32. «...Ο ων εν τω ουρανώ» (Ιωάν. Γ: 13)

Θεολογική ανάλυση τού παραδόξου εδαφίου Ιωάννης 3: 13, δια τού οποίου ο Χριστός διακηρύσσει την πανταχού παρουσία Του και άρα την Θεότητά Του.

«Και ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν ει μη ο εκ τού ουρανού καταβάς, ο υιός τού ανθρώπου, ο ων εν τω ουρανώ» (Ιωάν. 3:13) δηλ. «Και κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό, παρά εκείνος που κατέβηκε από τον ουρανό, ο Υιός τού ανθρώπου, ο οποίος (συγχρόνως) είναι στον ουρανό».

Εδώ ομιλεί ο Χριστός στον Νικόδημο. Αλλά πώς αυτός ο λόγος για ανάβαση και κατάβαση από τον ουρανό συνδέεται με τα προηγούμενα; Προηγουμένως ο Χριστός στον στίχ. 12 μίλησε για τα επουράνια λέγοντας στον Νικόδημο: «Πώς εάν είπω υμίν τα επουράνια πιστεύσετε;». Πώς θα πιστεύσετε, εάν σάς μιλήσω για τα επουράνια πράγματα, για τις ύψιστες και μυστηριώδεις πραγματικότητες τού ουρανού;

Τώρα με τον λόγο Του στον στίχ.13 ο Ιησούς θέλει να πει, ότι ουδείς ανέβηκε στον ουρανό για να γνωρίσει τα επουράνια πράγματα και να τα γνωστοποιήσει στους ανθρώπους. Μόνον Αυτός ανέβηκε στον ουρανό και γνωρίζει, και κατέβηκε στη γη και είναι αρμόδιος να φανερώσει τις ουράνιες πραγματικότητες στην ανθρωπότητα.

Όπως στο κεφ.1:18 η έκφραση «Θεόν ουδείς εώρακε πώποτε» σημαίνει, ότι ουδέποτε είδε κάποιος τον Θεό, ούτε άνθρωπος, αλλά ούτε και άγγελος, έτσι και εδώ η έκφραση «ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανό» σημαίνει, ότι ουδέποτε κάποιος ανέβηκε στον ουρανό, ούτε άνθρωπος, αλλά ούτε και άγγελος.

Οπότε μήπως δικαίως ισχυρίζονται οι θνητοψυχίτες Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ότι κακώς εμείς οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι οι ψυχές ή πνεύματα πάνε στον ουρανό εφόσον ο ίδιος ο Χριστός εδώ βεβαιώνει, ότι ουδέποτε κάποιος ανέβηκε στον ουρανό; Όχι βεβαίως, δεν έχουν δίκιο, διότι η λέξη «ουρανός» εδώ σημαίνει την ανωτάτη, την υψίστη σφαίρα, τη σφαίρα τής Θεότητος, δηλαδή το χώρο όπου κατοικεί ο Ύψιστος!

Αυτή την έννοια η λέξη «ουρανός» έχει και στο κεφ.6:32-33: «Αμήν αμήν λέγω υμίν, ου Μωυσής δέδωκεν υμίν τον άρτον εκ τού ουρανού, αλλ’ ο Πατήρ Μου δίδωσιν υμίν τον άρτον εκ τού ουρανού τον αληθινόν. Ο γαρ άρτος τού Θεού εστιν ο καταβαίνων εκ τού ουρανού και ζωήν διδούς τω κόσμω» δηλαδή:

«Αληθινά αληθινά σάς λέγω, δεν σάς έδωσε ο Μωυσής τον άρτο από τον ουρανό, αλλά ο Πατέρας Μου σάς δίνει τον αληθινό άρτο από τον ουρανό. Ναι, ο άρτος τού Θεού είναι εκείνος που κατεβαίνει από τον ουρανό και δίνει ζωή στον κόσμο».

