εφτασε = αρχισε, αρα η 15 Νισαν) κατα την οποια επρεπε να θυσιαστεί ο αμνος του Πασχα" (λαθος! Οπως ειπαμε αυτη ειναι η 14 Νισαν, η παραμονή του Πεσαχ και οχι η ιδια η γιορτη)". Και παλι ο Ιησούς στελνει να ετοιμασουν το πασχαλινο δειπνο (που το ετρωγαν αρχές 15 Νισαν). Και παλι ο Ιησούς τρωει εκει ΨΩΜΙ ("υστερα πηρε το ψωμί"), πραγμα που δεν ισχυει. Και παλι ο Ιουδας τον προδιδει το βραδυ προς ξημερωμα, μετα το δειπνο, και εδω έρχονται να τον συλλαβουν οχι οι φρουροι του Σανχεντριν, αλλα οι ιδιοι οι αρχιερεις, οι στρατηγοι του Ναου (δεν υπηρχε τετοιο αξιωμα) και οι πρεσβυτεροι. Τον σερνουν στο σπιτι του αρχιερεα και οταν ξημερωσε τον εσυραν στο Σανχεντριν, και απο εκει στον Πιλατο. Και εδω στον Λουκα, ο Πιλάτος τον στέλνει στον Ηρωδη, ο οποιος τον στελνει παλι στον Πιλατο, παίζεται το ολο θεμα στο πραιτωριο και τωρα στον Λουκα μας λεει πως "ηταν ΠΕΡΙΠΟΥ δωδεκα η ωρα το μεσημερι κι επεσε σκοτάδι σε ολη τη γη ως τις τρεις το απογευμα. Το καταπεσταμα του Ναου σκιστηκε στην μεση (εδω παλι ουδεις λογος για ανεστημενους νεκρους). Και ο Ιησούς πεθαινει. Και εδω παλι μας λεει: "ηταν ημερα Παρασκευή και πλησιαζε το Σαββατο". Οκ. Παμε παρακατω.

Και τωρα ερχόμαστε στο κατα Ιωαννην ευαγγελιο. Εδω ας παρουμε βαθειά αναπνοη, διοτι πεφτουμε σε μια αλλη εντελως διαφορετικη εκδοχη της ιστοριας. Αρχιζουμε απο κεφ.13: "ΠΡΙΝ απο τη γιορτη του Πασχα....βρισκοταν στο δειπνο..." . Και παλι φαίνεται πως τρωνε ΨΩΜΙ (μονο που τωρα ειναι κατανοητο πως ειναι πριν τη γιορτη του Πασχα, επομένως ουδεν προβλημα). Προσευχεται ο Ιησους, μετα το δείπνο βγαινουν εξω και εκει ερχεται να τον προδωσει ο Ιουδας με....τους ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ και τους φρουρους του Ναου. Οι ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ (ρωμαιοι) με τον ΧΙΛΙΑΡΧΟ, και οι Ιουδαιοι φρουροι τον συλαμβανουν, και τον φερνουν στον Άννα, πεθερο του Καιφα, ο οποιος ηταν για εκείνη την χρονια ο αρχιερεας...ο Αννας τον στελνει μετα στον αρχιερέα Καιαφα (ποιος ηταν τελικα τότε ο αρχιερεας;;;). Μετα τον πανε στο πραιτωριο (εδω δεν υπαρχει δικη στο Σανχεντριν) και μας λεει πως "ηταν νωρις το πρωι. Οι Ιουδαιοι ομως δεν μπηκαν στο πραιτωριο για να μην βεβηλωθουν, αλλα να φανε το Πασχα καθαροί". Ασχετα το ότι δεν μολυνεται καποιος εβραιος με την παρουσια του στο πραιτωριο, εδω φαινεται πως μιλαμε για πρωι 14 Νισαν, πριν την πασχαλινη θυσια.

Παλι εδω μας κανει λογο για το 'σταυρωσον αυτον" που τωρα το λενε μονο οι αρχιερεις (δεν υπηρχαν πολλοι αρχιερεις, παρα μονο ενας και ενας αντικαταστατης) και οι φρουροι του Ναου, οχι ολος ο λαος, και το κειμενο γραφει πως "ηταν σχεδόν μεσημερι, παραμονη του Πασχα" (τωρα πως απο νωρις το πρωι που τον πήγαν στο πραιτωριο, φτάσαμε μεσημερι, αλλο θεμα). Και ο Πιλατος τον παραδιδει στους αρχιερεις (;;;;) να τον σταυρωσουν...και καπου εκει κατα το μεσημερι, πεθαινει ο Ιησούς (χωρις σκοτάδι για τρεις ωρες σε ολη τη γη, χωρις σκίσιμο του καταπερασματος του Ναου, και χωρις φυσικα ανεστημενους). Και συνεχιζει το κατα Ιωαννην και λεει: "ηταν παραμονη του Πασχα και οι Ιουδαιοι δεν ηθελαν να μεινουν τα σώματα των σταυρωμενων πανω στο σταυρο την ημερα του Σαββατου γιατι η μερα εκείνη ηταν πολυ μεγαλη γιορτη"...Ωπα!!! ποια γιορτη;;; Η γιορτη του Πεσσαχ φυσικα, που ακομα δεν ειχε αρχισει. Και παλι μετα μας λεει: "επειδη λοιπον ηταν παραμονη της γιορτης των Ιουδαιων..."

Και φυσικα στην "καινη διαθηκη" γενικα υπαρχει η ταυτιση του Ιησου ως η "τελικη θυσια" με το "Αρνιο" και την πασχαλινη θυσια. Γι' αυτό ηταν σημαντικο για την χριστιανικη θεολογια να ταυτισει την σταυρωση και θάνατο του Ιησου (συμφωνα με τα τρια ευαγγελια απο τις 12 μεχρι τις 15:00) με την πασχαλινη θυσια, το κορμπαν Πεσαχ.

Ασχετα βεβαια του γεγονότος πως η πασχαλινη θυσια δεν εξαγνιζει απο κανενα αμαρτημα

Οχι τυχαια λοιπον διαλεξαν τα τρια ευαγγελια να φορεσουν την σταυρωση και θανατο του Ιησου, με τον αληθινό χρονο της πασχαλινης θυσιας (13:30 εως 14:00 περιπου).

