Η μετοχή λοιπόν «εκχυνόμενον», που σημειωτέον μαρτυρείται από όλους τούς κώδικες και ουδείς δύναται να την αμφισβητήσει, δηλώνει ξεκάθαρα ότι πρόκειται για πραγματικό αίμα και για πραγματική θυσία, διότι πάντοτε και εις όλες τις θυσίες τής Παλαιάς Διαθήκης εγίνετο έκχυσις και πρόσχυσις αίματος, και οι οποίες θυσίες ήτο τύπος τής μίας και ανεπαναλήπτου θυσίας τού Χριστού.

Ας τα διαβάσουμε όμως όλα αυτά και εις τα ιερά κείμενα:

«Σκιά γαρ έχων ο νόμος τών μελλόντων, ουκ αυτήν την εικόνα τών πραγμάτων, κατ’ ενιαυτόν ταις αυταίς θυσίαις ας προσφέρουσιν εις το διηνεκές, ουδέποτε δύναται τούς προσερχομένους τελειώσαι». (ΕΒΡ. Ι:1).

Δηλ. «Επειδή δε ο νόμος έχει απλώς την σκιά τών αγαθών, τα οποία ήσαν μελλοντικά, και όχι αυτήν την εικόνα τών πραγμάτων, ποτέ δεν δύναται με τις αυτές θυσίες, που συνεχώς προσφέρουν κάθε έτος, να δικαιώσει αυτούς που προσέρχονται».

«Και δια τούτο διαθήκης καινής μεσίτης εστίν, όπως, θανάτου γενομένου εις απολύτρωσιν τών επί τη πρώτη διαθήκη παραβάσεων, την επαγγελίαν λάβωσιν οι κεκλημένοι τής αιωνίου κληρονομίας. 16. Όπου γαρ διαθήκη, θάνατον ανάγκη φέρεσθαι τού διαθεμένου· 17. Διαθήκη γαρ επί νεκροίς βεβαία, επεί μήποτε ισχύει ότε ζη ο διαθέμενος. 18. Όθεν ουδ’ η πρώτη χωρίς αίματος εγκεκαίνισται· 19. Λαληθείσης γαρ πάσης εντολής κατά τον νόμον υπό Μωυσέως παντί τω λαώ, λαβών το αίμα τών μόσχων και τράγων μετά ύδατος και ερίου κοκκίνου και υσσώπου, αυτό τε το βιβλίον και πάντα τον λαόν ερράντισε 20. λέγων· Τούτο το αίμα τής διαθήκης ής ενετείλατο προς υμάς ο Θεός. 21. Και την σκηνή δε και πάντα τα σκεύη τής λειτουργίας τω αίματι ομοίως ερράντισε. 22. Και σχεδόν εν αίματι πάντα καθαρίζεται κατά τον νόμον, και χωρίς αιματεκχυσίας ουδέ γίνεται άφεσις» (ΕΒΡ. Θ:15-22).

Δηλ. «Γι’ αυτό δε το λόγο (ο Χριστός) είναι μεσίτης νέας διαθήκης, ώστε, κατόπιν τού θανάτου Του για την συγχώρηση τών παραβάσεων κατά τον καιρό τής πρώτης διαθήκης, να λάβουν οι προσκεκλημένοι την αιώνια κληρονομία, την οποία υπεσχέθη. 16. Όπου βεβαίως υπάρχει διαθήκη, (για να εκτελεσθεί) πρέπει να ακολουθήσει θάνατος τού διαθέτη. 17. Διότι η διαθήκη είναι έγκυρη, όταν οι διαθέτες είναι νεκροί. Αλλιώς, όταν ο διαθέτης ζει, ποτέ δεν ισχύει. 18. Γι’ αυτό ούτε η πρώτη διαθήκη εγκαινιάσθη χωρίς αίμα (που σημαίνει θάνατο). 19. Αλλά αφού ο Μωυσής κάθε εντολή, που περιλαμβάνετο εις τον νόμο, απήγγειλε εις όλο τον λαό, έλαβε το αίμα τών μόσχων και τών τράγων μαζί με νερό και κόκκινο μαλλί και ύσσωπο, και ράντισε και αυτό το βιβλίο (τού νόμου) και όλο τον λαό, 20. λέγοντας: Αυτό είναι το αίμα τής διαθήκης, την οποίαν όρισε ο Θεός για εσάς. 21. Και την σκηνή δε και όλα τα λειτουργικά σκεύη οποίως ράντισε με το αίμα. 22. Και σχεδόν όλα συμφώνως προς τον νόμο καθαρίζονται (τελετουργικώς) με αίμα, και χωρίς να χυθεί αίμα δεν γίνεται άφεσις».