Σύμφωνα με αυτά τα λόγια τού Χριστού από τον ουρανό, τον ουρανό ως την ανωτάτη σφαίρα, ήλθε ο πνευματικός άρτος, ο Χριστός. Το μάννα που έπεσε στην έρημο την εποχή τού Μωυσέως, ήλθε από κατώτατο ουρανό, από κατώτερη σφαίρα.

«Ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν ει μη ο εκ τού ουρανού καταβάς, ο υιός τού ανθρώπου». Ουδέποτε κάποιος ανέβηκε στον ουρανό παρά εκείνος που κατέβηκε από τον ουρανό, ο Υιός τού ανθρώπου. Αυτός ο λόγος είναι πολύ παράδοξος, διότι σύμφωνα με αυτόν ο μόνος που ανέβηκε στον ουρανό είναι ο Υιός του ανθρώπου, ο Χριστός. Αλλά πώς ο Χριστός λέει ότι ανέβηκε στον ουρανό, αφού η ανάληψή Του δεν είχε γίνει ακόμη;

Εις το βιβλίο τών Παροιμιών 24:26 κατά τούς Ο΄ (30:4 κατά το Εβραϊκό) τίθεται το ερώτημα: «Τις ανέβη εις τον ουρανόν και κατέβη;». Ποιος ανέβηκε στον ουρανό και κατέβηκε; Και εδώ ως ουρανός εννοείται η υψίστη σφαίρα, η σφαίρα τής Θεότητος. Ως απάντηση δε εις αυτό το ερώτημα υπονοείται, ότι μόνον ο Γιαχβέ, ο αληθινός Θεός, ανέβηκε στον ουρανό και κατέβηκε.

Ο Θεός, κατά κάποιον τρόπο ανεβοκατεβαίνει μεταξύ ουρανού και γης. Λέγοντας δε ο Ιησούς, ότι μόνον Αυτός ανέβηκε στον ουρανό, κάνει υπαινιγμό στο εν λόγω εδάφιο τών Παροιμιών. Ο ταπεινός Ναζωραίος έχει τη συνείδηση, ότι είναι ανώτερος τών ανθρώπων και τών αγγέλων, από τούς οποίους ουδείς ανέβηκε στον ουρανό, στην υψίστη σφαίρα. Ο Υιός τού ανθρώπου έχει τη συνείδηση, ότι είναι ο Υιός τού Θεού, δηλ. ότι είναι Γιαχβέ και Θεός, γι’ αυτό και διακηρύσσει, ότι κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό, παρά μόνον αυτός, ο οποίος κατέβηκε από τον ουρανό.

Όπως ο ιδιοκτήτης μίας πολυκατοικίας ανεβοκατεβαίνει μεταξύ τών ορόφων τής πολυκατοικίας του, έτσι κατά κάποιον τρόπο και ο Χριστός ανεβοκατεβαίνει μεταξύ ουρανού και γης! Ο Χριστός είναι οικοδεσπότης κι έτσι ονόμασε ο ίδιος τον Εαυτό Του («Ει τον οικοδεσπότην Βεελζεβούλ εκάλεσαν, πόσω μάλλον τούς οικιακούς αυτού;» Ματθ. 10:25). Ο οικοδεσπότης Χριστός είναι ΠΑΝΤΟΥ παρών, σε όλα τα μέρη τού τεραστίου οίκου Του, που ονομάζεται Σύμπαν. Ο λόγος δηλαδή, ότι ανεβοκατεβαίνει μεταξύ ουρανού και γης, είναι ένας τρόπος με τον οποίον εκφράζει την πανταχού παρουσία Του!

Όπως προείπαμε ο λόγος τού Χριστού, ότι ανέβηκε στον ουρανό, προτού ακόμη γίνει η ανάληψή Του είναι παράδοξος, πολύ παράδοξος. Με αυτόν τον λόγο ο Ιησούς θέλει να δείξει, ότι δεν είναι απλώς άνθρωπος, αλλά ο πανταχού παρών Γιαχβέ, ο Θεός τής Παλαιάς Διαθήκης! Την πανταχού όμως παρουσία Του και την Θεότητά Του ο Χριστός δεικνύει και με άλλο παράδοξο, πολύ παράδοξο λόγο εις το εν λόγω εδάφιο.