Όπως ολα τα ευαγγελια προσπάθησαν κουτσα στραβα (με καλυτερη εκδοχη σε αυτο του κατα Ιωαννη) να ταυτισουν την ημερα της σταυρωσης/θανατου του Ιησου στις 14 Νισαν, ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ της γιορτης του Πεσαχ

Επομενως, φαινεται πως η χριστιανικη θεωρια ηθελε να τοποθετησει την σταυρωση του Ιησου στις παραμονες του Πεσαχ, στις 14 Νισαν, το μεσημερι, κατα τη θυσια του Πεσαχ, μονο που τα τρια ευαγγελια εκαναν το λαθος να αποκαλεσουν τον λεγομενο μυστικο δειπνο, σε πασχαλινο δειπνο...μπερδευοντας ετσι τα πραγματα. Όπως επισης ηθελαν να μας πουν πως εκεινη η 14 Νισαν συνεπεφτε για εκεινη την χρονια, με την ημέρα Παρασκευη, παραμονη Σαββατου επισης, πραγμα που σημαινει πως η θυσια γινοταν πιο νωρις απο οτι συνηθως.

Και οσον αφορα το πραιτωριο, φαινεται πως δηθεν οι εβραιοι φωναζουν για τη θανατωση του Ιησου κατα το μεσημερι της ημερας και οχι το πρωι νωρις (μονο στον Ιωαννη φαινεται πως το πρωι εφεραν τον Ιησου στο πραιτωριο, ενω ολοι οι αλλοι ευαγγελιστές μας μιλανε για σπιτι Καιφα, Αννα, Σανχεντριν, ακομα και Ηρωδη που προηγήθηκαν. Αν και στον Ιωαννη η ετυμηγορία το μεσημερι βγαινει. Και θεωρουν ισως καποιοι πως οι εβραιοι δεν ειχαν τι αλλο να ασχοληθουν εκεινες τις ωρες. Λες και το μεσημερι δεν ειχαν να ασχοληθουν με την πασχαλινη θυσια και το πρωι δεν ειχαν να ασχοληθουν με το καψιμο της φουσκωμενης ζυμης...........αλλα ε

Ορθόδοξος:

Αγαπητέ κ.Ραβίνε

Επειδή εθίξατε πολλά θέματα, κι επειδή ΔΕΝ υιοθετώ τις ανωτέρω δημοσιευθείσες ερμηνείες τού αγαπητού Adam Chris (σημ. ως προς την εξήγηση τού «γρίφου τών αιώνων», δηλ. τής «αντιφάσεως» μεταξύ τών τριών Συνοπτικών και τού Ιωάννου), από εμένα θα λάβετε εντελώς διαφορετική καθώς και πρωτότυπη απάντηση, η οποία θα αποδεικνύει, ότι η εν λόγω «αντίφαση» μεταξύ τών τριών Συνοπτικων και τού Ιωάννου δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία ακόμη ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ και όχι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ αντίφαση!

Επισής το γεγονός ότι σε κάποια ζητήματα πράγματι με καλύψατε αυτό δεν σημαίνει, ότι εις τις «αντιφάσεις» ή «ανακρίβειες» τών Ευαγγελίων που αναφέρατε δεν θα λάβετε απάντηση. Όντως μάς δώσατε πολύ χρήσιμες πληροφορίες τις οποίες για χρόνια αναζητούσαμε, όπως π.χ. το πόσο διαρκούσε η προσφορά τής θυσίας τού Πάσχα καθώς και το ότι η πασχάλιος θυσία ετρώγετο ως επιδόρπιο!!!

Και για μεν το πρώτο μάς έχετε δώσει ακριβή παραπομπή (Πσαχιμ, κεφ 5, Μισνα 7), όχι όμως και για το δεύτερο. Μπορείτε λοιπόν να μάς δώσετε ακριβή παραπομπή που να λέει τί ακριβώς περιελάμβανε το κυρίως (πασχάλιο) γεύμα και που να λέει επίσης, ότι ο αμνός ετρώγετο στο τέλος ως επιδόρπιο;

(Απορία: Γιατί κ.Ραβίνε το βιβλίο το προφέρετε «Πσαχίμ» και όχι «Πεσαχίμ» εφόσον προέρχεται από την λέξη «πέσαχ»;)

Ραβίνος:

Πρώτα οσον αφορα το "πσαχιμ". Το ρημα "προσπερναω" στα εβραικα ειναι "ποσεαχ". Και οταν μιλαμε για τον Κυριο στο χρόνο του παρελθοντα στη Βιβλο αναφέρεται ως "Πασαχ", "προσπερασε". Ως "ουσιαστικο" η λεξη "προσπερασμα" ειναι "Πεσαχ". Ετσι και η γιορτη ετσι και η θυσια αντλουν απο εκει το ονομα. Στον πληθυντικο ομως γινεται "σμιχουτ", σύμπτυξη ετσι ωστε το "πεσαχιμ" να γινεται "πσαχιμ".

Ορθόδοξος:

Αγαπητέ κ.Ραβίνε

Θερμή παράκληση: επειδή με ενδιαφέρει η ορθή προφορά εκάστης Εβραϊκής λέξεως, εάν έχετε την καλοσύνη, κάθε φορά που αναγράφετε μία Εβραϊκή λέξη, να θέτετε και τον αντίστοιχο τόνο σε αυτήν, ώστε να γνωρίζουμε κι εμείς την ορθή προφορά της. Για τα ελληνικά που τα γράφετε χωρίς τόνους, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, επειδή τυγχάνει μητρική μας γλώσσα, αλλά όσον αφορά την Εβραϊκή, επειδή με ενδιαφέρει σαν γλώσσα καθώς και η ανάγνωση τού πρωτοτύπου κειμένου, σαν παρακαλώ μην ξεχνάτε να μάς τονίζετε σωστά τις λέξεις που παραθέτετε.

Εις το ανωτέρω σχόλιό σας γράψατε, ότι εις τον πληθυντικό γίνεται «σμιχουτ». Επειδή δεν κατάλαβα, μπορείτε να μού διευκρινίσετε ποια ακριβώς λέξη (εις τον ενικό) έχει ως πληθυντικό το «σμιχουτ»; Και πριν ξεκινήσουμε τον διάλογο καλό θα είναι να κλείνουμε μία – μία τις τυχόν εκκρεμότητες που υπάρχουν. Σάς ρώτησα λοιπόν αλλά δεν μού απαντήσατε ακόμη: «Μπορείτε να μάς δώσετε ΑΚΡΙΒΗ παραπομπή που να λέει ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ περιελάμβανε το ΚΥΡΙΩΣ (πασχάλιο) γεύμα και που να λέει επίσης, ότι ο αμνός ετρώγετο εις ΤΟ ΤΕΛΟΣ ως ΕΠΙΔΟΡΠΙΟ;»

Σάς ευχαριστώ!

