Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αρνούνται την ανάσταση του σώματος του Χριστού. Την σωματική ζωή Του, ισχυρίζονται, ότι ο Χριστός την κατέθεσε άπαξ δια παντός, για να μην την λάβει ποτέ ξανά.

Αν και όλοι εννοούμε, ότι ανασταίνεται εκείνο το οποίο πεθαίνει, οι ακόλουθοι της Σκοπιάς διδάσκουν, ότι εις την περίπτωση του Χριστού πέθανε σώμα και αναστήθηκε πνεύμα! Για να δικαιολογήσουν δε την απουσία του σώματος εκ του τάφου λένε ότι ο Θεός το εξαφάνισε για να μην λατρεύεται: «Ο Θεός προφανώς εξαφάνισε το σώμα του Χριστού ώστε να μην μπορή να λατρεύεται» (Ξύπνα, 22.02.1977, σελ.27 και Σκοπιά, 01.09.1976, σελ.543).

Για να δικαιολογήσουν δε την δήθεν πνευματική ανάσταση του Χριστού παραπέμπουν εις το Α΄ Πέτρ. 3:18 που λέγε τα εξής: «θανατωθείς μεν σαρκί, ζωοποιηθείς δε πνεύματι» του οποίου η ορθή ερμηνεία είναι «θανατώθηκε μεν κατά το σώμα, αλλά διατηρήθηκε (παρέμεινε) ζωντανός κατά το πνεύμα». Λόγω όμως της αμάθειας που τους διακρίνει, την δοτική της αναφοράς «πνεύματι» (=κατά το πνεύμα η ως προς το πνεύμα) αυτοί εξηγούν «ως πνεύμα»!!! Συντακτικό μηδέν.

Επίσης το «ζωοποιηθείς» δεν έχει πάντα την έννοια της αναστάσεως, αλλά τις περισσότερες φορές έχει την έννοια της διατηρήσεως εις την ζωή, του να μεταδίδει δηλαδή ή να διατηρεί ο Θεός, ο Χριστός, το Πνεύμα, η ο Νόμος ζωή σε κάποιον χωρίς αυτός απαραιτήτως να σημαίνει ότι προηγουμένως ήταν νεκρός (πρβλ. Ιωάν. 6:63, Α΄ Κορ. 15:36, 45, Β΄ Κορ. 3:6, Γαλ. 3:21, Α΄ Τιμ. 6:13).

Επίσης παραπέμπουν εις το Α΄ Κορ. 15:50 που λέγει «σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού κληρονομήσαι ου δύνανται» αναφέροντας τα εξής: «ο Ιησούς δεν μπορούσε να αποκτήσει ζωή στον ουρανό ως άνθρωπος, επειδή σάρκα και αίμα δεν μπορούν να κληρονομήσουν την ουράνια Βασιλεία του Θεού» (Σκοπιά, 15.01.2000, σελ.15-16, παρ.9).

Όμως η φράση «σαρξ και αίμα» έχει πολλές σημασίες. Εκτός του ότι σημαίνει απλώς και βασικώς την σάρκα και το αίμα [«επεί ουν τα παιδία κεκοινώνηκε σαρκός και αίματος» (Εβρ. 2:14) δηλαδή «επειδή τα παιδιά μετέχουν σαρκός και αίματος», σημαίνει και τον άνθρωπο («Μακάριος ει, Σίμων Βαριωνά, ότι σαρξ και αίμα ουκ απεκάλυψέ σοι, αλλ’ ο πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. 16:17) δηλαδή «Μακάριος είσαι, Σίμων, υιε του Ιωνά, διότι δεν σού έκανε αποκάλυψη άνθρωπος, αλλά ο Πατέρας μου ο ουράνιος», και την σεξουαλικότητα («οι ουκ εξ αιμάτων, ουδέ εκ θελήματος σαρκός, ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ’ εκ Θεού εγεννήθησαν» (Ιωάν. 1:13) δηλαδή «Αυτοί (οι πιστοί) δεν εγεννήθηκαν από αίματα (γυναικών), ούτε από σαρκική επιθυμία, ούτε από την θέληση ανθρώπου, αλλά εγεννήθηκαν από τον Θεό» και γενικώς σημαίνει την φθορά.

