Ο Χριστός πολλές φορές μίλησε με παραβολές, σε μία προσπάθεια να κάνει πιο κατανοητές θείες αλήθειες.

Κάτι που ενδεχομένως δεν έχει παρατηρηθεί, είναι ότι ο Χριστός εκτός από την παραβολή του σπορέως, δεν έδωσε ο ίδιος ποτέ κάποια ερμηνεία μίας άλλης παραβολής. Άφηνε την εννοιολογική και συμβολική τους σημασία, ενδεχομένως, να την αντιληφθεί ο άνθρωπος με τη δική του πίστη και τη δική του αντίληψη.

Η παραβολή του άσωτου γιου είναι μία από τις πιο γνωστές, η οποία αναδεικνύει τη δύναμη της αλλαγής, την μεταμορφωτική δύναμη της μετάνοιας, την ψυχική δύναμη που απαιτεί η αλλαγή της ζωής.

Ο μικρότερος γιος είναι ο επαναστάτης, εκείνος που θέλει να ανοίξει τα φτερά του και να ζήσει τη ζωή του. Με τα σωστά της και τα λάθη της. Επιθυμεί να εξερευνήσει τις επιθυμίες του, να γνωρίσει τις ικανότητές του, να καταπέσει από το βάθρο της ευζωίας στην αγωνία της επιβίωσης. Της υλικής και ηθικής στέρησης. Αλλά ζει, επαναστατεί. Δε μένει κλεισμένος, ταμπουρωμένος στους φόβους τους, δε φοβάται να ρισκάρει ακόμα και αν πέσει στο κενό. Διεκδικεί το δικαίωμα της επιλογής, την ελευθερία του λάθους. Ζει τη ζωή του και η συνειδητοποίηση των λαθών του είναι εκείνη που τελικά της προσδίδει αξία και μεγαλύτερο βάθος.

Τολμάει να σπάσει τα δεσμά της γονεϊκής φροντίδας, να δηλώσει πως θέλει να αποφασίσει ελεύθερα το μονοπάτι που θέλει να διαβεί.

Και στην άλλη πλευρά της ιστορίας έχουμε τον μεγάλο γιο. Τον άτολμο, εκείνον που επιθυμεί να διεκδικεί αποκλειστικά την αγάπη. Που καταπιέζει τον εαυτό του, που αποστεγνώνεται από λάθη, επιλογές και ελευθερία, αποκλειστικά προσδοκώντας την κατάκτηση της ολοκληρωτικής αγάπης του Πατρός.

Αποζητά τον μόσχο το σιτευτό, κοιτάζει με στραβό μάτι την επιστροφή του μικρότερου γιου, τη στιγμή που ένα κομμάτι μέσα του ενδεχομένως να ενοχλιόταν διότι στον ίδιο έβλεπε το καθρέφτισμα της δικής του θαμμένης ζωής. Της ζωής που αρνείται αποκλειστικά για να ακολουθεί έναν στείρο ευσεβισμό, με επιδερμική υπακοή, αλλά απομακρυσμένο από την αληθινή αγάπη.

Και έχουμε και τον πατέρα. Που δε βάζει την περιουσία πάνω από την ελεύθερη βούληση και την επιθυμία του γιου. Που με τεράστια προθυμία αμέσως του δίνει το μερίδιό του, γνωρίζοντας πως κατά πάσα πιθανότητα οι κόποι μίας ζωής θα εξανεμιστούν.

Ακόμα μία οικογενειακή ιστορία η οποία αναδεικνύει το μεγαλείο της ελευθερίας, τη δύναμη της αλλαγής, την κενή πίστη όταν απουσιάζει η αγάπη και υπερισχύει η καταπίεση, η μεταμορφωτική δύναμη της συνειδητοποίησης.