Ραβίνος:

Μην ανησυχετε, εδω ειμαι δεν εφυγα. Απλα σε λιγο αρχίζει η αργία του Σαββατου και θα επανερθω απο αρχη επομενης εβδομαδας. Εν συντομια. Γραφω χωρις τονους διοτι γραφω απο κινητό. Σε καποια σημεία μου βγαινει αυτοματα τονισμος σε αλλα οχι. Συγχωρεστε με λοιπον. Προκειται μονο για τεχνικο θεμα. Δευτερον δεν ανεφερα πως "σμιχουτ" ειναι πληθυντικος καποιας λεξης. Δεν με καταλαβατε. Σμιχουτ (και δεν μπορω απο κινητο να βαζω τονους στις εβραϊκές λεξεις, εφοσον δεν υφιστανται στα ελληνικα, της αυτοματης ορθογραφιας, sorry), είναι σαν λεμε "σύμπτυξη". Τωρα σαν κυριο πιατο ετρωγαν τη "γιορτινη θυσια" (οχι την πασχαλινη) που ηταν βοδινο, το "κορμπαν χαγκικα". Οσον για το οτι ετρωγαν την πασχαλινη θυσια ως επιδόρπιο/αφικομαν η πηγη ειναι Μισνα, μασεχετ Πσαχιμ, κεφ 10, μισνα 8. Σαμπατ Σαλωμ.

Ορθόδοξος:

Αγαπητέ κ.Ραβίνε

Συγχωρέστε με που άργησα να σάς απαντήσω, αλλά έπρεπε πρωτίστως να διασταυρώσω και να επιβεβαιώσω γεγονότα και πηγές που πρόκειται να παραθέσω κατά την διάρκεια τών απαντήσεών μου. Πρώτα θα σχολιάσω κάποια ζητήματα που μού έκαναν εντύπωση εις τις ανωτέρω απανήσεις σας και εις το τέλος θα προσπαθήσω να σάς εξηγήσω τούς λόγους για τούς οποίους η «αντίφαση» τών τριών Συνοπτικών με τον Ιωάννη δεν είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ, όπως εσείς εσφαλμένως πιστεύετε, αλλά είναι ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ. Η δε απάντηση που σάς δώσω επί αυτού τού «γρίφου», είναι πρωτότυπη και μάλλον διατυπώνεται για πρώτη φορά.

Άλλωστε από το ΠΡΩΤΟ μου σχόλιο σάς υποσχέθηκα, ότι για «τον γρίφο τών αιώνων» (όπως προσωπικά αποκαλώ την «αντίφαση τών τριών Συνοπτικών με τον Ιωάννη» όσον αφορά εις την ημέρα τού Μυστικού Δείπνου καθώς εις τον χαρακτήρα αυτού, παχάλιος ή μη) θα λάβετε από ΕΜΕΝΑ απάντηση, και δη πρωτότυπη και ικανοποιητική, οπότε δεν υπάρχει λόγος να πιέζετε τούς υπολοίπους συνομιλητές σας επ’ αυτού.

Σχολιάζοντας λοιπόν τις ανωτέρω απαντήσεις θα ξεκινήσω από τον Ιώσηπο, ο οποίος μάς πληροφορεί ότι: «Ενστάσης τής εορτής, πάσχα καλείται, καθ’ ήν θύουσιν μεν από ενάτης ώρας μέχρις ενδεκάτης...» (Φλαβίου Ιωσήπου, Ιουδ. Πολ. VI, ix, 3). Δηλαδή ο Ιώσηπος μάς λέγει, ότι το «κορμπάν πέσαχ» (πασχάλιος θυσία) ελάμβανε χώρα από τις 3 μ.μ. κι εντεύθεν. ΕΣΕΙΣ Ο ΙΔΙΟΣ, όμως, μάς παραθέσατε πληροφορίες από την Μισνά (Πσαχιμ, κεφ 5, μισνα 1) ότι: «παραμονες Πεσαχ, μετα τη θυσια του ολατ ταμιντ, μπεν αρμπαημ, προσφεροταν η θυσια του Πεσαχ, και γι' αυτό αν η 14 Νισαν επεφτε σε μια αλλη ημερα, εκτος Παρασκευης (ερεβ παραμονες της αργιας του Σαββατου), η θυσια του ολατ ταμιντ του μεσημεριου/μπεν αρμπαημ γινοταν μια ωρα πιο νωρις απο το κανονικο, αρχιζοντας απο την εβδομη και μιση ωρα, μεχρι την ογδοη και μιση, δηλαδη απο τις μια και μιση ως τις δυο και μιση, και μετα αρχιζε ακριβως η θυσια του Πεσαχ».

Δηλαδή, αγαπητέ κ.Ραβίνε, στις 2:30 μ.μ. μάς λέει η Μισνά, ότι τελείωνε η θυσία τού «ολατ ταμιντ του μεσημεριου/μπεν αρμπαημ» (άρα ευθέως μετά ξεκινούσε η πασχάλιος θυσία), ο δε Ιώσηπος μάς λέγει, ότι η πασχάλιος θυσία ξεκινούσε στις 3:00 μ.μ. και για το διάστημα τής διαφοράς τής ΜΙΣΗΣ ΩΡΑΣ ΜΑΣ ΛΕΤΕ ΟΤΙ Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΙΩΣΗΠΟΥ ΕΙΝΑΙ «ΠΕΙΡΑΓΜΕΝΗ»;;; (!!!)

ΜΗΠΩΣ κ.ΡΑΒΒΙΝΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ;

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ

Επειδή εις τα Ευαγγέλια ΚΑΙ ο Άννας ΚΑΙ ο Καϊάφας αποκαλούνται «αρχιερείς», αναρωτιέστε: «ποιος τελικά ήταν ο Αρχιερέας;» Η απάντηση κ.Ραβίνε είναι πολύ εύκολη: Ο Άννας ήταν αρχιερέας από το 6 έως το 15 μ.Χ., ο δε Καϊάφας τοποθετήθηκε αρχιερέας το 18 μ.Χ. και απεμακρύνθη από τα καθήκοντά του το 36 μ.Χ. (F.F.Bruce, The Gospel of John, σελ.343). Πολλοί δε ερευνητές πιστεύουν, ότι ο Άννας ήταν «η εξουσία πίσω από τον θρόνο», ο οποίος ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ να κατέχει τον ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΤΙΤΛΟ τού «αρχιερέα» (R.E.Brown, The Death of the Messiah, τόμ.1, σελ.405).