Εις δε το υπ’ όψιν χωρίο (Α΄ Κορ. 15:50) σημαίνει την φθορά. Αυτό φαίνεται αμέσως από την συνέχεια του χωρίου που λέγει ότι «ουδέ η φθορά την αφθαρσίαν κληρονομεί». Το σώμα κληρονομεί ΚΑΙ ΑΥΤΟ βασιλεία Θεού, αλλά πρέπει προηγουμένως να επέλθη εις αυτό αλλαγή, μεταβολή. Πρέπει το φθαρτό αυτό σώμα να γίνει άφθαρτο ώστε να μην έχει βιολογικές και σεξουαλικές ανάγκες, πόνους, ταλαιπωρίες και άλλα γνωρίσματα του φθαρτού τούτου κόσμου.

Εν συνεχεία, μας εξηγεί ο Απόστολος, τι αλλαγή πρέπει να υποστεί αυτό το σώμα προκειμένου να κληρονομήσει την βασιλεία του Θεού: «δει γαρ το φθαρτόν ΤΟΥΤΟ ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν ΤΟΥΤΟ ενδύσασθαι αθανασίαν» (Α΄ Κορ. 15:53) δηλαδή «ΑΥΤΟ το φθαρτό σώμα πρόκειται να ενδυθεί αφθαρσία και ΑΥΤΟ το θνητό σώμα να ενδυθεί αθανασία» [Υπογραμμίσαμε την δεικτική αντωνυμία «τούτο» για να τονίσουμε, ότι ο Παύλος δεν κάνει λόγο για κάποιο άλλο σώμα, δήθεν πνευματικό, (όπως ισχυρίζονται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά), αλλά ομιλεί για το ΙΔΙΟ, για το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ σώμα των πιστών το οποίο απλώς αλλάζει ιδιότητες]. ΑΥΤΟ ΤΟΥΤΟ το φθαρτό και θνητό σώμα θα ενδυθεί την αφθαρσία και την αθανασία. Δεν θα χαθεί, αλλά θα αφθαρτοποιηθεί. Το «ψυχικόν σώμα» θα γίνει «πνευματικόν σώμα» (Α΄ Κορ. 15:44). Το σώμα δηλαδή εις το οποίο επικρατούν οι κατώτερες δυνάμεις της ψυχής, θα μεταβληθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, ώστε να επικρατούν πλέον εις αυτό οι ανώτερες δυνάμεις του πνεύματος! Δεν χάνεται λοιπόν το ανθρώπινο σώμα, αλλά ανασταίνεται άφθαρτο. Έτσι συνέβη με το σώμα του Χριστού. Αναφέρουμε χωρία εις τα οποία φαίνεται σαφώς, ότι το σώμα του Χριστού ανεστήθη.

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΜΑΡΤΥΡΕΙ ΤΗΝ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

1) «έτι δε και η σαρξ μου κατασκηνώσει επ’ ελπίδι, ότι ουκ εγκαταλείψεις την ψυχήν μου εις άδην, ουδέ δώσεις τον όσιόν σου ιδείν διαφθοράν» [Ψαλμ. 15 (16 Εβρ.) 9-10 και Πράξ. 2:26-27) δηλαδή «ακόμη δε και η σάρκα μου θα κατοικήσει στον τάφο με ελπίδα (αναστάσεως), διότι δεν θα εγκαταλείψεις την ψυχή μου στον Άδη, ούτε θ’ αφήσεις τον όσιό σου (ως προς το σώμα) να γνωρίσει φθορά (σήψη, αποσύνθεση)». Το χωρίο είναι Μεσσιακό γι’ αυτό και παρατίθεται εις τις Πράξ. 2:26-27 από τον Απόστολο Πέτρο. Σύμφωνα με αυτό, η σάρκα του Μεσσία κατοίκησε εις τον τάφο με ελπίδα. Ποια ελπίδα μπορεί να έχει ένα νεκρό σώμα εκτός από αυτήν της αναστάσεως; Πράγματι, όπως λέγει και ο Απόστολος, «προϊδών (ο Δαυίδ) ελάλησε περί τής αναστάσεως τού Χριστού ότι ου κατελείφθη η ψυχή αυτού εις άδου ούτε η σαρξ αυτού είδε διαφθοράν» (Πράξ. 2:26-27).