Το δεύτερο παράδοξο στοιχείο βρίσκεται εις την τελευταία φράση αυτού τού στίχου «ο ων εν τω ουρανώ». Αυτή η φράση μπορεί να λείπει από μερικούς μεγαλογράμματους κώδικες, αλλά την θεωρούμε γνήσια και αυθεντική. Σε ειδική έρευνα που εκπονήσαμε, διεπιστώσαμε, ότι η γραφή που περιλαμβάνει την επίμαχη φράση «ο ων εν τω ουρανώ» μαρτυρείται από 48 Μεγαλογράμματους και Μικρογράμματους κώδικες, ενώ η γραφή που δεν περιλαμβάνει την εν λόγω φράση μαρτυρείται ΜΟΝΟΝ από 15! Οι δε Πατέρες κι Εκκλησιαστικοί συγγραφείς που μαρτυρούν την γραφή που περιλαμβάνει την επίμαχη φράση «ο ων εν τω ουρανώ» είναι 16, ενώ αυτοί που δεν περιλαμβάνουν την εν λόγω φράση εις τα συγγράμματά τους είναι 12!

Η Εταιρία Σκοπιά όμως, προτιμάει να συντάσσεται με την ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ και όχι με την ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ τών χειρογράφων, γι’ αυτό και ΔΕΝ περιλαμβάνει την επίμαχη έκφραση εις την Μ.Ν.Κ.! Πώς άλλωστε να την περιλάβει εις την μετάφρασή της όταν αυτή η έκφραση μαρτυράει ξεκάθαρα την πανταχού παρουσία και άρα την Θεότητα τού Υιού τού ανθρώπου, ενώ η Οργάνωση διδάσκει, ότι στη γη ο Χριστός ήταν απλώς ένας άνθρωπος και τίποτα παραπάνω; Αλλά ακόμη και να υπήρχε η εν λόγω έκφραση εις ΟΛΑ τα αρχαία χειρόγραφα είμαστε απολύτως βέβαιοι, ότι η Σκοπιά θα έβρισκε τον τρόπο να αλλοιώσει κατά τέτοιον τρόπο το κείμενο ώστε να μην γίνει αντιληπτή αυτή η μεγάλη Αγιογραφική αλήθεια εις τούς αναγνώστες της, όπως άλλωστε έχει κάνει σε πολλές άλλες παρόμοιες περιπτώσεις.

Ο λόγος λοιπόν τού Χριστού προς το Νικόδημο έχει την εξής έννοια: «Κατέβηκα από τον ουρανό και ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΕΙΜΑΙ στον ουρανό». Αυτήν άλλωστε την έννοια αποδίδει άριστα και ο γνωστός οίκος τού Ακαθίστου ύμνου: «Όλως ήν εν τοις κάτω και τών άνω ουδόλως απήν ο απερίγραπτος Λόγος· συγκατάβασις γαρ θεϊκή, ου μετάβασις δε τοπική γέγονε», που σημαίνει «Εξ ολοκλήρου ήταν εδώ κάτω στη γη, και καθόλου δεν απουσίαζε πάνω από τον ουρανό ο άπειρος Θεός Λόγος· διότι συγκατάβαση θεϊκή έγινε, δεν έγινε κατάβαση τοπική».

Άλλα σχετικά άρθρα:

• Είναι μέρος τής Αγίας Γραφής η φράση: "Ο ων εν τω ουρανώ";

• Ιησούς Χριστός: Το Α και το Ω

• Περί τής ταυτότητας τού Παλαιού τών Ημερών - τού Κυρίου τής Δόξης

• Ο "Άγγελος Γιαχβέ" και η θέα του Θεού

• Χριστός-Μεσσίας, Άκτιστος Άγγελος και ομοούσιο

• Ποια είναι η έννοια τής ονομασίας; "Υιός τού Θεού;"

• Ποιος είναι "ο ων επί πάντων ευλογητός Θεός";