Ο Brown επισημαίνει, ότι ο Ιώσηπος εξακολουθούσε να αποκαλεί τον Άννα «αρχιερέα» εις το τέλος τής αρχιερατείας τού Καϊάφα. Η εξουσία που είχε ο Άννας συμπεραίνεται από το γεγονός, ότι πενήντα έτη μετά την ανακήρυξή του σε «αρχιερέα», πέντε από τούς υιούς του έγιναν αρχιερείς, ένας γαμπρός του και ένας εγγονός του! Ο Ιώσηπος αναφέρει, ότι αυτό είναι κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ πριν στην ιστορία τού Ιουδαϊσμού (Ιουδ. Αρχ. XX, ix, 1)! Επιπλέον, όπως επισημαίνει ο Howard Marshall, ο ξεχωριστός αυτός αρχιερέας ΔΙΕΤΗΡΗΣΕ τον τίτλο του, όπως συμβαίνει σήμερα με ορισμένους συνταξιούχους καθηγητές Πανεπιστημίων (Howard Marshall, The Gospel of Luke, Exeter, Paternoster Press, 1978, σελ.134).

Είναι λοιπόν σαφές, τόσο από την Αγία Γραφή, όσο και από τον Ιώσηπο, ότι οι Ιουδαίοι θεωρούσαν τον Άννα ως ΕΠΙΤΙΜΟ αρχιερέα μετά την απομάκρυνσή του από τον Ρωμαίο επίτροπο το 15 μ.Χ. Γι’ αυτόν δε τον λόγο αναφέρονται αρκετές φορές μαζί, κι όχι μόνον αυτό, αλλά παρατηρούμε σε κάποιες περιπτώσεις να αναφέρεται ο Άννας ΠΡΩΤΟΣ, ως αναγνώριση τής προτεραιότητάς του (π.χ. Λουκ. 3:1, Πράξ. 4:6).

Ο Βιβλικός ερμηνευτής C.L.W.Grimm εις το Lexicon Greaco-Latinum in libros Novi Testamenti, Lipsiae, 1903, αναφέρει τα εξής: «Πολλές φορές (σημ. ο όρος «αρχιερείς») εις τον πληθυντικόν απαντά εις τα Ευαγγέλια, τις Πράξεις και τα συγγράμματα τού Ιωσήπου (σημ. Ιουδ. Αρχ. XIV, x, 4 & XX, viii, 8, Ιουδ. Πολ. Ι, i, 1, II, xv, 3-4, xvi, 3, xvii, 6, xx, 4, V, i, 5, VI, ix, 3), περιλαμβάνονται εκτός εκείνου (ο οποίος κατείχε το αρχιερατικό αξίωμα και ήταν εν ενεργεία αρχιερεύς), και εκείνοι οι οποίοι παλαιότερα είχαν διαχειρισθεί ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΞΙΩΜΑ, εκπεσόντες αυτού, και οι οποίοι είχαν μεγάλη επιρροή εις την κοινωνία, καθώς και εκείνοι από τις οικογένειες τών οποίων ελαμβάνοντο αι αρχιερείς» (τα κεφαλαία δικά μας καθώς και οι παραπομπές).

Ο δε αείμνηστος καθηγητής τής Θεολογικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών Νικόλαος Δαμαλάς, εις την Ερμηνεία του εις την Καινή Διαθήκη αναφέρει τα εξής σημαντικά: «Το ισόβιο και κληρονομικό τών αρχιερέων καταργήθηκε επί Ηρώδου και ο αρχιερεύς αυθαιρέτως επεβάλλετο και αντικαθίστατο με άλλον, ούτως ώστε ΣΥΝΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΡΩΗΝ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, που τηρούσαν το ΟΝΟΜΑ, την εσθήτα και ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΩΣ».

Όσον αφορά δε τούς «αρχιερείς» που κραύγαζαν «άρον άρον σταύρωσον αυτόν» (Ιωάν. 19:15), γράψατε ότι: «δεν υπήρχαν πολλοί αρχιερείς παρά μόνον ένας και ένας αντικαταστάτης», υπαινισσόμενος βεβαίως, ότι ΚΑΙ ΕΔΩ έχουμε ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ανακρίβεια τών Ευαγγελίων! Εδώ λοιπόν, κ.Ραβίνε, ως «αρχιερείς» θεωρούνται τα μέλη τής μίας από τις τρεις ομάδες από τις οποίες αποτελείτο το Σανχεντρίν, τα μέλη δε τού οποίου χαρακτηρίζονται εις την Καινή Διαθήκη υπό 4 τύπους: 1) αρχιερείς, πρεσβύτεροι και γραμματείς ή αρχιερείς, γραμματείς, και πρεσβύτεροι (Ματθ. 27:41, Μάρκ. 11:27, 14:43, 53, 15:1, Πράξ. 4:5), 2) αρχιερείς και γραμματείς (Ματθ. 2:4, 20:18, 21:15, Μάρκ. 10:33, 11:18, 14:1, 15:31, Λουκ. 22:6, 66, 23:10), 3) αρχιερείς και πρεσβύτεροι (Ματθ. 21:23, 26:3, 47, 27:1, 3, 12, 20, 28:11-12, Πράξ. 4:23, 23:14, 25:15) και 4) αρχιερείς και το Συνέδριον όλον (Ματθ. 26:59, Μάρκ. 14:55, Πράξ. 22:30).

books.google.gr), τότε συμπεραίνουμε αβίαστα, ότι ΚΑΙ επί τής εποχής τού Ιησού ο αριθμός τών Αρχιερέων μελών τού Συνεδρίου, ήταν ΗΔΗ ΜΕΓΑΛΟΣ! (πρβλ. Johannes Evangelist Belser, Die Geschichte des Leidens und Sterbens, der Auferstehung und Himmelfahrt des Herrn, Freiburg im Br., 1913, σελ. 308 κ. εξ)

«Από το 6-66 μ.Χ. έγιναν 18 Αρχιερείς, από τούς οποίους μόνο τρεις κυβέρνησαν περισσότερο από δύο χρόνια....Το Συνέδριο αποτελείτο από τρεις ομάδες: από τούς ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, τούς πρεσβύτερους, και τούς γραμματείς (Μάρκ. 15:1). Οι ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ αποτελούσαν την αριστοκρατία τής λατρείας, οι πρεσβύτεροι και οι γραμματείς αντίστοιχα τις αριστοκρατίες τής ιδιοκτησίας και τής μόρφωσης» (Gerd Theissen, Καίρια χαρακτηριστικά τής κίνησης τού Ιησού: Κοινωνιολογική θεώρηση – Συμβολή στην ιστορία γένεσης τού αρχέγονου Χριστιανισμού, Αθήνα 1997, σελ.108, τα κεφαλαία δικά μας)