Τονίζει δηλαδή εις τους Ιουδαίους, ότι αυτά τα λόγια δεν τα είπε ο Δαυίδ για τον εαυτό του, διότι αυτός πέθανε κι ετάφη και το μνήμα του είναι εδώ μέχρι σήμερα. Είναι δηλαδή σαν να τους έλεγε ο Πέτρος: «Ερευνείστε το μνήμα. Περιέχει τα οστά, δεν είναι άδειο όπως είναι το μνήμα του Χριστού. Οπότε ο Δαυίδ δεν ανέστη εκ νεκρών, άρα τα λόγια του δεν ήταν για τον εαυτό του, αλλά για τον Χριστό»! Εν αντιθέσει λοιπόν με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά που διδάσκουν, ότι το σώμα του Χριστού εξαφανίστηκε (Ξύπνα, 22.02.1977, σελ.27), ο Απόστολος βεβαιώνει, ότι το σώμα Του δεν εγνώρισε φθορά και αποσύνθεση, αλλά ανέστη εκ του τάφου! (Το ίδιο ακριβώς αναφέρεται και εις τις Πράξ. 13:35-37).

2) «Λύσατε τον ναόν τούτον, και εν τρισίν ημέραις ΕΓΕΡΩ αυτόν. 20. είπον ουν οι Ιουδαίοι· Τεσσαράκοντα και εξ έτεσιν ωκοδομήθη ο ναός ούτος, και συ εν τρισίν ημέραις εγερείς αυτόν; 21. εκείνος δε έλεγε περί τού ναού τού σώματος αυτού. 22. ότε ουν ηγέρθη εκ νεκρών, εμνήσθησαν οι μαθηταί αυτού ότι τούτο έλεγε, και επίστευσαν τη Γραφή και τω λόγω ον είπεν ο Ιησούς». (Ιωάν. 2:19-22) δηλαδή «‘Γκρεμίστε αυτό το ναό και σε τρεις ημέρες θα ανεγείρω αυτόν’. Αλλά οι Ιουδαίοι είπαν: ‘Σε σαράντα και έξι έτη οικοδομήθηκε αυτός ο ναός, και εσύ θα τον ανεγείρεις σε τρεις ημέρες;’ Εκείνος όμως μιλούσε για το ναό του σώματός Του.

Όταν δε αναστήθηκε εκ νεκρών, θυμήθηκαν οι μαθητές Του ότι έλεγε αυτό, και πίστευσαν εις την Γραφή και εις τον λόγο που είπε ο Ιησούς». Ο Χριστός ονόμασε ναό το σώμα Του, διότι σε αυτό κατοικούσε ολόκληρη η θεότητα (πρβλ. «εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα τής θεότητος σωματικώς» Κολασ. 2:9). Έλεγε λοιπόν προς τους Ιουδαίους: «Θανατώστε αυτό το σώμα και σε τρεις ημέρες θα το αναστήσω». Συμφώνως λοιπόν προς τον λόγο του Ιησού, ΑΥΤΟ το σώμα που θανατώθηκε ΑΥΤΟ και ανέστη.