«Πίστει πεποίηκεν το πάσχα και τη πρόσχυσιν τού αίματος, ίνα μη ο ολοθρεύων τα πρωτότοκα θίγει αυτών». (ΕΒΡ. ΙΑ:28)

Δηλ. «Από πίστη ετέλεσε το Πάσχα και την χρήση (τών θυρών) με αίμα, για να μην χτυπήσει (θανατώσει) ο εξολοθρευτής άγγελος τα πρωτότοκα παιδιά τών Ισραηλιτών».

«Και απέστειλε (ο Μωυσής) τούς νεανίσκους τών υιών Ισραήλ, και προσέφεραν ολοκαυτώματα, και εθυσίασαν θυσίας ειρηνικάς εις τον Κύριον, μοσχάρια. 6. Λαβών δε ο Μωυσής το ήμισυ τού αίματος, έβαλεν εις λεκάνας· και το ήμισυ τού αίματος ερράντισεν επί το θυσιαστήριον. 7. Έπειτα λαβών το βιβλίον τής διαθήκης, ανέγνωσεν εις τα ώτα τού λαού· οι δε είπον, Πάντα, όσα ελάλησεν ο Κύριος, θέλομεν κάμνει, και θέλομεν υπακούει. 8. Και λαβών ο Μωυσής το αίμα, ερράντισεν επί τον λαόν, και είπεν, Ιδού το αίμα τής διαθήκης, την οποίαν ο Κύριος έκαμε προς εσάς κατά πάντας τούτους τούς λόγους». (ΕΞΟΔ. ΚΔ:5-8 κατά το Εβρ.)

«Και θέλει λάβει (ο Ααρών) από τού αίματος τού μόσχου, και ραντίσει δια τού δακτύλου αυτού επί το ιλαστήριον κατά ανατολάς· και έμπροσθεν τού ιλαστηρίου θέλει ραντίσει επτάκις από τού αίματος, δια τού δακτύλου αυτού. 15. Τότε θέλει σφάξει τον τράγον τής περί αμαρτίας προσφοράς, τον περί τού λαού· και θέλει φέρει το αίμα αυτού ένδον τού καταπετάσματος, και θέλει κάμει το αίμα αυτού, καθώς έκαμε το αίμα τού μόσχου, και θέλει ραντίσει αυτό επί το ιλαστήριον, και έμπροσθεν τού ιλαστηρίου. 16. Και θέλει κάμει εξιλέωσιν υπέρ τού αγιαστηρίου, δια τας ακαθαρσίας τών υιών Ισραήλ, και δια τας παραβάσεις αυτών καθ’ όλας αυτών τας αμαρτίας· και ούτω θέλει κάμει περί τής σκηνής τού μαρτυρίου, ήτις κατοικεί μεταξύ αυτών εν τω μέσω τής ακαθαρσίας αυτών. 17. Ουδείς δε άνθρωπος θέλει είσθαι εν τη σκηνή τού μαρτυρίου, όταν αυτός εισέρχηται να κάμει εξιλέωσιν εις το αγιαστήριον, εωσού εξέλθει, αφού κάμει εξιλέωσιν υπέρ εαυτού, και υπέρ τού οίκου αυτού, και υπέρ πάσης τής συναγωγής τού Ισραήλ. 18. Τότε θέλει εξέλθει προς το θυσιαστήριον το ενώπιον τού Κυρίου, και θέλει κάμει εξιλέωσιν περί αυτού· και θέλει λάβει από τού αίματος τού μόσχου, και από τού αίματος τού τράγου, και βάλει επί τα κέρατα τού θυσιαστηρίου κύκλω». (ΛΕΥΙΤ. ΙΣΤ:14-18 κατά το Εβρ.)__