«Ένα πολύ συνηθισμένο μοιρολόι, ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑΜΕ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΣΤΟ ΤΑΛΜΟΥΔ, μάς λέει τί σκεφτόταν ο απλός λαός για τούς ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΑΦΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ: «Οίκος τού Κάνθαρου; Αλλοίμονό μου, βάρδα στον κάλαμό τους: Οίκος τού Άννα; Αλλοίμονό μου, βάρδα στο σφύριγμά τους σαν τής οχιάς: Οίκος τού Ισμαήλ μπεν Φαλί; Αλλοίμονό μου, βάρδα στις γροθιές τους! ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, οι γιοί τους θησαυροφύλακες, οι πεθεροί τους αξιωματούχοι τού Ναού» (Daniel Rops, Λαοί και Πολιστισμοί, Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη στούς χρόνους τού Ιησού, Μετάφρ. Έλλης Αγγέλου, Εκδ. Παπαδήμας 1990, σελ.186, τα κεφαλαία δικά μας)

«Το Μέγα τούτο Συνέδριον απετελείτο εξ εβδομήκοντα και ενός μελών. Τα μέλη αυτού απετέλουν τρεις κατηγορίαι προσώπων, ήτοι οι ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, οι Πρεσβύτεροι και οι Γραμματείς. Μεταξύ τών ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ήσαν ο Καιάφας ΚΑΙ ΟΙ ΖΩΝΤΕΣ ΠΡΟΚΑΤΟΧΟΙ ΤΟΥ (Άννας κ.λ.π.) εις το υπούργημα τού Αρχιερέως, έτι δε ο επικεφαλής τού Ναού, ο ιερατικός επόπτης και τρεις θησαυροφύλακες αυτού. Εις την δευτέραν κατηγορίαν Συνεδριτών ανήκον οι Πρεσβύτεροι, πλουσιώτατοι γαιοκτήμονες, οι οποίοι ήσαν εκ τών κοσμικών ανδρών τής Ιερουσαλήμ. Οι τών δύο τούτων κατηγοριών Συνεδρίται αντεπροσώπευον την κυρίαρχον τάξιν τών πλουτοκρατών. Οι τής τρίτης τάξεως Συνεδρίται ήσαν οι Γραμματείς, οι οποίοι ήσαν δικηγόροι, προερχόμενοι εκ τής μικράς αστικής τάξεως , και πιθανώς ούτοι είχον μικράν τινα δικαιοδοσίαν εις το Συνέδριον» (Josef Blinzler, Der Prozess Jesu. Das jüdische und das römische Gerichtsverfahren gegen Jesus Christus auf Grund der ältesten Zeugnisse dargestellt und beurteilt, Pustet, Regensburg, 1960 και Γαλλική μετάφραση υπό G. Daubie, Le procès de Jésus, Paris, 1961, απ’ όπου και η ανωτέρω παραπομπή, τα κεφαλαία δικά μας)

Οι «αρχιερείς» λοιπόν ήταν οι αρίστοι τού Ιερατείου, οι ιθύνοντες (κατευθύνοντες-καθοδηγούντες) τα τού Συνεδρίου και άνηκαν εις την τάξη τών Σαδδουκαίων (Πράξ. 5:17, Φλαβίου Ιωσήπου, Ιουδ. Αρχ., XX, ix, 1)

Ο ΚΑΪΑΦΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ

Έκπληξη προξένησε το γεγονός, ότι περί τού προσώπου τού Καϊάφα γράψατε, ότι «αποτελεί άγνωστη προσωπικότητα για τον Ιουδαϊσμό»!!! Μήπως εννοείτε, κ.Ραβίνε, ότι είναι άγνωστη προσωπικότητα για ΕΣΑΣ και όχι για τον Ιουδαϊσμό; Πώς είναι δύνατόν να ισχύει κάτι τέτοιο, όταν ΔΥΟ φορές ο Καϊάφας αναφέρεται ΞΕΚΑΘΑΡΑ από τον Ιώσηπο; (Ιουδ. Αρχ., XVIII, ii, 2 & iv, 3)

Και μην μού πείτε πάλι, ότι η εν λόγω πληροφορία είναι «πειραγμένη», διότι σάς πληροφορώ ότι ο υπομνηματιστής τού Judaic Classics Library, εις την υποσημείωση Νο14 τού Μishnah Μasechet Middoth, Chapter 1, Μishnah 3 (όπως και στο MIDDOS, The Soncino Babylonian Talmud, Reformatted by Reuven Brauner, Raanana 5771), παραπέμπει ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ εις την ανωτέρω παράθεση τού Ιωσήπου (Ιουδ. Αρχ., XVIII, ii), κάτι που σημαίνει, ότι ο υπομνηματιστής θεωρεί ΕΓΚΥΡΕΣ και ΓΝΗΣΙΕΣ τις πληροφορίες που αναφέρει ΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ο Ιώσηπος!!! Και εις ΑΥΤΟ το σημείο ο Φλάβιος Ιώσηπος αναφέρει, ότι «Ιώσηπος ο και Καϊάφας διάδοχος ην αυτώ», δηλαδή ότι ο Καϊάφας ήτο διάδοχος (εις την αρχιερωσύνη) τού Σίμωνος, τού υιού τού Καμίθου!

Επίσης ο Ιωσήφ Καϊάφας περιλαμβάνεται εις την λίστα με τούς Αρχιερείς που αναγράφονται από την εποχή τού Ηρώδου (37 π.Χ.) έως και την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ (70 μ.Χ.). Είναι κατά σειράν ο 14^ος (Robert Waltz, The Bible in History, έκδ. 2013, σελ.224, https://books.google.gr - https://books.google.gr)

Εις δε την γνωστή μετάφραση τών έργων τού Ιωσήπου υπό τού William Winston, πλέον συγκεκριμένως εις τις Ιουδαϊκές Αρχαιότητες, εις τον αντίστοιχο πίνακα με τούς αρχιερείς που παρατίθεται, εμφανίζεται κανονικά ΚΑΙ ΠΑΛΙ το όνομα «Ιώσηπος Καϊάφας, γαμπρός τού Άννα». ( http://books.google.gr/ )

ΑΡΑ, ΑΓΑΠΗΤΕ κ.ΡΑΒΒΙΝΕ, ΟΠΩΣ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ ΑΠΕΔΕΙΞΑΜΕ, Ο ΚΑΪΑΦΑΣ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΥΠΑΡΚΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟ ΜΑΛΛΟΝ ΣΕ Ε Σ Α Σ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟ!