3) «εγώ τίθημι την ψυχήν μου, ίνα πάλιν λάβω αυτήν...Εξουσίαν έχω θείναι αυτήν, και εξουσίαν έχω πάλιν λαβείν αυτήν» (Ιωάν. 10:17-18) δηλαδή «ΕΓΩ θυσιάζω τη ζωή Μου και θα την λάβω πάλι (θα αναστηθώ)...Έχω τη δύναμη να την θυσιάσω και έχω τη δύναμη να την λάβω πάλι (να αυτοαναστηθώ)». Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά λένε, ότι ο Χριστός έδωσε την τέλεια ανθρώπινη Του ζωή ως λύτρο, επομένως δεν εδικαιούτο να την ξαναπάρει πίσω (Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον παράδεισο στη γη, κεφ.6, σελ.61, παρ.13, Σκοπιά, 01.09.1976, σελ.543).

Αλλά εις το ανωτέρω χωρίο ο ίδιος ο Χριστός είπε: «Δίνω την ζωή Μου για να την λάβω αυτήν πάλι. Έχω τη δύναμη να την δώσω και έχω την δύναμη να την λάβω πάλι». Συνεπώς ο Χριστός έδωσε και έλαβε πάλι τη σωματική Του ζωή ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΩΣ. Παρέδωσε εις θάνατον και ανέστησε πάλι Ο ΙΔΙΟΣ το σώμα Του! Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, μη δυνάμενοι να το καταλάβουν αυτό, γράφουν: «αν ο Ιησούς ελάμβανε και πάλι το σάρκινο σώμα του, η θυσία του θα ήταν πρόσκαιρη, χωρίς συνεχή εξιλεωτική αξία» (Σκοπιά, 01.09.1976, σελ.543) η ρωτούν: «Αφού ο Χριστός έδωσε τη σωματική ζωή Του ως λύτρο, πως έλαβε αυτήν πάλι;».

Δεν μπορούν δυστυχώς να καταλάβουν, ότι η προσφορά του Χριστού έγκειται εις την ΘΥΣΙΑ (σταύρωση, πόνο, θάνατο), η δε ανάσταση του σώματος, αφού δεν αναιρεί την θυσία δεν αναιρεί και την προσφορά!

4) «ίδετε τας χείράς μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ ειμι· ψηλαφήσατέ με και ίδετε, ότι πνεύμα σάρκα και οστέα ουκ έχει καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα». (Λουκ. 24:29) δηλαδή «Κοιτάξτε τα χέρια Μου και τα πόδια Μου (για να βεβαιωθείτε) ότι είμαι Εγώ ο ίδιος. Ψηλαφήσετέ Με και πεισθείτε, διότι το φάντασμα δεν έχει σάρκα και οστά, όπως βλέπετε ότι Εγώ έχω». Οι μαθητές νόμιζαν ότι έβλεπαν φάντασμα γι’ αυτό και ο Χριστός τους είπε: «Δείτε τα χέρια Μου και τα πόδια Μου, διότι είμαι Εγώ ο ίδιος. Ψηλαφήσετέ Με και πεισθείτε, διότι το φάντασμα δεν έχει σάρκα και οστά, όπως βλέπετε ότι Εγώ έχω». Ρητώς ο Χριστός βεβαιώνει, ότι έχει σάρκα και οστά, άρα είναι άνθρωπος και όχι πνεύμα.