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ

Σχολιάζοντας επίσης την σύλληψη τού Ιησού υπό τών στρατηγών τού Ιερού, όπως δηλαδή αυτή περιγράφεται εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο (22:52), είπατε ότι «δεν υπήρχε τέτοιο αξίωμα», υπαινισσόμενος βεβαίως, ότι ΚΑΙ ΕΔΩ έχουμε ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ανακρίβεια τών Ευαγγελίων! Όντως ΜΟΝΟΝ ο Ευαγγελιστής Λουκάς εις την Καινή Διαθήκη μνημονεύει αυτό το αξίωμα εις το Ευαγγέλιο (22:4, 52) καθώς και εις τις Πράξεις τών Αποστόλων (4:1, 5:24, 26, 16:20, 22, 35-36, 38).

Όμως, αγαπητέ κ.Ραβίνε, τελικά ο Λουκάς ΔΕΝ είναι και ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ που αναφέρει αυτό το αξίωμα. Ο Φλάβιος Ιώσηπος αναφέρει ότι «δραμόντες δε οι επί τού ιερού φύλακες ήγγειλαν τω ΣΤΡΑΤΗΓΩ» (Ιουδ. Πολ., VI, v, 3 τα κεφαλαία δικά μας). Ο δε αείμνηστος καθηγητής τής Θεολογίας Παναγιώτης Τρεμπέλας (είμαι σίγουρος ότι τον έχετε ακουστά) εις το Υπόμνημά του εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, σελ. 591, έχει την εξής ΠΟΛΥ ενδιαφέρουσα πληροφορία: «Η Μισνά ονομάζει τον επικεφαλής στρατηγό (SEGAN) και γνωρίζει και τούς στρατηγούς (SEGANIM). Αυτοί ήσαν αξιωματικοί τής αστυνομίας τού Ναού διατελούντες υπό την διεύθυνσιν τού Προστάτου τού Ναού (Β΄ Μακκαβ. 3:4), έχοντες ως έργον να τηρούν την τάξη εν τω Ναώ. Όλο δε το προσωπικό τούτο ήταν στρατολογημένο εκ τών Λευιτών».

Κι επειδή από ΕΜΑΣ μια τέτοια πληροφορία είναι αρκετά δύσκολο να ευρεθεί εις την Μισνά, σάς προτείνουμε να κάνετε ΕΣΕΙΣ τον κόπο (που γνωρίζετε και την γλώσσα) να αναζητήσετε τις λέξεις «SEGAN» ή «SEGANIM», που ισχυρίζεται ο καθηγητής ότι εμπεριέχονται εις την Μισνά, και να επιβεβαιώσετε τις συγκεκριμένες πληροφορίες, ΚΙ ΑΝ επιθυμείτε (θα μάς χαροποιήσει πολύ) να μοιραστείτε τα αποτελέσματα τής ερεύνης σας με εμάς!

Ο ΜΟΛΥΣΜΟΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΡΑΙΤΩΡΙΟ

Εις τα σχόλιά σας είπατε επίσης, ότι: «δεν μολύνεται κάποιος εβραίος με την παρουσία του στο πραιτώριο», υπαινισσόμενος βεβαίως, ότι ΚΑΙ ΕΔΩ έχουμε ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ανακρίβεια τών Ευαγγελίων! Εκπλησσόμεθα, αγαπητέ, να ακούμε από έναν Ραβίνο, ότι η είσοδος τών εκπροσώπων τού λαού εις την οικίαν ειδωλολάτρου ΔΕΝ συνιστούσε μόλυνση! Μήπως σάς διαφεύγει, ότι ΔΕΝ ομιλούμε για την είσοδο σε οικία ειδωλολάτρου ΟΠΟΙΑΝΔΗΠΟΤΕ ημέρα τού έτους (που ΚΙ ΑΥΤΟ απηγορεύετο), αλλά για την 14^η Νισάν, δηλαδή την ημέρα απομακρύνσεως τού ενζύμου άρτου;

Μήπως επίσης σάς διαφεύγει, ότι την ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ημέρα, όχι μόνο δεν έπρεπε οι Ιουδαίοι να τρώγουν ένζυμο άρτο, αλλά ούτε καν να ατενίσουν (να δουν δηλ. με τα μάτια τους) ένζυμο άρτο;;; ΑΥΤΟ δεν εννοεί το Δευτερονόμιο όταν γράφει: «Και δεν θέλει φανεί προζύμιον εις σε, κατά πάντα τα όριά σου, επτά ημέρας» (16:4 Μασορ.) ή «...ουκ οφθήσεταί σοι ζύμη εν πάσι τοις ορίοις σου επτά ημέρας»; (Μετάφ. Ο΄) Εάν λοιπόν εισήρχοντο εις την οικίαν τού ειδωλολάτρου Πιλάτου την 14^η Νισάν, δεν θα εμιαίνοντο εισερχόμενοι εις περιοχή ενζύμων και θα ήσαν υποχρεωμένοι να εορτάσουν το Πάσχα μετά από ένα μήνα και υπό τις καθαρτηρίους προϋποθέσεις που περιγράφονται εις τούς Αριθμ. 9:6 κ.εξ.;;;

Αλλά υπάρχει και μία ακόμη ερμηνεία για το εν λόγω ζήτημα: Οι οικίες τών εθνικών εθεωρούντο ακάθαρτοι, λόγω τής επικρατούσης γνώμης, ότι οι εθνικοί συνήθιζαν να θάπτουν εις αυτές τα εκτρωθέντα έμβρυα. Άρα η οικία ίσχυε ως δια τινός πτώματος νεκρού μολυνθείσα, η δε εις αυτήν είσοδος τού Ιουδαίου εμόλυνε αυτόν, κατά τον ορισμό τών Αριθμ. 19:14, όχι επί ΜΙΑ μόνον ημέρα, αλλά επί ΕΠΤΑ, κατά τις οποίες ημέρες τού μολυσμού απηγορεύετο εις αυτόν η βρώση πάσης οιασδήποτε θυσίας, τόσον δηλαδή τής τού πασχαλίου αμνού (Αριθμ. 9:6 και εξής), όσον και τής Chagiga, τής σωτηρίου δηλαδή θυσίας (Λευιτ. 7:20).

ΑΡΑ, ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ, Δ Ι Κ Α Ι Ω Σ ΚΑΙ Π Ο Λ Υ Ο Ρ Θ Ω Σ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΜΟΛΥΝΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΥΦΙΣΤΑΝΤΟ ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ, ΕΝΕΚΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΔΥΝΑΤΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΙΣΕΛΘΟΥΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΡΑΙΤΩΡΙΟ!!!

ΟΙ «ΝΟΜΟΤΑΓΕΙΣ» ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΣΑΙΟΙ!

Εις το ανωτέρω video εκφράσατε επίσης την απορία, ότι «οι εκπρόσωποι τού λαού αντί να κάνουν τη θυσία κάθονται εις το Πραιτώριο για να αποφασίσουν εάν ο Ιησούς ή ο Βαραββάς είναι αυτός που θα θανατωθεί» (10:10 κ. εξ). Το ίδιο δε σκεπτικό πιστεύω ότι θα έχετε και για τούς Αρχιερείς, Γραμματείς και Φαρισαίους, τα μέλη δηλαδή τού Μεγ. Συνεδρίου. Αντί, δηλαδή, όλοι αυτοί να ευρίσκονται εις τις οικίες τους και να σχολούνται με την απομάκρυνση τής ζύμης, έτρεχαν εις τις Δίκες τού Ιησού υπό τού Συνεδρίου και κατόπιν υπό τού Πιλάτου (ενημερωτικά δε λέγω, ότι ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΩΣ αποκαλώ «δίκη» αυτό που διεξήγαγε ο Πιλάτος, εφόσον εμφανώς επρόκειτο περί ΕΠΙΚΥΡΩΣΕΩΣ εκ τών προτέρων ληφθείσας υπό τού Μεγ. Συνεδρίου θανατικής καταδίκης).

Απαντώντας λοιπόν σάς λέγω, ότι όσον αφορά τούς εκπροσώπους τού λαού, όλοι αυτοί θα ηδύναντο να ευρίσκονται εις το Πραιτώριο και να ζητούν την θανάτωση τού Ιησού, εφόσον με την απομάκρυνση τής ζύμης θα μπορούσαν να ασχοληθούν τα ΥΠΟΛΟΙΠΑ μέλη τής οικογενείας! Μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι η «δίκη» τού Ιησού από τον Πιλάτο έλαβε χώρα, όπως προείπαμε, ΠΡΩΙ (Ματθ. 27:1-2, Λουκ. 22:66, 23:1, Ιωάν. 18:28).

Άλλωστε εσείς ο ίδιος, κ.Ραβίνε, γράψατε επί λέξει τα εξής: «αν και οι περισσότεροι ειχαν τελειώσει το καθαρισμα απο το προηγουμενο βραδυ». Εφόσον λοιπόν εσείς ο ίδιος μάς πληροφορείτε, ότι οι περισσότεροι εκ τού λαού είχαν μεριμνήσει για το καθάρισμα τού ενζύμου άρτου από το προηγούμενο βράδυ, τότε εις τί ακριβώς έγκειται η δυσκολία να παρευρίσκεται ένα πλήθος έξω από το Πραιτώριο και να ζητάει τη θανάτωση τού Ιησού;;;

Όσον αφορά τώρα εις τα «νομοταγή» μέλη τού Μεγ. Συνεδρίου δε νομίζουμε να είχαν το παραμικρό πρόβλημα να καταπατήσουν Μ Ι Α Α Κ Ο Μ Η εκ τών εντολών τού Θεού, αυτήν δηλαδή περί τής εγκαίρου απομακρύνσεως τής ζύμης εκ τών οικιών των (που ελάμβανε χώρα τις ώρες που αυτοί ευρίσκοντο εντός τού Πραιτωρίου), εφόσον κάτι τέτοιο (παραβίαση δηλαδή τού Νόμου τού Θεού προκειμένου να επιτύχουν και να αποκομίσουν προσωπικά οφέλη, εν προκειμένω την ΕΞΟΝΤΩΣΗ τού Ιησού) ήταν κάτι που ΚΑΘ’ ΕΞΙΝ έκαναν, όπως περιτράνως αποδεικνύεται από το κείμενο που ακολουθεί!

Για διαβάστε προσεκτικά το κατά Ματθ. 15:1-9 για να διαπιστώσετε τί είχαν εφεύρει οι «νομοταγείς ακόλουθοι τού Μωσαϊκού Νόμου» προκειμένου να ΜΗΝ τιμούν τούς γονείς τους. Επενόησαν ΣΑΤΑΝΙΚΗ επινόηση με πρόσχημα ευσεβείας! Απέφευγαν τις υποχρεώσεις προς τούς γονείς τους (όταν οι τελευταίοι ζητούσαν κάτι από τα παιδιά τους) λέγοντας: «Δυστυχώς αυτό που θέλεις να λάβεις ή να ωφεληθείς από εμένα ή θα ελάμβανες ως βοήθημα από εμένα, το έχω ΤΑΞΕΙ να το κάνω ΔΩΡΟ στο Θεό». Και με αυτήν την ΣΑΤΑΝΙΚΟΤΑΤΗ επινόηση ΟΥΤΕ τούς γονείς τους τιμούσαν, ΟΥΤΕ και τον Θεό!!!

ΜΕ ΠΡΟΦΑΣΗ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΝ ΘΕΟ ΕΝΕΠΑΙΖΑΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!!!

Και με αυτήν την σατανική επινόηση ακύρωσαν δηλ. κατήργησαν, αθέτησαν την εντολή τού Θεού «τίμα τον πατέρα και την μητέρα σου» (Έξοδ. 20:12), παραμελούσαν δηλαδή τούς γονείς τους με ανθρώπινες προφάσεις, προκειμένου να τηρήσουν την παράδοση τών πρεσβυτέρων!!!

Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι (εκ τών οποίων αποτελείτο τα μέλη τού Σανχεντρίν), οι οποίοι ουδένα πρόβλημα είχαν να παραβιάσουν τουλάχιστον ΔΕΚΑ (10) διατάξεις τού Ιουδαϊκού Ποινικού Δικαίου καθώς και τής ΜΙΣΝΑ (τις οποίες όποτε θέλετε μπορώ να σάς απαριθμήσω ΜΙΑ ΠΡΟΣ ΜΙΑ), προκειμένου να επιτύχουν (παντί τρόπω και πάση θυσία) την εξόντωση τού Ιησού, θεωρείτε ότι θα είχαν κάποιον ενδοιασμό ως προς την παραβίαση τής εντολής περί τής εγκαίρου απομακρύνσεως τής ζύμης εκ τών οικιών των;;; (Μάλλον πιο πολύ για ΑΝΕΚΔΟΤΟ που ΜΟΝΟΝ γέλιο προκαλεί, μπορεί κάποιος σοβαρός ερευνητής να εκλάβει αυτήν την ένσταση)!!!