5) «Είτα λέγει τω Θωμά· Φέρε τον δάκτυλόν σου ώδε και ίδε τας χείράς μου, και φέρε την χείρά σου και βάλε εις την πλευράν μου, και μη γίνου άπιστος, αλλά πιστός» (Ιωάν. 20:27) δηλαδή «Έπειτα λέγει στο Θωμά: ‘Φέρε το δάκτυλό σου εδώ και εξέτασε τα χέρια Μου. Επίσης φέρε το χέρι σου και βάλε στην πλευρά Μου και μη γίνεσαι άπιστος αλλά πιστός’». Ο Θωμάς εννοούσε την ανάσταση ως ζωοποίηση του νεκρού σώματος, όπως και οι άλλοι Απόστολοι και κάθε άνθρωπος ΠΛΗΝ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ! Γι’ αυτόν δε τον λόγο ήθελε να δει και να ψηλαφίσει τα τρυπημένα χέρια και την λογχισμένη πλευρά. Γι’ αυτό και ο Χριστός τον εκάλεσε να δει και να ψηλαφίσει, διότι έφερε ΤΟ ΙΔΙΟ το τρυπημένο από τα καρφιά και την λόγχη σώμα, κι όχι άλλο η άλλα σώματα. Οι δε Εταιρία Σκοπιά, προκειμένου να δικαιολογήσει όλες αυτές τις εν σαρκί εμφανίσεις του ανεστημένου Ιησού, γράφει τα εξής τραγελαφικά:

«Εν τούτοις, μια φορά, για να πείση τον ‘άπιστο’ Θωμά, ο Ιησούς έλαβε ένα σαρκικό σώμα που είχε πληγές επάνω του, όπως οι πληγές που ήταν στο σώμα του Ιησού όταν πέθανε» (Ξύπνα, 22.02.1977, σελ.27) και «Μετά την ανάστασή του, ο Ιησούς δεν εμφανιζόταν πάντα με το ίδιο σάρκινο σώμα (ίσως για να εντυπώσει στις διάνοιές τους το γεγονός ότι ήταν τότε πνεύμα), και έτσι δεν τον αναγνώριζαν αμέσως ούτε ακόμα και οι στενοί σύντροφοί του. (Ιωάν. 20:14, 15· 21:4-7) Εντούτοις, με το να εμφανίζεται με υλοποιημένα σώματα σε αυτούς επανειλημμένα και κατόπιν να λέει και να κάνει πράγματα τα οποία εκείνοι ταύτιζαν με τον Ιησού που γνώριζαν, ενίσχυε την πίστη τους στο γεγονός ότι είχε όντως αναστηθεί από τους νεκρούς» (Πως να συζητάτε..., σελ.66, παρ.1).

Η κατ’ αυτούς αλλαγή των σωμάτων του Ιησού (ο Χριστός όμως άλλαζε ΜΟΡΦΕΣ όχι σώματα Μάρκ. 16:12) ήταν ενισχυτικό αποδείξεως της αναστάσεως του Χριστού ως πνεύμα! Ερώτηση: «Εάν ο Ιησούς εμφανιζόταν με την ίδια μορφή σε όλες τις εμφανίσεις Του τότε θα πίστευαν, ότι ανεστήθη με σάρκα και όχι ως πνεύμα;» 

Κατά την διδασκαλία των Μαρτύρων του Ιεχωβά ο άνθρωπος είναι ΜΟΝΟΝ σώμα. Αφού δε το σώμα του Χριστού όπως λένε δεν ανέστη, ο Αναστάς δεν είναι πλέον άνθρωπος. Είδαμε όμως, ότι σαφέστατα η Γραφή διδάσκει, ότι το σώμα του Χριστού ανέστη. Άρα αποδεικνύεται, ότι ο Χριστός είναι άνθρωπος και μετά την ανάστασή Του όπως επίσης μαρτυρεί και ο Απόστολος Παύλος όταν τον ονομάζει άνδρα: «έστησεν ημέραν εν ή μέλλει κρίνειν την οικουμένην εν δικαιοσύνη εν ανδρί ω ώρισε, πίστιν παρασχών πάσιν αναστήσας αυτόν εκ νεκρών» (Πράξ. 17:31) δηλαδή «όρισε (ο Θεός) ημέρα κατά την οποία πρόκειται να κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη δια μέσου ανδρός, τον οποίον όρισε και έδωσε απόδειξη (γι’ αυτό) σε όλους, διότι τον ανέστησε εκ νεκρών», και όταν επίσης τον ονομάζει άνθρωπο:

«Εις γαρ Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς» (Α΄ Τιμ. 2:5) δηλαδή «Διότι ο αυτός (ο ίδιος) είναι Θεός, ο αυτός (ο ίδιος) είναι και μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός». Γι’ αυτό δε τον λόγο καλούσε σε ψηλάφιση λέγοντας εις τους μαθητές Του: «αυτός εγώ ειμι» (Λουκ. 24:29 δηλαδή ‘είμαι Εγώ ο ίδιος’). Ως άνθρωπος επίσης ο αναστάς Κύριος ονομάζει τους μαθητές «αδελφούς» Του (Ματθ. 28:10 και Ιωάν. 20:17) και ως άνθρωπος επίσης ονομάζει τον Πατέρα «Θεό» Του (Ιωάν. 20:17, Αποκ. 2:7, 3:2, 22). Και όλες γενικώς οι ταπεινές εκφράσεις της Γραφής για τον αναστάντα και ανεληφθέντα Κύριο αναφέρονται εις την ανθρωπίνη φύση Του.  

Με την αφθαρτοποιημένη σάρκα Του ο Χριστός έρχεται πάλι εις τον κόσμο, για να κρίνει ζώντες και νεκρούς. Εκείνος δε ο οποίος ΔΕΝ ομολογεί, ότι ο Χριστός έρχεται με σάρκα, ως άνθρωπος δηλαδή, η Γραφή τον αποκαλεί «ΠΛΑΝΟ» και «ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ»!!! Αυτό ρητώς το αναφέρει ο Απόστολος Ιωάννης εις Β΄ Καθολική Επιστολή του όπου διαβάζουμε τα εξής: «πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί· ούτός εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος» (Β΄ Ιωάν. στίχ.7) δηλαδή «πολλοί πλάνοι εμφανίσθηκαν εις τον κόσμο, που δεν παραδέχονται ότι ο Ιησούς Χριστός έρχεται με σάρκα (ή δεν παραδέχονται τον ερχομό του Ιησού Χριστού με σάρκα). Αυτός (που αρνείται κάτι τέτοιο) είναι ο κατ’ εξοχήν πλάνος και ο αντίχριστος». Συμφώνως προς ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ το χωρίο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι «ΠΛΑΝΟΙ» (δηλ. «απατεώνες» κατά την Μ.Ν.Κ. μετάφρασή τους) και «ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ», διότι αρνούνται ότι η σάρκα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ανέστη και ότι ο Μεσσίας έρχεται εκ δευτέρου με σάρκα, δηλαδή ως άνθρωπος!

Εν συνεχεία ο Ιωάννης λέγει ότι «ει τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει, μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν, και χαίρειν αυτώ μη λέγετε» (στίχ.10) δηλαδή «όποιος έρχεται προς εσάς (ως διδάσκαλος) και δεν φέρει αυτή τη διδασκαλία, να μην τον δέχεστε στο σπίτι και ‘χαίρετε’ σ’ αυτόν να μην λέγετε»! Ποια συγκεκριμένη διδασκαλία ανέφερε εις τον στίχ.7; Ότι ο Χριστός θα ξαναέλθει με σάρκα.. Ε, λοιπόν εδώ μας λέγει τέτοιους ανθρώπους, που είναι φορείς αυτής της ψευδοδιδασκαλίας, να μην τους βάζουμε ούτε στο σπίτι μας!

Σχετικά άρθρα

• Ο Χριστός ήταν Θεάνθρωπος στη γη

• Εδάφια που χρησιμοποιούν οι Μονοφυσίτες για τον άνθρωπο Χριστό

• Ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος στον ουρανό

• Εδάφια που χρησιμοποιούν οι Μονοφυσίτες για τον αναστημένο Χριστό

• Ο Χριστός ως ζωοποιόν πνεύμα και Δεύτερος Αδάμ