ΟΙ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΕΡΜΗΝΕΥΣΕΙ Ο ΑΓΑΠΗΤΟΣ κ.ΡΑΒΒΙΝΟΣ

«Επτά ημέρες θέλετε τρώγει άζυμα· από τής ΠΡΩΤΗΣ ημέρας θέλετε σηκώσει το προζύμιον εκ τών οικιών σας· διότι όστις φάγει ένζυμα από τής πρώτης έως τής εβδόμης ημέρας, η ψυχή εκείνη θέλει εξολοθρευθή εκ τού Ισραήλ. Και εν την ΠΡΩΤΗ ημέρα θέλει είσθαι σύναξις αγία και εν τη εβδόμη ημέρα σύναξις αγία θέλει είσθαι εις εσάς·...» (Εξοδ. 12:15-16 μετάφρασις εκ τού Εβραϊκού υπό Νεοφύτου Βάμβα, τα δε κεφαλαία δικά μας).

Εις τα ανωτέρω εδάφια, το ιερό κείμενο αγαπητέ κ.Ραβίνε, μάς λέγει, όσον αφορά εις το πρώτο Πάσχα κι εντεύθεν, τα εξής σημαντικά:

1) Οι πιστοί θα τρώνε άζυμα για επτά ημέρες και την ΠΡΩΤΗ ημέρα (ενν. από τις επτά) θα απομακρύνουν το προζύμι από τα σπίτια τους! Άρα, εις το ΠΡΩΤΟ Πάσχα, το προζύμι απομακρύνεται Α Ν Η Μ Ε Ρ Α ΚΑΙ ΟΧΙ Π Α Ρ Α Μ Ο Ν Η ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΤΩΝ ΑΖΥΜΩΝ, όπως επί εποχής Χριστού!

2) Επίσης η ΠΡΩΤΗ ημέρα από τις επτά (αυτή δηλαδή που απομακρύνεται ο ένζυμος άρτος) ΞΕΚΑΘΑΡΑ χαρακτηρίζεται από τον Θεό ως ΑΡΓΙΑ! Άρα, η ημέρα απομακρύνσεως τού ενζύμου άρτου, εις το ΠΡΩΤΟ Πάσχα, ήτο (Η ΠΡΩΤΗ) ημέρα ΑΡΓΙΑΣ και ΟΧΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ, όπως επί εποχής Χριστού!

Σάς παρακαλούμε, λοιπόν, κ.Ραβίνε, μπορείτε να μάς τοποθετήσετε ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΑ, δηλ. πότε ακριβώς συμβαίνουν αυτά που περιγράφουν τα ανωτέρω εδάφια (15-16) τού 12^ου κεφαλαίου τής Εξόδου; Μπορείτε να μάς πείτε [με βάση πάντα αυτά που περιγράφονται εις τούς ανωτέρω στίχους ως προς το ΠΡΩΤΟ Πάσχα (και ΟΧΙ με βάση αυτά που συνέβαιναν ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΩΣ)], ΠΟΙΟ γεγονός από αυτά λαμβάνει χώρα την 14^η Νισάν και ΠΟΙΟ διαδραματίζεται την 15^η Νισάν;

Κι αφού σκεφθείτε ΚΑΛΑ ώστε να μάς δώσετε ΟΡΘΗ όσο και ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗ απάντηση, τότε θα σάς αναπτύξουμε κι εμείς τις σκέψεις μας και την ερμηνεία μας όσον αφορά εις «τον γρίφο τών αιώνων», την «αντίφαση» δηλαδή τών τριών Συνοπτικών με τον Ιωάννη, που αφορά εις τον χαρακτήρα (πασχάλιο ή μη) τού τελευταίου Δείπνου τού Χριστού!

Αναμένουμε...

ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Δυστυχώς έχουν παρέλθει ήδη δύο μήνες (ως τη δημοσίευση τού άρθρου) και απάντηση από τον εν λόγω Ραβίνο ακόμη δεν λάβαμε, οπότε έληξε «άδοξα» κι απότομα ο πολύ ωφέλιμος εις όλους μας διάλογος. Χρήσιμα συμπεράσματα από τον ανωτέρω διάλογο δύναται έκαστος αναγνώστης να εξάγει. Αυτό που εμείς θα επιθυμούσαμε να τονίσουμε είναι το γεγονός, ότι ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΑΡΟΜΟΙΑ «αντίφαση» με αυτήν που «ανεκάλυψε» ο Ραβίνος μεταξύ τών τριών Συνοπτικών και τού Ιωάννου [και αφορά εις την ημερολογιακή τέλεση και τον χαρακτήρα (Πασχάλιο ή μη) τού Μυστικού Δείπνου], εντοπίσαμε ΚΙ ΕΜΕΙΣ εις το Ιερό κείμενο τής Παλαιάς Διαθήκης (και αφορά εις το πότε ακριβώς απεμακρύνετο ο ένζυμος άρτος εκ τών οικιών τών Ιουδαίων, γεγονός που έρχεται εις ΚΑΤΑΦΑΝΕΣΤΑΤΗ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ με το πότε ακριβώς απεμακρύνετο την εποχή τού Χριστού), την οποίαν κι αναφέραμε στον συνομιλητή μας, και η οποία παρατήρησή μας μάλλον ΤΟΝ ΔΥΣΚΟΛΕΨΕ ΑΡΚΕΤΑ γι’ αυτό και προτίμησε την αποχώρηση εκ τού διαλόγου, παρά να προσπαθήσει να μάς ερμηνεύσει ικανοποιητικώς την εν λόγω «αντίφαση»!

Ευελπιστούμε λοιπόν κάποια στιγμή να δώσει ο Θεός να συγγράψουμε ΕΙΔΙΚΗ μελέτη επί τού συγκεκριμένου θέματος, «τού γρίφου τών αιώνων», όπως το αποκαλούμε, το οποίο επί 21 αιώνες έχει ταλανήσει Εκκλησιαστικούς Συγγραφείς και Βιβλικούς Ερμηνευτές, επί τη βάσει ΝΕΩΝ πλέον στοιχείων που η έρευνά μας έφερε εις την επιφάνεια, και τα οποία δίδουν ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΕΣ πλέον εξηγήσεις και απαντήσεις ΚΑΙ εις την ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ αντίφαση που έθιξε ο εν λόγω Ραβίνος (αυτήν δηλ. τών τριών Συνοπτικών με τον Ιωάννη ως προς τον χαρακτήρα τού Μυστικού Δείπνου), αλλά ΚΑΙ εις αυτήν [την ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ (όπως αποδεικνύεται) και πάλι αντίφαση] τής Εξόδου 12:15-16, για την οποίαν ρωτήσαμε τον συνομιλητή μας, αλλά απάντηση έως τώρα δεν ελάβαμε!